Einstein

Albert Einstein`s omgeving Albert Einstein werd geboren op vrijdag 14 maart 1879 in het Zuid-Duits gelegen stadje Ulm. De familie Einstein woonde in de Bahnhofstaße B135. Zijn vader (links) heette Hermann Einstein en was een kleine zakenman die nooit bijzonder veel succes heeft gehad. Zijn moeder (rechts) heette Pauline Koch, ze was een intelligente, energieke, hard werkende vrouw en een talentvolle pianiste. De familie was joods en Einstein genoot een Joodse opvoeding. In die tijd was het niet fijn om Joods te zijn. Door de financiële crisis in 1873 hadden veel mensen het zwaar waardoor er veel onvrede was. De mensen zochten een zondebok voor deze slechte tijden en dat werden de joden. In 1879 verzint Wilhelm Marr zelfs het woord antisemitisme (wat haat tegen de joden betekend) en richt de Bond van Antisemieten (Joden haters) op. Mensen vonden joden minderwaardig, toch was de Hermann Einstein ereburger van Buchau en dat nog voor 1867 toen de Joden werden gelijk gesteld. Hermann kreeg het ook zwaar te verduren na de crisis en in 1880 gaat zijn zaak dan ook failliet. Ze vertrokken naar München in de hoop dat het daar beter zou gaan. In 1881 begon Einsteins vader samen met zijn broer Jacob, een ingenieur, een klein fabriekje in een buitenwijk van München. Ze produceren daar dynamo’s, elektrische instrumenten en elektrische booglampen. In dit jaar, op 18 november werd Einsteins zusje Maja geboren (eigenlijk heette ze Maria maar iedereen noemde haar Maja). Einstein trok enorm veel met zijn kleine zusje op. Elektriciteit werd enorm populair; er kwamen allerlei producten die op elektriciteit werkten en de Duitse overheid richtte in 1887 de Physikalische-Technische-Reichsanstalt op voor onderzoek op het gebied van de exacte wetenschappen en precisietechnologie. Toch kregen Hermann en Jacob het erg moeilijk om hun bedrijfje winstgevend te laten zijn. Dit komt doordat hun kleine bedrijfje nauwelijks kon concurreren met de grote bedrijven als Siemens en Halske. Einstein groeide dus op in een tijd dat elektriciteit enorm populair was. Zijn toekomst werd dan ook sterk beïnvloed door de inspanningen van de Duitse overheid op het gebied van technisch onderwijs en wetenschappelijk onderzoek. Albert Einstein op school De ouders van Einstein vonden leren erg belangrijk; ze moedigden hun kinderen dan ook aan om op school erg hun best te doen. Maar Einstein was een sloom en dromerig kind. Zelfs toen hij al negen was, praatte hij nog aarzelend. Zijn ouders waren bang dat hij misschien mentaal gehandicapt was. Van sport hield hij helemaal niet, hij zei dat hij er moe en duizelig van werd. Verder was hij een rustig en teruggetrokken kind. Het liefst zat hij te lezen, luisterde hij naar muziek of bouwde vernuftige huizen van blokken en speelkaarten. Hij was altijd ernstig en zinvol bezig en las dan ook alleen boeken waar hij wat van leerde. Ook was hij nauwgezet en vastberaden. En als hij zij zin niet kreeg barstte hij vaak in woede uit. Later leert hij zijn driftbuien te beheersen, maar wilskrachtig zal hij altijd blijven. In de tijd dat Einstein opgroeide was Duitsland erg militaristisch. De uitgave aan wapens werd verdrievoudigd; het officierencorps groeide van 3000 tot 22.500 man; de dienstplicht bedroeg drie jaar enz. Einstein