Doodstraf betoog/betogende monoloog

Betogende monoloog

Op 5 april 1983 liep Cevdet Yilmaz café ’t Koetsiertje in Delft binnen en schoot daar zes mensen dood. 4 anderen raakten zwaargewond. Onder de dodelijke slachtoffers was een meisje van twaalf jaar, Carmen, ze was doorzeefd met kogels. Yilmaz werd tot levenslang verklaard aangezien dit de zwaarste straf is. Er ontstond veel ophef, velen wilden dat Yilmaz de doodstraf toegewezen werd, echter is deze sinds 1870 afgeschaft.

De herinvoering van de doodstraf is al vele malen in het geding geweest in Nederland, zo heeft de politieke partij de SGP de herinvoering vorig jaar in haar verkiezingsprogramma laten opnemen. Er zijn uiteraard zowel voor- als tegenstanders van deze herinvoering. Zelf behoor ik tot de tegenstanders van de herinvoering van de doodstraf en geef ik de voorkeur aan een levenslange gevangenisstraf. Ik ga jullie uitleggen waarom.

Om te beginnen is de herinvoering van de doodstraf politiek gezien moeilijk haalbaar en zal dan ook nadelige gevolgen voor Nederland hebben.

In artikel 114 van onze grondwet staat dat de doodstraf niet opgelegd mag worden. Bij het geval van een herinvoering moet de grondwet dus worden aangepast. Dit is een heel gedoe. Allereerst moet er een voorstel voor grondwetswijziging komen, vervolgens moet de Tweede Kamer met een absolute meerderheid stemmen voor deze grondwetswijziging. Omdat wij een rigide grondwet hebben moet na deze stemming een nieuwe Tweede Kamer gekozen worden. Als dit is gebeurd moet vervolgens voor dezelfde grondwetswijziging met een twee derde meerderheid worden gestemd door de nieuwe Tweede Kamer, en tot slot nog een 2/3 meerderheid van de Eerste Kamer. Dan is de grondwetswijziging pas aangenomen. De kans dat dit gebeurd is dus ontzettend klein. De doodstraf is buiten in strijd met onze grondwet ook in strijd met het Europees verdrag van de Rechten van de Mens, het EVRM. Een verdrag dat door alle leden van de Raad van Europa is ondertekend om de basisrechten van de mens te omschrijven. In artikel 2 van dit verdrag staat ‘eenieder heeft recht op leven’ in artikel 3 staat ‘niemand mag aan folteringen of onterende behandelingen worden onderworpen’ wat betekent dat niemand expres gepijnigd mag worden. De doodstraf staat dus lijnrecht tegenover dit verdrag. Ten eerste ontneemt de doodstraf het recht op leven. Ten tweede is de doodstraf wel degelijk pijnlijk, ook dodelijke injecties en elektrocutie, en is dús een mens onterende behandeling. Een voorbeeld van een executie die weldegelijk pijnlijk is verlopen, is die van de Amerikaanse Joseph Wood die op 23 juli 2014 twee uur aan vreselijke pijn doorging door een fout tijdens de executie. De mislukte executies ontstaan door het fout indienen van injecties of het niet goed werken van de medicamenten in de injecties. Meestal gaat het mis bij de eerste van de drie injecties: het narcosemiddel. Als hierna dan de spier verlammende injectie en de hart vergiftigende injectie worden toegediend geeft dit ernstige pijn voor de geëxecuteerde, aangezien het narcosemiddel dus niet werkt. De doodstraf gaat dus tegen artikel 2 en 3 in en staat dus lijnrecht tegenover het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens en is zo politiek gezien moeilijk haalbaar. Kijk naar Turkije waar Erdogan de doodstraf wil herinvoeren. De Raad van Europa laat dit niet toe. Bij het invoeren van de doodstraf zal Turkije, maar dus ook Nederland de raad van Europa moeten verlaten. Dit zal als gevolg hebben dat Nederland niet meer bij de eenheid van de lidstaten hoort, waardoor de banden met de lidstaten zullen verslechteren.

              Daarnaast is de doodstraf niet bewezen als afschrikwekkend, wat wél gezegd wordt. Er is nog steeds geen wetenschappelijk bewijs gevonden voor de werking van de doodstraf, en juist het tegendeel lijkt waar te zijn. In de top-10 landen met de meeste moorden staan bijvoorbeeld Afghanistan en Nigeria, beide landen met de doodstraf. Ook worden er in Amerika, ondanks handhaving van de doodsstraf, jaarlijks 22.000 moorden gepleegd. Dit is ruim boven het gemiddelde. Van dit aantal worden er in 3.000 gevallen de doodstraf geëist tegen de moordenaar. In 250 zaken luidt het vonnis ook daadwerkelijk ‘de doodstraf’, en slechts 22 mensen worden uiteindelijk geëxecuteerd. De kans om gedood te worden is dus erg klein. Zo klein dat mensen zich er vaak niet meer door laten afschrikken. Bovendien is het zo, dat veel mensen die een moord plegen dit volkomen buiten hun bewustzijn doen. Ze weten vaak niet eens wát ze doen, laat staan dat ze nadenken over een eventuele doodstraf die ze boven het hoofd hangt.

              Een laatste tegenargument is dat de doodstraf te definitief is; de doodstraf is onherroepelijk. In het verleden zijn er gevangenen ter dood veroordeeld die achteraf onschuldig bleken te zijn. De Amerikaanse Cameron Todd Willingham werd verdacht van moord op zijn drie kinderen door brandstichting en werd hierdoor, ondanks zijn ontkenning, in 2004 ter dood veroordeeld. Forensisch onderzoek kwam echter na zijn dood tot de ontdekking dat de brand niet met opzet was gesticht, maar een natuurlijke oorzaak had. Hetzelfde gebeurde bij de Chinese tiener Huugjiltu. Hij belde in 1996 de politie nadat hij een verkrachtte en vermoorde vrouw in een openbaar toilet zag liggen. De politie pakte echter Huugjiltu zelf op en wees hem de doodstraf toe. 18 jaar na zijn executie, in 2014, kwam de echte dader boven water, dit was voor Huugjiltu helaas te laat, zijn ouders zijn woedend en ontroostbaar. Bovendien wordt de kans op rehabilitatie weggehaald als een misdadiger tot dood wordt veroordeeld. We zouden als het ware mensen een tweede kans ontnemen door ze nooit meer terug te laten komen in onze samenleving terwijl dit misschien wel mogelijk zou zijn na therapie of tbs.

              Voorstanders van de doodstraf geven onder andere als argument dat gevangenen Nederland veel te veel geld kosten. Het verblijf van een gedetineerden in Nederland kost zo’n 202 euro per dag, daarmee zitten we in de top-10 landen met duurste gevangenen van Europa. De kosten zijn onder andere zo hoog door de strengere eisen wat betreft brandveiligheid. Het zou vanwege de hoge kosten volgens voorstanders beter zijn om een levenslang veroordeelden dan gewoon de doodstraf toe te wijzen.