Martin Luther King

Voorwoord:

Martin Luther King:
Voordat ik aan dit werkstuk begon wist ik nog helemaal niets van King. Niet eens dat hij een neger was. Nu weet ik heel veel over hem, niet alleen de dingen die hij heeft gedaan, maar ook hoe hij zelf was: vastbesloten, eerlijk, idealistisch maar wel met beide benen op de grond en vol liefde voor vele mensen.
Lang niet al mijn kennis over Martin Luther King en de situatie (van de negers) in die tijd heb ik opgeschreven. De meeste en belangrijkste dingen wel.
Ik heb veel bewondering voor hem gekregen. Ook besef ik hoe belangrijk hij voor de negers is geweest. In 1863 namelijk


Opgegroeid als een eenvoudige jongen heeft hij als een belangrijk man veel betekend voor vele mensen. Hij leefde kort maar intensief. Hij had niet alleen medestrijders, maar ook vijanden en hij heeft vaak in de gevangenis gezeten. En hij heeft zich zijn hele leven aan zijn motto gehouden: "geweldloos verzet"
Aan het eind van de van dit werkstuk vind je (bijna) alle belangrijkere gebeurtenissen.

Inleiding

In 1863 werd in Amerika door president Lincoln de slavernij afgeschaft. De negers waren dus voortaan vrij. Ze hoefden niet langer te gehoorzamen aan hun blanke meester. Maar die bevrijding bestond alleen op papier. In het dagelijks leven bleven ze de minderen van de blanken en werden niet als gelijken behandeld. Er was nog een lange strijd nodig om echt vrij te worden.

De eerste jaren

Martin Luther King is geboren in Atlanta, de hoofdstad van de staat Georgia in een religieuze familie; z'n vader was predikant, z'n opa was predikant, z'n overgrootvader was predikant, de broer van z'n vader was predikant en z'n enige broer was predikant.
Hij is geboren op 15 januari 1929. Rond deze tijd was er ook de 'Great Depression' (fnancieel gezien een rampzaligetijd). Hij behoorde echter niet tot de armen, maar ook niet tot de rijken, zo'n beetje gemiddeld dus. Hij heeft enkele openbare scholen bezocht waarna hij twee jaar op de 'Atlanta University Laboratory High School' heeft gezeten. Toen deze werd gesloten ging hij naar de 'Booker T. Washington High'.
Martin is fysiek en mentaal (bijna) nooit ziek geweest. Bij zijn geboorte noemden de artsen Martin zelfs 100 %.
Thuis was het altijd een vrolijke sfeer en Martin kon zich op latere leeftijd niet herinneren dat zijn ouders ooit ruzie hadden. Deze sfeer heeft voor een belangrijk deel Martin's religieuze houding bepaald; hij vindt het zeker niet moeilijk om God als een God van de liefde te beschouwen, om het omniversum als vriendelijk te beschouwen en om eerder geneigd te zijn tot optimisme dan tot pessimisme over de menselijke aard.
"In mijn karakter en", zoals hij heeft gezegd " in het karakter van iedereen die sterk wil zijn, zijn eigenschappen gecombineerd die flink tegenstrijdig zijn.Je bent zowel militant als bescheiden, zowel idealistisch als realistisch".

Hij denkt dat hij zijn sterke rechtvaardigheidsgevoel dankt aan de sterke, dynamische persoonlijkheid van zijn vader en zijn zachte kant van zijn lieve moeder.

Zijn moeder:
De moeder van Martin, Alberta Williams King, (de dochter van A.D Williams) was enig kind en heeft een erg comfortabele jeugd gehad. Maar ze legde zich zeker niet zomaar neer bij de rassenscheiding en heeft al haar kinderen een sterk gevoel van zelfrespect bijgebracht. Ze maakte (o.a.) Martin duidelijk dat rassenscheiding in het zuiden (de aparte scholen, restaurants, theaters, huisvesting, de discriminerende teksten op drinkfonteintjes, in wachtkamers en op openbare WC's) niet vanzelfsprekend was. Ook mocht Martin zich nooit minderwaardig voelen.

