Het Celibaat

De berichten over de Kerk in de Verenigde Staten heeft de discussie over het celibaat weer doen oplaaien. Waarom handhaaft de Kerk het verplichte celibaat voor priesters? Petrus was toch ook getrouwd?

Aan de hand van deze opmerking die ik vond op het Internet wilde ik de aanleiding geven tot mijn spreekbeurt.
Eerst even iets in het kort over het celibaat:
Als ik dat woord opzoek in de Dikke van Dale staat er deze uitleg bij:
1. ongehuwde staat m.n de verplichte van r.-k. priesters en van diakens die bij de wijding ongehuwd zijn.
2. seksuele onthouding
Het celibaat wil dus zeggen dat mannen die het priesterschap ingaan, geen vrouw mogen hebben en geen seks.

De regels zoals die geschreven staan luiden als volgt:
1. Het is een priester en een ongehuwde diaken niet geoorloofd een geregistreerd partnerschap aan te gaan in de zin van Boek 1, Titel 5A artikel 80 a t/m 80 e van het Burgerlijk Wetboek.
2. Hij die een geregistreerd partnerschap aangaat loopt een suspensie van rechtswege op. Indien hij na vermaning niet tot inkeer gekomen is en voortgegaan is met ergernis te geven, kan hij trapsgewijs met ontnemingen gestraft worden. Dit decreet verplicht conform canon 8 § 2 CIC vanaf een maand na de datum van afkondiging.

De reden dat dit onderwerp ter sprake is gekomen in het nieuws is dus (zoals in het citaat genoemd hierboven) de berichten over de kerk in de Verenigde Staten.Priesters zouden daar nonnen seksueel misbruikt hebben. De schuld daarvan wordt gegeven aan het celibaat. Volgens Paus Johannes paulus de 2e moet het priestertekort langs andere wegen worden opgelost. Hij peinst er niet over om het celibaat af te schaffen.
Kardinaal Simonis zei dat hij zich kon voorstellen dat de RK-Kerk onder een volgende paus een ander besluit neemt.

Blijft er nog iets over van het vertrouwde gezicht van de priesters en de kerk? Of loopt dadelijk elke priester rond met een meisje aan zijn arm, stapel verliefd op elkaar…

Hierbij kom ik tot mijn stelling:
Dankzij de golf van seksualiteit en egoïsme waarmee de media ons overspoelen denk ik dat het celibaat het 3e millennium niet meer stand kan en moet houden.

Hierbij heb ik de volgende argumenten:
• Priester weten van tevoren waar ze aan beginnen als zij het priesterschap betreden en hebben hierbij eerst heel goed moeten nadenken over het feit dat zijn geen vrouw kunnen hebben en ook niet aan kinderen kunnen beginnen.
• Als zij priester zijn, zo staat in de bijbel, kunnen zij alleen van 1 persoon houden en zullen zij al hun liefde aan God moeten geven, niets kan die liefde overtreffen en zij hebben hierbij dus ook helemaal geen vrouw of man nodig.
• Als je en je geloof wilt uit dragen en een vrouw wilt moet je een geloof pakken wat daar bij past. Er zijn meer Cristelijke religies dan het Katholieke o.a Babtist, Methodist, Anglican enz. je zou kunnen kijken of een van die religies dat dan wel toe staat. Of je zou in Amerika moeten gaan wonen en dominee worden. Die mogen wel een vrouw hebben.
• Het celibaat is te vergelijken met de voorstelling van iemand die van een tuin alleen maar het hek ziet, of die bij tennis slechts denkt aan de spierpijn die het kan veroorzaken.Wie voor het celibaat kiest, kiest niet voor een kil en cru bestaan. Integendeel, hij kiest voor een gemeenschap van een bijzondere liefde: de liefde voor Christus en zijn Kerk om zo de mogelijkheid te hebben om heel zijn liefde tot God te richten. Zo zegt Mw. Dr. Jutta Burggraff het.
• Het is zeg maar een eeuwen oude traditie van het pastoorschap om geen vrouw te mogen hebben. Waarom dat nou ineens verbreken.
• het celibaat is een raar iets maar het is vastgesteld door de kerk en de priester die werkt voor de kerk dat betekent dat hij voor de 'arbeidsvoorwaarden' van de kerk heeft gekozen en wanneer ze hem niet bevallen moet hij ontslag nemen.
• Als je er de Bijbel op naslaat en je leest I korintiërs hoofdstuk 7 vanaf vers 25-40 dan zegt de apostel Paulus : "Wie niet getrouwd is, wijdt zijn zaak aan de zorgen des Heren, hoe hij de Here zal behagen. Maar hij die getrouwd is wijdt zijn zorgen aan aardse zaken hoe hij zijn vrouw zal behagen, en hij is verdeeld."
Er staat dus dat hij die wil trouwen dat zeker moet doen en daar is niets mis mee, maar hij die de Here wilt dienen beter niet kan trouwen. Aangezien de Katholieke kerk voornamelijk het laatste wil doen is indertijd besloten voor het celibaat. Dus waarom veranderen? Het is al zolang zo.

