Xenotransplantatie

Inleiding Ik houd mijn spreekbeurt over xenotransplantatie. Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik er iets van op tv hoorde en ik er toen wel eens meer vanaf wilde weten. Xenotransplatatie is de laatste jaren ook steeds meer in het nieuws geweest. Ik ga eerst een stukje informatie geven, dan geef ik mijn stelling. Daarna geef ik argumenten voor en tegen mijn stelling met de weerlegging en tot slot mijn conclusie. Wat is Xenotransplantatie Xenotransplantatie is het transplanteren van organen, weefsels of cellen, van het ene soort naar de ander.Op dit moment wordt er al xenotransplantatie toegepast bij de transplantatie van hartkleppen van varkens naar de mens. Er wordt ook al onderzoek gedaan naar het genetisch veranderen van varkens voor transplantatie van bijvoorbeeld een nier, hart, of lever van een varken naar de mens. Ook denkt men aan de toepassing van een dierlijk kunstorgaan buiten het menselijk lichaam bestaande uit dierlijke cellen. Voor de transplantatie van dierlijke organen in een mensenlichaam is het soms nodig dieren genetisch te veranderen. In het erfelijk materiaal(DNA) worden in het laboratorium veranderingen aangebracht. De organen van het veranderde dier ontwikkelen dan eigenschappen waardoor ze beter in het menselijk lichaam kunnen functioneren. Genetische verandering kan bijvoorbeeld voorkomen dat een varkensnier te snel wordt afgestoten. Dat is een van de gevaren bij xenotransplantatie. De kans dat het orgaan of weefsel afgestoten wordt is heel groot. Het afstoten gebeurt door het afweersysteem van het lichaam. Men is er intussen in geslaagd om met behulp van genetische manipulatie varkens een menselijk eiwit aan te laten maken dat het afweersysteem van de mens eigenlijk gewoon voor de gek houdt. Dit eiwit moet er namelijk voor zorgen dat de organen van dieren niet direct door het menselijk lichaam wordt afgestoten. Uit experimenten waarbij de organen van de transgene varkens in apen wordt getransplanteerd, blijkt dat de organen niet direct worden afgestoten, maar een paar weken later wel. En zo zijn er meer problemen. Iedereen kan wel bedenken dat de organen van varkens niet hetzelfde zijn als de organen van mensen. Er zijn verschillen in hartslag, bloeddruk, stofwisseling en hormonen. Die verschillen kunnen als oorzaak het gevolg hebben dat het getransplanteerde orgaan zijn werk niet goed doet of alsnog afgestoten wordt. Ik heb ook ergens gelezen dat de mensen psychische problemen kunnen krijgen van xenotransplantatie. Men zou zich zoals een dier gaan gedragen en dat soort dingen. Het is niet zeker dat dat echt zo is, want daar is niet genoeg onderzoek naar gedaan. Ik denk dat het grote onzin is dat je je als een dier gaat gedragen door een orgaan. Je hebt nog steeds je eigen hersenen, dus kun je nog steeds zelf nadenken over hoe je doet. Je kan er wel psychische problemen van krijgen, omdat je steeds in een onzekere positie zit. Je weet niet of het orgaan goed gaat functioneren en hoe je omgeving op je transplantatie zal reageren. Je bent eerder bang dat mensen je er mee voor de gek gaan houden, zoals zeggen dat je dan wel zal gaan knorren als je een varkenshart hebt.
De geschiedenis van xenotransplantatie Xenotransplantatie bestaat eigenlijk al heel lang. In de 18e eeuw plaatste wetenschappers al hoornvliezen van katten en honden in de ogen van mensen. Veel verder kwamen ze toen nog niet, omdat ze met afstoting te maken kregen. Sinds de jaren 50 is men zich weer bezig gaan houden met xenotransplantatie. Voor de transplantaties werden in het begin apen gebruikt, omdat die het dichtst bij de mens staat wat lichaamsverhoudingen betreft. Dit werd afgeschaft doordat apen veel virussen dragen. Het aids virus bijvoorbeeld komt ook van apen. Ook zijn een groot aantal apen beschermd. Er mag dus niet meer mee geëxperimenteerd worden. Ook kwam men de problemen van het afstoten weer tegen. Rond 1980 werd er een afstotingsremmer ontdekt, waardoor de xenotransplantatie weer op kwam. Tegenwoordig is er veel vraag naar xenotransplantatie, omdat er een groot tekort is aan donororganen. Dit komt door vergrijzing en ziekten die veroorzaakt worden door roken en alcohol. Xenotransplantatie wordt nog niet in ziekenhuizen uitgevoerd, maar er wordt wel veel onderzoek gedaan naar de risico’s van xenotransplantatie. Hoe gaat xenotransplantatie in zijn werk? Je kan de weg naar xenotransplantatie in 4 fasen opdelen. Ik zal alle 4 de fasen in het kort beschrijven. Fase 1 is het menselijk maken van de dierlijke organen. Dit gebeurt door middel van genetische manipulatie. Dit is noodzakelijk omdat dierlijke organen te verschillend zijn van menselijke organen. Fase 2 is het fokken van de gemanipuleerde dieren. De varkens die voor transplantatie gebruikt worden moeten eerst een stabiele groep worden. Fase 3 is het houden van de dieren in steriele hokken. De dieren