de doodstraf, ja of nee?

De doodstraf, ja of nee? Als ik het voor het zeggen had; de doodstraf, nee! Ik vind niet dat ik of enig ander denkend wezen over het leven van iemand mag beslissen. Mensen die voor de doodstraf zijn steunen heel erg op het argument dat de doodstraf afschrikt, maar dat is niet zo, want het misdaadpercentage in landen met de doodstraf is gemiddeld niet lager dan in landen zonder de doodstraf. In sommige landen wordt de doodstraf gebruikt om etnische minderheden of politici te verwijderen. Ik vind dat niet normaal. Kijk maar in de VS, daar worden evenveel blanken als zwarten vermoord, maar 82 % van degenen die tot de doodstraf is veroordeeld, zijn veroordeeld omdat ze een blanke hebben vermoord. Een ander argument van mensen die voor de doodstraf zijn, is dat het de herhaling van toekomstige misdaden voorkomt, dit kan wel zijn, maar mensen die tot de doodstraf veroordeeld zijn, kunnen wel eens een psychisch probleem hebben, dat misschien wel te verhelpen is. En de doodstraf is onomkeerbaar. Als iemand later onschuldig blijkt te zijn, wat dan? In de VS zijn tussen 1976 en 1999 79 mensen toch nog vrijgelaten uit de dodencellen. Als dat niet zo was, waren er nu ten onrechte minder mensen op deze wereld. De doodstraf voorkomt herhaling, want die misdadigers zouden eventuele misdaden in de toekomst kunnen begaan, volgens internationaal recht mag je geen straffen uitdelen voor een misdaad die nog niet is begaan. De doodstraf staat dus pal tegenover internationaal recht. Het voorkomt herhaling, ja dat wel, maar dan wel op een niet-toegestane wijze. De doodstraf is niet pijnloos zoals beweerd wordt, want geseling, wat niets anders is dan pure marteling, is een soort doodstraf, waarbij je wordt doodgegooid met stenen of wordt geslagen totdat je er aan sterft, is meer dan pijnlijk volgens mij. Injecties zorgen voor een niet-pijnlijke dood, niet dus! Vaak sterft de veroordeelde een pijnlijke en trage dood. Verder vinden mensen die voor de doodstraf zijn de doodstraf je verdiende loon. Stel je voor dat een familielid of een vriend wordt vermoord. Dat is heel erg. Heel begrijpelijk als je dan wilt dat de dader zo zwaar mogelijk gestraft wordt. De rechter mag zich niet laten meeslepen door wraakgevoelens of andere emoties. Hij moet zorgvuldig een gepaste straf kiezen. Hoe hoog de straf ook is, het zal nooit je verdriet wegnemen. Straffen worden niet opgelegd uit wraak. Straffen moeten een signaal zijn, een waarschuwing, het moet de schuldige aanzetten tot het veranderen van zijn gedrag. Dat lukt niet als je iemand doodt. In artikel 5 en 6 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staat het volgende geschreven: “Niemand zal worden onderworpen aan folteringen, noch aan wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing” en “Ieder heeft recht op leven. Niemand mag naar willekeur van zijn leven worden beroofd.” De doodstraf is hier dus zeer hevig mee in strijd. Ik vind het onbegrijpelijk dat de doodstraf nog steeds gehandhaafd wordt. Overal, bij elk klein vergrijp wijzen we op de o zo belangrijke mensenrechten. De VS is zelf één van de grootste aanhangers van de mensenrechten en zeggen ze zijn o zo belangrijk, maar ze voeren ze niet uit. Hoe kan dat? Ik weet het niet. Het is zoals Albert Camus, een Franse schrijver, ooit zei: “Wat is de doodstraf anders dan de meest voorbedachte moord?”