Leonardo Da Vinci

De levensloop van Leonardo da Vinci

Leonardo da Vinci is in 1452 geboren in de Florentijnse Republiek in het stadje Vinci. Dit was tijdens de Italiaanse Renaissance. De Italiaanse Renaissance is een intellectuele beweging, een periode waarin kunstuitingen ontstaan en culturele ontwikkelingen plaatsvinden. Leonardo was een onecht kind van een vrouw waarover vrijwel niets bekend is, zelfs haar achternaam is onbekend. De eerste vier jaar van zijn leven bracht hij door bij een boerengezin en daarna werd hij in het huis van zijn vader opgenomen. De vader van Leonardo, ser Pietro da Vinci, is wel bekend. Hij was notaris en beschikte over een groot stuk land.

Over de jeugd van Leonardo weten we niet zoveel. Hij leerde, net als vele andere kinderen in die tijd, lezen, schrijven, rekenen en Latijns. Het handschrift van Leonardo loopt van rechts naar links over de bladzijde en de letters staan de verkeerde kant op. Zelfs met een spiegel is het moeilijk te ontcijferen. Het handschrift is waarschijnlijk te verklaren door het feit dat hij linkshandig was en op deze manier kon hij makkelijker en sneller schrijven. Hij kon ook normaal schrijven, dit deed hij dan ook als het bestemd was voor andere mensen.

Op 15 jarige leeftijd werd Leonardo leerling bij een zeer talentvol beeldhouwer en schilder, Andrea del Verrochio. Toen Leonardo later werd opgenomen in het Sint Lucasgilde, bleef hij bij zijn leermeester Verrochio wonen. Deze woning was in Firenze, waar nog veel andere bekende kunstenaars woonden. Hij leerde hier heel wat mensen kennen die bekend waren in allerlei wetenschappen. Hij stond hier bekend als ‘briljant’, treuzelend en onbetrouwbaar.
In deze tijd begon hij met zijn wetenschappelijke werken, zoals ontwerpen voor koren- en andere molens. Ook ontwierp hij machines die door waterkracht zouden kunnen worden aangedreven.

Op 24-jarige leeftijd begon Leonardo een eigen atelier en kreeg hij zijn eerste onafhankelijke opdrachten. Hij zocht vaak door de straten naar mooie, lelijke of opvallende gezichten. Wanneer hij dan zo’n gezicht gevonden had kon hij deze de hele dag volgen, zodat hij een duidelijk beeld kreeg en hem later dan tekende alsof dit gezicht in levende lijven voor hem stond.
Hij begon in deze tijd ook met taferelen die terug te vinden zijn in zijn latere schilderen, bijvoorbeeld: De tegenstelling tussen het hoofd van een oud mens, een sterke jonge man en een jongen met vrouwelijke trekken; in een schilderij.

Op 30 jarige leeftijd ging Leonardo naar Milaan, ondanks dat de bestuurder, Lodovic Sforza, daar weinig interesse had in zijn uitvindingen. Van Sforza kreeg Leonardo veel projecten, die hij wanneer ze klaar waren amper bekeek. Sforza gebruikte Leonardo om op zijn hoffeesten de gasten te bespelen. Hij kon namelijk zingen en toneelspelen. In deze tijd heeft Leonardo bijvoorbeeld het laatste avondmaal geschilderd.

Op 48 jarige leeftijd keerde Leonardo weer terug naar Firenze. Hier werd hij erkend als begaafd kunstenaar. Hij heeft hier toen veel schilderijen gemaakt, vooral in opdracht van particulieren of de kerk. De bekendheid van Leonardo breidde zich uit in heel Italië en Venetië. Leonardo bezat ook grote kwaliteiten op het gebied van wapens, waardoor hij op 50 jarige leeftijd gevraagd werd als militair architect en hoofdingenieur van één van de wreedste tirannen van de Renaissance in Venetië, dit was Cesare Brogia.

Hij werd op 54 jarige leeftijd uitgenodigd door de toenmalige koning van Frankrijk om bij hem aan zijn hof te trekken. Hij bleef hier 6 jaar en had het naar zijn zin. Hij kreeg hier nooit directe bevelen en kreeg grote vrijheid bij zijn werkzaamheden.
Toen Leonardo vertrok, kwam hij terecht in het Vaticaan in Rome. Hij kreeg van hen een vergoeding, net genoeg om te blijven leven. Hij heeft hier nog een zelfportret gemaakt met rood krijt. Dit is het enige zelfportret dat van hem bestaat. Hij was 62 jaar oud toen hij deze schilderde en had al een lichte beroerte gehad.

Leonardo kreeg op 64 jarige leeftijd een buitenhuis van de nieuwe koning van Frankrijk aangeboden. Het enige wat De koning Frans I ervoor terug wilde was conversatie. De koning was hevig verliefd op zijn talenten en op hun conversaties. Hij was maar weinig dagen in het jaar van hem gescheiden. De koning beweerde dat er bijna niemand ter wereld bestond die zoveel wist als Leonardo. Hij wist veel op het gebied van filosofie, beeldhouwen, schilderen en bouwkunst.
Uiteindelijk is Leonardo na 2 beroertes die leidden tot verlamming, gestorven op 67 jarige leeftijd. Hij heeft tot aan zijn door getekend en wetenschappelijke experimenten uitgevoerd.

Leonardo’s bekende werken

Het is nu wel duidelijk dat Leonardo bekend staat als veelzijdig genie uit de renaissance. Op zich heeft hij relatief weinig schilderijen gemaakt. Wel heeft hij veel schetsen en tekeningen gemaakt die nu veel waard zijn. Bij Verocchio, zijn eerste leermeester, heeft hij zijn eerste schilderij gemaakt. Hierop schilderde hij één van de engelen en landschap bij Verrochio’s Doop van Christus. Hij schilderde samen met zijn meester en het is duidelijk te zien dat het werk van Leonardo beter is dan dat van zijn meester. Leonardo zag landschap niet als decor en hij zag de mens als onverbrekelijk deel van de natuur.

Het eerste schilderij van Leonardo ‘Doop van christus’ heeft hij samen geschilderd met zijn leermeester Verrochio. Het werk van Leonardo was duidelijk beter dan die van zijn leermeester. Een opvallend iets is dat Leonardo landschap niet als decor zag, wat ook te zien was in zijn schilderijen.
Ook heeft hij de Zondvloed geschilderd. Hierop zie je heel nauwkeurig de beweging van binnenstromend water. Hij heeft bij de bereidding van zijn schilderijen heel wat schetsen gemaakt. Zo maakte hij van het stromend water honderd tekeningen, om het zo nauwkeurig mogelijk te maken. Schetsen maken deed hij bij al zijn schilderijen.

Het laatste avondmaal is ook een werk van Leonardo. Het is een muurschildering in het klooster Santa Maria in Milaan. Op het schilderij is de reactie van de apostelen te zien op de woorden: ‘Een van u zal mij verraden’. Dit heeft hij geschilderd in opdracht van Sforza in 1498. Het laatste avondmaal is in het verleden vervaagd door overstromingen in het klooster. Het schilderwerk is door andere kunstenaars gerestaureerd, waardoor het werk van Leonardo bijna volledig verloren is gegaan. Er is nog wel terug te zien dat hij volgens een strak meetkundig patroon te werk is gegaan. Dit patroon is in bijna al zijn werken terug te vinden.