Gerard van het Reve

Gerard Kornelis van het Reve werd geboren op 14 december 1923 in de Van Hallstraat 25 in Amsterdam. Hij is de zoon van Gerard Johannes Marines van het Reve en Janette Jacoba Doornbusch. Er zijn veel varianten op zijn naam, zoals Simon van het Reve, Gerard Reve of Gerard Kornelis Franciscus Markies van het Reve. Gerards vader was een bekende journalist en schrijver. Ook was hij lid van de Communistische Partij. Hij is dus opgegroeid in een actief communistisch milieu. De broer van Gerard, Karel zou later ook een bekend schrijver worden. Van 1918 tot zijn overlijden in 1941 woont Gerards opa, de vader van zijn moeder, Kornelis Doornbusch bij het gezin in huis. Als Gerard ruim een jaar oud is verhuist het gezin naar het Betondorp, een wijk in Amsterdam-Watergraafsmeer. Daar groeit hij op. In 1938 verhuist het gezin weer naar de Jozef Israelskade. Deze plaatsen dienden vaak als decor in zijn boeken. Het boek “Werther Nieland” speelt zich bijvoorbeeld af in het Betondorp. Sinds zijn negende jaar schreef hij al verhalen en gedichten. Van 1936 tot 1940 gaat Reve naar het Vossiusgymnasium, maar deze maakt hij niet af. In 1940 publiceerde hij zijn eerste gedichtenbundel, “Terugkeer”. Deze bundel werd in eigen beheer uitgegeven, niet bij een uitgever. Hij ging hierna tot 1943 naar de Grafische School in Amsterdam. In deze periode doet hij een zelfmoordpoging. Tot 1947 had hij verschillende baantjes. Hij werkte onder andere van 1945 tot 1947 als verslaggever voor “Het Parool”. Daar leerde hij Simon Carmiggelt kennen waarmee hij later een correspondentie onderhield. In 1946 wordt zijn novelle “De ondergang van de familie Boslowits” gepubliceerd door het tijdschrift ‘Criterium’. Een jaar later, in 1947, komt zijn bekende en sterk autobiografische roman “De avonden” uit. Dit is de eerste publicatie in boekvorm. Hij publiceerd het boek onder de naam ‘Simon van het Reve’. Hiervoor ontving hij de Reina Prinsen Geerligsprijs. Het boek veroorzaakte een sensatie in kleine kring, maar vond pas jaren later een groot publiek. In 1949 verschijnt de novelle “Werther Nieland”. In 1950 wordt ‘De ondergang van de familie Boslowits’ opnieuw uitgegeven onder de naam G.K. Reve. Op 9 december 1948 trouwde Reve met de dichteres Hanny Michaelis. Dit huwelijk duurde maar tot 1959. Tijdens dit huwelijk verbleef Reve een aantal jaren in Groot Brittannië. Van 1952 tot 1957 woonde hij in Londen. Daar volgde hij cursussen toneelschrijven en werkte enkele maanden als verpleger in het National Hospital for Nervous Diseases. In deze tijd besloot hij alleen nog in het Engels te schrijven, omdat hij over zijn boeken in Nederland veel kritiek kreeg. In 1956 verschijnt daarom zijn engelse boek “The acrobat and other stories”. Hij brak hiermee echter niet door in Engeland wat hij wel gehoopt had. Ook gaan in 1956 Reve en Michaelis uit elkaar. Reve begint een verhouding met Wilhelm Johann Schumacher, die in zijn boeken figureert als Winnie. Terug in Nederland gaan zij in Amsterdam samenwonen. In 1959 scheidt Reve officieel van zijn vrouw. Ook wordt hij in dit jaar redacteur van het tijdschrift Tirade. In 1960 schrijft Reve “A prison song in prose”, dat hij opdraagt aan zijn engelse vriend Angus Wilson. Dit verschijnt weer in eigen beheer, in 7 exemplaren. Acht jaar later verschijnt er een handelseditie. Hierna besluit Reve weer in het Nederlands te gaan publiceren. Ook ontvangt Reve de mr. H.G. van der Vies-prijs voor zijn (nooit opgevoerde) toneelstuk ‘Moorlandshuis’. In 1962 wordt zijn toneelstuk ‘Commisaris Fennedy’ (uit dat jaar) opgevoerd door het Rotterdams Toneel. Dat wordt slecht ontvangen. Reve schrijft en vertaalt in deze periode veel toneel en toneelkritieken. Tevens