Herdenking Tweede Wereldoorlog

Respect voor slachtoffers en oorlogshelden! Herdenken. Wat is dat eigenlijk? Ik zou het kunnen omschrijven als ‘actief of passief respect tonen voor iets of iemand.’ In de Tweede Wereldoorlog hebben veel van ons, Nederlanders, kun leven gewaagd om actief verzet te tonen tegen de Duitsers. Hierbij zijn er dan ook veel omgekomen. Of velen zijn hun vrienden kwijtgeraakt. En dat alleen om de te vechten voor rechtvaardigheid. Deze mensen zijn ware oorlogshelden geworden, zij verdienen absoluut respect en eerbied! Het minste wat we dan kunnen doen is natuurlijk één maal per jaar deze mensen herdenken en ontzag tonen voor hun daden! In Nederland is al meer dan tweederde deel van de bevolking niet meer van de generatie die de oorlog heeft meegemaakt. Dit zou volgens sommige mensen aanleiding zijn om de slachtoffers en verzetlieden uit de Tweede Wereldoorlog niet meer te herdenken. Zij vinden het oubollig en nutteloos. Dit is pure onzin: zonder deze mensen, die letterlijk hun leven gegeven hebben om de toekomst voor anderen rooskleuriger te maken, zouden wij misschien nog steeds in de macht van de Duitsers zijn! Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog hebben miljoenen mensen de dood gevonden. Het zou grofweg onbeschaafd en ongepast zijn als wij zouden afzien van bewondering uiten en achting tonen voor hun verrichtingen. Veel van jullie hebben vast wel een opa, oma of ander familielid die de Tweede Wereldoorlog nog heeft meegemaakt. Misschien hebben zij niet actief in het verzet gezeten, maar zij hebben ongetwijfeld intense en afschuwelijke dingen gezien. Bovendien zal bij velen van hun de hongerwinter ook niet ontgaan zijn. Zij zullen dus al met al een zeer onaangename tijd gehad hebben en wellicht hebben zij vrienden en kennissen verloren. De periode 1940-1945 zal veel betreurenswaardige herinneringen oproepen bij een talloos aantal mensen. Mijn opa heeft persoonlijk in het actieve verzet gezeten. Hij heeft samen met zijn vader en zijn broer voor gezorgd dat de inwonersgegevens van Grijpskerk, waar hij toen woonde, opzettelijk kwijt gemaakt zijn waardoor de bezetters geen gegevens kregen van eventuele verzetslieden of Joden in het dorp. Voor deze daad werd hij samen met zijn vader en broer opgepakt en heeft hij voor de rest van de oorlog in een concentratiekamp gestopt. Direct na de oorlog kreeg hij te horen dat zijn vader (dus mijn overgrootvader), en zijn broer waren vermoord in het kamp. De inwonersgegevens van Grijpskerk waren echter nooit gevonden door de Duitsers. Dit is slechts een voorbeeld maar ik vind persoonlijk dat deze mensen respect verdienen voor wat zij gedaan hebben. Er mag dus niet vergeten worden wat oorlogshelden hebben gedaan. Maar ook veel onschuldige mensen die alleen op basis van hun geaardheid, zoals homofielen, of ras, zoals Joden, vervolgd werden. Dat soort dingen kunnen wij ons nu nauwelijks meer voorstellen. Dan kun je wel nagaan hoe inhumaan het geweest is. En zouden wij dan te beroerd zijn om één maal per jaar eens stil te zijn met de gebeurtenissen die destijds van 1940-1945 hebben plaatsgevonden? Dat zou toch te gortig zijn! Laten wij daarom samen ons ervoor inzetten dat de dodenherdenking van 4 mei en de bevrijding van 5 mei voortaan met respect, achting en eerbied wordt gevierd, want dat is waar de oorlogsslachtoffers toch minimaal recht op hebben!