vond dit alles maar niks. Toen al hield hij niet van militairen en oorlog, op latere leeftijd wordt hij dan ook een echte pacifist. Op vijfjarige leeftijd kreeg Einstein les van een huislerares, maar nadat hij in een driftbui een stoel naar haar gooit houdt de lerares het voor gezien. Toen hij zeven jaar was ging Einstein naar de Volksschule. Op school was het ook een erg militaristische bedoening, hij had het daar dan ook niet erg naar zijn zin. Hij zat op een katholieke school en was de enige jood in zijn klas, veel vrienden had hij dan ook niet. Thuis had Einstein het erg naar zijn zin, hij speelde daar met zijn zusje Maja. Toen hij als vijfjarige kleuter ziek in bed lag, liet zijn vader hem de werking van een kompas zien. Dit was een belangrijk moment in het leven van Einstein. De kompasnaald, die kennelijk helemaal afgesloten en onbereikbaar was, leek in de greep van een onzichtbare macht die er voor zorgde dat de punt van de naald altijd het noorden aanwees. Hij zou en moest weten wat die geheime kracht was. Enkele jaren later brengt zijn oom Jacob hem in aanraking met wiskunde. Hij vond dit ook zo leuk en interessant om te doen dat hij zoveel mogelijk wilde weten over wiskunde en wetenschap. Zijn moeder leerde hem over muziek en literatuur, hij leerde dan ook viool spelen. Einstein ging naar het Luitpoldgymnasium toen hij negen jaar was, hij haalde daar goede cijfers hoewel hij een hekel had aan het van buiten leren. Het beste was hij in wiskunde en Latijn. Als Einstein twaalf is komt hij in aanraking met Max Talmey, een arme joodse student medicijnen, die regelmatig uitgenodigd werd door zijn ouders (het was de gewoonte om elke donderdag een arme jood uit te nodigen om mee te komen eten). Talmey gaf Einstein enkele populair-wetenschappelijke boeken die Einstein erg interessant vond. Samen met Talmey discussieerde hij urenlang over allerlei wiskundige problemen. Alhoewel zijn ouders hun geloof niet erg strikt namen, was er een tijd geweest dat Einstein enorm door de godsdienst in beslag was genomen, hij componeerde zelfs religieuze liedjes die hij op weg naar school zong. Deze tijd duurde maar een jaar, wanneer Einstein meer en meer gaat lezen komt hij erachter dat veel verhalen uit de bijbel niet waar kunnen zijn. Hij verliest zijn geloof in een god. In 1894 ging de fabriek van Hermann en Jacob failliet. De familie verhuisde naar Milaan in Italië. Alleen de vijftienjarige Einstein (links) ging niet mee, maar bleef in München om zijn school af te maken en een diploma te halen. Einstein vond het verschrikkelijk om alleen in München achter te blijven. Ook had hij een steeds grotere hekel aan school en zijn resultaten waren dan ook niet meer zo goed, hij had een hekel aan het geen wat hij moest leren en hij had een enorme hekel aan de manier waarop les werd gegeven: woordje uit je hoofd leren en onvoorwaardelijk gehoorzamen. Ook zijn leraren ergerden zich aan hem. Dit kwam door zijn onmiskenbare intelligentie en zijn grote zelfvertrouwen. Twee maanden nadat zijn ouders en zusje waren vetrokken, weet Einstein een doktersverklaring te bemachtigen waarop staat dat hij aan een zenuwinzinking lijdt. De school stuurde hem daarom weg en dat is precies wat Einstein wilde. Einstein maakte zich ook zorgen over het