Claude Monet

Beoordeling 5.4
Foto van een scholier
  • Biografie door een scholier
  • Klas onbekend | 2246 woorden
  • 6 november 2001
  • 62 keer beoordeeld
Cijfer 5.4
62 keer beoordeeld

Persoon
Taal
Nederlands
Vak

Hij was geboren in Parijs in 1840, onder een regering van de goede koning Louis-philippe dat was een tijd waar veel interesse was in zaken en de kunst werd belachelijk gemaakt. In zijn jeugd was hij in de Havre waar zijn vader was gaan wonen in 1845, zijn geugd, was er een van vrijheid. Hij was onmerkbaar geboren. Niemand kom hem ooit gek maken met regels, zelf niet toen hij nog klein was. Hij heeft thuis het meest geleerd van wat hij ooit heeft geleerd. Hij vergeleek zijn school leven met dat van een gevangende en hij kon nooit zijn tijd daar zijn niet eens voor vier uur per dag, als de zon scheen, de zee was zo mooi en het was zo goed om langs het strand te rennen in de frisse lucht en plezier maken in de zee.
Toen hij een jaar of 14/15 was, tot zijn vaders grote teleurstelling, ging hij door met het ongewonen leven maar wel een gezonde. Ook maakte hij kennis met de eerste beginselen van een studie met de bedrevenheid voor spellig. Z'n studie ging niet verder want hij gaf te veel problemen, hij kon ze zo vaak als hij wilde afleiden. Hij versierde de zijkanten van zijn text boeken, hij versierde ook zijn oefenboeken met bedachte tekeningen en liet ze ze op de meest irritante manier zien, ook zijn leraren tekende hij op een profiel.
Hij werd snel ingewijd in het spel. Toen hij 15 was, stond hij al gauw bekend als een karakatuurist. Zijn reputatie was zo slecht geworden, door iedereen, voor zijn portretten. Het was in effect, in overweging van de serie nummers van opdrachten dat hij had gekregen zo wel als de onbekwaamheid van de toelage die hij had gekregen van zijn moeder, dat promete de moeilijke beslissing die hij moest nemen hij maakte zijn portretten gratis. Dit natuurlijk, was een schande voor zijn familie. Hij zou 10 of 20 frank vragen op basis of hij zijn klanten er leuk uit vond zien of niet en zijn methode werkte heel goed. In een maand, zijn hoeveelheid van klanten had zich verdubbeld dus kon hij makkelijk de 20 frank vragen en meer. Als hij zo was doorgegaan dan zou die wel eens een miljonair kunnen worden.
Hij werd een belangrijk iemand in de stad. Er lagen in winkels creaties van hem soms zelfs in een gouden lijst, onder glas. Hij was er heel trots op dat er dingen van hem in de winkel lag. Hij zou zeggen dat er een fout was in deze perfecte situatie. Er was vaak in dezelfde etalage een serie van de kust dat hij heeft gevonden, met de mooiste mensen uit Le Havre. Dat alles er zo perfect uitzag had was niet belangrijk voor hem hij afschuwde de schilder. Vaak werd er tegen hem gezegd je zou hem eens moeten ontmoeten daar kun je nog wat van leren en dat hij naar een academy is geweest. Monet dacht bijzichzelf wat zou ik nou van zo'n schilder kunnen leren? Maar de dag kwam toch dat hij hem ontmoete. Hij was bij die winkel, hij had hem niet gezien toen hij binnen kwam. Maar de baas stelde hem voor. En hij zei dat hij altijd naar zijn tekeningen kijkt en dat hij ze heel leuk vind en dat hij veel talent heeft. Maar het zal hem snel gaan vervelen van die tekeningen maken, de natuur heeft zoveel te bieden. Ook zelfs toen hij vroeg of ze samen een keer konen gaan schilderen buiten, wijgerder hij. Maar later in de zomer wilde Boudin hem les gaan geven in het begin wilde hij het nog steeds niet maar zijn ogen gingen open en hij kreeg steeds meer respect voor de natuur. Hij begon het zelf leuk te vinden. Zes maanden later, maakte zijn moeder zich zorgen over de naam die hij had en met wat hij nu gaat doen, maar de vader werd wel iest blijer ermee, dat hij een schilder werd en naar Parijs ging om te studeren. Maar hij had geen geld, maar het zou hem lukken dat was tenslote daarvoor ook gelukt. De verkoop van zijn tekeningen gingen daarvoor zorgen. Soms verkocht hij er wel zeven op een dag. Zijn tante zorgde ervoor dan hij zijn zakgeld nog zou krijgen. Toen hij 16 was, met twee duizend francs, hij geloofde dat hij rijk was. Met alles wat hij had en de dingen die hij van Boudin had geleerd ging hij naar Parijs zonder enige zorg over de wereld.

