Soapseries

Soapseries moeten gewoon op televisie uitgezonden blijven worden! “Terwijl Charlie Fisscher thuiskomt na een middag intensief sporten, heeft ze moeite met adem halen. Ze haalt steeds moeilijker adem en daardoor kan ze haar evenwicht niet meer goed bewaren en valt op de grond neer. Vlak daarna gaan haar ogen dicht. Als ze weer bijkomt, lukt het haar om naar Barbara, haar moeder te bellen. Die was samen met Jef, Charlie’s stiefvader net op weg naar een begrafenis. Ze schrikken heel erg: Charlie heeft anorexia en wilde niets meer met haar moeder te maken hebben, omdat die haar ‘niet begreep’. Bij Charlie’s huis aangekomen, vinden ze Charlie, liggend op de grond. Ze is uitgedroogd en moet dringend medische hulp hebben…” Dit is een gedeelte van een aflevering van de soapserie ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’. Ik denk dat je tijdens het lezen van dit stukje best benieuwd bent geworden naar de afloop van deze gebeurtenis. Dat hebben veel mensen nou ook als ze naar deze of een andere soap kijken. En ook al vinden sommige mensen ze niet leuk, ik vind dat soapseries niet van televisie gehaald moeten worden! Om te beginnen, omdat soapseries je veel kunnen leren. Kijk bijvoorbeeld naar het stukje over Charlie. Zij heeft in de serie ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ anorexia. Veel mensen denken dat ze weten wat het inhoudt, terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Door zo’n soapserie kun je een heleboel over maatschappelijke problemen en gebeurtenissen te weten komen. Niet alleen anorexia, maar ook moeilijke dingen als euthanasie, gokverslaving en ziektes komen in zulke programma’s voor. Natuurlijk zijn ook onderwerpen die wat positiever zijn. Bijvoorbeeld vriendschap of liefde. Van de wat negatievere onderwerpen kun je leren wat ze inhouden en, als het mogelijk is, hoe je ze op kunt lossen. Van de positievere onderwerpen kun je leren hoe je er mee om moet gaan, bijvoorbeeld dat je er als vriend(in) voor je vriend(inn)en moet zijn in moeilijke situaties. Verder vind ik ook dat soapseries vaak een goed begin van een carrière als filmster, zanger of musicalster zijn. Het helpt de acteurs om in de wereld van beroemdheden terecht te komen en ze krijgen er veel ervaring door. Er zijn heel wat voorbeelden van bekende acteurs, die in (Nederlandse) soapseries begonnen zijn. Denk maar aan Katja Schuurman, die is begonnen in Goede Tijden, Slechte Tijden en afgelopen jaar in de film Costa! heeft gespeeld. Verder is ze een poos geleden zangeres geweest en heeft ze kort geleden de politieke jongerenpartij Lijst 0 heeft opgericht. Als laatste vind ik soapseries een goede vorm van ontspanning. Na een dag hard werken of op school zitten ben je vaak wel toe aan een poosje rust en dat kan heel goed door ’s middags of ’s avonds naar een soap te kijken. Je hoeft je niks aan te trekken van de zorgen van de personages, je kunt gewoon lekke uitrusten en je vermaken tegelijk. Tegenstanders van soaps hebben hier wat tegenin te brengen, bijvoorbeeld dat soapseries het gedrag van jongen kinderen beïnvloeden. Ik denk dat dat niet waar is, omdat jonge kinderen zich niet zoveel aantrekken van gebeurtenissen uit soaps. Er is bewezen dat kinderen juist door gewelddadige tekenfilms als Powerrangers beïnvloed worden. Die ‘personages’ zien ze namelijk als helden, wat ze zelf ook willen zijn en dus doen ze hun gedrag na. Soapseries zijn veel meer een nabootsing van de realiteit, dus slecht gedrag kan ze helemaal niet aangeleerd worden op deze manier. Een ander tegenargument is, dat soapseries een ernstige verslaving kunnen worden. Maar dit argument vind ik niet terecht. Onder een verslaving versta ik niet dat je elke dag een soapserie moet zien, dat is meer een dagelijkse gewoonte. Maar een verslaving is iets negatiefs, dat slecht voor je leefgewoonte of leven is. Denk maar aan roken, drugs of medicijnen. Al met al zijn soapseries dus erg leerzaam, bieden ze een goed begin voor je carrière en zijn ze een goede vorm van ontspanning. Dus onthoud: “Soapseries zijn pluis, hou ze op de buis!”