mogen namelijk niet in aanraking komen met ziekten en virussen. Fase 4 is het overbrengen van het orgaan naar de mens. De patiënt zal zijn hele leven medicijnen moeten nemen om zijn afweersysteem plat te leggen. Voor de mens zit er dus een groot risico aan verbonden, omdat een klein, voor ons onschuldig virus zoals verkoudheid, al levensbedreigend kan zijn. Voor het onderzoek moeten duizenden dieren gedood worden. Zij dienen als proefdieren die steeds weer verbeterd worden. Om een perfect gemanipuleerd dier te krijgen moeten er eerst 2000 tot 10000 dieren gedood worden. Alternatieven voor het donortekort. Om het donor tekort op te lossen zijn er veel alternatieven. Een voorbeeld van een alternatief is het donorcodicil. Nu kun je als je 18 bent een donorcodicil invullen. Daarop geef je aan wat je zou willen doneren als je dood bent. Nederland werkt nu nog volgens het toestemmingssysteem. Je moet er zelf in toestemmen om donor te zijn. Dit kan veranderd worden. In België blijkt dat goed te werken. Daar werken ze met het bezwarensysteem. Men is automatisch donor. Als je dat niet wil kun je bezwaar maken. Zo heb je dus al veel meer donors. In Nederland wordt het donorcodicil vaak niet ingevuld door nalatigheid. Men heeft er geen tijd voor en geen zin in om het in te vullen, dus doen ze het maar niet. Als je automatisch donor bent hoef je je er zelf niet meer druk om te maken. Een tweede alternatief is dat men kunstorganen gaat gebruiken in plaats van dieren organen. Ook zou je alleen de desgewenste organen kunnen kweken. Dit laatste kan bijvoorbeeld door gebruik te maken van stamcellen. Deze zouden zich tot elk type cel kunnen ontwikkelen en dus ook tot elk type orgaan. Dit gebeurt ook al regelmatig en heeft ook al enig succes geboekt. Ook is er nog een behandeling die niet erg bekent is, namelijk de paranormale genezing. Of dat dat ook echt werkt is niet bewezen, maar er is dan ook niet echt uitgebreid onderzoek naar gedaan. Mijn stelling: Ik vind dat xenotransplantatie niet ingevoerd mag worden in ziekenhuizen. Argumenten voor mijn stelling · Allereerst vind ik het risico dat de patiënt loopt te groot. Er is een grote kans dat het orgaan of weefsel afgestoten wordt. Dan sterft de patiënt alsnog. · Het onderzoek kost veel geld en het zal lang duren voordat xenotransplantatie echt mogelijk is. · Ik vind dat dieren ook rechten hebben. Voor het onderzoek alleen al zullen duizenden dieren moeten sterven. De proefdieren hebben geen leven en worden opgesloten in laboratoriums. · Er bestaat een kans dat er een nieuwe vorm van bio-industrie ontstaat. De laatste jaren is men aan het proberen om de bio-industrie weer terug te brengen en zo zou je het alleen maar verhogen. · Er zijn alternatieven voor het donortekort, dus waarom zou je dan onnodig dieren afmaken voor organen? Het transplanteren van dierlijke organen brengt ook ziekten met zich mee. Iemand krijgt bijvoorbeeld het hart van een varken, maar krijgt niet alleen het hart, maar ook virussen die zich bevinden in het hart. Voor het varken kunnen deze virussen geen kwaad maar voor mensen wel. Zo zouden erge ziekten als kanker en aids overgebracht kunnen worden. · Het is onnatuurlijk om varkens te fokken die op mensen lijken. Argumenten tegen mijn stelling en de weerlegging · Het lost het donortekort grotendeels op. Dat is ook wel zo, maar ik vind de risico’s die er aan verbonden zitten en de kosten toch te groot. Er zijn ook alternatieve oplossingen voor dit probleem, dus waarom zou je dan onschuldige dieren dood gaan maken, terwijl er ook naar een andere oplossing gezocht kan worden. · Een mensenleven is toch wel belangrijker dan het leven van een dier, maar met de transplantatie van dierenorganen is het ook nog maar de vraag of het goed gaat. Vaak worden de organen afgestoten door het lichaam. Dat zorgt dan voor nog meer problemen. · Mensen zouden een geen schuldgevoel meer hebben als ze een orgaan hebben van een dier, want ze denken niet meer, er is een mens doodgegaan voor mij. Dit vind ik grote onzin, want die mensen zijn niet vermoord alleen voor een orgaan, de dieren wel. Ook doen mensen vrijwillig afstand van hun organen. Een dier heeft daar niks over te zeggen. Nog een keer mijn stelling: Ik vind dat xenotransplantatie niet ingevoerd mag worden in ziekenhuizen.
Conclusie Xenotransplantatie brengt een hoop risico’s voor de gezondheid van de mens met zich mee. Er zouden virussen en andere ziekten overgebracht kunnen worden. Zelfs al zouden de dieren, bijvoorbeeld varkens, in laboratoriums gehouden worden waar ze goed afgeschermd leven van de buitenwereld, dan nog zouden er ziektes of virussen bij kunnen komen, want dit is technisch niet te voorkomen. Ook kost het een hele hoop geld om zoveel onderzoek te doen en om de dieren genetisch te manipuleren. Ik vind het ook erg onnatuurlijk als je varkens gaat fokken die steeds meer op mensen lijken.