Bij deze stelling heb ik de volgende tegenargumenten gevonden en die heb ik ook weerlegd:
• Het viel me op dat op veel discussie pagina’s stond als tegenargument: priesters zijn ook maar mensen en die hebben ook zo zijn behoeftes. Ik vind dat als ze priester worden, ze weten waaraan en waaraf. Ze hebben van tevoren de gelegenheid om erover na te denken. En als ze dan toch zo nodig een vrouw of kinderen willen dan moeten ze maar koster worden ofzo.
• In de bijbel staat: Gaat heen en vermenigvuldigd U, en er staat niet bij P.S als je priester bent mag dat niet. Dat klopt, dat staat ook in de bijbel, maar dat is bedoeld voor de mensen die zich willen wijden aan hun vrouw, kinderen en het aardse. In de bijbel wordt ook niet gezegd dat dat slecht is. Maar mensen die zich willen wijden aan het God en hem willen dienen kunnen beter alleen van God houden en niet afgeleid worden door andere liefde, dat staat ook in de bijbel.
• Als priesters een vrouw en kinderen krijgen zullen die weer opgevoed worden met de bijbel en de kerk dus weer meer jeugd in de kerk. Ik vind dat als je gelooft, dat moet zijn omdat je ook echt gelooft en niet omdat je vader of moeder dat nou zo graag wil. Nederland is een vrij land en iedereen heeft zijn eigen smaak en mening..ook als het over het geloof uitgaat.
• Het Celibaat veroorzaakt alleen maar pedofilie en seksueel misbruik. De meeste pedofielen zijn geen priesters en zulk soort mensen blijf je altijd houden, overal. Dus ook in het geloof. Ik vind ook dat dat niet moet kunnen, en vooral niet in het geloof, maar gekken blijf je altijd houden.
• Goed voorbeeld doet goed volgen. Dus als priesters mogen trouwen, kunnen ze ook het voorbeeld geven hoe je een huwelijk goed houdt. Er is geen voorbeeld nodig voor een “goed huwelijk”, als men echt van elkaar houd, zal het vanzelf wel goed lopen. En priesters kunnen nog wel een voorbeeld geven als mensen dan zo nodig een voorbeeld moeten hebben, door trouw te zijn aan God.
• Het celibaat is uit de tijd. Dit is gewoon een heel erg zwak tegenargument. Regels zijn regels en daar moet men zich aan houden. Als je op een weg rijdt waar men maar 80 mag rijden en je vind dat uit de tijd, dan ga je toch ook niet 120 rijden.

