Thema 

• Psychische afwijking is het thema van dit verhaal. De hoofdpersoon van dit verhaal, Ben, begint op jonge leeftijd al vreemd gedrag te vertonen. Hij vertelt bijvoorbeeld aan zijn moeder dat hij van stemmen opdrachten krijgt die hij uit moet voeren. De moeder van Ben begrijpt onmiddellijk dat er iets met Ben aan de hand is en stuurt hem naar een psycholoog en psychiater. Jaren later begint Ben steeds meer drugs te gebruiken. Door zijn drugsgebruik belandt hij in een psychose. Tijdens deze psychose beeldt hij een vriend, Tom, in. Samen met Tom heeft hij ontzettend veel lol. Voor de lezer lijkt het alsof Tom echt bestaat. Pas achteraf, aan het einde van verhaal, wordt duidelijk dat Tom nooit echt bestaan heeft. Ben vraagt bijvoorbeeld aan iemand van het landgoed of ze Tom gezien hebben. Diegene vertelt hem dat hij nog nooit van een Tom gehoord heeft. Tom is dus een verbeelding tijdens de psychose van Ben. 
• Drugs: Ben en zijn beste vriend Tom gebruiken heel vaak drugs. Ze gaan zelfs naar Amsterdam om paddo’s te halen. Maar nadat hij een keer bad was gegaan gaat het ineens helemaal mis met Ben. Hij ziet het leven soms niet meer zitten en hoort soms stemmen in zijn hoofd. Ook gaat hij nadenken over dingen die nergens op slaan en die niemand begrijpt. Zoals op een gegeven moment over God 
• Vrienden: Ben heeft niet veel vrienden. Het enige met wie hij dingen doet is met Tom. Je ziet dat hij zich steeds aan 1 persoon bindt want als hij in de kliniek zit dan gaat hij bijna alleen maar om met Anna. Je ziet daarin wel dat zijn vrienden voor hem heel belangrijk zijn en dat dat veel invloed heeft op de rest van zijn leven. 

Structuur & perspectief 

• Het grootste deel van het boek is in ik-perspectief geschreven. Na de slechte paddo trip wordt er wel in jij-perspectief geschreven. Dat het verhaal verteld wordt vanuit het ik-perspectief betekent dat het verhaal niet betrouwbaar is. Ben heeft veel problemen en ziet de dingen op een andere manier dan de mensen om hem heen doen Om het inlevingsvermogen van het personage te vergroten, wordt er veel gebruik gemaakt van details.  

Decor  

• Het verhaal speelt zich voornamelijk af op landgoed Weldra. Waar landgoed Weldra ligt, is niet bekend.  
  Verder speelt het verhaal zich in Engeland af. De vader van Ben verhuisd op een gegeven moment naar Engeland. Ben komt hem hier één keer opzoeken. Daarnaast speelt het verhaal zich in verschillende psychiatrische inrichtingen af. 

Tijd  

• Wanneer het verhaal zich precies afspeelt is onduidelijk, omdat er geen duidelijke tijdsaanduiding in het verhaal staat. Het verhaal speelt zich wel in de huidige tijd af, omdat er bijvoorbeeld gebruik gemaakt wordt van telefoons en computers. 

Tijdsvolgorde  

• Het verhaal is niet-chronologisch verteld want er komen meerdere flashbacks in het verhaal voor zoals het eerste hoofdstuk van het verhaal. Daar vertelt hij over toen hij achttien was. Dan zie je even een korte samenvatting van zijn leven en dat is de functie van deze flash-back. Later krijg je nog een andere flashback van toen die rond de 8 jaar was. Het gaat erover dat hij stemmen in zijn hoofd hoort en dat hij daar weer aan herinnerd wordt. Door deze flashback worden sommige dingen wat duidelijker. Dat is wel vaker het geval in dit boek, dat er een flashback voorkomt zodat de rest van het verhaal daardoor duidelijker is. Je leest dan ook over dat die blijft zitten en dat die het jaar dus over moet doen. Daarna komt die terecht in een bad trip en moet hij later naar de kliniek. Dat gebeurt allemaal chronologische volgorde met af en toe dingen uitgebreid verteld en sommige dingen worden heel snel besproken. 

