Telemann

De Duitse componist Georg Philipp Telemann werd in 1681 in Maagdenburg geboren. Hij studeerde rechten in Leipzig. Tijdens zijn studie begon hij geïnteresseerd te raken in muziek. Hij richtte een universiteitsorkest op en hij speelde orgel in een kerk. In 1704 werd hij kapelmeester aan het hof van graaf Promnitz in Sorau, in 1708 aan het hof van hertog Willem van Saksen-Eisenach, waar hij bevriend raakte met de in Weimar werkende Bach. In 1712 werd hij kerkelijk kapelmeester en stedelijk muziekdirecteur in Frankfurt en in 1721 werd Telemann gevraagd als cantor van de Thomaskerk in Leipzig, maar hij liet dit aanbod varen en koos voor de aanstelling in Hamburg als cantor van de Johanneskerk en muzikaal directeur van de vijf hoofdkerken, omdat hij daar meer verdiende. Hij leverde een belangrijke bijdrage aan het bloeiende Hamburgse muziekleven. Hij was medeoprichter van het eerste Duitse muziektijdschrift (1728) Der getreue Musickmeister. Hij schreef een theoretisch werk Das neue musicalisch System (1743) en hij was leider van het Collegium Musicum waarmee hij regelmatig openbare concerten gaf. Hij schreef niet alleen maar in het Duits maar ook in het Frans, Italiaans en Pools. Telemann was een meester op het Operagebied. Het werk van Georg Philipp Telemann bevat 45 opera's waaronder Der geduldige Sokrates (1721), Sieg der Schönheit oder Genserich (1722), Pimpinone (1725), Miriways (1728), Emma und Eginhard (1728), serenades. Ruim 23 jaargangen kerkcantates, geestelijke cantates, 15 missen, 2 magnificats, motetten, 22 psalmen, 46 Passies, oratoria, wereldlijke cantates, 40 Kapitänsmusiken, Schulmeistercantate, Kanarienvogel-Kantate, oden, canons, liederen. Geschriften: Catalogue des œuvres en musique (1733); Beschreibung der Augenorgel (1739). Georg Philipp Telemann overleed in 1767 te Hamburg.