Autobiografie

Een autobiografie maken is de opdracht, ja hoe doe je dat. Ik denk dat het wel leuk is als ik het typ als of ik terug kijk naar mijn voorlopige leven. Dus niet mijn moeder, mijn zus etc. Maar gewoon mam, Maartje, dat klink heel anders, echt terugdenkend, niet of je het iemand vertelt. Dat lijkt me meer de bedoeling.
Ja, dat ene verhaal van pap over mijn geboorte, wel een komisch verhaal. Zoals ik het van hem gehoord heb moest er op de dag van mijn geboorte nog het een en ander gedaan worden. Zoals het aansluiten van een van de wc’s op de afvoer en het aansluiten van de verwarming. En bij het aansluiten van die ene wc hoort dat verhaal, ja echt een probleem was het niet maar dat het vlekkeloos verliep kon je nu ook weer niet zeggen. Zoals ik het gehoord heb waren ze, pap en de buurman, met de afvoer vanaf de wc bezig. Het stuk waar het aan moest komen, afgesloten van de hoofdafvoer in huis, hadden ze afgesloten met een passende dop. Alleen stond er nog iets te veel druk op die afvoer, ja en dan raad je het eigenlijk wel. De dop schoot er af met een knal tegen het plafond. Mam die boven op bed lag schrok zich natuurlijk kapot. Ja er zo aan terug denkend klinkt het niet zo komisch maar zoals pap het tegen mij vertelde moest je er echt om lachen. Nu heeft hij daar ook wat meer aanleg voor dan ik.
Ik probeer op leeftijd volgorde een aantal dingen te vertellen, het is dan ook maar net wat in me opkomt. Daardoor zal het niet helemaal op leeftijd volgorde staan. Ja en toch komt er weer wat komisch in me op. Ondanks dat ik het niet zo goed kan beschrijven probeer ik het toch weer. Ik was een jaar of 4 denk ik. Ik ging voor het eerst op wintersport. Mam probeerde mij te leren skiën, het enige probleem dat ik niet echt mee wilde werken ik moest flüh naar de beneden, met de punten van de ski’s naar elkaar toe. Dat kreeg ik niet in mijn hoofd, mam ging achter me staan, bukte zich en pakte de achterkanten van mijn ski’s. Die duwde ze uit elkaar. Dit deed ze een paar keer achter elkaar, daarna mocht ik het zonder mam proberen. Daar kwam niet veel van terecht. Zoals ze me dit verteld hebben, bukte ik en pakte de achterkanten van mijn ski’s en duwde ze uit elkaar dus precies wat mam bij mij deed
Ik heb zo even door een foto album gebladerd en zag daar iets in waar ik van dacht och ja dat was wel leuk toen. We waren in Frankrijk op vakantie en op een dag waren we een uitstapje gaan doen naar een park met opgebouwde dinosaurussen. Dat was wel een mooi gezicht aan het begin van het park stond een dinosaurus die nog niet helemaal afgebouwd was, je zag het halve houten skelet van de dinosaurus nog. Dat was wel interessant. Bij uit stapjes denk ik ook altijd aan omdraaidag wat we op vakantie elk jaar 1 dag deden. Dan mochten Maartje en ik altijd beslissen wat we gingen doen. Eerst was dat altijd iets wat voor pap en mam niet echt boeiend was. Maar naar mate we ouder werden gingen Maartje en ik steeds meer rekening houden met pap en mam, en probeerden we dingen te verzinnen die leuk waren voor ons en voor pap en mam.
