Abortus is moord

Een abortus is een ingreep die wordt uitgevoerd met als doel de zwangerschap te verbreken. Vrouwen die voor een abortus kiezen, zijn meestal ongewenst zwanger (electieve abortus), maar er kunnen medische overwegingen meespelen in de uitvoering tot abortus (therapeutische abortus).

Abortus is legaal in Nederland sinds 1 mei 1984. Daarvoor is het altijd illegaal geweest. Er worden in Nederland ongeveer 32.000 abortussen per jaar gepleegd; dat is 10 procent van alle zwangerschappen.

Het grootste aantal abortussen word gepleegd omdat er niet genoeg geld is, omdat de vrouw geen kinderen wil of omdat het gezin al compleet is.

Minder dan 1% van de abortussen heeft met verkrachting te maken.

Als je abortus pleegt word de kans ook groter dat je nooit meer kinderen kunt krijgen of dat het volgende kind veel te vroeg geboren wordt. Ook kan de moeder ernstige bloedingen krijgen.

Abortusklinieken geven de vrouwen ook vaak onvolledige informatie over de behandeling, omdat dit als zo schokkend kan worden ervaren, dat de vrouw afhaakt; en dat is iets wat ze niet willen, want de klinieken willen wel gewoon hun centjes blijven verdienen.

Er zijn meerdere abortustechnieken. Ik zal er drie beschrijven.

1. Zuigcurettage; dit is letterlijk het uit de baarmoeder zuigen van de baby.
2. Prostaglandine; de vrouw slikt de abortuspil of de arts maakt het vruchtvlies stuk, zodat het vruchtwater wegloopt. Hij geeft de moeder dan weeopwekkende prostaglandine, zodat de moeder een dode baby baart.
3. Dilatatie; de arts trekt met een instrument de voeten van de baby uit de baarmoeder en schraapt dan de rest van de foetus weg. Vervolgens snijdt hij hem in stukjes, zodat de baby sterft. De verpleegkundige moet ten slotte de stukjes baby bij elkaar leggen en kijken of er niks is achtergebleven.

Je kan tot de vierentwintigste week van je zwangerschap abortus plegen. Vanaf zes weken klopt het hartje en dus is de foetus al in leven. Vanaf twaalf weken ziet het er al echt uit als een klein minimensje, met alles erop en eraan. En al deze kinderen mogen volgens de abortuswet vermoord worden.

Het is wel eens voorgevallen dat een verpleegster in het ziekenhuis twaalf pasgeboren baby’s om het leven heeft gebracht. Ze heeft hier een gevangenisstraf van 23 jaar voor gekregen. Dit snap ik niet. Er worden 32.000 kinderen per jaar vermoord, wat maken die twaalf kinderen meer of minder dan nog uit?

Vaak wordt gezegd dat de eerste vorm van abortus er voor ongewenst zwangere vrouwen is, met andere woorden: dat het verwekken van het kind per ongeluk ging. Maar een kind krijg je niet per ongelijk. Je raakt zwanger door geslachtsgemeenschap en geslachtsgemeenschap is een overdachte keuze; daar kies je voor. Je weet dat er altijd een kans is dat je zwanger raakt en om die zwangerschap dan zomaar 'op te zeggen', vind ik nogal zwak. Je kiest er zelf voor, dan moet je ook met de gevolgen leren leven. Er zijn ook wel eens mensen die mij dwars zitten, maar die ruim ik dan toch ook niet uit de weg!

Maar dit gaat niet eens over gewoon een willekeurig persoon, met wie je niet zo goed kunt opschieten. Abortus gaat over je bloedeigen kind, dat je maar even weg laat snijden, omdat anders je toekomst kapot gaat. Een toekomst die je waarschijnlijk niet eens meer hebt, omdat je je eigen kind gedood hebt.

Abortus is heel egoïstisch; je denkt alleen maar aan jezelf, door slappe excuses te bedenken, zoals: 'Want anders kan ik niet meer naar school en dan krijg ik nooit een baan en een mooi huis. Dus ik maak mijn kind maar lekker dood, dan zijn we daar ook weer vanaf. Kan ik tenminste later lekker centjes verdienen.'

Pas als het te laat is, komen veel ouders erachter wat ze hebben gedaan. Dit eindigt vaak in kapotte relaties en zelfmoordneigingen.

Eerder heb ik gezegd dat abortussen ook soms om medische redenen worden gepleegd. Je kunt hierbij denken aan een vrouw die in het ergste geval aan de zwangerschap zal sterven. In dit geval vind ik dat er over abortus gepraat mag worden, al helemaal als zowel het kind als de moeder aan de zwangerschap kunnen overlijden.

Verder vind ik abortus erg gemeen tegenover ouders die überhaupt geen kinderen kunnen krijgen. Als je je kind al niet wil hebben, laat het dan adopteren door zo'n gezin.

Een argument tegen mijn stelling zou kunnen zijn: het is toch je eigen keus? De foetus zit in jouw buik, dus als jij het weg wilt laten halen, mag dat toch gewoon? Dat vind ik geen goede redenering. Het gaat hier niet om een telefoonabonnement dat je opzegt, maar om het leven van een kind. Dat kind kan er ook niks aan doen!

'Maar wat dan als je verkracht bent,' kun je tegenwerpen, 'dan mag het toch, want dan was het geen keuze om een kind te krijgen en elke keer als je later naar dat kind kijkt, denk je terug aan de verkrachting!' Maar de kans dat je zwanger wordt van een verkrachting, is heel klein. Een vrouw kan maar een keer in de maand bevrucht worden en dan moet het wel heel toevallig zijn dat je precies dan verkracht wordt.

Een dergelijke situatie komt dus bijna nooit voor, maar wat als het wél voorkomt? Verkrachting is een verschrikkelijke ervaring, maar abortus is dat ook. Een kind kan juist ook heel veel troost brengen na een verkrachting, waar een abortus het verdriet juist alleen maar erger zou kunnen maken.

Een andere reden waarom mensen abortus plegen, is dat de dokter zegt dat het kind waarschijnlijk het syndroom van Down heeft, of als de overlevingskans van het kind niet erg groot is. Het probleem met deze reden, is dat het slechts een hypothese is; de dokter weet het nooit zeker. Er zijn ook genoeg gevallen geweest, waarin het kind gewoon gezond en wel werd geboren. En mensen met het syndroom van Down hebben ook recht op bestaan.

Maar een van de grootste vragen in deze kwestie, is of de foetus, dat klompje met cellen, nou wel of geen levend wezen genoemd mag worden. Hierover heb ik een filmpje van gevonden op youtube: https://www.youtube.com/watch?v=FD9Z2rxGbw0

Nu zou ik graag mijn betoog afsluiten met een vraag aan jullie: is abortus moord?