feit dat hij als hij zeventien is het leger in zou moeten. Hij heeft een hekel aan oorlog en beschouwt het als een groot kwaad. Daarom geeft hij het Duitse staatsburgerschap op en wil Zwitsers staatsburger worden. Nadat hij van school gestuurd was ging Einstein ook naar Italië. Maar zijn vaders bedrijf gaat weer failliet. De hele familie verhuist naar Pavia (in Italië), maar ook daar gaat zijn vaders zaak failliet. Zijn vader wil dat Einstein ingenieur wordt, zodat hij geld kan verdienen, maar Einstein wil liever theoretisch natuurkundige worden. Zonder diploma kon Einstein echter niet naar de universiteit. Toch kreeg hij een kans om op de Eidgenossische Technische Hochschule, de ETH, in Zürich te komen. De ETH was de hoogst aangeschreven technische school buiten Duitsland. Hij zou toegelaten worden als hij zou slagen voor het toelatingsexamen. Hij haalde het niet. Voor de vakken Frans, Engels, Zoölogie en Botanie zakte hij. De directeur van de ETH raadde hem aan om eerst zijn diploma te halen voor de middelbare school in Aarau. In Aarau woonde hij bij het hoofd van de school, Professor Winteler. Maja trouwde later met de zoon van Professor Winteler. Hij had het op deze school prima naar zijn zin. Er heerste een lossere sfeer dan in de Duitse scholen en hij mocht de leraren graag. In september 1896 wanneer Einstein zeventien is doet hij eindexamen en slaagt met schitterende cijfers. Hij laat zich inschrijven aan de ETH, waar hij een opleiding tot leraar wis- en natuurkunde gaat volgen. Op 28 januari van dat jaar werd Einsteins officiële aanvraag voor het beëindigen van zijn Duitse nationaliteit goedgekeurd. Hij was toen een stateloos persoon en zal moeten sparen voor een Zwitsers staatsburgerschap, dat erg duur was en slechts toegewezen werd aan enkele aanvragers. Tijdens zijn studie werkte Einstein hard, hij las veel en zat vaak uren in z`n eentje te denken en te experimenteren. Hij nam ook niks aan van zijn leraren en bezocht nooit colleges Niet alle leraren stelde dat op prijs. Ondanks dat hij een terug getrokken persoon was, raakte Einstein goed bevriend met verscheidene medestudenten. Vooral Marcel Grossman en Michele Angelo Besso waren goede vrienden. Hij besprak wiskundige problemen met hen, ging met ze naar concerten of ze kletsten gewoon wat. In deze periode leerde hij ook Mileva Maric kennen. Zij studeerde net als hij wetenschappen en wiskunde. Einstein discussieerde urenlang met haar over zijn wetenschappelijke ideeën en theorieën. Later trouwt Einstein met haar. Einstein interesseerde zich vooral voor de fysica van de elektriciteit en elektrodynamica van Faraday, Maxwell en Hertz. Hij raakte erg enthousiast over deze richting in de natuurkunde. Zo erg zelfs dat hij alleen studeerde wat hem interesseerde en niet wat de leraren hem opgaven. Hij verdiepte zich in domeinen van de wetenschap die de docenten te vooruitstrevend vonden, of hij stelde belang in ideeën die zo nieuw waren dat ze die zelf nog niet goed begrepen. Om er voor te zorgen dat Einstein toch zijn eindexamen zou halen, leende zijn vriend Grossman hem zijn notities uit. In de tijd dat Einstein studeerde werden er vele ontdekkingen gedaan die te maken hadden met Einstein`s interesses. In augustus 1900 studeerde hij af met uitstekende cijfers.
