Orgaandonatie

Orgaandonatie, verplicht of niet? In ons kleine landje liggen nog steeds vele patiënten te wachten op organen of weefselmateriaal om te kunnen overleven. De wachtlijsten zijn groot en worden alsmaar langer. En toch blijft een groot deel van de Nederlandse bevolking weigeren om hun organen af te staan ten behoeve van het leven van iemand anders. Waarschijnlijk denkt een deel van deze mensen er nooit of zelden aan en beseffen ze niet dat ze levens kunnen redden als zij zelf overlijden. Mensen denken niet graag aan de dood, zeker niet als ze jong zijn. Ze denken er niet aan dat ook zij onderdeel kunnen worden van verkeersongelukken of iets dergelijks. Het is geen prettige gedachte, maar toch wel een realistische. Omdat mensen er vaak niet vrijwillig over willen na denken ben ik voor automatische orgaandonatie als men niet heeft aangegeven dat men het anders wil. Maar wat is orgaandonatie nu eigenlijk? Feitelijk gezegd is orgaandonatie het overplanten van organen en weefsels van de ene persoon naar de andere met als doel de uitgevallen functie te vervangen. Dit komt er dus op neer dat als iemand een niet werkende lever heeft hij in principe een, lever van iemand anders, die inmiddels overleden is, kan krijgen. Je kunt niet van iedereen organen overnemen. Onder andere de bloedgroep en resusfactor moeten overeen komen. De kans op afstoting van het orgaan door het lichaam is vrij groot, maar de kans om een beter leven te volgen is vaak ook groot en heel verleidelijk. Op dit moment is er een speciale wet over de orgaandonatie. Deze wet, die sinds 1 maart 1997 in werking is, probeert het aantal donoren te vergroten. Dit wil men bereiken door iedereen in Nederland die 18 jaar of ouder is een brief te sturen over orgaandonatie. Bij deze brief is een formulier gevoegd waarop de persoon kan aangeven wat hij of zij met zijn of haar organen wil laten doen na overlijden. Op dat formulier kan men kiezen uit drie opties: ja, nee of de beslissing overlaten aan de nabestaanden. De teruggekomen formulieren worden verwerkt en opgeslagen in een centrale computer. Deze computer kan door artsen worden nageslagen als er iemand is overleden. Zo kan snel bepaald worden of de organen voor orgaandonatie gebruikt kunnen worden. Organen gaan vaak niet erg lang mee en dus is snelheid geboden. Deze wet, die het oude donorcodicil wilde vervangen, blijkt echter niet goed te werken. Artsen zijn vaak nalatig in het nagaan van de gegevens en luisteren vaak naar de nabestaanden die in eerste instantie vaak niet willen dat de organen afgestaan worden. In principe gaan deze mensen dus tegen de wil van de overledenen in. Maar het grootste probleem van deze wet is zeker het feit dat de meeste formulieren niet eens geretourneerd worden. Als dit grote aantal niet ingevulde formulieren bij het aantal formulieren met het antwoord ‘nee’ worden gevoegd, blijkt nog steeds 80% van de mensen niet bereid om hun organen af te staan. Omdat deze wet niet goed werkt ben ik voor een wet waarbij orgaandonatie automatisch geregeld wordt. Iedereen wordt dan in principe orgaandonateur als die persoon zou overlijden. Op deze manier worden mensen verplicht om over hun organen na te denken. Als men er nonchalant over denkt dan zal men de gevolgen kennen. Dit klinkt misschien hard, maar het zorgt wel voor een enorme toevoer van organen. Deze organen kunnen mensenlevens redden en flink verbeteren. Iemand met nierproblemen zal bijvoorbeeld niet meer drie keer per week naar het ziekenhuis moeten voor een dialyse, maar zou een vrijwel gewoon leven kunnen lijden. Natuurlijk moet men de mogelijkheid krijgen om eigen orgaandonatie te voorkomen. Mensen moeten een formulier thuiskrijgen waarop ze kunnen zeggen wat ze willen. Maar ik ben er voor om de mensen die hier niet op reageren automatisch bij de ‘ja’-kiezers te voegen in plaats van bij de ‘nee’-kiezers. Mensen die het echt niet willen zullen zeker hun formulier terug sturen. Ik ben dus voor een vernieuwing van de wet waarbij de niet teruggestuurde formulieren automatisch bij de ja-kiezers worden gevoegd. De voornaamste reden hiervoor is het tekort aan donoren dat op deze manier aanzienlijk verminderd zal worden. En hierdoor zullen levens gered en verbeterd worden.