Zijn vader:
Martin Luther King sr. was fysiek en mentaal erg sterk. Hij was fors (zo'n honderd kilo) en was een dynamisch persoonlijkheid. Hij was geboren in Stockbridge (ook in de staat Georgia); hij was sterk gekant tegen de rassenscheiding en werd voorzitter van de NAACP ( National Association for the Advancement of Colored People). Hij aarzelde nooit om de waarheid te spreken en daarom waren sommige mensen bang voor hem.
Al voor de geboorte van Martin jr. reisde hij niet met de stadsbus omdat hij een gewelddadige aanval op zwarte passagiers had meegemaakt.
Als predikant van de Ebenezer kerk voor dorpsgezinnen had hij grote invloed op de zwarte gemeenschap en won zelfs ook het respect van de blanken, al was dat niet altijd even prettig. Hij had een normaal inkomen, maar mede doordat hij goed kon budgetteren ontbrak het zijn gezin nooit aan de basale voorzieningen.

Zijn Studietijd

Op z'n 15e (20 september 1944) ging Martin Luther King studeren aan het Morehouse College in Atlanta.
Het was, vooral in het begin best, zwaar voor King. Dit mede doordat hij op de middelbare school twee klassen had overgeslagen. Tijdens deze studie besloot hij dominee te worden en op z'n 19e ging hij naar het seminarie. Hier bestudeerde hij onder andere het leven van Gandhi en raakte er diep van onder de indruk. Minder leuk was dat hij tijdens een ruzie een revolver op zich gericht kreeg; het liep gelukkig zonder verwondingen af.
8 mei 1951 studeerde hij af in de godgeleerdheid aan het Crozerseminarie. Hij haalde zelfs zulke hoge cijfers dat hij een beurs voor een vervolgstudie kreeg. Hij koos voor filosofie in Boston. Hier leerde hij zijn vrouw Coretta kennen:


Zijn vrouw:

Hij had al verscheidene meisjes ontmoet maar niet één boeide hem echt. Hij begon het al op te geven en vroeg een vriendin of zij geen 'aardige, aantrekkelijke jongedames' kende. Deze gaf hem een telefoonnummer en Martin belde diegene op. De volgende dag ging hij met Coretta Scott lunchen.
Het was nu januari 1952 (even een feitje).
Op 18 juni 1953 trouwden ze.
Coretta had in haar leven ook zeer actief geprotesteerd tegen onrechtvaardigheid en rassenscheiding.
17 november 1955 wordt hun eerste kind, Yolanda Denise, geboren.
Coretta was geboren in Marion, Alabama. Ze was mezzosopraan en Martin was er verzekerd van dat ze een goede carrière als zangeres had gemaakt 'als ze geen doopsgezinde dominee was egengekomen die roet in het eten gooide' (aldus Martin).
Coretta was in de moeilijke periodes die zij samen met King doormaakte altijd een grote steun voor hem. Zij bleef kalm, sterk en dapper en raakte nooit in paniek of overemotioneel. Zij was natuurlijk wel eens erg bezorgd over de veiligheid van King, maar ze probeerde hem er nooit toe te bewegen zijn activiteiten voor de zwarte mensen te stoppen.
King beschreef het zelf zo: "Ook in de donkerste momenten bracht zij altijd het licht van de hoop."

Even tussendoor van mezelf:

"Natuurlijk heeft Martin Luther King nog vele andere dingen gedaan, maar ik kan die niet allemaal behandelen, dus ik heb de belangrijkste dingen uitgelicht."

Citaat uit de autobiografie van Martin Luther King.