Albert Einstein als ontdekker Pas in 1895 kwam Einstein in beeld als ontdekker. Hij voerde experimenten uit om de ether te ontdekken en raakt daarbij ernstig gewond. Men was er namelijk van overtuigd dat elektrische en magnetische krachten (dus ook licht) zich verplaatsten door middel van één of ander medium (of substantie), dit medium (of deze substantie) noemde men ether, het probleem was dat niemand dit nog had kunnen bewijzen. Er waren al verscheidene experimenten uitgevoerd maar niemand kon de ether vinden. Ook probeerde Einstein met een eenvoudig beeld voor te stellen hoe licht werkt. Hij stelde zich zelf de vraag wat er zou gebeuren als hij met de snelheid van het licht met een lichtgolf zou mee reizen terwijl hij een spiegel voor zich hield. Zijn veronderstelling was dat je dan geen spiegelbeeld zou hebben omdat het licht de spiegel nooit zou bereiken. Het licht kon namelijk maar met één snelheid door de ether gaan. Dus als je met die snelheid mee reisde kon het licht nooit nog sneller gaan naar de spiegel. Nog tien jaar lang bediscussieerde hij deze puzzel met zijn vrienden. Toen Einstein de ETH in 1900 voltooide, wilden zijn leraren hem geen aanbevelingen meegeven waar hij zou kunnen gaan werken en door zijn onenigheden met de leraren zou hij helemaal geen baantje op de ETH aangeboden krijgen. Einstein solliciteerde bij twee andere universiteiten, maar er kwam geen antwoord. Na ongeveer een jaar kreeg hij een tijdelijke betrekking als leraar. Het was bepaald niet wat hij gehoopt had, maar toch beleefde hij er plezier aan. Als Einstein geen les hoefde te geven besteedde hij zijn tijd aan zijn eigen onderzoek. Hij begon essays te schrijven voor wetenschappelijke tijdschriften, waarin hij zijn originele ideeën voorstelde. Dan komt zijn vriend Marcel Grossman hem opnieuw te hulp. Hij zorgt ervoor dat Einstein een baantje bij een Zwitserse octrooibureau in Bern kan krijgen. Hij moest patentaanvragen van Zwitserse uitvinders onderzoeken en registreren. Ook dit werk vond Einstein erg leuk, het verdiende goed en hij hield ook nog eens genoeg tijd over voor zijn eigen onderzoek. Nu hij werk had en goed verdiende kon Einstein het zich veroorloven om te gaan trouwen met Mileva Maric. Ondanks dat Mileva een vrouw was die wetenschappelijke en wiskundige vakken studeerde, wat toen nog erg ongebruikelijk was, kreeg het huwelijk veel tegenstand van Einsteins familie. Vooral zijn moeder mocht Mileva niet. Ze trouwden uiteindelijk toch in januari 1903, enkele weken na de dood van Einsteins vader. Ze kregen twee zoons, Hans Albert in 1904 en Eduard in 1910. In Bern ontmoette hij Maurice Solovine en Conrad Habicht, twee jonge wetenschappers. Met hen richt hij in 1903 de “Olympia Academy” op. Ook met hem bleef hij zich bezig houden met zijn vraagstuk over het mee reizen met een lichtstraal. Dit was een hele fijne tijd voor Einstein. Hij had een goed betaalde baan, een kring van vrienden die hem aanmoedigden, een intelligente vrouw die bereid was hem bij zijn werk te helpen en natuurlijk zijn pasgeboren zoon. Uiteindelijk verwierp Einstein het idee achter de ether. Maar wat er dan wel was bleef nog een raadsel. Einstein bleef zoeken naar het antwoord op zijn vraag. Uiteindelijk weet hij het antwoord te vinden door gebruik te maken van het relativiteit principe bedacht door Galileo Galilei(1564-1642). Uiteindelijk kwam Einstein tot de volgende conclusies: licht plant zich altijd met dezelfde snelheid c voort, onafhankelijk van het lichaam dat het licht uitzend of het lichaam dat het licht ontvangt. En er zijn geen onmiddellijke interacties in de natuur mogelijk, iedere interactie heeft tijd nodig om van de ene plaats naar de ander te