Hermann Goring

Jeugd en Gezin

Göring werd geboren op 12 januari 1893 in Haïti waar zijn vader consul was. Kort na zijn geboorte keerde de familie Göring terug naar Duitsland. Waar ze op slot Mauterndorf en later kasteel Veldenstein woonden. Beide landhuizen waren in bezit van zijn halfjoodse peetoom dr. Hermann Ritter von Epenstein. Hij had de familie bij zich opgenomen omdat Hermanns moeder zijn minnares was. Hier groeide Göring op. Hij kreeg veel interesse voor het leger en had veel moed. Maar hij spijbelde, was ongehoorzaam en liep herhaaldelijk weg. Zijn moeder was er van overtuigd dat Hermann een groot man zou worden of een crimineel. Op de cadettenschool Berlijn-Lichterfelde lukte het om Görings gedrag te veranderen met Pruisische discipline en militaire dril. Op de militaire academie ontwikkelde hij zich tot een moedige soldaat. In 1911 slaagde hij voor het examen waardoor hij luitenant werd. Hij was nu pas 19 jaar en droeg met trots het uniform van de keizer. Hermann had veel interesse in de keizerlijke luchtmacht en daarvoor melde hij zich daar ook aan. Dit was aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. De vliegtest legde hij goed af en in 1916 deed hij voor het eerst aan luchtgevechten mee. Dankzij zijn moedige optreden kreeg hij het commando over een squadron jachtvliegtuigen. Hij behaalde vele overwinningen en daarom werd hij op 2 juni 1918 voor zijn 18 overwinningen in de lucht met een onderscheiding beloond door keizer Wilhelm. Na de Eerste Wereldoorlog ging hij naar de burgerluchtvaart in Denemarken en Zweden omdat het Verdrag van Versailles de militaire luchtvaart in Duitsland had verboden. Hij woonde daar op een landgoed van een Zweedse edelman. Hier werd hij verliefd op de aantrekkelijke Carin von Cantzow die al getrouwd was. Maar ze was zo gecharmeerd van hem, dat zij haar echtgenoot en zoon verliet om samen met hem naar Duitsland te gaan. Daar trouwde zij op 3 februari 1922 met hem. Göring verlangde naar kameraadschap, heldendaden en naar een sterke man die Duitsland weer zo machtig zou maken als eerst. Deze man was Hitler en hij ontmoette Göring op een herfstdag in 1922 bij een demonstratie op de Koningsplatz in München. Deze man boeide Göring en kort daarop zou hij hem persoonlijk ontmoeten. Hij zou aan zijn leven een nieuwe draai geven. Dit was precies wat Göring wilde horen: Versailles was een schande, joden en communisten waren overal de schuld van en het vaderland moest worden gered. Vanaf het eerste ogenblik dat Göring Hitler hoorde en zag was hij meteen verslaafd aan hem. Dit was wederzijds. Een oorlogsheld met de Pour le mérite (onderscheiding) was uitstekend voor de propaganda.

Politiek

Göring kreeg de leiding over de SA (Sturmabteilung). Op 9 november 1923 moest in de straten van München beslist worden over wie de macht had. s’Middags ging een groep sa-ers en stoottroeppers naar de Odeonsplatz. Voorop liepen Hitler, generaal Ludendorff en Göring. Deze putsch werd echter afgeslagen door de politie hierbij werd Göring in zijn heup geschoten. Vervolgens begon de vlucht voor de politie. Samen met Carin ging Göring de grens over naar Oostenrijk waar hij naar het ziekenhuis ging. Ondertussen was er een bevel gegeven om hem aan te houden. Bij de putsch werd Hitler gearresteerd en opgesloten in fort Landsberg. Hier schreef hij zijn boek Mein Kampf. Het echtpaar Göring vertrok naar Carins ouders in Zweden. Hij had erg pijn van zijn verwonding en liet daarom bijna dagelijks morfine inspuiten. Hij kreeg verslavingsverschijnselen en soms verloor hij de controle over zichzelf. Een keer wilde hij zelfs een eind aan zijn leven maken. Hierdoor ging hij naar een gesticht/inrichting in Zweden om het gevecht tegen drugs te winnen. Dit lukte niet want hij bleef morfine inspuiten. Toch werd hij op 7 oktober 1925 ontslagen uit het ziekenhuis, zonder symptomen van geestelijke gestoordheid. Officieel gold hij nu als genezen maar in werkelijkheid was hij ziek.

