Das Amulett door Conrad Ferdinand Meyer

4.) Vorm:

Het boek is een Novelle, omdat in dit verhaal de gebeurtenissen heel belangrijk zijn.

5.) Samenvatting:

De ik – figuur, Hans Schadau van Bern, bezoekt in het jaar 1611 in Zwitserland een oude heer, Boccard genaamd. De ik – figuur ging daar heen om een handelszaak betreffende een land-zaak. Toen de heer het contract wilde pakken uit een laatje zag de ik – figuur twee opvallende voorwerpen, namelijk: een vilten hoed met een gat en een amulet. Dit herinnert de oude Boccard aan zijn zoon Wilhelm die is overleden. De oude Boccard heeft hier nog steeds veel verdriet om. De ik – figuur kende Wilhelm Boccard. Deze confrontatie met de dood van de zoon van Boccard greep hem sterk aan, en om het wat te verlichten schrijft hij de historie van de ontmoeting op.
De jonge Schadau is een zoon van een vroeg overleden oorlogsman. Hij groeide op onder de zorg van een oude oom aan het Bielermeer. De politieke toestand wordt beïnvloed door de godsdienststrijd. Frankrijk verleent de Hugenoten sinds 1570 toegang tot alle diensten, en admiraal Coligny plant de bevrijding van Nederland. Een oorlog staat voor de deur, en de jonge Schadau wil hierin voor de protestanten strijden tegen de bloedhond Alfa. Hierin laat hij zich door een gevechtsmeester uit Böhmen onderrichten. Deze gevechtsmeester wordt wegens moord gezocht. Doordat de ik – figuur een teken gaf door de Wurtenbergse zegel te laten zien die op de brief met de boodschap over de gevechtsmeester zat, kon de gevechtsmeester op tijd vluchten en zichzelf van de arrestatie redden.
Als de ik – figuur op weg naar Parijs is komt er onweer. Hij is dan al in Frankrijk. De jonge Schadau is in een herberg ( De drie leliën ) terecht gekomen om te overnachten en te schuilen. Hij raakt daar vertrouwd met een statige landgenoot, Wilhelm Boccard. Deze man heeft bovendien een eerbiedwaardige parlementair Chatillon uit Genève en zijn mooie nicht Gasparde in zijn herberg te gast. Wilhelm Boccard is katholiek en een discussie over geloof, vrijheid en het verschil van de bekentenis komt op gang. Tot de orde komt dat Wilhelm Boccard als een kind door de lieve vrouw van Einsiedeln van kinderverlaming is genezen. Verder komt er ter sprake dat Gasparde het petekind van de bekende Coligny is. Ze gaat voor de jonge Schadau een goed woordje doen bij haar peetoom om een plaatsje in zijn leger te veroveren.
Eigenlijk stelt het voor Schadau als hij in Parijs bij de admiraal komt, niet veel voor. De ogen van de admiraal vallen de jonge man op: ze zijn net zoals bij Gasparde! Als hij op bezoek gaat bij de oude Chatillon: dit vertegenwoordigt de hoop, is verbonden met de dreigende oorlog, namelijk de geloofsscheiding door de gezamenlijke strijd voor de vrijheid van Nederland te overwinnen. " Echter het haast zich. ". Er zijn tegenstromen en ook de jonge Schadau staat jammerlijk op het calvinistischer hete spoor, om voor de afmeting van dit plan rijp te zijn. Van waar komt doet echter gelijkenis voor de ogen? Chatillon reageert op deze vraag verontwaardigd, is er hier een geheim? Gasparde is de dochter van Colignys broer. Tegelijkertijd horen ze in de tegenovergelegen kerk een prediker prediken over ketters.
In de hoeveelheid mensen die uit de kerk naar buiten komt, verschijnt een hoveling van de koninklijke broer ( hertog van Anjou ), die naar Gasparde in het raam zwaait. Zij wordt boos en laat hem haar nieuwe beschermer zien: Schadau.