komen. Uit deze laatste conclusie trok Einstein weer de conclusie dat er een maximaal mogelijke snelheid is voor interactie in de natuur en dat deze gelijk is aan de snelheid van elektromagnetische interactie en dat is de snelheid van licht. Er kan dus niks sneller gaan dan het licht. Door deze conclusies kwamen er weer andere vragen waar Einstein een antwoord op moest zien te vinden. Bijvoorbeeld wat er gebeurt als je probeert een voorwerp sneller dan het licht te laten bewegen en hoe het kon dat iedereen dezelfde lichtsnelheid zal meten. Om daar een antwoord op te geven moet Einstein de concepten van tijd, lengte en massa totaal veranderen. Dit was erg ingrijpend omdat hij het raamwerk van de klassieke natuurkunde, dat al 200 jaar volkomen geaccepteerd was, fundamenteel ondermijnde. Zo trekt hij de conclusie dat stilstaande klokken sneller lopen dan bewegende klokken. En dat als je bijvoorbeeld een astronaut laat vertrekken vanaf de aarde met een snelheid van bijv. 8/10 van de lichtsnelheid, dat als hij na 30 jaar in de raket te hebben doorgebracht weer terug komt, er dan 50 jaar is verstreken op de aarde. Omdat dit zo ver van onze alledaagse ervaringen staat is er heel wat inspanning voor nodig om het te visualiseren. Het was dan ook niet raar dat veel wetenschappers nogal raar aankeken tegen Einsteins theorieën. Toch kon Einstein deze beweringen met relatief eenvoudige voorbeelden en formules duidelijk maken en bewijzen aan de wetenschappers. In 1905 komt Einstein ook met een verbeterde formule ( A=F/M(1-V2/C2) 3/2 )van de formule van Newton(A=F/M). Ook toont hij aan dat het onmogelijk is om een voorwerp sneller te laten gaan dan het licht. Uiteindelijk komt Einstein uit op de beroemdste formule van de twintigste eeuw E=mc2 . In 1905 publiceerde hij drie artikelen in het wetenschappelijke tijdschrift "Annalen der Physik". De artikelen gingen over de uitkomsten van Einsteins onderzoeken. In zijn eerste artikel schreef hij de basis voor de zogenaamde kwantummechanica. Hij ontwierp namelijk een fotonenhypothese, waarmee het foto-elektrisch effect verklaard kon worden. (Foto-elektrisch effect hield in dat de snelheid van de uitzending van de elektronen uit materie door het absorberen van elektromagnetische straling onafhankelijk was van de intensiteit van het opvallende licht) Einstein onderbouwde deze met de theorie dat licht niet bestond uit golven maar uit deeltjes (quanten en fotonen). In zijn tweede artikel verklaarde hij de zogenaamde brownbeweging. (Kleine deeltjes bewegen voortdurend wanneer ze opgenomen zijn in vloeistoffen en gassen) Einstein onderbouwde dat deze beweging het gevolg was van onregelmatige botsingen met de moleculen uit de omgeving. Hiermee leverde hij tevens het definitieve bewijs van het bestaan van moleculen. In zijn laatste artikel vertelde Einstein over zijn speciale relativiteitstheorie en over de formule E=mc2. Toen Einstein zijn werk gepubliceerd had werd hij ineens wereldberoemd. Hij kreeg ineens enorm veel aanbiedingen van Universiteiten over heel Europa. Dit was een grote wending in zijn leven, als je bedenkt dat hij eerst een tijdelijke leraar op een klein provinciaal schooltje was. In 1909 nam Einstein ontslag bij het patentbureau en werd tot professor benoemd aan de universiteit van Zürich. Hij ontving ook het eerste van vele eredoctoraten voor zijn opmerkelijke bijdrage tot het natuurwetenschappelijk onderzoek. Van Zürich verhuisde hij naar Praag. In 1913 werd Einstein ook in de elitaire Pruisische Academie voor Wetenschap opgenomen. Hij was pas vierendertig jaar oud, toen hij de absolute top van zijn carrière bereikte. Iets wat maar weinig mensen voor elkaar krijgen. Het artikel dat