In 1927 keerde hij terug naar Duitsland en werd voor de NSDAP in de Rijksdag gekozen. Ondanks de dood van zijn vrouw Carin steunde hij Hitler om hem aan de macht te helpen. Ook werd hij gekozen als voorzitter van de Rijksdag. Hij kreeg het leger aan Hitlers kant en door hem benoemde de oude rijkspresident Hitler tot rijkskanselier. Hij werd door Hitler beloond met een reeks ambten: rijksminister, aanvankelijk zonder portefeuille, rijkscommissaris voor de luchtvaart en plaatsvervangend minister van Binnenlands Zaken van Pruisen. Hierdoor was Göring de tweede man achter Hitler geworden. Hij had de opdracht om in het geheim de luchtmacht op te bouwen. Maar even belangrijk was dat de sterkste politie-eenheid binnen het Rijk onder zijn bevel stond. Een machtsmiddel waarvan Göring dan ook vaak gebruik van maakte tegen politieke tegenstanders, zoals communisten en sociaal-democraten. Vooral voor de laatste rijksdagverkiezingen op 5 maart 1933 maakte hij ervan gebruik om politieke tegenstanders uit te schakelen. De politie moest sterk optreden en zo nodig van het vuurwapen gebruikmaken. Na aanleiding van de brand in de Rijksdag op 27 februari 1933 werd de achtervolging op communisten en andere tegenstanders nog meer verscherpt. Niet bekend is wie de brand heeft gesticht. Misschien de op de plaats van het misdrijf gearresteerde, later ter dood veroordeelde communist Marinus van der Lubbe? De KPD (Kommunistische Partei Deutschlands)? Of de nationaal-socialisten met Göring voorop? De Rijksdag en het paleis van Rijksdagvoorzitter Göring waren via een onderaardse gang met elkaar verbonden. Liet hij de brand stichten? Bewijzen van wie de dader was ontbreken tot op heden. Na de brand werden er meer dan 4000 functionarissen van vooral de KPD gearresteerd. Vanaf 28 februari 1933 gold door de Rijksdagbrandverordening de permanente uitzonderingstoestand, en waren grondrechten als de vrijheid van het individu buiten werking gesteld. Terreur was nu legaal waardoor Göring alles kon doen wat hij wilde. Door zijn bevelen werden politieke tegenstanders, maar ook homoseksuelen en Jehova’s getuigen in concentratiekampen bijeengedreven. Deze had Göring als ‘heropvoedingkampen’ laten bouwen. Een halfjaar na Hitlers machtsovername, in juli 1933, zaten deze kampen overvol met 27000 politieke gevangenen. Daarna vielen de kampen niet meer onder Görings verantwoordelijkheid, maar onder de Reichsführer-ss, Heinrich Himmler. Ook nam Himmler op Hitlers verzoek de leiding over van de Geheime Staatspolizei Gestapo over. Door het verlies van deze twee functies kreeg Göring er twee nieuwe functies: rijkshoutvester en rijksjagermeester. Göring wilde weten wat het volk en vooral zijn rivalen voelden. Daarom kreeg hij met het Forschungsamt des Reichsluftfahrtministeriums een bron van inlichtingen. Zo’n 3000 medewerkers luisterden de telefoonlijnen van de rijkskanselarij, van de ministers, de partijkantoren en de ambassades af. Dit zou Ernst Röhm, de stafchef van de sa, het leven kosten. Omdat uit onderzoeksrapporten bleek dat Ernst Röhm zich steeds kritischer opstelde ten opzichte van Hitler. Dit was de gelegenheid om af te rekenen met de SA en Röhm. Hitler zelf leidde de moordactie in het zuiden. Göring en Himmler in Berlijn en Noord-Duitsland. In de oude cadettenschool van Göring liet hij 43 zogenaamde putschisten doodschieten. Het was de eerste massamoord van het regime.

