Klonen

Inleiding Als we het over voortplanting hebben denken we tegenwoordig al gauw aan klonen. De meeste mensen denken bij het woord klonen al gauw aan Dolly, het gekloonde schaap. Maar om iets meer duidelijkheid te geven zullen we eerst een definitie geven: een kloon is een individu die door ongeslachtelijke voortplanting is ontstaan uit een ander individu. Er zijn twee manieren van klonen. De eerste manier is door middel van embryosplitsing. Deze manier komt ook voor bij gewone mensen, namelijk bij eeneiige tweelingen. Deze embryo’s worden in gelijke stukken gesplitst als ze enkele dagen oud zijn. Na het splitsen van een embryo worden de delen opgekweekt en bij een draagmoeder ingebracht. De nakomelingen zijn in erfelijke aanleg hetzelfde, maar zijn in uiterlijk en karakter niet helemaal gelijk, omdat de draagmoeder en de omgeving ook een grote invloed hebben. De andere manier is door middel van kerntransfer. Dit is de manier die gebruikt word bij het klonen van een mens waarvan de cellen al gespecialiseerd zijn in een speciaal orgaan. Bij deze manier wordt een celkern ingebracht in een eicel waar de celkern uit is verwijderd. Daarna krijgt deze cel een stroomstootje, zodat de cel gaat delen. Feitelijk wordt hiermee erfelijk materiaal van de ene cel naar de andere gebracht, omdat in de kern van een cel erfelijk materiaal zit. Maar de vraag is of we dat dan ook wel moeten doen. Eerst zullen we enkele nadelen vertellen en daarna de voordelen. Nadelen “Klonen is onnatuurlijk”, een kreet die we vaak horen van tegenstanders. We zouden voor God spelen en het zou regelrecht tegen alle natuurwetten ingaan. In de natuur bestaat er een bepaald evenwicht en de meeste dingen zijn perfect op elkaar afgesteld. Als we ons in dat precies willen mengen ter verbetering, wordt er vaak gesproken over “klooien”. Nu vraag ik jullie: Gaan we al niet dagelijks tegen de natuurwetten in? Met vliegtuigen bijvoorbeeld? En “klooien” we al niet jaren in veefokkerijen? De grens van “onnatuurlijk” hebben we dan al jaren geleden overschreden. Iets anders wat we vaak horen is dat klonen enige medische risico’s met zich meebrengt. Hiermee bedoelen we dat we bijvoorbeeld gedrochten creëren of mensen met bepaalde afwijkingen. Verder is de kans groot dat de kloon het niet overleefd: alleen Dolly had al 225 voorgangers, moet je nagaan als we mensen proberen te klonen. Stel het zou wel lukken, dan bestaat er een kans dat als je ongeveer 1000 klonen hebt gecreëerd ze allemaal gevoelig zijn voor dezelfde ziektes, met gevolg dat ze allemaal overlijden. Dus voordat we beginnen met klonen zullen we er eerst veel onderzoek naar moeten doen, maar dat kan alleen als we embryo’s klonen en bovendien worden er normaal ook al mensen met afwijkingen geboren, zoals gehandicapten. Buiten de biologische kwetsbaarheid zijn er ook sociale gevolgen van het maken van kloonmensen. Ten eerste zullen er 2 rassen ontstaan, homo sapiens en de kloon. De vraag is of ze ooit in onze maatschappij geaccepteerd zullen worden. Ze zullen als minderwaardig worden beschouwd. Ten tweede kan er een identiteitscrisis ontstaan bij de klonen. Ze kunnen moeilijk aanvaarden dat ze maar een kopie zijn en dat ze eigenlijk niet horen te bestaan. Maar de reden waarom ze zijn gecreëerd is veel belangrijker dan deze theorieën. Waarschijnlijk worden er zelfs mensenlevens gered. Er is nog een laatste nadeel. Nu al weten we dat er sektes zijn die superrassen willen creëren, of bijvoorbeeld Hitler willen klonen. Het gevaar is dan niet dat Hitler weer leeft, want hij zal opgroeien als een heel ander mens, met dezelfde genetische informatie. Het gevaar is dat de kloon dan als symbool voor bijvoorbeeld de neonazi’s zou dienen, en op die manier veel aanhangers zou trekken. Het is nog sciencefiction, maar er zouden groepen mensen kunnen zijn die een onverslaanbaar leger van identieke, onderdanige, trouwe en zwakzinnige soldaten willen creëren. Maar dit zal niet snel gebeuren omdat je daarvoor de beste wetenschappers nodig hebt en die hebben vaak niet dat soort ideeën.
Voordelen Een van de belangrijkste voordelen van het klonen is volgens ons, dat je mensen die ongeneeslijk ziek zijn kan genezen. Bijvoorbeeld mensen met Alzheimer, Parkinson en eventueel ook HIV en kanker. Dit doet men oa. door beschadigde cellen te vervangen met gekloonde gezonde cellen van de patiënt zelf. Als er werkelijk zulke oplossingen zijn dan moet klonen voorrang krijgen boven alles. Tegenwoordig is er een groot tekort aan organen. Er zijn enorme wachtlijsten die niet zomaar weggaan. We kunnen dit verhelpen door organen te klonen. Dit kan op 2 manieren: Je kan gewoon hele mensen klonen en de organen eruit halen of je kloont de organen zelf en plaatst die in het lichaam. Hiervoor zijn al goede technieken. Op dit moment zijn er genoeg mensen in Nederland die al een tijd, soms wel 2 jaar, liggen te wachten op een donororgaan en dit kan dus aanzienlijk worden verkort. Men probeert nu mensen te overtuigen om donor te worden, maar eigenlijk zouden ze ook het klonen aan moeten moedigen, omdat het allebei tot dezelfde resultaten leidt. Het is onzin het te verbieden. De laatste paar jaren zijn we al bezig met transplantaties en dergelijke. Nu we eindelijk zo ver zijn gekomen en dit kunnen doen, en dan mag het opeens niet meer. Als laatste voordeel gebruiken we het feit dat er mensen rondlopen die hun kind of kinderen hebben verloren. De ouders houden hier vaak een trauma aan over en lijden aan zware depressiviteit. Door maar een haartje te bewaren kan hiermee een volledige kloon gemaakt worden. Natuurlijk is dit niet de oplossing voor alle problemen die ouders hebben. Mensen die eventueel onvruchtbaar zijn kunnen hun uitweg zoeken bij het klonen of bij ivf. Ook zijn er tegenwoordig homoseksuele koppels die graag kinderen willen. Dit kan ook door het klonen. Conclusie Welke keuze maken we, en welke is de goede? Vóór ons ligt een nieuw tijdperk. Als we voorzichtig zijn, kan het lukken de voordelen te realiseren en tevens de nadelen te beperken. Klonen kan, en zál de ontwikkeling van de mensheid een enorme impuls geven.