Om te beginnen met, hij nam een tijdje om alles goed te krijgen daar. Hij ging opbezoek bij de kunstenaars bij wie hij geintrudoceert is. Hij kreeg goed advies en verbijsterede suggesties. Het was niet het geval dat Troyon had geprobeerd om me duidelijk te maken om naar Couture's workshop? Onnodig te zeggen, hoe onstuimig hij heeft gereageerd op dat idee. Het had zelf effect op het koude idee dat ik had over Troyon, in idergeval voor een tijdje. Hij stopte met naar hem toe te gaan en ging alleen nog maar om met kunstenaars die iest zoeken. Om die tijd, ontmoete hij Pissarro die nog niet bekend stond om een rabel en was gewoon aan het werken in Corot's stijl. Ik voelde dat dat een goed model zou zijn om te volgen dus ik volgde dat pak. Voor de vier jaar dat hij in Parijs heeft gezeten, natuurlijk is hij ook nog een paar keer naar huis geweest, heeft hij aan het advies van Boudin gadacht en gebruikt. Toen hij 20 jaar werd werd het bijna tijd om in het leger te gaan. Hij was er niet bang voor en ook zijn familie niet. Zijn vlugt naar Parijs was hem nog niet vergeven en als hij zijn leven heeft geleeft zoals hij wilde voor die vier jaar, het was alleen maar omdat ze hoopte dat ze hem zo terug zouden krijgen tot de fout die hij had gemaakt. Zij gingen er van uit
dat, de mogelijkheid te hebben om z'n eigen leven te leiden in deze wereld, hij zou zich snel gaan vervelen en naar huis komen, om verstandig, ook in de familie zaak te gaan. Hij weigerde, ze stopte met geld geven, ze lieten hem wel makkelijk gaan. Ze hadden het fout. De zeven jaar met te veel anderen werd te moeilijk, scheinbaar had hij veel geluk. Een vriend, die hield van het militaire leven, hij had verteld aan hem hoe leuk het hem leuk en hoe avontuurlijk het zou zijn. Niks was mee aantrekkelijker dan het eindeloze rondtrekken onder de zon, de aanval, en het knetteren van geweren, de nachten van onderzoeken in het woestijn en hij wees alle ideeën van zijn vader af. Hij was 'slecht nieuws' en hij werd weggestuurd met nog meer anderen naar Afika.
Hij bleef twee jaar in Algerije wat hij heel leuk vond. Er was altijd weer wat nieuws te zien in zijn vrije tijd, hij probeerde om het landschap vast te leggen. Hij heeft daar zo veel mooie dingen gezien en heelveel daar geleerd en hij zag dat hij vooruit ging. Hij had dat niet meteen door. De inpressie van licht en kleur die daar waren.
Aan het einde van de twee jaar, werd hij heel erg ziek. Hij werd terug naar huis gestuurd. Zijn zes maanden dat hij beter moest worden, ging hij tekenen en schilderen met zijn vernieuwde stijl. Hij leerde ook in die tijd Johan Barthold Jongkind kennen, een Nederlandse schilder die later tot de voorloper van het impressionisme zal genoemd worden. Deze zal hem enorm veel beïnvloeden, maar dat bevalt Monets familie niet. Monet trekt terug naar Parijs om er les te volgen bij Charles Gleyre. Door de lessen in de Academie en bij Gleyre leert hij vele andere schilders kennen, zoals Manet, Pissarro, Sisly en Dagas, en maakt vrienden voor het leven.
Na een tijd van schilderen in Parijs en Le Havre trouwt hij in 1870 met Camille Doncieux. Na een trouwreis trekt hij bij het begin van de frans-pruisische oorlog naar Engeland, waarschijnlijk uit angst om terug opgeroepen te worden voor het leger, Camille reist met hem mee. Hier schilderde hij, samen met Pissarro, zijn eerste Londense taferelen. Na de oorlog, in 1872, keerden hij en zijn vrouw terug naar Parijs en gaan wonen in Argenteuil. Hij schilderde hier ongeveer 170 schilderijen. Hij liet er een atelierboot voor hem bouwen, zodat hij buiten op de Seine kon schilderen. Op de Seine weden veel zeilraces gehouden, die hem veel inspireerden. In 1878 verhuist hij opnieuw, nu naar Vétheul. Hij raakt er bevriend met de rijke Ernest Heschede en zijn Alice. Toen de zaken Hoschede failliet werden verklaard, verdween Monet met de noorderzon en liet zijn vrouw en kinderen achter. Eén jaar later sterft Camille aan tuberculose. Monet reist Frankrijk en Italië rond en overal maakt hij schilderijen. Tenslotte keert hij in 1891 terug naar het platteland nabij Parijs. Hij koopt een huis in Giverny en begint te schilderen, onder andere de bekende serie hooibergen en een jaar later de serie schilderijen van de kathedraal van Rouen. Al die tijd schrijft hij broeven naar Alice. Als Ernst sterft in 1892, trouwen Monet en Alice Hoschede-Raingo op 16 Juli. Vanaf dan worden zijn schilderijen door het 'Salon' aanvaard en Monet verdient goed geld. Hij trekt naar Noorwegen, Venetië en Londen, maar zijn thuis blijft Giverny.
In 1899 sterft zijn vriend Sisley en Alices dochter Suzanne. Het gezin Monet is in diepe rouw en Monet trekt zivh terug in zijn atelier, hij begint met de schilderijenseries van de waterlelies, waaronder diegene met de Japanse brug waar hij 27 jaar aan werkt. Tot 1911werkt hij aan de Theemsserie en de Venetiaanse serie, maar houdt erdan voor een heel eind mee op, want in 1911 sterft Alice, na twee jaar te hebben geleden aan een chronische ziekte. Monet zondert zich eenzaam ah en ziet weken geen mens, maar werkt door. Juist voor de oorlog doet Clemenceau, vriend van Monet een eerste minister van Frankrijk, aanhem het voorstel om enkele grote wandschilderijen aan de dtaat cadeau te doen. Deze taak houdt hem bezig tot
aan zijn dood. Als de oorlog uitbreekt sneuvelen zijn drie zonen en zijn stiefdochter Blanche, de weduwe van zijn oudste zoon Jean, zorgt voor schilderijen aan de staat wil schenken.Ondertussen lijdt Monet al 9 jaar aan een oogziekte en kan amper zien, maar toch tekent en schildert hij verder, in zoverre dat lukt. Na een twee operaties kan hij terug een beetje zien en schildert voort, maar de schilderijen volstaan niet aan zijn hoge eisen en hij verbrandt ze, wat een ramp is voor de hedendaagst kunst.
In Juni 1926 wordt hij blind en zwak dat hij in bed moet blijven. Claude Oscar Monet, een fantastische schilder, sterft op 86 jarige leeftijd op 6 december 1926 in zijn eigen huis in Giverny.