Ja nu komt er weer iets heel anders in me op, heeft niks met het vorige te maken maar dat is ook niet zo vreemd bij brainstormen. Ik denk nu aan een keer dat we bij opa en oma waren. Eigenlijk niks bijzonders, en we hebben die dag ook niks bijzonders gedaan. Maar er zit toch wel iets leuks aan wat er nu in me op is gekomen. Als je bij bekende komt is een van de eerste dingen wat ze vragen altijd:“Wil je wat drinken?” En eigenlijk zeg je altijd ja. Ik dus ook ik vroeg om appelsap. Opa had net een glas bier voor zich zelf ingeschonken en zette dat op tafel. Daarna ging hij voor ons inschenken. Maar omdat het schuim van het bier was dacht ik dat het mijn appelsap was. Ik had nogal dorst en gooide het glas in een keer achter over. Opa stond met een raar gezicht en een glas appelsap in zijn hand te kijken naar zijn lege glas. Pap mam en Maartje schoten in de lach. Zij wisten het nu wel, bij mij duurde het wat langer voordat ik het snapte. En ja het was maar goed dat het alcoholvrij bier was, anders was ik op mijn zevende of misschien wel eerder, ik weet niet precies hoe oud ik toen was, al dronken geweest denk ik.
En bier dat doet me toch weer denken aan cafés, pubs, feesten en dronken worden. Zelf ben ik het nog nooit geweest, maar nu denk ik aan pubs. We waren een keer met de waterhont(onze zeilboot) naar Engeland gevaren. Mam ging niet mee, die heeft vaar angst. Wel Hans een zeilvriend van pap. ’s Avonds gingen ze naar een pub tegen over de haven en kwamen de volgende dag met een wel komisch verhaal thuis. In een pub of café zie je altijd dat mensen proberen iemand te krijgen. Zo hadden zij ook iemand gezien, een meid van begin 20 probeerde al de hele avond iemand voor zich te krijgen. Succes had ze niet, dus zocht ze maar ‘iets’ anders om mee te dansen. Dat vond ze dan wel maar om nou te zeggen dat, dat ‘iets’ iets was. Nee niet bepaald, ‘cool’ was ‘het’ wel maar ja wat wil je als je met een radiator gaat dansen. Als ik er aan terug denk moet ik er wel weer om lachen.
Ja tot nu toe zijn er alleen leuke dingen in me opgekomen en nu ik daar zo aan denk komt er eigenlijk meteen iets naars naar boven. En dat hoort helaas ook bij het leven. En als naarste zie ik de dood, en bij dood denk ik meteen aan oma Van Velzen. Het was donderdag 9 november 2000 dat ze overleed. Voor haar was het wel beter maar mijn verdriet was er niet minder om weet ik nog wel. Oké ze was wel erg ziek en het was een verlossing voor haar maar toch. Ze wist het zelf ook dat ze binnenkort dood zou gaan. Dat lijkt me niet leuk, maar anderzijds ben k er nog steeds wel blij om dat ze het wist. Klinkt misschien gek maar zij vroeg of ik een lied voor haar crematie wou uitzoeken. En natuurlijk zeg je dan ja, Schilderij van Guus Meeuwis was het lied dat ik koos. Dat omdat oma 2 schilderijen had gemaakt de laatste maanden. Dit lied vergelijkt het leven met een schilderij en heeft als laatste zin:“En als ik later sterf en er ontbreekt hier en daar wat verf, maak me dan niet zwart en geef me een plaatsje in de kamer van je hart.” Deze zin doet mij veel, al kan ik niet zeggen wat. Omdat oma nog leefde toen hebben we er met de hele familie, in het verzorgingstehuis waar oma lag, naar geluisterd. Dit was een zeer emotionele dag en het heeft denk ik de band tussen ons en oma voor de laatste weken van haar leven versterkt. De tranen lopen weer over mijn wangen nu ik er aan terug denk… als iemand dood gaat leggen ze diegene altijd een dag of 2 in zo’n huis waar je naar diegene kunt gaan kijken. Natuurlijk zijn wij ook naar oma gegaan, ik ben misschien 5 minuten in de kamer geweest waar ze lag. Daarna kon k het niet meer aanzien en heb ik de rest van de tijd op de gang zitten. Wel heb ik nog een nagel van haar kist aangedraaid. Ondanks dat ik maar zo kort in de ruimte waar ze lag ben geweest, kan ik me precies herinneren hoe die er uit zag. Ik kan hier nog een hoop over vertellen maar daar heb ik nu geen zin in.