Dan heb ik hier nog wat artikelen:
Ook Jezus had niets op met het verplichte celibaat
Door Fred Keesen
Vrijdag 20 december, Het is bekend dat priesters niet mogen trouwen. Minder bekend is dat zij van de katholieke kerk ook niet mogen samenwonen en daarvoor een geregistreerd partnerschap aangaan. Zelfs het vasthouden aan de celibaatsverplichting helpt niet de bisschop te overtuigen, constateert Fred Keesen. Hij pleit voor een nadere bezinning op de voors en tegens van het priestercelibaat.
De voortekenen logen er al niet om, maar nu is dan toch definitief op straffe van ontzetting uit het ambt een einde gekomen aan het geregistreerd partnerschap van enkele priesters en diakens. Prof. dr. Ruud Huysmans, gerenommeerd hoogleraar kerkrecht en oud-voorzitter van de Raad van Kerken in Nederland, maakte vorig jaar bekend dat hijzelf en de theologe Freda Drees zo'n partnerschap waren aangegaan.
Dat gebeurde in de overtuiging dat mits de celibaatsverplichting gerespecteerd bleef, dit kerkrechtelijk geen probleem kon zijn. Kort daarna hebben hij en andere betrokkenen middels uitspraken van het episcopaat en van de eigen bisschop te verstaan gekregen, dat zij tot de lekenstand teruggebracht kunnen worden. Zij mogen geen geregistreerd levenspartner hebben, ook als dat seksuele intimiteit uitsluit.
Van een joods wetenschapper hoorde ik eens de uitspraak: 'Een jood trouwt eerst met een mens en dan in kringen en kringen om dat samen heen, met de hele wereld. Zo werden joden ooit echte wereldburgers. Katholieken beginnen grieks abstract: priesters hebben zomaar de hele wereld ineens lief te krijgen.'
Ook al is het hemd nader dan de rok en het eigen lijf wel het allernaast, de priesters worden toch geacht zich niet door affecties af te laten leiden van hun radicale inzet voor het Koninkrijk naar rooms-katholieke normen. Terughoudendheid ten opzichte van affecties werd zeker vroeger de seminarist stevig bijgebracht.
Het is intussen ook zeker dat er voortreffelijke priesters waren en zijn, die aan meer persoonlijke intieme vriendschappen geen wezenlijke behoefte hebben. Natuurlijk zijn er ook de negatief-celibatairen die aan hun lijf geen polonaise wensen. Het vrijgezellenbestaan kan een vrijheid inhouden, die concrete en ongemakkelijke verantwoordelijkheden van je afhoudt. Er leven echter ook heel wat affectief begaafde mensen, ongehuwd levende vrouwen en mannen, die niet tekortkomen aan genade zonder een exclusieve binding met een naaste voor nu en altijd. Zij zijn in staat heel nabij te komen en anderen ook bij hen te laten komen. Hun huis en hun hart staan wijd open en ze genieten van ontmoetingen, vooral ook met beschadigde mensenkinderen.
Verbondenheid in het verleden kan ook hen verplichten tot verbondenheid in de toekomst. Je kunt je niet zomaar liefdeloos als pionnen laten verplaatsen uit kringen waar concreet je trouw verwacht mag blijven worden. Maar geen kwaad woord intussen dus over een vrij gewild celibaat, waarvoor ook buiten de kerk veelvuldig gekozen wordt.
Bij Jezus en de mensen om hem heen is, hoe kan het anders in een joodse context, het lijfelijk concrete en het affectieve volop aanwezig. Hij toont zich vaak ontroerd, er is een leerling die hij bijzonder liefheeft, hij is opener voor ontmoetingen met vrouwen dan toen gewend, hij krijgt de jongeman lief die radicaal Gods koninkrijk zoekt, hij huilt om zijn gestorven vriend Lazarus, Johannes mag zich tegen zijn borst vleien, kinderen stelen zijn hart, hij zet ze midden in aller aandacht.
Hij zendt zijn leerlingen ook niet voor niets uit niet als eenlingen, maar twee aan twee. In concrete gemeenschap dus. Het is het wezenlijke beeld van God: niet de enkeling, maar gemeenschap van minstens twee. 'Laat ons de mens scheppen. Manlijk vrouwelijk schiep God de mens'. Ongetwijfeld zond Jezus zijn tweetallen niet altijd of misschien zelfs zelden in paren van hetzelfde geslacht. Ze waren voor het overgrote deel getrouwd. Van het tweetal dat na zijn dood naar Emmaus teruggaat, wordt verondersteld dat het om Kleopas en zijn vrouw gaat.