[plaatje0]
Monet, Claude
Papaverveld, 1881
olieverf op doek, 58 x 79 cm

In dit papaverveld komt karakteristieke luchtige manier van schilderen goed tot zijn recht. De horizon is praktisch in het midden geplaatst zodat lucht en aarde een gelijk deel van de compositie vormen. De ruimtelijke opbouw van het landschap is duidelijk zichtbaar. Zo zien we dat de voorgrond donkergroen is gehouden met daar overheen gele en groene toetsen, waarbij de hier en daar werd uitgespaard, zodat de compositie haar luchtigheid behield. In het midden van de voorstelling bracht Monet een paars-roze aan met daar overheen blauw-turquoise streken. Als aller laatste zette hij de papavers in het landschap: roze en rode dotjes verf. De diepte werd bereikt door het gedetailleerde en op zich zelfstaande dichtbij, en in elkaar vloeiend verderop naar de horizon te schilderen. De levendige kleuren springen direct in het oog door het rood van de papavers en het groen van het veld en de bomen versterken elkaar. Het ging de schilder niet direct om een exacte registratie van dit landschap, maar om een weergave van de speling van licht en kleur met de omringende natuur.

In dit vroege werk van Claude Monet is te zien hoe hij experimenteert met losse verftoetsen en lichte kleuren. Door van één kleur verschillende tonen te kiezen, hier en daar aangevuld met een lichtere of donkere stip, wekt hij de illusie van een weelderige vegetatie van gras, bosjes, struiken, planten en bloemen. Het schilderij is buiten gemaakt, een werkwijze die ook gehanteerd werd door Auguste Renoir en andere kunstenaars uit de omgeving van Monet. Door de lichtval, kleuren en tonen in de natuur direct te bestuderen, probeerden zij een indruk van een moment vast te leggen. Deze werken kunnen worden beschouwd als vroege experimenten met een nieuwe schilderwijze, die later ‘Impressionisme’ werd genoemd. Monet werd uiteindelijk een van de belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming.

Zo'n 75 kilometer ten westen van Parijs stroomt de Seine de Atlantische Oceaan in. De monding van de rivier ligt aan een brede baai waaraan talloze havenstadjes een prachtige blik geven op de rivier, de zee en het rijk beboste kustlandschap. In één van deze plaatsjes, Honfleur, vonden rond 1865 diverse kunstenaars hun inspiratie. Onder hen bevond zich de jonge Claude Monet (1840-1926), die er samen met zijn vriend en collega Jean-Frédéric Bazille verbleef. De schilders hadden eerder in de bosrijke omgeving Barbizon gewerkt, en zij zochten in de kustplaats aanvankelijk naar soortgelijke boslandschappen. In een brief aan zijn moeder beschreef Bazille hun eerste indrukken van de omgeving: ‘motieven voor onze landschappen [...] waren makkelijk te vinden want dit gebied is het paradijs. Er bestaan geen sappiger weiden met mooiere bomen. [...] De zee, of liever gezegd, de extreem verbrede Seine, biedt een heerlijke horizon aan deze golven van groen.'

REACTIES

I.

I.

goed verslag maar ik heb er niks aan

11 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.