hij in 1905 publiceerde, was maar een eerste stap in een reeks gedetailleerde formuleringen van de relativiteitstheorie. De volgende tien jaar was Einstein hard in de weer om zijn theorie uit te breiden, terwijl hij daarnaast ook met vele andere projecten bezig was. Van Praag verhuist Einstein met zijn gezin naar Berlijn, waar hem een speciale positie als hoofd van een nieuw onderzoekscentrum was aangeboden. Hij hoefde daar geen les te geven dus kon hij zich volledig storten op het wetenschappelijk onderzoek. Het gaat echter niet goed tussen Einstein en zijn vrouw Mileva, en al snel gaat
zijn gezin weer terug naar Zürich, omdat Mileva daar liever woont. In 1914 gaan Einstein en Mileva uit elkaar. De Eerste wereldoorlog In 1914 brak ook de eerste wereldoorlog uit. Zwitserland bleef neutraal en omdat Einstein een Zwitsers staatsburger was bleef hij buiten de strijd. Maar ook toen hield hij niet van het zinloze bloed vergiet, daarom tekent hij in 1915 samen met nog een aantal beroemdheden het “Manifest voor Europeanen”. Iedereen die de Europese cultuur waardevol vond, werd in dit document opgeroepen mee te werken aan de oprichting van de volkenbond. Die zou tot doel hebben de vrede te handhaven. Het ondertekenen van dit manifest was het eerste politieke gebaar dat Einstein in het openbaar maakte. Zijn leven lang bleef hij zich inzetten voor vrede, verdraagzaamheid en rechtvaardigheid. Einstein vorderde ook in zijn werk, hij schreef vele wetenschappelijke artikelen en zelfs een boek. Ook werd hij steeds vaker gevraagd om te spreken op wetenschappelijke bijeenkomsten en zijn nieuwe ideeën werden steeds meer geaccepteerd. In 1915 slaagt hij er in om ook de zwaartekracht in zijn theorie in te bouwen. Maar het harde werken eiste zijn tol. Einstein krijgt een leverziekte, een maagzweer en later ook geelzucht. Maar hij werd goed verzorgd door zijn nicht Elsa Lowenthal. In 1919 scheiden Einstein en Mileva en trouwt Einstein met Elsa Lowenthal. In 1921 krijgt Einstein de Nobelprijs voor de wetenschap en werd nog bekender, het geld dat hij kreeg voor de Nobelprijs geeft hij aan Mileva en de kinderen. In 1922 werd hij lid van het Comité voor Intellectuele Samenwerking binnen de Volken bond, die in 1918 aan het eind van de oorlog was opgericht. Verder heeft hij nog veel gedaan voor de vrede, hij was een echte pacifist. Ook steunde hij de internationale joodse gemeenschap door bijv. scholen op te richten. Toen Einstein ouder werd maakte hij meer tijd vrij voor andere dingen die hem erg interesseerden zoals: filosofie en musiceren en muziek beluisteren. De jodenhaat Toen het Nazisme op kwam in Duitsland kreeg Einstein het moeilijk. Omdat hij joods was, was hij minderwaardig en daarom werd er een Anti-Einsteincomité opgericht. Ook verscheen er een boek “Honderd auteurs tegen Einstein”. Ook in de Duitse kranten verscheen kritiek op Einstein`s wetenschappelijke werk. Maar Einstein liet zich niet afschrikken en om te tonen dat hij trots was op zijn joodse afkomst en uit solidariteit met de Duitse joden werd hij in 1924 officieel lid van de joodse gemeenschap Berlijn. De jaren daarna nam de haat tegen de joden steeds meer toe. Ze werden opgepakt, in elkaar geslagen, eigendommen werden vernield enz. Als Hitler in de jaren dertig verschijnt wordt het alleen maar erger. Hitler beweert zelfs dat Einstein zijn theorieën niet zelf bedacht had maar ze had gestolen van een Duitse officier die in de eerste wereld oorlog was gesneuveld. Er worden ook enkele pacifistische vrienden van Einstein opgepakt. Al die onrechtvaardigheid gaat Einstein echt te ver. Daarom schrijft hij in 1932 een protestbrief. Hij is op dat moment in Amerika, waar hij een bezoek