Heinrich Böll – Der Zug was pünktlich: Erzählung
Het verhaal gaat over Andreas, en jonge Duitse soldaat in de Tweede Wereldoorlog. Hij zit in de trein, op weg naar het front in Polen. Hij is eerder in de oorlog gewond geraakt, maar is nu weer voldoende herstelt. Andreas is erg pessimistisch, hij is er van overtuig dat hij snel zal sterven, tussen de Poolse stede Lemberg en Czernowitz. Hij denkt aan niets anders dan de dood. Adreas is geen voorstander van de oorlog. Hij besteedt veel tijd aan bidden en bidt ook voor de Joden. Hij zit in een wagon met twee mannen die hij ‘der Blonde’ en ‘der Unrasierte’ noemt. Ze komen de tijd door met kaarten, drinken en slapen. Ze moeten naar het zelfde gebied, dus nemen ze dezelfde treinen. Ze maken een tussenstop in Lemberg. ‘Der Unrasierte’ heeft al het geld van zijn hypotheek meegenomen, omdat zijn vrouw was vreemdgegaan. Op zijn kosten wassen en scheren ze zich. Vanaf dan wordt ‘der Unrasierte’ bij zijn naam, Willi, genoemd. Ze hebben een uitgebreid diner en tot slot neemt Willi ze mee naar een bordeel. Andreas is alleen geïnteresseerd in de muziek die hij daar hoort, maar die mag hij alleen kopen als hij er een meisje bij neemt. Het meisje, Olina, heeft de bijnaam ‘die Opermsängerin’, omdat ze erg muzikaal is. Andreas praat de hele nacht met haar en zij speelt piano voor hem. Hij vindt het zo mooi dat hij moet huilen. Ze bewonderen elkaar enorm. Olina komt met het plan om te vluchten en samen een nieuw leven te beginnen, ze wil zelf ook weg uit het bordeel. Samen met ‘der Blonde’ en Willi verstoppen ze zich in de auto van een generaal. Maar onderweg, precies op de plek waar Andreas dacht dat hij zou sterven, wordt de auto beschoten. Andreas is de enige die de aanslag overleefd. Daar eindigt het boek. Ik vond het een mooi en indrukwekkend verhaal. Wel moeilijk, omdat in het boek voornamelijk de gedachtes van Andreas worden beschreven. Dat was soms moeilijk te volgen. Het verhaal geeft je een andere kijk op de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal gaat over Andreas, en jonge Duitse soldaat in de Tweede Wereldoorlog. Hij zit in de trein, op weg naar het front in Polen. Hij is eerder in de oorlog gewond geraakt, maar is nu weer voldoende herstelt. Andreas is erg pessimistisch, hij is er van overtuig dat hij snel zal sterven, tussen de Poolse stede Lemberg en Czernowitz. Hij denkt aan niets anders dan de dood. Adreas is geen voorstander van de oorlog. Hij besteedt veel tijd aan bidden en bidt ook voor de Joden. Hij zit in een wagon met twee mannen die hij ‘der Blonde’ en ‘der Unrasierte’ noemt. Ze komen de tijd door met kaarten, drinken en slapen. Ze moeten naar het zelfde gebied, dus nemen ze dezelfde treinen. Ze maken een tussenstop in Lemberg. ‘Der Unrasierte’ heeft al het geld van zijn hypotheek meegenomen, omdat zijn vrouw was vreemdgegaan. Op zijn kosten wassen en scheren ze zich. Vanaf dan wordt ‘der Unrasierte’ bij zijn naam, Willi, genoemd. Ze hebben een uitgebreid diner en tot slot neemt Willi ze mee naar een bordeel. Andreas is alleen geïnteresseerd in de muziek die hij daar hoort, maar die mag hij alleen kopen als hij er een meisje bij neemt. Het meisje, Olina, heeft de bijnaam ‘die Opermsängerin’, omdat ze erg muzikaal is. Andreas praat de hele nacht met haar en zij speelt piano voor hem. Hij vindt het zo mooi dat hij moet huilen. Ze bewonderen elkaar enorm. Olina komt met het plan om te vluchten en samen een nieuw leven te beginnen, ze wil zelf ook weg uit het bordeel. Samen met ‘der Blonde’ en Willi verstoppen ze zich in de auto van een generaal. Maar onderweg, precies op de plek waar Andreas dacht dat hij zou sterven, wordt de auto beschoten. Andreas is de enige die de aanslag overleefd. Daar eindigt het boek. Ik vond het een mooi en indrukwekkend verhaal. Wel moeilijk, omdat in het boek voornamelijk de gedachtes van Andreas worden beschreven. Dat was soms moeilijk te volgen. Het verhaal geeft je een andere kijk op de Tweede Wereldoorlog.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden