Pedofilie

Betoog: pedofilie

Hallo allemaal,

Ik denk dat jullie deze nog wel kennen. Voor mij is hij in ieder geval de bekendste van allemaal. Een paar jaar geleden was hij heel erg in het nieuws, na die verschrikkelijke gebeurtenis in die kelder van hem. Ik denk dat jullie nu wel weten over wie ik het heb, wie weet niet over wie ik het heb? Ik heb het natuurlijk over Marc Dutroux. Deze man was o.a pedofiel. Na Marc Dutroux was er een ware klopjacht op pedofielen. In veel landen werden namen en adressen geproduceerd van pedoseksuelen. Dit gebeurde onder andere in Engeland, België en Italië. Ik wil jullie gaan uitleggen waarom dit niet goed is, en ik wil jullie gaan zeggen hoe je het wel zou moeten doen.

Mijn stelling is ook: Lijsten van veroordeelde pedoseksuelen moet je niet in het openbaar produceren, maar alleen aan bepaalde mensen doorspelen.

Maar voordat ik ga uitleggen waarom dit geen goed idee is en hoe het wel zou moeten, ga ik jullie uitleggen wat een pedoseksueel is. Ik denk dat jullie allemaal wel weten wat een pedoseksueel is, ja toch? Zo iemand doet kinderen seksueel misbruiken. Het gaat iets dieper dan dat. Je hebt grofweg twee soorten pedoseksuelen. De pedofielen en de gelegenheidsplegers.
Eerst ga ik jullie uitleggen wat een pedofiel is. Een ding moet je goed in je achterhoofd houden, pedofielen zijn niet ziek, maar pedofilie is een geaardheid. Net zo iets als dat jij op volwassenen valt en hetero bent. Een pedofiel kan ook homo zijn. Hij kan b.v jongetjes leuk vinden. Pedofielen zijn ook helemaal georiënteerd op kinderen. Zij voelen zich vaker ook meer op hun gemak bij kinderen dan bij volwassenen. Het liefst zouden zij kind willen zijn met het kind. Zij maken hun slachtoffers vaak door een langere relatie. Het klinkt misschien gek wat ik nu ga zeggen, maar kinderen zijn vaak ook een soort van vereerd dat zij zoveel aandacht krijgen. Later kunnen zij daardoor juist grote psychische gevolgen hebben, want degen die zij juist zo vertrouwden hebben hun dus zo misbruikt. Als ze zich gaan realiseren wat voor een ergs het wel niet was. Als ze zich niet zo vereerd voelden gingen ze er nog niet erg veel over praten, omdat ze werden omgekocht met van alles en het dan al wel weer best vonden. Meestal komt later het besef van hoe erg het wel niet is wat er met hun is gebeurt. Dikwijls duurt zo’n relatie heel lang, maar hij stopt als het kind in de pubertij komt. Als het kind in de puberteit komt gaat het kind zijn van het kind weg en wordt het een jong volwassene en alle juist zulke kinderlijke trekjes, waar de pedofiel zo op viel gaan dan weg. Een pedofiel valt ook op kinderen tot 12 jaar. Een ander iets dat je even goed in je achterhoofd moet houden, is dat niet iedere pedofiel werkelijk iets met kinderen doet.

Nu gaan we het hebben over gelegenheidsplegers. Gelegenheidsplegers hebben die geaardheid niet, maar deze handelen door ervaring of trauma. Gelegenheidsplegers zijn ook georiënteerd op volwassenen. Als alles op rolletjes loopt bij deze mensen gaat er vaak helemaal niets mis. Als er het er bij deze mensen niet zo goed aan toe gaat, doordat b.v. hun vrouw is weggegaan, of ze hebben hun baan en daardoor geestelijk in de knel zitten, kunnen zij dit af gaan reageren op kinderen, ze kunnen een seksueel contact aangaan met kinderen. Het klinkt dan waarschijnlijk ook zo raar in de oren dat er bij de gelegenheidsplegers heel veel incest voor komt. Het kan ook zijn dat deze mensen niet in staat zijn een seksueel contact op te bouwen met volwassenen en derhalve maar teruggrijpen op kinderen. De gelegenheidsplegers kunnen dus wel op kinderen vallen die al in de puberteit zijn omdat ze die geaardheid niet hebben.

Ik zal het even kort op het bord zetten: pedoseksuelen: geaardheid, slachtoffers tot puberteit. Gelegenheidsplegers: door ervaring of trauma, geen seksueel contact volwassenen, veel incest.
De man uit de bosjes komt maar heeeel weinig voor, meestal kent het kind de dader al langer.

Nu is de vraag: hoe hun je de pedoseksuelen behandelen?
De gelegenheidsplegers zijn makkelijker te behandelen dan de pedofielen. Gelegenheidsplegers leven vaak als het ware in een soort waas. Zij realiseren zich eigenlijk niet echt wat zij doen. Op het moment dat zij dit realiseren schrikken zij daar vaak al zo erg van dat zij het geen tweede keer doen. Dit zelfinzicht kun je bereiken door therapie. Of soms komt dat zelfinzicht al als ze worden opgepakt, of ervoor en dan geven ze zichzelf vaak aan, omdat ze vinden dat ze zo fout zijn. De behandeling bestaat vaak uit het beter omgaan met mensen, of terugvalpreventie. Zodat, als het weer niet goed gaat in hun leven dat ze dit niet af reageren op kinderen. Maar vaak is dit niet nodig omdat ze al zo erg van zichzelf geschrokken zijn.

Bij de pedofielen is het een stuk moeilijker, sowieso omdat het een geaardheid is. En het daarom niet voor 100% weg te nemen is. Op het begin vinden ze vaak ook helemaal niet dat ze fout bezig waren. Vaak vinden ze dat seksueel contact met kinderen moet kunnen. Op het moment dat ze realiseren dat dit eigenlijk niet kan kun je ze gaan behandelen. Dit zelfinzicht kun je weer krijgen door therapie. De behandeling bestaat weer vooral uit preventietraining. Hierbij leren de pedofielen hun dwangmatige gevoelens onder controle houden. Ook leren de pedofielen voorzorgsmaatregelingen te nemen. Zei leren dus situaties en gemeenschappen uit de weg te gaan waar veel kinderen zijn. Ook gaan veel pedofielen ergens wonen waar weinig kinderen wonen. Iets anders wat pedofielen kunnen doen is kunstmatig castreren. Dit bestaat uit het slikken van bepaalde pilletjes met bepaalde hormonen. Hierdoor gaat de lust weg. Het nadeel aan de pilletjes is, is dat de pilletjes moeten blijven worden geslikt. Het jammere van diepilletjes is ,is dat het niet verplicht is de pilletjes te slikken. Nog iets anders wat men kan doen is het hebben van een buddy. Een buddy is iemand die je in de gaten houdt. Dit kan b.v. en vriend zijn, of een familielid. Ook bij mensen die wel pedofiele gevoelens hebben, maar nog nooit iets hebben uitgevoerd, kunnen ook deze behandelingen ondergaan als voorzorgsmaatregel. Veel mensen doen dit niet, omdat ze bang zijn om zich te uiten met hun gevoelen, zelfs bij een psychiater of dokter. Ze zijn bang dat andere mensen achter hun gevoelens komen, en daarom deze man of vrouw verstoten.
De behandelingen werken zeer effectief, maar echte cijfers ontbreken. Want echte cijfers kun je nog niet weten. Dit komt omdat het chemisch castreren nog niet zo lang betstaat. Ook plegen veel mensen die al terugvallen, dit vaak pas na aan lange tijd, b.v. na 25 jaar.

Waarom is het bekendmaken van veroordeelde pedofielen geen goed idee?
Ten eerste scheer je alle pedofielen over een kam. De pedofielen die nooit meer iets fouts zullen doen worden nu ook weer gestraft, terwijl ze hun straf al hebben uitgezeten in de gevangenis, en vaak zichzelf al levenslang straffen met schuldgevoelens. Zij hebben hun straf al uitgezeten en is het niet eerlijk als ze nog steeds met die vinger worden nagewezen.
Iets anders is dat de terugvalkans een stuk groter is. Als iemand zich niet gelukkig voelt is de kans veel groter om zich weer te vergrijpen aan een kind. Dit geldt vooral voor de gelegenheidsplegers. Jij zou je denk ik ook niet gelukkig voelen als je door het hele dorp of door de stad verstoten wordt. En dan gaat die pedoseksueel weer verhuizen, en wordt hij daar weer weggepest, enz, enz. Of terwijl de pedoseksueel kan nergens wonen. Terwijl hij toch zijn straf al uitgezeten heeft. Iets anders is weer dat door de grote zeer negatieviteit tegenover de pedoseksueel, dat deze niet, of niet meer naar praatgroepen durft. Deze praatgroepen zijn effectief. Hierbij geven de pedoseksuelen elkaar raad.
En niet alleen voor de pedoseksueel is het oneerlijk, voor de buurtbewoners is het ook geen goed idee. Een ouder die laat eerder zijn kinderen binnen spelen, en als die dan buiten spelen zijn ze veel ongeruster. En dat terwijl er niet zo’n grote terugvalkans is.

Aan wie moeten de registraties dan wel bekend gemaakt moeten worden?
Ik vind sowieso dat de naam bekend gemaakt moet worden aan de politie, dokter en psychiater in de nieuwe buurt. Dit vind ik, omdat je zo namelijk de positieve effecten kan bereiken van het bekend maken van de pedoseksuelen. Dat bekendmaken heet ook wel: naming and shaming. Het doel dat bereikt wil worden is dat het preventief gaat werken., want als je iets doet, wordt je wel voor de rest van je leven krom aangekeken.
Dat preventief werken kun je ook al bereiken door alleen de politie te waarschuwen, + de rest van je leven naar een psychiater en een controle van de apotheek, of je je medicijnen wel ophaalt. De politie, omdat die dan af en toe is langs kan komen. Die kan een extra oogje in het zeil houden, en als die opmerken de persoon weer met kinderen optrekt kun je weer eens een bezoekje brengen. Dit werkt best afschrikkend. Dit kun je halen uit het volgende voorbeeld. Een pedofiel zegt: ik moet het niet in mijn hoofd halen om te dicht in de buurt van kinderen te komen, want dan kan ik weer een politie bezoekje verwachten. Ook vind ik dat een pedofiel zijn hele leven naar de psychiater moet, niet alleen die paar jaar verplicht, want je hoeft meestal maar een paar jaar daarna verplicht erna naar een psychiater, en daarna kun je vrijwillig gaan. Dit gebeurt vaak niet. Ook vind ik dat de apotheker op de hoogte moet zijn, zodat deze kan controleren dat iemand zijn hele leven wel de medicijnen ophaalt. Dit geeft natuurlijk nog niet garantie dat hij ze ook werkelijk slikt, maar het is al iets.

Conclusie: Ik zou niet de namen en adressen bekendmaken aan gewone buurtbewoners, omdat allebei de partijen er niets aan hebben. De namen bekendmaken aan politie, apotheker en psychiater kan wel effectief zijn. En daarbij komt dat de terugvalkans van een pedoseksueel niet heel groot is en het daarom ook oneerlijk is de man of vrouw voor de rest van zijn leven te veroordelen, want hij heeft zijn straf al uitgezeten. Ik vind het dus alleen maar goed om preventieve maatregelen te nemen. Maar niet die niet alleen maar straffen, want hij is al gestraft.