brengt aan een technologisch onderzoekscentrum. Door het schrijven van die brief wist Einstein dat hij en zijn familie niet meer naar Duitsland terug konden gaan, omdat ze nu gezien werden als een vijand van het Duitse regime. Als Hitler in 1933 de macht overneemt durfde Einstein toch nog naar Europa te gaan. Maar al snel vluchtte hij weer met zijn gezin naar de VS, waar hij zich verborg voor de Nazi’s. Ondertussen ging Hitler door met de wrede jodenvervolging. De gruwelijke dingen die Hitler veroorzaakt zorgen er voor dat enkele politieke ideeën van Einstein totaal veranderen. De haat voor de Nazi`s overwint het pacifisme. Hij is nu van mening dat de politiek van Hitler zo gruwelijk is dat er een eind aan moet komen, tot haast elke prijs. Hij schreef: “Georganiseerd geweld kan alleen met georganiseerd geweld bestreden worden. Erg jammer maar er is geen andere weg.” Einstein en de atoombom Toen Albert Einstein de formule E=mc2 opstelde heeft hij er nooit aangedacht of hij met behulp van deze formule ook een krachtige bom kon maken. Men ging daar pas over na denken na 1939. De nucleaire fysica werd door andere wetenschappers ontwikkeld, door mensen als Joliot Curie, Enrico Fermi en Leo Szilard. Szilard kwam in 1934 op het idee om via een kettingreactie atoomenergie vrij te maken. Tijdens de tweede wereldoorlog besloot Einstein samen met twee geleerden een brief te schrijven aan president Roosevelt. Einstein dicteerde een brief in het Duits aan Wigner, een andere wetenschapper, die hem weer vertaalde in het engels. Nadat Einstein zijn handtekening onder deze brief had gezet bracht de derde geleerde, Szilard, de brief op 2 oktober 1939 aan Roosevelt. In deze brief vertelde zij dat het mogelijk was een zeer krachtig kernwapen te ontwikkelen, dat daarvoor uranium nodig is en dat Duitsland geen uranium meer verkoopt wat er op kan wijzen dat zij ook al bezig zijn met het ontwikkelen van een atoombom. Einstein dicteerde en ondertekende deze brief omdat hij een einde wilde maken aan de oorlog en omdat hij bang was dat de Duitsers eerder met een atoombom zouden komen dan de Amerikanen. In 1941 gaf Roosevelt de opdracht om de eerste atoombom te produceren. Nadat de atoombom op Hiroshima was gegooid voelde Einstein zich enorm schuldig. Hij zei dan ook: “Als ik had geweten dat ze dit gingen doen, was ik een schoenmaker geworden!” Helemaal toen hij er achter kwam dat de Duitsers helemaal niet in staat waren geweest om een atoombom te bouwen. “Als ik dat geweten had”, zei hij, “dan had ik de Amerikanen niet aangemoedigd er wel een te bouwen”. Tot aan zijn dood bleef Einstein een actief pacifist. Hij pleitte voor en verbod van kernwapens en voor een einde van onverdraagzaamheid en racisme. Hij werd ook een zionist (iemand die streeft om in Palestina een joodse staat te stichten). Hij zette zich in voor de rechten van de joden in elke joodse staat, hij hielp veel joodse vluchtelingen vluchten naar de V.S. Ook verzette hij zich tegen het McCarthyisme (het oppakken van communisten), en hij zette zich samen met Bertrand Russell in voor ontwapening. In 1940 werd hij Amerikaans staatsburger, maar behield wel zijn Zwitserse nationaliteit. In 1952 besloot Israël zijn dankbaarheid te tonen voor alles wat Einstein voor het joodse volk en voor de vrede had gedaan. Ze vroegen hem of hij de tweede president van Israël wilde worden? Een groot voorrecht maar toch wees Einstein dit aanbod af, hij was nu eenenzeventig en voelde zich zwak en wist dat hij geen politieke ervaring had. In de laatste levensjaren van Einstein begon het heel wat slechter te gaan met hem. Hij had een gezwel in de buikslagader, dit kon toen niet worden verwijderd. Op zijn zeventigste
verjaardag kreeg hij het eredoctoraat van de Hebreeuwse universiteit. (Israëlisch geld met een foto van Einstein erop, uit dank voor wat hij gedaan heeft) Een week voor zijn overlijden, onderstreepte hij zijn pacifisme voor de laatste keer met het zetten van zijn handtekening voor dat alle naties hun kernwapens zouden opgeven. In 1953 werd het medisch instituut van de Yeshiva-universiteit genoemd naar Einstein: "het Albert Einstein College of Medicine". Op 18 April 1955 sterft Einstein; hij is dan zesenzeventig jaar. Einstein`s bijdrage aan de twintigste eeuw

Einstein heeft veel betekend voor de twintigste eeuw. Vooral natuurlijk vanwege het wetenschappelijk onderzoek. Door zijn wetenschappelijk werk wierp hij een nieuw licht op problemen in de natuurkunde die sinds Isaac Newton onopgelost waren. Hij ontwikkelde een totaal nieuwe manier om de tijd en ruimte, de fundamentele dimensies van onze wereld, te meten. Hij zorgde er ook voor dat de wetenschappers door hem wiskundige hulpmiddelen hadden, om antwoord te vonden op vragen over het ontstaan en de werking van het heelal. Einstein was ook de eerste die de theorieën van Newton, waar iedereen aan gewend was en waar ook niemand aan twijfelde, onderuit haalde. Doordat Einstein dit deed begonnen ook andere wetenschappers te twijfelen aan de theorieën, die ze altijd zo trouw hadden gebruikt. Door de formule E=mc2 ontstonden er ook vele nieuwe toepassingen van atoomenergie. Voorbeelden zijn natuurlijk de atoombom, maar ook de kerncentrales. Einstein was ook degene de president Roosevelt een brief schreef waarin hij het gebruik van de atoombom adviseerde. Maar Einstein heeft niet alleen de formule E=mc2 bedacht. Hij heeft nog veel meer ideeën bedacht en theorieën van anderen verbeterd, waarvan we in de wetenschap van nu nog dankbaar gebruik van maken. Verder heeft hij niet alleen een bijdrage aan de wetenschap geleverd maar ook aan de wereld vrede. Einstein was een echte pacifist en streefde ook naar vrede en gelijkheid in de hele wereld. Toen de eerste wereldoorlog begon werd zijn pacifistische karakter duidelijk. Door mee te werken aan het Manifest voor Europeanen, kwam er aan het eind van de oorlog een Volkenbond die het oorlogvoeren tussen landen moest voorkomen. Ook was hij tegen de militaire dienstplicht, die hij samen met de Indiase volksleider Mahatma Ganndhi en vele anderen wilde afschaffen. In 1930 ondertekende hij een ander belangrijk internationaal manifest; deze keer van de Internationale Vrouwenliga voor Vrede en Vrijheid. Dit manifest eiste internationaal ontwapening, de beste manier om tot een duurzame vrede te komen. Verder raakte hij ook betrokken bij een bekende pacifistische organisatie War Resisters International. Einstein gebruikte zijn faam en invloed niet om rijkdom of comfort voor zichzelf te verwerven. Hij steunde een aantal vredelievende en humanitaire acties. Ook voor het joodse volk heeft hij veel gedaan. Hij zamelt geld in om de wetenschap en onderwijs in Israël te bevorderen. Ook hielp hij joodse vluchtelingen vluchten naar de VS. Helaas kwam er weer een oorlog. En ook in deze oorlog heeft Einstein er zoveel mogelijk aan gedaan om de oorlog te stoppen. Na de oorlog heeft Einstein nog veel gedaan voor de vrijheid en rechtvaardigheid. Zo verdedigde hij het recht op informatie over vertrouwelijke kwesties, zoals de aanmaak van kernwapens. Ook kwam hij op voor de leerkrachten. Ze hadden het recht hun studenten vrije informatie te geven, zonder politieke censuur of controle. Einstein heeft op politiek gebied zoveel gedaan in zijn leven dat hij op het laatst haast even beroemd was om zijn politieke activiteiten als om zijn wetenschappelijke prestaties.