Heinrich Rudolf Hertz

De biografie van Hertz

De Duitse natuurkundige Heinrich Rudolf Hertz werd geboren op 22 februari 1857 in Hamburg. Hij was natuurkunde leraar op een Duitse school. Later werd hij professor in Karlsruhe en Bonn. Hij ontdekte de radiogolven in 1887. Door zijn studie van elektromagnetische golven toonde Hertz aan dat hun gedrag overeenkomt met dat van lichtgolven en warmtestraling. Met zijn ontdekkingen bevestigde hij tevens het werk van de Schotse natuurkundige James Maxwell aangaande elektromagnetische golven.
Op 1 januari 1894 overleed Heinrich Hertz op 37-jarige leeftijd aan een bloedvergiftiging te Bonn.
Na zijn dood roemde Sir Oliver Lodge hem voor de dingen, waartoe grote Engelse natuurkundigen niet in staat waren geweest. Als erkenning voor zijn werk, is de eenheid van de frequentie van radiogolven naar ‘Hertz’ genoemd.

Hertz’ uitvinding

In een hoekje van zijn natuurkunde klas in de Karlsruhe Polytechniek in Berlijn wekte Hertz in 1888 elektrische golven op door middel van oscillerende ontladingen van een condensator via een hoepel, voorzien van een vonkopening, en daarna te detecteren met een zelfde circuit. Hertz' condensator bestond uit een paar metalen staven, in elkaars verlengde, met een kleine vonkopening ertussen. Wanneer deze staven tegenovergestelde ladingen kregen, sterk genoeg voor vonkoverslag, zou de stroom heen en weer oscilleren over de vonkopening en langs de staven. Met deze oscillator loste Hertz twee problemen op: de tijdopname van Maxwells golven (hij had concreet aangetoond, wat Maxwell slechts als theorie aangaf: dat de snelheid van de radiogolven gelijk aan de snelheid van het licht is), en hoe de elektrische en magnetische velden zich losmaken van de draden en vrijkwamen als Maxwells golven. Hij staat ook bekend als de experimenteel grondlegger van de radiotelegrafie. Hertz studenten waren onder de indruk en vroegen zich af, wat voor nut dit verschijnsel had. Maar Hertz dacht dat zijn ontdekking niet beter was dan die van Maxwell. Het is slechts een proef wat bewijst dat Maxwell gelijk had. We hebben allen deze elektromagnetische golven, die we niet met de blote ogen kunnen zien maar er wel zijn.

Hertz' studenten waren onder de indruk en vroegen zich af, wat voor nut dit wonderbaarlijke verschijnsel zou kunnen hebben. Maar Hertz dacht dat zijn ontdekking niet praktischer zou zijn dan die van Maxwell. 'Het is van geen belang.'antwoordde hij. 'Het is slechts een experiment wat bewijst dat Maestro Maxwell gelijk had, we hebben slechts deze mysterieuze elektro-magnetische golven, die we niet kunnen zien met het blote oog, maar ze zijn er wel. En wat gaan we ermee doen?' vroeg een van zijn studenten aan de Universiteit van Bonn? Hertz haalde zijn schouders op. Hij was een bescheiden man, zonder pretenties en blijkbaar met weinig ambitie. 'Niets, denk ik.' antwoordde hij. Maar, zelfs op een theoretisch vlak, werden Hertz's bevindingen snel door anderen gezien als het begin van een 'elektrische eeuw'. De Engelse wis- en natuurkundige Sir Oliver Heaviside zei in 1891: 'Drie jaar geleden waren de elektromagnetische golven nog nergens, kort daarna waren ze overal'.
Hertz's belangrijkste feiten: zijn experimenten met reflectie, refractie, polarisatie, interferentie en de snelheid van radiogolven zouden de aanzet worden naar de draadloze telegrafie en de radio. Hertz wordt genoteerd met de afkorting Hz. 1 Hz staat gelijk aan 1 trilling per seconde. Heinrich Hertz heeft zelf nooit een Nobelprijs gekregen. Hoe meer trillingen per seconde hoe hoger de toon.
Als een trilling 0,2 seconde duurt, is die 5 hertz, want 0,2x5= 1 seconde

In 1888 beschreef Hertz in een elektrisch journaal, hoe hij instaat was elektromagnetische golven op te wekken met zijn oscillator. Een jeugdige tiener las toevallig dat artikel tijdens zijn vakantie in de Alpen. Voor hem gaf Hertz's ontdekking een idee: waarom zouden we die golven niet gebruiken om door middel van Hertz's oscillator signalen uit te zenden? Die jongeman was Guglielmo Marconi. Hij haastte zich terug naar Italië om dat idee uit te werken.