"Toen ik ongeveer 8 jaar was, was ik een keer met mijn moeder in een winkel in het centrum van Atlanta. Ineens sloeg iemand me en ik hoorde een stem zeggen: 'Jij bent dat negerjoch dat laatst op mijn tenen stond' . Het bleek een blanke mevrouw te zijn. Ik deed natuurlijk niets terug, want ik durfde nooit iets tegen een blanke te doen. Bovendien lag het niet in mijn aard iemand terug te slaan. Na lang aarzelen vertelde ik tegen mijn moeder wat er was gebeurd en ze raakte er behoorlijk door van streek. Maar de mevrouw die me een klap had gegeven, was verdwenen en mijn moeder en ik gingen vrijwel onmiddellijk weg.
Ik herinner me ook een andere ervaring. Ik bezocht een middelbare school aan de andere kant van de stad en ik moest de bus pakken. In die tijd moesten zwarten achter in de bus zitten en waren de plaatsen voorin voor de blanken gereserveerd. Als er achterin niet genoeg zitplaatsen waren, moesten zwarten blijven staan, ook al waren voorin nog plaatsen vrij. Ik was gedwongen om achterin de bus te gaan zitten, maar elke keer als ik in de bus stapte, zat mijn geest op de voorste stoel. En ik zei tegen mezelf: vroeger of later ga ik met mijn lichaam daar zitten waar mijn geest nu zit."

Busboycot

Vroeger moesten negers in een apart deel (het achterste deel) van de bus zitten. Neger chauffeurs waren er niet. Het voorste deel was speciaal voor blanken. Dit was natuurlijk niet eerlijk en op een gegeven moment kwam daar verandering in.
Op 1 december 1955 weigerde Rosa Parks (een oudere negervrouw) achter in de bus te gaan zitten toen de buschauffeur het haar vroeg. Ze weigerde op een kalme en waardige manier in de volle bus plaats te maken voor een blanke.
Hiervoor werd ze gearresteerd. Maar zíj durfde te protesteren.
Dit is waarschijnlijk pas te begrijpen als je bedenkt dat zij er schoon genoeg van had dat ze altijd voor minder dan een blanke werd aangezien.
Meestal haalde dit soort voorvallen de krant niet of nauwelijks, maar dit keer liep het anders. Rosa was een bekend persoon onder de zwarte bevolking en was de secretaresse van de NAACP (Nationaal genootschap voor de vooruitgang der kleurlingen) en het gerucht ging rond als een lopend vuurtje.
Op maandag 5 december (1955) moest ze voor de rechter komen.

Op dezelfde dag werd Martin gekozen tot leider van de nieuw opgerichte protestgroep 'Montgomery Improvement Association'. Toen hij hoorde wat er aan de hand was bood hij zijn kerk aan als ontmoetingspunt voor de actievoerders. Er werd na veel overleg besloten de busdiensten tenminste één dag te boycotten. Er werden pamfletten gedrukt met de tekst:

Er is weer een negerin gearresteerd en in de gevangenis gestopt,
omdat zij weigerde haar plaats in de bus af te staan.
Ga daarom niet met de bus naar uw werk, naar de stad, naar
school of waarheen dan ook op maandag vijf december.
Als u naar uw werk moet, neem een taxi, rijdt met iemand mee of
ga lopen. Kom maandagavond naar de grote bijeenkomst in de
Holt Street Baptistenkerk!

Dominee King was tevreden. Zo moest het, zonder geweld, want geweld roept alleen maar meer geweld op en kom je alleen maar verder van je doel.
Die zondag dachten hij en Coretta alleen maar aan de boycot. De volgende morgen, maandag morgen, stond Coretta al voor zessen voor het raam om te kijken hoeveel mensen er in de eerste bus die voor hun huis stopte zaten.
Ze kon haar ogen bijna niet geloven, de bus was leeg!
Ze gilde "Lieveling, kom gauw kijken, de bus is leeg!" Even later stonden er twee gelukkige mensen voor het raam van de Jacksonstraat 309 die de lege bus weg zagen rijden. De rest van de dag waren bijna alle bussen zo goed als leeg.