Open plekken 

•  
  “Wie is Anna en hoe heeft zij Ben geholpen beter te worden?” Deze open plek wordt bijna aan het eind ingevuld, als Ben bij de adolescentenkliniek Den Dolder aankomt. 
• “Wat is er met Tom gebeurd na de boomhut brand?” Deze vraag wordt niet duidelijk beantwoord. Tegen het einde van het boek lees je een gesprek tussen Ben en zijn moeder waarin Ben vraagt “hij is dood hé?” Zijn moeder antwoord ja, maar het is niet duidelijk of zijn moeder het over Tom heeft of over zijn vader. Het is dus nog steeds een open plek. 

Stijl

• Verder is de schrijfstijl erg eenvoudig. Er wordt geen gebruik gemaakt van moeilijke woorden en/of zinsstructuren, waardoor het verhaal vlot weg leest. Wat opvalt, is dat er op verschillende manieren spanningen wordt opgebouwd in het verhaal. Er is eigenlijk één grote spanningsboog, en dat is het verhaal over Ben. Als lezer ben je benieuwd wat er met hem, zijn vader en zijn beste vriend in de loop van het verhaal gebeurt. Daarnaast zijn er kleine dingen die de spanning in het verhaal opbouwen. Zo werkt Philip Huff er bijvoorbeeld naartoe dat Ben geen geldig vervoersbewijs in de trein heeft, Hierdoor wordt de spanning voor de lezer enorm opgebouwd, en blijft het spannend om te lezen. 

Oordeel

• Het onderwerp van het boek is ook actueel, er wordt veel over gepraat en ligt dichtbij. Het boek is makkelijk te lezen en vlot verteld. Op belangrijke gebeurtenissen wordt de nadruk gelegd en er wordt niet veel verteld over dingen die er helemaal niet toe doen. Op het begin vond ik het heel interessant over hoe er geschreven werd en het onderwerp zoals, drank, school, drugs en problemen die Ben had vond ik interessant om te lezen. Maar Het verhaal is best droevig. Ben heeft niet veel meezitten in z’n leven. Tom maakt dat allemaal een beetje beter. Je raakt snel gehecht aan Tom, maar als er op het eind van het verhaal een vraagteken achter Tom wordt gezet is dit best verwarrend. Door de gebeurtenissen is Ben een jongen waar je al snel medelijden mee krijgt. Het overlijden van familieleden en het in aanraking komen met drugs. Het is een jongen die je graag de goede kant mee in wilt sleuren, omdat die dat wel nodig heeft. Als Ben uiteindelijk in een kliniek terecht komt hoop je dat het beter gaat, maar omdat zijn vader en Tom niks van zich laten weten wordt het er niet veel beter op De manier waarop het verhaal is geschreven en hoe het verhaal je meesleept in de gebeurtenissen vind ik persoonlijk heel goed. Ook dat muziek een grote rol speelt in het verhaal vind ik mooi. Zo zie je dat je niet per se mensen van vlees en bloed naast je moet hebben om het wel goed af te laten lopen. Muziek is een goede uitlaatklep

Oordeel

• Het onderwerp van het boek is ook actueel, er wordt veel over gepraat en ligt dichtbij. Het boek is makkelijk te lezen en vlot verteld. Op belangrijke gebeurtenissen wordt de nadruk gelegd en er wordt niet veel verteld over dingen die er helemaal niet toe doen. Op het begin vond ik het heel interessant over hoe er geschreven werd en het onderwerp zoals, drank, school, drugs en problemen die Ben had vond ik interessant om te lezen. Maar Het verhaal is best droevig. Ben heeft niet veel meezitten in z’n leven. Tom maakt dat allemaal een beetje beter. Je raakt snel gehecht aan Tom, maar als er op het eind van het verhaal een vraagteken achter Tom wordt gezet is dit best verwarrend. Door de gebeurtenissen is Ben een jongen waar je al snel medelijden mee krijgt. Het overlijden van familieleden en het in aanraking komen met drugs. Het is een jongen die je graag de goede kant mee in wilt sleuren, omdat die dat wel nodig heeft. Als Ben uiteindelijk in een kliniek terecht komt hoop je dat het beter gaat, maar omdat zijn vader en Tom niks van zich laten weten wordt het er niet veel beter op De manier waarop het verhaal is geschreven en hoe het verhaal je meesleept in de gebeurtenissen vind ik persoonlijk heel goed. Ook dat muziek een grote rol speelt in het verhaal vind ik mooi. Zo zie je dat je niet per se mensen van vlees en bloed naast je moet hebben om het wel goed af te laten lopen. Muziek is een goede uitlaatklep