Na de dood van Hindenburg werd Hitler ‘Führer en rijkskanselier’. En in december 1934 ging Görings wens in vervulling. In het geheim wees Hitler hem als zijn opvolger aan. Nu was hij officieel de tweede man, de toekomstige tiran. De droom van de absolute macht werd de kracht van zijn leven. Iedereen moest weten hoe ver hij het geschopt had. Op de Kaiserdamn in Berlijn betrok Göring een zeer luxe woning. Hij nam personeel in dienst en liet het paleis van de Pruisische minister-president opnieuw inrichten. Geld speelde voor hem geen rol meer. Ook liet hij een residentie bouwen met een stoombad, een bioscoop, een gymzaal en een hoge ontvangstzaal. Het landhuis vernoemde hij naar zijn eerste vrouw Carinhall. Hij liet een grafkelder bouwen en liet Carins kist uit Zweden overbrengen naar de Schorheide. Ondertussen was er een nieuwe vrouw in Görings leven. De blonde actrice Emmy Sonnemann. Op 10 april 1935 trouwde zij met hem. Een maand daarvoor had hij met trots het geheim onthuld waar hij en staatssecretaris Erhard Milch sinds 1933 in het geheim aan hadden gewerkt. Duitsland beschikte weer over een luchtmacht. Waar Göring opperbevelhebber van was. Hij hoorde nu bij de militaire elite en leidde een ministerie van Luchtmacht met 2800 kamers en naar zo gezegd 1600 parate toestellen. In werkelijkheid waren dit slechts 200 oude vliegtuigen. In de zomer van 1935 drong Göring er bij Hitler op aan om de Luftwaffe te verdubbelen. Dit was echter bijna onmogelijk wegens het tekort aan grondstoffen. Daarom droeg Hitler de leiding van het nieuwe ministerie van Grondstoffen en Deviezen over aan hem. Vier jaar later moest, van Hitler, het Duitse leger ‘paraat’ zijn en de Duitse economie moest klaar voor de oorlog zijn. Net als Hitler droomde ook Göring van een economisch autarkische Duitsland. In 1936 brak er in Spanje een burgeroorlog uit. Hitler wilde de Spaanse fascistenleider, generaal Franco, als bondgenoot krijgen daarom stond hij hem bij. Het lukte overigens niet om Spanje als bondgenoot te krijgen. De oorlog was voor de Luftwaffe dé gelegenheid om, zoals Göring het uitdrukte, ‘met scherp te testen of het materiaal in overeenstemming met het doel ontwikkeld is’. In 1938 wilde Göring ook het belangrijke ambt: minister van Oorlog. Dit ging echter niet door omdat Hitler zichzelf uitriep tot opperbevelhebber van de Wehrmacht.

Op een geheime bespreking op 5 november 1937 had Hitler verteld dat hij het ruimteprobleem wilde oplossen. Het eerste land zou Oostenrijk worden dat zich bij Duitsland moest aansluiten: de Anschluss. Op 11 maart 1938 had Göring via 27 telefoongesprekken tussen Berlijn en Wenen de weg vrijgemaakt voor de Anschluss. Hij eiste van kanselier Kurt von Schuschnigg dat hij aftrad en zijn opvolger zou Arthut Seyss-Inquart zijn. Bondpresident Wilhelm Miklas weigerde echter Seyss-Inquart te benoemen. Toen vaststond dat Italië en Engeland niets zouden doen als Duitsland Oostenrijk zou binnenvallen begon de inval. Het werd een snelle overwinning en de Anschluss was gelukt. Er woonden aardig wat joden in Oostenrijk en Göring beval hen dan ook om naar het buitenland te vluchten. Ook veranderde hij de handel omdat die hetzelfde moest zijn zoals in Duitsland. In september 1935 had Göring als Rijksdagvoorzitter de rassenwetten afgekondigd en daarbij het hakenkruis uitgeroepen tot het ‘heilige symbool’ van de strijd tegen ‘de joden als rassenvernietigers’. Het volgende doel na de Anschluss was de Sudeten-kwestie. Göring wist dat Engeland en Frankrijk bang waren voor een oorlog. En hij wilde de Sudeten-kwestie op dezelfde manier oplossen als die van Oostenrijk. Maar dit plan ging niet door omdat Hitler het anders wilde. Hij had besloten om Tsjecho-Slowakije aan te vallen en snel te veroveren met een snelle aanval. Alleen Göring was het hier niet helemaal mee eens. Maar dit maakte Hitler niets uit. Hij wilde aanvallen. En de Wehrmacht kreeg daarom het bevel in staat van paraatheid te zijn. Op 11 maart 1939 begon de aanval waarvan Göring niets wist. Hitler dwong staatspresident Hacha om zich over te geven. Dit gebeurde en ook Tsjecho-Slowakije hoorde nu bij Duitsland. Hitler wilde ook Polen aanvallen maar dan zouden Engeland en Frankrijk hem de oorlog verklaren.

