William J. Clinton

William J. Clinton

In Hope, Arkansas, werd op 19 augustus 1946, William Jefferson Blythe geboren. Zijn vader was 3 maanden ervoor gestorven in een verkeersongeluk. Toen William 4 jaar oud was, trouwde zijn moeder met Roger Clinton. Op de middelbare school, nam William de familienaam aan en heette hij voortaan William Jefferson Clinton.

Als student en saxofoon speler blonk hij uit. Op de middelbare school kreeg hij de kans om president John Kennedy te ontmoeten, en deed dat ook in de rozentuin van het witte huis. Clinton studeerde af van de Georgetown universiteit en won in 1986 een beurs naar Oxford universiteit. In 1973 gaat hij in Arkansas de politiek in. Hij werd verslagen voor zijn campagne voor het congres in 1974. Het jaar daarop trouwde hij met Hillary Rodham, afgestudeerd aan Wellesley college en Yale Law school. In 1980, werd hun enige kind, Chelsea, geboren.

In 1976 werd Clinton gekozen als generaal, en hij won het gouverneurschap in 1976. In 1993 werd hij gekozen als President van de Verenigde Staten van Amerika. Clinton ging ambitieus van start, toch had de president bij zijn aantreden weinig nauwkeurig omschreven programmapunten. Hij had de neiging om waslijsten met plannen op te sommen zonder duidelijke prioriteiten te stellen. Zijn regering was pas laat in de zomer van 1993 op orde. In 1994 stuurde de kiezers een groot deel van het democratische congres naar huis. Voor het eerst sinds Eisenhower kregen de Republikeinen, onder leiding van de agressieve Newt Gringrich, de meerderheid in zowel het huis van afgevaardigden als in de Senaat. Het was een klap in het gezicht van de president. Clinton ging meteen door met het opstarten van de verkiezingscampagne van 1996. Op buitenlands terrein had Clinton in 1993 er voor gezorgd dat het belangrijkste vrijhandelsverdrag met Mexico en Canada, NAFTA genaamd, werd aangenomen. Clinton ontwikkelde geen visie op de rol van Amerika in de wereld van na de Koude Oorlog en zou dat ook in zijn tweede termijn niet doen. De NAVO werd omgevormd tot een brede verdedigingsclub maar de impuls daarachter was een autonoom proces, niet de visie van Washington. In Joegoslavië lieten de Verenigde Staten het voortouw aan de Europeanen, die wilden bewijzen dat ze het zelf konden. Pas toen Kosovo dreigde het slachtoffer te worden van etnische zuivering, Greep de Verenigde Staten in, maar toen op een manier die de nodige vraagtekens opriep.

In Januari 1998 ontstond er een jacht op schandalen in de onthulling dat Clinton in zijn kantoor in het Witte Huis seks gehad zou hebben met een 22-jarige stagiaire. De onthulling werd afgedwongen in een proces aangespannen door een van de vele andere dames die klaagden over ongewenste avances van William Clinton. Aangezien de president in dat proces had getuigd dat hij geen relatie met Lewinsky (de stagiaire) had gehad, ging het niet alleen om seks en onbetamelijk gedrag, maar ook om meineed. Hij misleidde het land, want in augustus moest Clinton bekennen dat de relatie met Lewinsky wel degelijk had plaatsgevonden, al bleef hij volhouden dat er ‘juridisch’ geen sprake was van meineed. In plaats van Clinton op de vingers te tikken en in de hoek te zetten, wilde ze hem afzetten. Net als Andrew Johnson in 1868. Maar de republikeinen zetten door, tot ergernis van de meeste Amerikanen. Die lieten dat blijkbaar door hen bij de tussentijdse verkiezingen van 1998 een flink verlies te bezorgen. De republikeinse revolutie van 1994 had bitter weinig opgeleverd en Newt Gingrich moest ontslag nemen.

Aan het eind van zijn presidentschap wierp Clinton zich op als bemiddelaar in het Midden Oosten, in de hoop dat een succes daar zijn presidentschap nog wat kleur zou geven. Hoewel het land vond dat Clinton het als president goed deed, kon hijzelf, een van de intelligentste en politiek getalenteerde mensen die ooit in het witte huis zaten, niet tevreden zijn. Na acht jaar president geweest te zijn, treed Clinton in 2001 uit het presidentschap om plaats te maken voor de nieuwe president.