Verstandelijk gehandicapten

Thuis blijven of naar een instelling?

Veel ouders van een kind met een verstandelijke handicap staan voor een dilemma: “nemen we zelf de verantwoordelijkheid over ons kind en voeden we hem of haar zelf op, of geven we de opvoeding uit handen aan een professionele instelling?” Er zijn vandaag de dag genoeg instellingen die het kind veel goede hulp en verzorging kan bieden, maar krijgt het kind in deze instelling wel de liefde die het nodig heeft? Deze vraag ziet er niet zo moeilijk uit, maar als je je probeert te verplaatsen in een ouder in de betreffende situatie is deze beslissing misschien wel de zwaarste in je leven.

De liefde voor je eigen kind is waarschijnlijk wel de mooiste vorm van liefde die bestaat. Als je kind een verstandelijke handicap heeft is het misschien moeilijker om deze liefde te ontdekken, maar dat betekend niet dat deze liefde er niet is. Als je leert om het kind te begrijpen kan je het kind ook het beste helpen, en wie begrijpt een kind nu beter dan de ouders? Het biedt zoveel geluk als je je eigen kind gelukkig kan maken!
Als ouders maar de moeite willen doen om het kind zelf zo goed mogelijk op te voeden is het ook mogelijk. Als ouders dit alleen zouden moeten doen zou dit heel moeilijk zijn. Zij hebben helemaal geen kennis op het gebied van verstandelijk gehandicapten. Gelukkig bestaan er verschillende organisaties die deze ouders de nodige hulp en ondersteuning kunnen bieden. Een van de bekendste organisaties is “de Knoop”. Deze organisatie bestaat uit ouders van geestelijk gehandicapte kinderen, psychologen en maatschappelijk werkers. Met bijeenkomsten, groepsgesprekken en onderlinge contacten wordt er alles aan gedaan om de ouders zo goed mogelijk bij te staan in de moeilijke situatie.
Voor veel mensen is het opvoeden van een geestelijk gehandicapt kind een hele stap terug in de sociale contacten. Familie, buren, vrienden en kennissen vinden het vreemd en moeilijk om met je om te gaan, hierdoor proberen velen hiervan je bewust of onbewust te mijden. Dit heeft als gevolg dat je het gevoel hebt er helemaal alleen voor te staan en geeft veel ouders de doorslag om het kind naar een instelling te doen. Maar het blijft jouw kind, je moet leren accepteren dat je je kind niet kan veranderen, dat je alleen je eigen opvattingen en houding kunt veranderen. En bovendien zijn er zoveel hulporganisaties waarbij je terecht kan. Deze organisaties (Bijvoorbeeld het hierboven genoemde “de Knoop”) zorgen ervoor dat ouders er niet alleen voor staan.
Ook heb je als je zwanger bent automatisch bepaalde verwachtingen van de toekomst. De toekomst ziet er rozenkleurig uit met een nieuw mensje in je midden. Als het kind geboren is en het blijkt een verstandelijke handicap te hebben is dit een pijnlijke en teleurstellende confrontatie met de waarheid. Je hoop die je had op een gezond kind is in een keer verdwenen. Mensen vinden het moeilijk om het kind zelf op te voeden en denken dat het beter voor het kind is om de opvoeding uit handen te geven aan een professionele instelling. Natuurlijk wordt er in deze instelling veel aandacht aan het kind besteed, maar nooit alle aandacht die het nodig heeft, deze aandacht kan een ouder wél geven. Bovendien mist het kind de liefde die het gezinsleven biedt.

Het opvoeden van een kind met een verstandelijke handicap is moeilijk, maar het is heel goed mogelijk om het kind een liefdevolle en goede opvoeding te geven. Ouders die overwegen om de opvoeding van een hun eigen kind over te dragen aan een instelling, moeten goed nadenken over wat voor mogelijkheden ze voor het kind wegnemen. Als ouders de opvoeding helemaal alleen zouden moeten verzorgen zou het een haast onmogelijke opgave zijn, maar door organisaties zoals “de Knoop” is er voor geestelijk gehandicapte kinderen ook een mogelijkheid om in een normaal en liefdevol gezin op te groeien om zo een gelukkig mens te worden.