bezoek Reve een conferentie van de schrijversorganisatie PEN in Edinburgh in Scholtand. Daar komt hij er publiekelijk voor uit dat hij homoseksueel is. In 1963 wordt ‘The acrobat and other stories’ vertaald en uitgebracht in iets gewijzigde vorm (‘Vier wintervertellingen). Reven ontvangt de prozaprijs van de Gemeente Amsterdam voor ‘Tien vrolijke verhalen (1961). Ook publiceerde hij reisbrieven in Tirade. Deze verhalen werden gebundeld in “Op weg naar het einde”. In 1963 maakt hij ook een reis op de bromfiets door Spanje, Marokko en Portugal. In 1964 verhuisde Reve naar Greonterp in Friesland. Daar gaat hij samenwonen met zijn nieuwe levenspartner Willem Bruno van Albeda (‘Teigetje’) en later met Hendrik Lambertus van Maanen (‘Woelrat’). In 1966 wordt Reve officieel lid van de Katholieke kerk. Hij publiceerd ‘Nader tot U’, een bundel met gedichten en brieven. Een in Nader tot U verwoorde fantasie, waarin de schrijver met een als ezel geïncarneerde God de geslachtsdaad bedrijft, leidt tot commotie in christelijke kring. Hij wordt hierdoor voor de rechter gesleept wegens godslastering maar wordt vrijgesproken. Zijn pleitredes van deze zaak zullen later verschijnen onder de titel Vier Pleidooien (1971). In 1967 komt “Veertien etsen van Frans Lodewijk Pannekoek voor Arbeiders Verklaard” uit, waarin Reve het werk van zijn drinkvriend toelicht. Pannekoek woont in de buurt van Greonterp. In 1969 ontvangt Reve de P.C. Hoofdprijs en in 1970 verschijnt een franse vertaling van ‘De avonden’ en een duitse vertaling van ‘Nader tot U’. Tussen 1971 en 1974 woonde Reve in Veenendaal. In 1974 kocht hij een huis in het Zuid-Franse Le Poët-Laval, vlakbij het `Geheim Landgoed' bij Vesc dat hij in 1969 aankocht. Reve wordt benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Ook verbleef hij enkele jaren gedurende lange periodes in Weert bij een vriend. In deze periode verschijnen veel liefdesverhalen: “De Taal der Liefde” (1972) met brieven aan Simon Carmiggelt, “Lieve Jongens” (1973) – onder de nieuwe naam Gerard Reve – “Het Lieve Leven” (1974), Ik Had Hem Lief (1975) en Een circusjongen (1975). Daarna vestigde hij zich in zijn huis in Frankrijk waar hij vanaf 1976 samenwoonde met Joop Schafthuizen (‘Matroos Vos’), zijn huidige partner die ook zijn zakenbelangen behartigd. In de jaren daarna verbleven de twee afwisselend in Frankrijk en Nederland (in Schiedam, de woonplaats van Schafthuizen). In 1976 begint Reve met het schrijven van “Het Boek Van Het Violet En De Dood”. In 1978 verschijnt “Oud en eenzaam”, waarin Reve verantwoording aflegt van zijn jeugd. In 1979 komt “Een eigen huis” uit. In 1980 verschijnt “Moeder en zoon”, een verslag over de toetreding tot de katholieke kerk. De 'Brieven aan Wimie' kwam ook in 1980 uit en in 1981 De 'Brieven aan Josine M.' en “De vierde man”. In de jaren tachtig worden veel brieven gebundeld en uitgegeven. In 1983 verschijnt “Wolf”, een sprookjesroman. In 1984 verschijnt “De stille vriend” (novelle) en in 1988 “Bezorgde ouders”. Reves leven en werk zijn in de jaren tachtig en negentig veelvuldig onderwerp van radio- en tv-programma's en artikelen in kranten en tijdschriften. Ook worden in de jaren ’80 een aantal van zijn boeken verfilmd. In 1993 gaven Reve en Schafthuizen de woning in Nederland op en vestigden zich in Mechelen in België. In 1996 verschijnt eindelijk “Het boek van violet en dood”. In 1997 verschijnt “Brieven aan Matroos Vosch” en in 1998 “Het hijgend hert”. In 2001 wordt de driejaarlijkse Prijs der Nederlandse Letteren toegekend voor zijn omvangrijk werk. De werken van Reve zijn allemaal sterk autobiografisch. Daarom is het handig als je wat van zijn leven weet, om zijn boeken te kunnen begrijpen.