Toen de leiders van de busboycot 's maandags bij elkaar kwamen werd Martin gekozen als aanvoerder.
Die avond was de grote bijeenkomst en King moest een speech houden. Hij had maar weinig tijd (1 uur) en toen hij naar de kerk ging waren daar al meer dan 4 duizend mensen. Na zijn speech, die goed lukte, was er een daverend applaus en ook Rosa Parks kwam nog even naar voren.
Nu vertel ik even hoe de actie verder had moeten verlopen: een vriend van Martin, Ralph Abernathy, besloot dat de negers niet meer met de bus moesten reizen vóórdat de volgende (redelijke) eisen geaccepteerd werden: negers moesten beleefd behandeld worden in de bus; degenen die als eersten een bus in stapten mochten gaan zitten waar plaats was en de negers hoefden dan dus niet hun plaats af te staan; ook zouden negers buschauffeur moeten kunnen worden en kunnen rijden op de lijnen die voornamelijk door negerwijken reden.
Er volgde weer een daverend applaus. De negers waren er nu eindelijk van overtuigd dat er verbetering in hun positie zou komen.
Maar de blanken en het stadsbestuur probeerden de negers steeds dwars te zitten.
De neger-taxichauffeurs werden wettelijk gedwongen hun tarieven te verhogen en daardoor konden ze de boycot minder goed steunen. Er werden hierop allerlei dingen georganiseerd om de negers te vervoeren naar hun werk. Mensen stelde bijvoorbeeld hun auto beschikbaar en er werden hele schema's gemaakt voor mensen die met elkaar meereden.
Er begon iets te ontstaan, men begon te beseffen dat je, ook als neger, samen tot heel wat in staat was. 'De zwarte bevolking van Montgomery stond op!' Negers mochten gezien worden. Daarom gingen sommige negers vanaf nu lopend naar hun werk. Toen een oude vrouw gevraagd werd waarom ze dit deed antwoordde ze fier: "Ik loop niet voor mijzelf, ik loop voor mijn kinderen". Deze geweldloze beweging haalde de voorpagina's van de kranten en financiële en morele steun stroomde van buiten toe. Met goede moed begonnen Martin Luther King en de anderen te onderhandelen met het stadsbestuur en de busonderneming. Tot hun grote opluchting verliep het gesprek vriendelijk. Maar jammer genoeg was het resultaat niets meer dan dat de negers in het vervolg beter behandeld zouden worden. De teleurstelling van de negerleiders was even groot als de haat van de blanken. De ergste negerhaters begonnen een lastercampagne en roddels verspreidde zich over Montgomery zoals dat het ingezamelde geld niet voor de beweging, maar voor mooie auto's voor de negerleiders besteed werd.

Ook werd er vanaf nu strenger gecontroleerd in het verkeer. Vooral op negers en al helemaal op King werd veel gelet. Hij reed zo goed mogelijk, maar werd toch naar de gevangenis gebracht voor een snelheidsovertreding. Daar zat hij tussen dieven en dronkaards in een vieze, bedompte cel. Dit raakte hem, hij wist niet dat, al waren het dronkaards en dieven, de gevangenen zo behandeld werden.
Buiten de gevangenis was intussen een menigte die een dreigende indruk op de gevangenisdirecteur maakte. Waarschijnlijk was hij dan ook blij dat Martin Luther King op borgtocht vrijgelaten kon worden. Met gejuich en applaus werd hij ontvangen buiten de gevangenis. Hij wist het nu weer zeker, hij was niet alleen!

Maar er komen brieven voor 'Nikker Dominee' en telefoontjes met soms dreigingen als "Luister Nikker, we hebben nu genoeg van je genomen. Voor de week om is heb je er spijt van dat je ooit in de stad Montgomery gekomen bent!"

De moed zakte hem in de schoenen en hij vroeg de steun van boven. Hij besefte ineens dat het niet fout mocht gaan en kreeg weer moed.
13 November 1956 was de grote dag; de rechter moest beslissen of de rassenscheiding in bussen wettelijk of onwettelijk was, of negers ook voorin of alleen achter in de bus mochten zitten. Het resultaat van de boycot en andere demonstraties:
'Het Hoger Gerechtshof verklaart dat de segregatie
in de bussen van de staat Alabama onwettig is.'
Alles was dus niet voor niets geweest. Het was ze gelukt!!