Als ik hieraan denk moet ik gelijk aan Pepper (onze poes) denken, zij is nog niet zo lang geleden overreden en hierbij omgekomen. Ze was net anderhalf jaar oud, ze was deel van de familie. Haar dood deed me veel. Op school heb ik een week lang elke les in mijn klapper ontwerpen gemaakt voor een graf voor haar, thuis deed ik dat op PowerPoint. Een grafje heeft ze ook gekregen, onder een boom bij ons in de tuin. De eerste week ging ik er elke ochtend naar toe om uit te huilen. Na die week ben ik er eigenlijk niet meer geweest, maar ik denk nog wel veel aan haar. Inmiddels hebben we er weer een ander poesje bij. Omdat we een speelkameraadje wilden voor (de zus van Pepper) Chilly. Natuurlijk is Pepper niet te vervangen, maar het nieuwe poesje, Mo, vergelijken we wel veel met Pepper. Zo gaat Mo net zoals wat Pepper deed graag in tassen liggen en gebruikt ze meer haar nagels dan Chilly. Wat me nu ook opvalt is dat sinds ik over oma nadenk en nu over Pepper ik alleen maar rustige muziek opzet. Ik denk dat dit laat zien dat aan de muziek die ik draai ook mijn stemming te herkennen is en dat muziek voor mij toch ook een steun is bij vervelende gebeurtenissen en gedachten.
Zoals ik net zei dat muziek een stukje van mij laat zien, zal dit wat nu komt ook een stukje van me laten zien. Dit is pas geleden gebeurd en de andere van de klas zullen het nog allemaal wel weten. We gingen naar de volgende les, economie, en in dat lokaal gingen er 2 met krijt op elkaars tassen kleuren. Dit kon omdat de leraar economie altijd aan het begin van de les een tijd weg blijft. Ook kleurde er 1 van de 2 op mijn tas, daar zit ik niet zo mee maar de ander ging achter mij staan en zette een streep op mijn vest. Ik voelde dus wat drukken op mijn rug en trok mijn vest uit om te kijken of er wat op zat. Ja er zat wat op, ik stond op gaf diegene een klap op zijn rug en viel tegen hem uit over zijn kinderlijk gedrag. Ik zei dat hij moest nadenken voordat hij wat deed. Als ik er nu aan terug denk weet ik dat mijn reactie overdreven was, maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen. Toen ik bijna was uitgeraasd hoorde ik in mijn stem heel duidelijk die van papa, en dacht toen bij me zelf van ik lijk wel erg veel op mijn vader. Want pap was nog niet zolang daarvoor op een zaterdag tijdens de voetbal uitgevallen tegen een ‘teamgenoot’ van mij. Niet zo overdreven maar zoals ik hem toen mee maakte maak ik hem ook zelden mee. Wil pap tegen iemand buiten ons gezin zo uitvallen dan heb je het bij hem verbrast en die naam zul je houden bij hem. Maar omdat ik toen dacht van ik lijk wel veel op mijn vader. Zou het goed zo kunnen dat ik ook zo word, ze hebben niet voort niks een spreekwoord:“Zo vader zo zoon.”
Dit waren 8 gebeurtenissen uit mijn leven en meer was geloof ik niet nodig, op laatst heb ik nogal al lang moeten brainstormen voordat ik iets had, dus zal ik nu wel niks meer verzonnen krijgen. In verhaal vorm heb ik het naar mijn idee niet zo verteld maar wel naar letterlijke gedachten over de onderwerpen die ik naar voren heb gehaald. Een aantal zullen niet veel over mij gezegd hebben andere juist wel. Ik heb gebeurtenissen gepakt die me het meest geschikt leken voor deze autobiografie. Herinneringen die je van je ouders hoort zijn meestal leuke dingen, daarom zijn de eerste dingen alleen leuk. Later niet meer, en toevallig waren de laatste dingen allemaal niet komisch of zo. Dit omdat ik dit net de meest geschikte onderwerpen vond voor deze biografie over mezelf.