Plastische chirurgie : luxe of noodzaak?

Cosmetische chirurgie : noodzaak of luxe? Een lopende discussie in onze hedendaagse samenleving is die over cosmetische chirurgie, of plastische chirurgie. Veel beroemdheden hebben al de nodige implantaten, en er dagelijks in het shownieuws geruchten te lezen wie er nou weer melkzuur in de lippen en siliconen in de borsten zou hebben. Is dit alles nou nodig? Kun je het maken om zelf te gaan bepalen wat mooi is? Hoe ver kan je gaan, en moet de behandelend arts op een gegeven moment ingrijpen? Een moeilijk vraagstuk. Vooral moeilijk, omdat het om iets persoonlijks gaat. Het gaat erom wat een mens lelijk aan zichzelf vind, en hoe dat verbeterd kan worden. De vraag of plastische chirurgie nodig is, is niet zomaar met ja of nee te beantwoorden. Je moet er naar kijken van geval naar geval. Bij iemand met een hazenlip wordt de spraak belemmerd, en moét er dus wel plastische chirurgie worden toegepast. Als het om een borstvergroting gaat, is het niet direct noodzakelijk, en dan kan je vraag gaan stellen of het niet pure ijdelheid is. Maar dan nog! Al is het pure ijdelheid, is dat dan zo erg? Mensen kopen ook dure sportauto’s of dure make-up uit ijdelheid. Deze dingen zorgen ervoor dat mensen zichzelf zelfverzekerder voelen, en wat is daar mis mee? Natuurlijk kan je zeggen dat sommige ingrepen schadelijk zijn voor je lichaam, maar daar wordt de patiënt door de dokter zodanig over geïnformeerd dat hij zelf de beslissing kan nemen om het wel of niet te doen. Kun je het maken om zelf te gaan bepalen wat mooi is? Iedereen maakt voor zichzelf uit wat hij mooi vindt aan zichzelf. De dingen die je niet mooi vind, probeer je meestal te veranderen, bijvoorbeeld een dik iemand probeert door lijnen af te vallen, mensen verven hun haar als het grijs wordt, en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. Wat is er dan mis mee als iemand bijvoorbeeld zijn of haar neus wil veranderen, omdat hij die niet mooi vindt? Hier kan je tegenin brengen dat je niet moet willen sleutelen aan wat de natuur voortgebracht heeft, maar technisch gezien doet de mens niet anders! De mens is voortdurend de wereld aan het indelen zoals hem de wereld het ideaalst lijkt. Is het dan een misdaad om je eigen lichaam te gaan veranderen? Om je een beetje zelfverzekerder te voelen? En hoe wordt er dan wèl bepaald wat mooi is? Dat bepaalt ieder voor zich. Veel mensen zeggen dat het bepaald wordt door de massamedia, de tijdschriften en de modeontwerpers met hun broodmagere modellen. Maar als het er op neerkomt, zie je toch maar erg weinig broodmagere mensen rondlopen, of mensen met designer-kleding aan. Mensen bepalen voor zichzelf wat ze mooi vinden en waar hun grens ligt. Maar waar ligt die grens dan? Hoever kan je gaan in het via cosmetische chirurgie veranderen van een lichaam? Als we kijken naar de wereldberoemde voorbeelden Michael Jackson en Pamela Anderson, zien we dat er blijkbaar geen grens is. Je bepaalt zelf tot hoever je wilt gaan, en met genoeg geld en welwillende dokters zal het je waarschijnlijk nog lukken ook. Natuurlijk mijn complimenten voor de artsen die nog wel morele waarden en normen hebben, en die op een gegeven moment een lijn trekken en zeggen “Dit kan niet meer”. Deze mensen bestaan gelukkig ook nog. Want naar mijn mening hoort het bij het beroep van arts om te bepalen wanneer iets niet kan. Ook al geeft de arts voorlichting over de risico’s, en bepaalt de patiënt zelf of hij er mee door wil gaan of niet, de arts moet op een gegeven moment de gezondheidsrisico’s mee laten tellen. Een borst kan bijvoorbeeld te groot worden, en ook al is het de wens van de patiënt, als de patiënt er schade aan zal gaan ondervinden vind ik dat de arts moet weigeren de operatie uit te voeren. Je moet zeg maar de patiënt tegen zichzelf in bescherming nemen. Als laatste punt wil ik nog even het kostenaspect noemen. Op de bijgevoegde lijst met gemiddelde prijzen voor cosmetische chirurgie kun je zien dat er nogal een prijskaartje aanhangt. De rijkere medemens zal dus eerder een ingreep kunnen laten doen als de wat minder verdienende mensen. Is dit oneerlijk? Natuurlijk! Maar het is toch altijd zo dat rijkere mensen eerder en meer dingen kunnen kopen dan armere mensen? Om hiervoor nou puur op de cosmetische chirurgie af te gaan geven vind ik hypocriet. Er zijn ook mensen die leningen afsluiten om plastisch-chirurgische ingrepen te laten doen. Hierbij ligt de controle volgens mij bij de bank, of de eventuele andere instelling die de lening verstrekt. Deze moet kijken of de klant geschikt is om de lening af te betalen, en de klant goed adviseren. Nou praat ik natuurlijk niet over de louche "op-krediet-geld-lenen" bedrijven die adverteren in boulevardbladen. De mensen dragen zelf de verantwoordelijkheid over hun geld, en moeten zien dat ze er verstandig mee om gaan. Doen of kunnen ze dit niet, dan is dat hun eigen probleem. Na dit betoog is mijn standpunt denk ik wel duidelijk geworden. Ik ben niet tegen plastische chirurgie, mensen moeten zelf bepalen wat ze mooi vinden en wat ze er aan uit willen geven. Natuurlijk zijn er meer en minder spoedeisende gevallen, maar dat maakt het belang van de wens van de patiënt niet minder. Mensen moeten echter wèl goed begeleid worden in hun keuzeproces door artsen en banken, maar ze zijn wel zelf verantwoordelijk voor de keuzes die ze maken. Daarbij komt ook dat ik vind dat een arts zijn morele principes hoog moet houden en op een gegeven moment een lijn moet trekken. Hiervoor moeten bepaalde regels komen, die ervoor zorgen dat een patiënt zichzelf niet laat verminken.