Ik heb een droom
(I have a dream)
Birmingham is een van de steden waar de negers het vroeger erg moeilijk hadden. Citaat:
Birmingham.

"Als je verbeeldingskracht groot genoeg is, probeer je dan eens te verplaatsen in de positie van een zwarte baby die opgroeit en volwassen wordt in Birmingham. Dan zou je leven er als volgt uitzien.
Je zou worden geboren in een tweederangs ziekenhuis, uit ouders die waarschijnlijk in een getto woonden. Je zou op een Jim Crowschool zitten. Je jeugd zou je doorbrengen met spelen op straat, omdat er veel te weinig parken zouden zijn waar zwarten mochten komen. Als je boodschappen zou doen met je vader en moeder, zou je merken dat ze in de grotere zaken altijd een gedeelte van de winkel zouden overslaan. Als je honger of dorst zou hebben zou je dat maar moeten vergeten totdat je weer terug was in het zwarte gedeelte van de stad, want in je eigen stad was het bij verordening verboden dat aan zwarten en blanken op dezelfde plaats voedsel werd geserveerd.
Als je familie naar de kerk zou gaan, zou het een zwarte kerk zijn. Je zou niet welkom zijn in een kerk waar blanken kwamen. Want hoewel je blanke medeburgers van mening waren dat ze goede christenen waren, voerden ze de rassenscheiding even radicaal door in het huis van God als in het Theater.

Als je een bijdrage had willen leveren aan de nationale beweging die zich bezighield met de emancipatie van de gekleurde mensen in de Verenigde Staten, de NAACP, had je je niet bij een lokale tak kunnen aansluiten. In Alabama was het de racistische autoriteiten gelukt de NAACP te verbieden.
Als je een baan zou willen in deze stad, één van de grootste ijzer- en staal producerende centra van de natie, zou je je maar het beste kunnen richten op beroepen als portier of arbeider. Als je het geluk had om een baan te krijgen, zou je er rekening mee moeten houden dat promotie of een beter salaris niet jou zouden toevallen, maar blanken die over dezelfde capaciteiten als jou beschikten.
Kiesrecht zou niet vanzelfsprekend zijn. Jouw ras, tweevijfde deel van de totale bevolking van de stad, maakte slechts eenachtste deel van de uit van de kiesgerechtigde bevolking.
Je zou in een stad leven waar grofheid en geweld jegens zwarten de dagelijkse realiteit waren, waar niemand vraagtekens bij zette.
Ook in Birmingham waren er fatsoenlijke blanke burgers.
De uiteindelijke tragedie van Birmingham was niet de bruutheid van de slechte mensen, maar het zwijgen van de goede mensen"

Maar daar kwam gelukkig, voornamelijk door Martin Luther King, verandering in. Dit was echter voor een groot deel alleen nog maar wat de wet betrof. Nu moesten de negers werkelijk nog gerespecteerd worden. Hetzelfde werk en dezelfde beloning, dezelfde opleidingen dezelfde voorzieningen als de blanken, dat moest de gewoonste zaak van de wereld worden. Maar om dat voor elkaar te krijgen moest er nog heel wat gebeuren.
Philip Randolph, één van de negerleiders, kwam daarom met het idee de 'goedwillende krachten te bundelen' met één grote actie. Men besloot een mars naar Washington, de stad van de president en de regering te organiseren. Voor het oog van iedereen zouden de negers en medestanders een demonstratie geven van hun eensgezindheid. De dag viel op 23 augustus 1963. Onheilsprofeten waren bang dat het met zoveel mensen uit de hand zou lopen, maar werden gelukkig niet geloofd.
Eindelijk brak de lang verwachte dag aan. Overal vandaan kwamen negers en medestanders die meeliepen. Zwarte beroemdheden marcheerden hand in hand met blanke, rijken hand in hand met armen, hooggeplaatsten hand in hand met gewone onbekenden, allemaal naar één doel: gerechtigheid!

