Inhoud.
De rijke gouverneur Georgi Abaschwili woont samen met zijn vrouw en zoontje Michel in een paleis in Groezië. Er breekt een vorstenoorlog uit en de gouverneur wordt vermoord. Zijn vrouw vlucht weg en in haar haast vergeet ze haar kind. Het dienstmeisje Grusche kan het kind niet laten liggen, wachtend op zijn dood en vlucht met Michel. Net voor haar vlucht heeft ze zich verloofd met Simon, een soldaat. Ze beloven elkaar zodra de oorlog afgelopen is weer te zien. Als ze wil overnachten in een herberg, wordt ze weggejaagd door twee welgestelde dames die hun kamer niet met een dienstbode willen delen. Samen met het kind vlucht ze verder, terwijl ze steeds meer uitgeput raakt. De soldaten zitten achter haar aan omdat ze het kind willen hebben, dat de enige erfgenaam van zijn vader is. Ze steekt een brug over, trekt verder en komt na dagen bij haar broer aan. Die regelt voor haar dat ze met een op sterven liggende man kan trouwen, zodat ze een onderkomen heeft. De man sterft echter niet dus Grusche zit aan hem vast. Ondertussen is de oorlog afgelopen en op een dag staat Simon opeens voor haar neus. Hij reageert teleurgesteld als ze hem vertelt dat ze getrouwd is, ook al was het een wanhoopsdaad. Dan komen er soldaten aan die op bevel Michel meenemen. Grusche volgt ze naar de stad waar een rechtszaak wordt gehouden over de voogdij van het kind. De rechter is Azdak, een man die op eigenaardige wijze rechter is geworden en ook geheel volgens zijn eigen methodes te werk gaat. Het is Grusche tegen de gouverneursvrouw. Omdat Azdak geen duidelijkheid krijgt over wie de echte moeder van het kind is, besluit hij een krijtkring te maken. Het kind moet in de kring gaan staan, Grusche en de gouverneursvrouw ernaast. Dan moeten ze allebei een arm van het kind nemen en het naar zich toe trekken. Volgens Azdak zal degene die de kracht heeft het kind naar zich toe te trekken, de echte moeder zijn. Maar Grusche laat tot twee keer toe los omdat ze het kind niet kan verscheuren. Hiermee stelt Azdak vast dat zij de echte moeder is. Ondertussen heeft Azdak per ongeluk tijdens een andere rechtszaak Grusche en haar man van elkaar gescheiden in plaats van een oudere man en vrouw waar het eigenlijk om ging. Dit brengt Grusche en Simon weer gelukkig bij elkaar.
Personages.
Grusche. Grusche is de hoofdpersoon van het verhaal. Zij is een dienstmeisje van de gouverneursvrouw, wiens kind ze meeneemt op de vlucht. Ze is erg zorgzaam, doet er alles aan om Michel in leven te houden en geeft hem veel liefde. Ook is ze een doorzetter, terwijl de soldaten achter haar aan zitten blijft ze vechten voor het leven van het kind. Na jarenlang het kind te hebben verzorgd en opgevoed krijgt ze uiteindelijk de voogdij over Michel. Verder is ze de verloofde van Simon.
Natella Abaschwili (de gouverneursvrouw). Een rijke dame van adel die het nogal hoog in de bol heeft. Ze is de vrouw van de gouverneur Georgi Abaschwili, die overigens alleen in het begin van het boek voorkomt. Alles wordt voor haar gedaan door haar vele lakeien en dienstmeiden. Als de oorlog uitbreekt maakt ze zich het meeste zorgen over de kleding die ze mee moet nemen, ze denkt geen seconde meer aan haar kind en vergeet het mee te nemen. Toch eist ze na jaren de voogdij over Michel op, die ze uiteindelijk niet krijgt.
Simon. Soldaat, verloofde van Grusche. Hij is verliefd op haar en is dan ook zeer teleurgesteld als hij verneemt dat ze getrouwd is met een ander. Maar de scheiding die dus eigenlijk een fout van Azdak was, brengt hem weer bij Grusche samen.
Azdak. Een rechter die geheel volgens zijn eigen regels en methodes te werk gaat. Hier schuilt een lang verhaal achter. Hij zorgt er uiteindelijk voor dat Grusche de voogdij over het kind krijgt.
Lavrenti. De broer van Grusche, getrouwd met Aniko. Hij geeft Grusche tijdelijk onderdak en regelt dat zij kan trouwen met een man die op sterven ligt.
Opbouw.
Het verhaal is een toneelstuk en dit zie je duidelijk aan de opbouw van de tekst. Het ziet eruit als een script: namen van de spelers met daarachter de tekst die ze spreken. Het verhaal is dus zo’n beetje een en al dialoog. Maar tussendoor is er ook nog sprake van een zanger, die over de situaties en gebeurtenissen zingt. Dan is er ook nog een soort verteller, dit is te zien aan de schuin gedrukte stukjes tekst tussendoor, die vertellen wat er gebeurt en een beschrijving geven van het ‘decor’. Soms geven ze ook verduidelijking over wie tegen wie spreekt.
Bijvoorbeeld: “Sie gehen in die Stube, nachdem Grusche das Kind auf den Boden gesetzt und zur Ruhe verwiesen hat. Sie wird den Nachbarn vorgestellt”.
Thema
Het thema van het verhaal is de oorlog tussen de Perzische vorsten en de grootvorst en zijn gouverneurs in Groezië.
Titelverklaring.
De titel van het verhaal “Der Kaukasische kreidekreis” doelt op de krijtkring die aan het eind van het verhaal tijdens de rechtszaak van Azdak getekend wordt en waar het kind in moet gaan staan. Door middel van deze kring kan Azdak bepalen wie de echte moeder is, een belangrijke gebeurtenis die het verhaal ook meteen afsluit.
Eigen mening.
Ik vond het verhaal niet echt makkelijk te lezen vanwege de opbouw, maar dit maakte het wel echt een toneelstuk en dat vond ik de leuke kant eraan. Maar de ene keer is er een dialoog aan de gang, dan krijg je opeens de zanger erdoorheen, dan weer een stukje verteller en dan weer een dialoog. Dat was soms best moeilijk te volgen. De tijd waarin het zich afspeelt maakt het verhaal ook moeilijker om te begrijpen, aangezien ik niet veel van die periode afweet. Al die namen zijn ook best lastig, allemaal van die Russische namen waar je nog nooit van gehoord hebt. Doordat er ook behoorlijk veel namen in voorkomen, is het lastig om te onthouden wie nou wie was. Maar toen ik aan het boek begon wilde ik ook echt weten hoe het af zou lopen, het verhaal boeide me wel. Het blijft spannend omdat de soldaten steeds achter de vluchtende Grusche aanzitten, en aan het eind wil je gewoon weten of zij de voogdij zal krijgen of niet.
REACTIES
1 seconde geleden