Klonen

Klonen: doen of laten? Nu het nieuws rond Dolly de tijd heeft gehad om te bezinken, komt de nasleep: de discussie of mensen klonen wel of niet mogelijk zou moeten zijn. En dat het mogelijk is, dat hebben vele wetenschappers al bewezen na onderzoek op klonen. Maar zouden mensen wel gekloond moeten worden? Ik vind dat mensen klonen wettelijk geregeld zou moeten worden zodat dit een nieuwe optie wordt voor kinderloze of zieke mensen. Klonen? Doen! Gruwelscenario’s als fabrieksmatige voortplanting en een heel leger Saddampjes zien mensen voor zich als het gaat over mensen klonen. Hoe onrealistisch dit ook klinkt, er is jammer genoeg een kleine kans dat de kunst van het klonen in verkeerde handen valt. Dit pleit echter niet voor een wet die klonen verbiedt, omdat dit nou een keer mogelijk is, of het klonen nou verboden is of niet. Natuurlijk zou er wel een overkoepelende organisatie moeten komen die toezicht houdt op het klonen zodat er geen misbruik van gemaakt kan worden. Waar veel mensen bang voor zijn, is dat het unieke van een mens verloren gaat. Maar deze mensen realiseren zich niet dat de opvoeding een grote rol speelt bij de ontwikkeling van een kind. Dit is makkelijk te bewijzen; zo zie je bij 1 op de 250 zwangerschappen een natuurlijke kloon, beter bekend als eeneiige tweelingen. Hetzelfde genetische pakket, maar toch gedragen ze zich heel anders. Zo kan het gebeuren dat een kloon van Michael Jordan liever op ballet wil dan op basketbal, slechts omdat zijn vriendinnetje het ook leuk vindt en zijn (pleeg)ouders thuis vaak klassieke muziek draaien. Nog een simpele weerlegging van dit argument is dat mensen waarschijnlijk toch de voorkeur zullen geven aan de “ouderwetse” manier van kinderen produceren. René Hoksbergen zegt in ‘Taaldomein’: “Moeten prioriteiten liggen bij de volmaking van de voortplanting, terwijl er nog zoveel vragen liggen rond Parkinson, kanker, reuma en ga zo maar door?” Meneer Hoksbergen is waarschijnlijk niet goed geïnformeerd over het feit dat klonen deze ziektes in de toekomst juist wel kan genezen. Het is gebleken uit onderzoek dat cellen van een foetus later nog kunnen uitgroeien tot ‘echte’ cellen, tot bijvoorbeeld een hersencel. De foetus van wie er cellen zijn afgenomen zal gewoon kunnen uitgroeien tot een volwassene. Door van deze foetus een paar cellen af te nemen, deze cellen te klonen en in te vriezen, kunnen er later ernstige ziektes genezen worden. Voor Parkinsonpatiënten zou dit de oplossing kunnen betekenen van hun probleem. Zij hebben afgestorven hersencellen door een mysterieuze ziekte. Door het gekloonde weefsel te gebruiken zouden deze dode cellen vervangen kunnen worden door nieuwe hersencellen. Deze techniek zou ook toegepast kunnen worden op Alzheimer- en kankerpatiënten. En omdat het weefsel van eigen lichaam is, wordt het praktisch nooit afgestoten. En wie weet, in de toekomst zou nog veel meer mogelijk kunnen zijn. Klonen is immers heel belangrijk voor de wetenschap! Behalve bovengenoemde patiënten, zouden ook mensen met een erfelijke ziekte bij klonen gebaat zijn. Zo geven (toekomstige) moeders met een ernstige afwijking aan de mitochrondriën deze ziekte altijd door aan hun kinderen, omdat deze in een eicel voorkomen (in tegenstelling tot de zaadcel). Mitochrondriën zijn de kleine energiecentrales die voorkomen in elke cel, maar ze komen niet voor in de kern, waar het DNA zich bevindt. Een oplossing van deze aandoening zou zijn dat het DNA van de moeder in een gekloonde ‘lege’ eicel, zonder DNA dus, geplaatstst wordt en bevrucht wordt met een zaadcel van de toekomstige vader. Zo krijgt het kind normale mitochrondriën. Nog een voorbeeld is als er bij iemand in de familie veel een ernstige erfelijke ziekte voortkomt. Komt deze ziekte voor bij de familie van de vrouw, dan zouden mensen ervoor kunnen kiezen een kloon te maken van de man. Zo is de kans dat dit kind ook een ernstige ziekte heeft flink beperkt. Behalve dat klonen zieke mensen beter zou kunnen maken en ziektes zou kunnen voorkomen, zijn er ook nieuwe mogelijkheden voor onvruchtbare, homoseksuele en alleenstaande mensen om kinderen te krijgen. Het is voor veel mensen een grote klap als blijkt dat ze geen kinderen kunnen krijgen. Het is begrijpelijk dat deze mensen heel wat ellende moeten doorstaan, want alles wat ze willen is een kindje krijgen dat van hen afstamt. Wat is er op tegen om deze mensen de kans te geven om eindelijk een kind te krijgen? Adoptie is een mogelijkheid, maar dit kind stamt niet af van (een van) de ouders. Door klonen te verbieden, zouden wetenschappers niet meer onderzoek kunnen doen naar de mogelijkheden van klonen. Niet alleen bij mensen zou het nuttig kunnen zijn, maar ook bij dieren. Wat te denken van bedreigde diersoorten? Ze zouden uit kunnen sterven als mensen niet in zou grijpen, terwijl vaak mensen er juist voor gezorgd hebben dat een ras aan het uitsterven is. Dit noemen sommige mensen een ‘onnatuurlijke evolutie’, maar evolutie draait er om dat de sterkste overleeft. Waarom mogen mensen daar hun kennis niet bij gebruiken? Dat is dus niet een sterk argument. Kortom: een scala aan mogelijkheden. Indien er goede regels komen omtrent klonen, vind ik dat er niets mis mee is. Het zou veel kinderloze mensen gelukkig maken, veel zieken beter kunnen maken en zelfs levens kunnen redden. In een maatschappij die abortus, euthanasie en reageerbuisbaby’s tolereert, zou klonen prima passen.