Honderdduizenden waren het er.
King stond als laatste spreker in het programma en had z'n speech zoals gewoonlijk van top tot teen voorbereid. Elk woord had hij overwogen. Hij wist namelijk dat de hele wereld het zou horen, dat het uit vele televisies en radio's zou schallen.
Hij begon z'n speech en eiste voor de negers vrijheid en werk en vroeg het nu!
Ritmisch schalde het nu over de menigte en het inspireerde Martin Luther King tot woorden die hij niet op papier had staan. Hij vergat z'n zorgvuldig bedachte tekst en ging verder:
"En ik zeg u, dat ook al zullen we vandaag en ook morgen nog grote moeilijkheden ondervinden, ik nog steeds een droom heb. Het is een droom die diep geworteld is in de Amerikaanse droom.
Ik heb een droom dat op een dag dit volk zal opstaan en de ware zin van de geloofsbelijdenis zal beleven: Alle mensen zijn gelijk geschapen wij achten deze waarheid vanzelfsprekend.
Ik heb een droom: De dag komt dat dit land zal opstaan en gaan leven uit de ware betekenis van zijn overtuiging.
Ik heb een droom: De dag komt dat op de roestbruine heuvels van Georgia de zonen van vroegere slaven zullen aanzitten om de tafel van verbroedering met de zonen van vroegere slavenhouders.
Ik heb een droom: De dag komt zelfs dat de staat Mississippi, een staat waar de damp van onrecht en verdrukking afslaat, omgevormd zal zijn tot een oase van recht en vrijheid.
Ik heb een droom: De dag komt dat mijn vier kinderen leven in een land dat hen niet beoordeelt naar de kleur van hun huid, maar naar de waarde van hun karakter.
Ik heb een droom: Dat de staat Alabama, waarvan de gouverneur nu zijn mond nog vol heeft van je koest houden of vernietigd wordenn, veranderd zal zijn in een staat waarin kleine negerjongens en -meisjes als broertjes en zusjes hand in hand zullen lopen met kleine blanke jongens en meisjes.

Ik heb een droom: de dag komt dat elk dal zal worden opgeheven en dat elke berg plat zal zijn. De ruwe gronden worden dan mooi vlak, wat krom is zal worden rechtgebogen. Dat is het geloof dat ik met mij mee naar het zuiden neem. Met dit geloof kunnen we uit de berg der wanhoop de steen van de hoop bikken. Dit geloof stelt ons in staat om samen te werken ,samen te bidden, samen te worstelen, samen naar de gevangenis te gaan, samen op te staan voor de vrijheid ,omdat we weten dat de dag komt dat we vrij zullen zijn. Dat zal de dag zijn dat alle kinderen Gods kunnen zingen met hernieuwde zin:
Laat vrijheid schallen!
Welaan: laat vrijheid schallen van de imposante heuveltoppen van New Hampshire!
Laat vrijheid schallen van de machtige bergen van New York!
Laat vrijheid schallen van de Stone Mountain van Georgia. Laat de vrijheid schallen van elke heuvel, van elke molshoop van Mississippi, van elke bergrug.
Als we de vrijheid laten schallen uit elke gemeente en uit elk gehucht, uit elke staat en elke stad, dan kunnen we de dag bespoedigen dat alle kinderen Gods, negers en blanken, joden en heidenen, protestanten en katholieken, elkaar de hand kunnen reiken en zingen met de woorden van een van de oudste spirituals: Eindelijk vrij, eindelijk vrij,
Dank God Almachtig,
Eindelijk zijn we vrij."
Na deze mooie woorden bleef het even stil uit ontzag, maar daarna barstte de menigte uit in een storm van geluid. Midden tussen dit fantastisch gebeuren stond een donker gekleurde man, Martin Luther King. Hij was nauwelijks de baas over z'n eigen gevoelens en wist het nu zeker, deze geweldige gebeurtenis had hem, als een stem uit de hemel, overtuigd dat het eens goed zou komen tussen alle volken op aarde.
Mooier kon een droom niet zijn!