Mijn conclusie: het verplichte priestercelibaat is heilloos, onjoods, en niet volgens Jezus' aard van denken en leven. Het is ook liefdeloos. Het scheurt verbanden en verbonden uiteen, die juist vruchtbaar mochten zijn. Het is niet voor niets dat pastores juist door zo'n verbond met een maatje beter als pastor konden werken. Het verbod zet mensen voor bikkelharde beslissingen, waarvan wanhopig verdriet en terechte woede het gevolg kunnen zijn. Dat de celibaatsverplichting een ijzeren greep betekent van de rooms-katholieke kerkleiding op haar personeel mag overduidelijk zijn.
Het lijkt mij geen gehoorzaamheid aan eigen geweten en roeping, als priesters deze celibaatswet blijven aanvaarden. We zullen er daadwerkelijk nee tegen moeten zeggen. En hoe goed zou het zijn als behalve de pastores die nu door de dreigende sanctie getroffen worden, juist vele anderen open en eerlijk daarvan zouden getuigen.

Bisschoppelijk ultimatum per 1 februari
Kerk stelt priesters met relatie voor blok
Donderdag 28 november, EINDHOVEN - De rooms-katholieke bisschoppen hebben priesters en ongehuwde diakens met een partnerschapsregistratie een ultimatum gesteld. Voor 1 februari 2003 moeten deze priesters en diakens zich bij hun bisschop melden 'teneinde beëindiging van hun partnerschapsrelatie te bespreken dan wel beëindiging van hun dienstverband'. Dit staat in een brief die alle priesters en ongehuwde diakens deze week van hun bisschop hebben ontvangen. Vorig jaar april vaardigden de bisschoppen een algemeen decreet uit, waarin zij een partnerschapsregistratie niet verenigbaar met de celibaatsverplichting noemden. De verordening ging 1 juni 2001 in.
Priesters die weigeren hun registratie te beëindigen, kan uiteindelijk het priesterschap worden ontnomen. Dat geldt ook voor ongehuwde diakens, zegt pater dr. E. Kimman, secretaris-generaal van de Nederlandse kerkprovincie. Volgens hem was de partnerschapsregistratie oorspronkelijk bedoeld voor man-man- of vrouw-vrouw-relaties opdat die dezelfde financiële voordelen, bijvoorbeeld in de sfeer van pensioen, als echtparen zouden hebben. De bisschoppen stellen de betrokkenen voor dat economisch voordeel anders, zoals via lijfrentepensioen, vorm te geven.
Aantal
Priesters bij wie het om meer gaat dan een economisch voordeel, staan nu voor de keuze: of hun partner 'vasthouden' of priester-af. Niet bekend is bij de bisschoppen om hoeveel priesters het zou gaan. Volgens J. Wits, woordvoerder van de rooms-katholieke kerk, zou het gaan om 'een aantal dat op twee handen te tellen is'. Maar wat als mensen zich niet melden? Wits: 'De kerk is natuurlijk geen politie, maar op de lange duur komen die relaties toch wel naar buiten. Wie dan zelf nog geen keuze heeft gemaakt, wordt op non-actief gesteld. De bisschop maakt dan de keuze.'
Voorzitter Toon van Buren van de Vereniging van gehuwde en ongehuwde priesters GOP spreekt van een heilloze strijd in de kerk. De bisschoppen willen koste wat kost het celibaat overeind houden, terwijl veel werknemers dat niet meer willen. Een achterhoedegevecht, zegt hij.