De volgende morgen bij de admiraal leert Schadau de jonge koning kennen. Zijn kinderlijke verschijning stoort hem heel erg, het lot van de hugenoten hangt toch deze koning af. Op de straat ontmoet Schadau de vriend Wilhelm Boccard, die van het Zwitserse lichaamskorps van de koning is. Hij staat het een kijkje toe in zijn werkkamer waar het een " vreselijke rommel " is. Op straat komen Scahadau en Wilhelm Boccard graaf Guiche en Lignerolles ( er stond een doodsvonnis op hem te wachten ) tegen. Schadau raakt met de graaf in conflict als hij hem een stoot geeft vanwege zijn geloof. Een duel de volgende morgen volgt. De grote wens van Wilhelm Boccard is dat Schadau van Bern, een langzame schermer, de hulp van de vrouw van Einsiedeln krijgt omdat hij nog de Calvinist van de voorbestemming vertrouwt.
Het duel van de volgende morgen gaat goed: het zwaard van de superieure Guiche bedekt het medaillon van de lieve vrouw af, welke Wilhelm Boccard in het geheim in het borstzakje van Schadau had gedaan. Het bericht dat de trouwe kerkganger Guiche door een Hugenoot is neergestoken, ontroert de admiraal en de oude Chatillon heel erg. De toestand van de protestanten in Parijs is al moeilijk genoeg. Alleen Gasparde blijft er rustig onder want zij heeft liefde voor Schadau die niemand bekend is.
Een maand later is de toestand van de protestanten acuut: alle protestanten in Parijs moeten worden vermoord. Een jeugdvriend van Chatillon, Montaigne, wil hem op zijn slot in veiligheid brengen. De gewonde, zieke admiraal stelt vast dat Schadau zijn Gasparde moet trouwen en haar in veiligheid moet brengen in zijn geboorteland Zwitserland ( daar is de grond voor een deel protestants ). Ze trouwen aan zijn sterfbed. Hij zelf echter wil Parijs niet verlaten en daarom wil de oude Chatillon dat ook niet.
Terug in zijn kamer wordt Schadau door Wilhelm Boccard daarover ingelicht. Hij heeft deze dag een brief van zijn oom ontvangen maar heeft geen tijd om deze te lezen. Vandaag op Bartholomäustag, naamdag moet hij naar kapitein Pfyffer gaan van Wilhelm Boccard omdat Schadau volgend hem beloofd heeft dat hij Schadau aan de kapitein mocht voorstellen. Daar nochtans, in het Louvre, wordt hij gearresteerd en in Boccards kamer opgesloten. In deze nacht luidden de klokken storm en op bevel van de koning wordt onder de Hugenoten een bloedbad aangericht. ’s Morgens komen Wilhelm Boccard en twee Zwitserse soldaten naar hem toe. In vertwijfeling vraagt Schadau wanhopig in de naam van de moedergod van Einsiedeln of hij zijn vrouw mag redden. Wilhelm Boccard beveelt hem kleding te wisselen met een Zwitserse soldaat en zo gaan ze Gasparde redden van de moord op de protestanten.
Zij komen net op tijd om om Gasparde te redden van de bende. Als Gasparde meegenomen wordt door Schadau verliest ze zijn pistool.
Met dat pistool wordt Wilhelm Boccard door de slapen geschoten. Op de vlucht ontmoeten zij aan de stadsdeur de Boheemse vechtsmeester van Schadau opnieuw. Hij had gehoord dat Schadau de graaf had vermoord en geeft hem een compliment. Hij wil Schadau helpen te vluchten als tegendienst voor het tekene dat hij hem had gegeven zodat de Boheemse vechtsmeester kon vluchten. Hij regelt een Zwitsers paspoort en twee paarden waarmee ze naar Zwitserland kunnen. Schadau moet hem wel al het geld geven dat hij op zak heeft.
Na de heenreis van twee weken herinnert Schadau de brief van zijn oom, die hij op Bartholomäustag van zijn oom ontving. Daarin wordt hem medegedeeld dat zijn oom is overleden. Hij heeft het er dan moeilijk mee. Tot slot stelt Schadau zijn vrouw voor aan het verouderde huis waar hij is opgegroeid.