Dit is het lied van de Beweging van M.L. King en de zijnen:

We shall overcome

We shall overcome.
We'll walk hand in hand,
We walk hand in hand some day.
Oh, deep in my heart I do believe
We shall overcome some day
We are not afraid, we are not afraid,
We are not afraid today.
Oh, deep in my heart I do believe
We shall overcome some day

Nobelprijs

10 december 1964 ontving King de Nobelprijs voor de vrede!
Dit is belangrijk want hieraan is te merken dat (ook) de rest van de wereld achter hem stond en zijn verrichtingen zeer respecteerde. De volgende dag haalde King de prijs op in Oslo en hield zoals gewoonlijk een toespraak.

Moord in Memphis

Op 4 april 1968, vlak vr de dag van een grote protestmars van arme negers gebeurde het: de leider van de Amerikaanse negerorganisatie werd doodgeschoten; een strijder die zelf geen geweld gebruikte kwam door bruut geweld om het leven

Het gebeurde toen hij naar zijn auto liep omdat zijn chauffeur had gezegd dat het frisjes was en Martin maar beter een jasje aan kon trekken.
Kings laatste woorden waren: "dat is goed, ik zal het doen".
Toen klonk een schot en viel hij neer; de kogel van een sluipschutter had zijn doel getroffen.
De chauffeur boog zich over hem heen en riep huilend zijn naam; maar tevergeefs: die stem die zo velen bemoedigd, getroost en bezield had was tot zwijgen gebracht.

Op dinsdag 9 mei is hij begraven. De begrafenisdienst is gehouden in dezelfde kerk waarin hij gedoopt en opgegroeid was en het geloof mee had gekregen, De Ebenezerkerk.

Er liepen ruim 150.000 mensen in de rouwstoet voor de negerleider.

Chronologische gegevens biografie Martin Luther King.

15 jan. 1929: Michael (later Martin) Luther King jr. wordt geboren in het huis van de familie Williams /King in Atlanta.

17 april 1944: King jr. reist naar Dublin in de staat Georgia en neemt deel aan een voordrachtswedstrijd met "The negro and the Constitution" (de zwarte en de grondwet).

20 sept.1944: King gaat naar het Morehouse College.

25 febr.1948: Gewijd als Ebenezer.

8 juni 1948: ontvangt zijn doctoraalbul sociologie van het Morehouse
College.


14 sept.1948: King gaat naar het Theologisch Crozerseminarie in Pennsylvania.

Voorjaar 1950: hoort de lezing van de rector over Gandhi.

8 mei 1951: studeert af in de godgeleerdheid aan het seminarie.

13 sept.1951: King gaat naar de Boston University School of Theology en ontvangt in 1955 de doctorstitel.

Januari 1952: Coretta Scott(geboren op 27 april 1927 in Alabama) en Martin L. King Ontmoeten elkaar in Boston.

18 juni 1953: huwelijk in Marion, Alabama.

24 jan.1954: King houdt een proefpreek in de Dexter Avenue Baptist Church in Montgomery.

31 okt. 1954 King wordt officieel dominee van Dexter; zijn vader houdt de welkomstpreek.

17 nov.1955: Eerste kind, Yolanda Denise, wordt geboren.

1 dec.1955: Rosa Parks, secretaris van de NAACP(nationale vereniging ter bevordering van de rechten van gekleurde mensen) wordt gearresteerd wegens het overtreden van de apartheidswetten.

5 dec. 1955: King wordt gekozen als hoofd van de nieuw opgerichte protestgroep, de Montgomery Improvement Association(MIA).

5 dec. 1955: Busboycot


30 jan.1956: Na een bomaanslag op zijn huis pleit King voor geweldloosheid.

21 febr. 1956: het gerechtshof van Montgomery klaagt King en andere leiders van de MIA aan wegens het overtreden van de anti-boycotwet.