De Tweede Wereldoorlog

Op1 september 1939 begon de oorlog door een aanval op Polen. Göring was het totaal niet eens met Hitler om een oorlog te beginnen. Hij verklaarde hem zelfs voor gek. Maar hij zou snel bij draaien omdat Hitler in de Rijksdag zei dat Göring zijn opvolger zou worden als hem iets zou overkomen. De aanval op Polen werd een makkelijke en snelle overwinning voor de Duitsers. Göring wilde de oorlog nog steeds stoppen. Dit gaf hij ook door aan de Amerikaanse president Roosevelt. Hij stelde voor dat hij kanselier zou worden. Dan zouden de Duitsers zich uit Polen terugtrekken en de jodenvervolging zou worden stopgezet. Dit vond Roosevelt een goed idee en hij garandeerde dat Duitsland de grenzen van 1914 en de oude koloniën zou terug krijgen. Helaas ging dit niet door en een oorlog was niet meer te vermijden. Hij had veel geprobeerd om de oorlog te stoppen maar nu wilde hij er alles aan doen om hem te winnen. Hij kon Hitler toch niet stoppen en besloot hem in elk geval te dienen als een trouwe soldaat. Duitsland behaalde de ene overwinning op de andere en binnen korte tijd waren ook Frankrijk, België en Nederland veroverd. Hitler rekende erop dat Engeland een vredesverdrag zou ondertekenen. Maar Engelands nieuwe premier, Winston Churchill, wilde absoluut geen vrede met Hitler. En hiermee verklaarde hij Hitler dus eigenlijk de oorlog. Op 21 juli 1940 gaf Göring aan dat de Royal Air Force, de Engelse Luchtmacht, vernietigd moest worden. Op 13 augustus begon een van de beslissende luchtslagen van de oorlog. De Royal Air Force bleek al snel moeilijk te verslagen zijn. En deze was zelfs in staat om Berlijn te bombarderen. Al was de schade beperkt. Hitler ging er van uit dat hij ook oorlog zou krijgen met de VS en de Sovjet-Unie. En Engeland moest dus verslagen worden. Maar Görings Luftwaffe kon niet tegen de Engelsen op. Dit leidde tot hoge verliezen. Op 11 mei 1941 gingen 500 bommenwerpers op naar Engeland. Dit (Operatie “Seelowe” ) zou de laatste aanval zijn op Londen. Hitler was heel erg teleurgesteld in Göring en hij zou hem nooit meer vertrouwen. Ondanks dat de Engelsen nog niet verslagen waren wilde Hitler de Sovjet-Unie aanvallen. Göring waarschuwde Hitler voor een tweefrontenoorlog en voor een oorlog met de VS en dat Engeland zich weer zou kunnen herstellen. Maar hier werd niet naar geluisterd. En de Sovjet-Unie werd aangevallen. Ondertussen ging de jodenvervolging door en Göring stelde Heydrich aan tot de hoogste jodencommissaris voor geheel Europa. Hij moest Hitler’s wens vervullen: de vernietiging van het Europese Jodendom. Of Göring wat wist van de massamoorden in de vernietigingkampen is onduidelijk. Hitler leverde steeds meer kritiek op de Luftwaffe en dus op Göring. En in februari 1942 stelde Hitler niet Göring aan maar Albert Speer aan als minister van Bewapening. Hij was nu verantwoordelijk voor de oorlogseconomie. Göring bemoeide zich steeds minder met de oorlog en hield zich meer bezig met zijn hobby, kunst. Maar ook nu leed de Luftwaffe nog steeds grote verliezen en op 31 mei 1942 werd Keulen totaal verwoest door bombardementen. Het ging slecht en Göring wilde Hitler hulp bieden maar dit sloeg Hitler af. Hij negeerde hem en gesprekken met Hitler kwamen nauwelijks nog voor. Maar dit was al langere tijd zo. Maar in de slag om Stalingrad wilde Göring eindelijk bewijzen waartoe zijn Luftwaffe werkelijk in staat was. Hij moest het leger in Stalingrad bevoorraden vanuit de lucht. Alleen opnieuw faalde hij want het ingesloten leger kreeg veel te weinig voorraden om te overleven. Dit werd de grootste ramp uit in zijn carriere. En ook Hitler wist dat hij gefaald had. Dit zou nog erger worden toen het Roergebied met vijf grote aanvallen werd gebombardeerd. De Engelsen hielden niet op met bombarderen. Elke grote stad was een doelwit op te bombarderen. Hitler was kwaad op Göring maar hem afzetten deed hij niet omdat Göring nog altijd erg populair was. In de winter van 1944 leek een verlies nabij. De Luftwaffe was verslagen en veel steden lagen in puin. De Duitsers zouden verslagen worden. Göring wilde het land zo snel mogelijk verlaten maar toen hij bericht kreeg dat Hitler zogenaamd dood zou zijn, wilde hij zijn grootste doel bereiken door hem op te volgen. Hij stuurde een telegram naar Hitler’s bunker dat hij als opvolger onmiddellijk de leiding over het Rijk overnam. Dit leidde tot zijn arrestatie wegens landverraad. Hij werd gevangen genomen en aan het einde van de oorlog op 7 mei 1945 werd hij overgenomen door de Amerikanen en naar Neurenberg gebracht. Ondanks het ontkennen van aanklachten werd hij op alle 4 de punten schuldig bevonden. Na dit vonnis pleegde Göring zelfmoord op 15 oktober 1946 met een gifcapsule met cyaankali. Er is niet bekend hoe hij hieraan gekomen is. Maar dit was het eind van Hitler’s tweede man die op diverse punten erg gefaald heeft.