6.) Beschrijving:

Ik heb het boek Das Amulett gekozen om te lezen omdat de titel me aansprak. Ik vond het boek best leuk om te lezen. In het begin vond ik het erg saai, maar later kwam er meer spanning in het verhaal waardoor ik de drijfveren had gevonden om verder te lezen. Het boek Das Amulett gaat over een protestantse man die Hans Schadau van Bern heet. Hij gaat voor een zaak over een stuk land naar de oude heer Boccard. Als de heer iets zoekt, komt hij een amulet tegen. Hij kreeg op dat moment tranen in zijn ogen en verteld Schadau dat het amulet van zijn zoon Wilhelm Boccard was. Deze is overleden. Omdat Schadau Wilhelm Boccard ook heeft gekend zat het hem niet lekker, en ging vervolgens de ontmoeting met hem op papier zetten. Schadau woonde bij zijn oom in Zwitserland. Hij wilde graag in het leger van Coligny vechten voor de protestanten. Op het land van zijn oom krijgt hij les in vechten van een Boheemse meester die zichzelf aan hen kwam aanbieden. Schadau gaat om zijn doel te verwezenlijken naar Parijs. Onderweg gaat het stormen en Schadau zoekt onderdak om te schuilen en te overnachten. Hij komt bij de herberg ‘ De drie Leliën ’ terecht. Deze herberg is van Wilhelm Boccard. Op dat moment zijn er nog twee andere gasten, namelijk: Chatillon uit Genève en zijn mooie nicht Gasparde. Die avond raken ze aan de praat en Chatillon nodigt hem uit om een keer langs te komen. Het blijkt dat Gasparde het petekind van Coligny is. Schadau vertelt van zijn plannen en Gasparde gaat en goed woordje voor hem doen. Als hij uiteindelijk bij Coligny aankomt, heeft Gasparde hem al over Schadau ingelicht en hij wordt aangenomen. Schadau houd contact met Chatillon en Gasparde. Ook heeft hij in Parijs nog contact met Wilhelm Boccard. Als ze samen op straat lopen komen ze de graaf Guiche tegen die ruzie zoekt omdat Schadau protestants is. Een duel volgt de volgende morgen. Wilhelm Boccard gelooft in de vrouw van Einsieldeln en doet een amulet in het borstzakje van Schadau om hem te beschermen. In het duel steekt de graaf precies op die plaats, waardoor Schadau de steek overleeft en op hetzelfde moment de kans grijpt om de graaf dood te steken. Na deze moord is de stad onrustig. Schadau houd zich rustig en niemand weet dat hij het heeft gedaan. Als Coligny op sterven ligt beveelt hij Schadau en Gasparde te trouwen, dit doen ze aan zijn sterfbed. Als de situatie in Parijs voor de protestanten onhoudbaar is omdat alle protestanten worden vermoord gaat Schadau Gasparde redden van de beulen. Wilhelm Boccard en twee Zwitserse soldaten staan hem bij. Op het moment dat ze de kamer van Gasparde binnen komen richt ze het pistool van Schadau op de beulen. Schadau red haar, maar Gasparde laat het pistool vallen. De beulen schieten met het pistool Wilhelm Boccard door de slapen, op dat moment pakt hij zijn amulet. Hij sterft met het amulet in zijn hand. Schadau en Gasparde vluchtten naar de stadspoort. Aan de poort staat de Boheemse vechtsmeester van Schadau. Hij wil hen helpen te vluchten omdat Schadau hem voorheen heeft helpen vluchtten. Hij geeft hen een Zwitsers paspoort en twee paarden. Hij vraagt hiervoor het geld dat Schadau op zak heeft.
Na twee weken komen Schadau en Gasparde aan Zwitserland. Schadau vindt dan de brief die hij van zijn oom gekregen had in zijn borstzakje, hij had deze niet eerder kunnen lezen. Op dat moment leest hij de brief en wordt hem bekend gemaakt dat zijn oom is overleden. Zijn oom laat hem zijn aards bezit na. Schadau heeft het hier wel moeilijk mee. Daarna laat hij Gasparde het huis zien waar hij is opgegroeid.

7.) Verdiepingsopdracht:

analyse van de spanningsopbouw:
In het begin van het boek vond ik het verhaal saai. Er was totaal geen spanning in het boek aanwezig, daardoor had ik geen drijfveren om verder te lezen. Er werd toen belangrijke informatie gegeven die van belang is voor het verhaal. Als Schadau op weg gaat naar Parijs wordt het verhaal naar mijn mening leuker. Hij ontmoet dan nieuwe mensen en maakt dingen mee. Vanaf dat moment wordt het ook spannender omdat hij naar Parijs gaat, en daar zijn protestanten niet geliefd. Zijn volk is daar in de minderheid en wordt niet gewaardeerd. Er kan ieder moment een oorlog uitbreken. Hij is dus in gevaar, dat maakt het spannend. Als Schadau later met graaf Guiche in een duel belandt, wordt het pas echt spannend. Het lijkt dat hij gaat verliezen en dus sterft, maar op het laatste moment weet hij de graaf Guiche te overmeesteren. Het duel wordt dus tot het eind toe spannend gehouden. Als vervolgens de beulen de protestanten gaan vermoorden maakt Schadau zich zorgen om zijn vrouw Gasparde. Op het moment dat dit begint zijn Schadau en Gasparde niet samen. Hij wil haar gaan redden. De spanning wordt hier groter. Overal op straat liggen al lijken, dus het is nog maar de vraag of Schadau op tijd is. Gelukkig weet hij Gasparde te redden. Samen vluchtten ze naar de stadspoort. Dit is ook spannend, want het is maar de vraag of ze onderweg niet worden vermoord én als ze de stadspoort halen is het ook nog niet zeker dat ze erdoor gelaten worden. Nadat dit allemaal is gelukt neemt de spanning af. Ze kunnen vanaf dat moment rustig naar Zwitserland reizen, zonder zorgen of angst. De spanning wordt in het verhaal dus langzaam opgebouwd. Hierdoor wordt het verhaal steeds interessanter.

8.) Evaluatie:

Ik vond het boek in eerste instantie niet leuk. Boeken over vroegere tijden en oorlogen heb ik nooit echt leuk gevonden. Toen ik erachter kwam dat het boek juist hierover ging, zag ik er tegen op om het boek te moeten lezen. Het boek was niet echt moeilijk om te lezen. Vanzelfsprekend heb ik wel woorden opgezocht. Ik had verwacht dat een boek in de Duitse taal lezen moeilijker zou zijn, bij dit boek viel het mee. Ik vond het uiteindelijk toch een leuk boek. Dat komt omdat het op den duur spannender werd, en daardoor wilde ik verder lezen zodat ik wist hoe gebeurtenissen zouden aflopen.