13 nov.1956: Het hooggerechtshof verklaart dat de rassenscheiding in de bussen onwettig is.

21 dec.1956: Nadat de MIA voor het einde van de boycot heeft gestemd, is King een van de eersten die weer met de bus gaan, waar nu geen sprake van rassenscheiding meer is.

22 sept.1957: King is blij met de beslissing van President Eisenhower om de integratie op de middelbare school van Little Rock af te dwingen.

23 okt. 1957: Martin Luther King III wordt geboren.

20 sept.1958: Wordt tijdens het signeren van Stride Toward Freedom in
Harlem in de borst gestoken door een geestelijk gestoorde zwarte vrouw en wordt ernstig gewond.



Lente 1959: Coretta en Martin L. King bezoeken samen met vrienden India, Jeruzalem en Caïro.


1 febr. 1960: King verhuist met zijn gezin naar Atlanta. In Greensboro, North Carolina, begint de sit-in-beweging.

23 juni.1960: King heeft een gesprek met presidentskandidaat senator John Kennedy.

19 okt.1960; King wordt gearresteerd bij een sit-in in Atlanta en verblijft wekenlang in de gevangenis. Senator J. F. Kennedy helpt bij zijn vrijlating.


2 nov.1060: Kennedy wint de verkiezingen met steun van de zwarte stemgerechtigden.

30 jan. 1961: Het derde kind van de Kings, Dexter Scott, wordt geboren.

Dec. 1961: weer in de gevangenis na arrestatie bij een demonstratie.

Juli 1962: gevangenisstraf in Albany wegens zijn leidersschap bij de acties voor gelijkheid van blank en zwart.

28 maart 1963: het vierde kind van de familie King wordt geboren: Bernice
Albertine.

2-7 mei 1963: de politie van Birmingham zet honden en waterkanonnen in tegen de "Kinderkruistocht"; meer dan duizend jongeren worden gearresteerd. De jongeren hielden geweldloze acties voor gelijkheid op scholen, in Bibliotheken, in het vervoer etc.

11 juni 1963: president Kennedy kondigt een nieuw wetsvoorstel inzake de
burgerrechten aan.

28 aug.1963: King spreekt de "mars naar Washington voor werk en vrijheid" toe. "I have a dream".

15 sept.1963: Bij een aanslag met dynamiet vinden 4 zwarte meisjes tijdens
de zondagsschool in Birmingham de dood.

22 nov. 1963; president Kennedy wordt vermoord; L. B. Johnson wordt president.

10 dec.1964: King ontvangt in Oslo de Nobelprijs voor de vrede.

1 febr. 1965: King wordt met ruim tweehonderd aanhangers gevangen gezet na een mars voor kiesrecht in Selma, Alabama.


7 mrt.1965: Betogers voor het kiesrecht worden in elkaar geslagen en later in maart worden andere betogers vermoord.


Zomer 1965en1966: rassenrellen in Los Angeles en Chicago met als gevolg
dodelijke slachtoffers en veel materiele schade.

16 juni 1966: de beweging "Black Power" wordt opgericht door Stokely Carmichael, Een andere stroming in de zwarte samenleving.

12 aug.1965: King roept op te stoppen met het bombarderen van Noord-
Vietnam en het conflict door onderhandelingen te beëindigen.

4 april 1967: eerste openbare toespraak van King tegen de oorlog in Vietnam.

4 dec.1967: King lanceert de "Campagne Tegen de Armoede".

28 mrt.1968: King gaat voor in een mars in Memphis, die ontaardt in geweld.

4 april 1968: na terugkeer in Memphis wordt Martin Luther King vermoord bij het Loraine hotel.

Bronvermelding:

-Onder de redactie van Clayborne Carson, autobiografie MARTIN LUTHER
KING JR. (423 blz.)
-G.J. Bos, Martin Luther King navolger van Cristus (139 blz.)
-P.J. van der Horst, MARTIN LUTHER KING (12 BLZ.)

-Kaarten uit de Grote Bosatlas.