Abortus

Abortus……..moord???? Abortus is misschien wel een onderwerp waar bijna het meest over gediscussieerd kan worden. Nederland is 1 van de landen waar het abortuscijfer het laagst is. Door de groei van de allochtonen is het van 5.2 (per 1000 vrouwen) in begin jaren 90, naar 8.0 in 2000. Toch is er veel aan vooraf gegaan. In 1887 was abortus nog illegaal. Dat wil zeggen, een levende vrucht weghalen. Maar wanneer is de foetus een levende vrucht? Rond de jaren 70 werden er verschillende wetsvoorstellen ontworpen, maar geen van allen waren goedgekeurd. Op 17 mei 1984 werd uiteindelijk het Besluit Afbreking Zwangerschap vastgesteld dat op 1 november 1984 in werking trad. In die maatregel stonden de regels voor de abortuswet genoemd. Maar nog steeds is niet iedereen het erover eens. Moet je aan het ongeboren kind denken of aan de moeder? Wie is er op dat moment belangrijker?? En mag de regering dat bepalen? Of de moeder zelf? Er zijn altijd wel uitzonderingen, worden die dan niet meegerekend? Hoe gaat dat dan, of beter: hoe zou het moeten gaan? Ik ga nu een paar voorbeelden noemen en een tegenargument
Als je door het bos fiets op je 15e of 16e en je wordt opeens verkracht, dan is dat een hele traumatische ervaring. Maar als daarna blijkt dat je zwanger bent van die jongen, wat moet je dan? Je bent te jong om zelf voor je kind te zorgen. Er komt niets van je studie of toekomst terecht. En je wordt elke dag weer geconfronteerd met de dader. Dan vind ik dat het een optie is om abortus te laten plegen. Dat is meestal ook wel traumatisch, maar dan heb je nog een toekomst. En met een kind op je 16e niet. Het kan ook zijn dat je op die leeftijd zit en net en vriendje heb waar je helemaal verliefd op bent en je hebt voor de 1e keer seks. Een paar weken later blijkt dat je zwanger bent. Een hele schok, en heel wat problemen die erna komen, want je zit nog op de middelbare school en heb nog geen idee wat je hier mee aan moet. Op je vriendje hoef je ook niet te rekenen, want die is zelf ook nog maar 16. Dan Kunnen sommige mensen wel zeggen dat het je eigen fout is en je zelf de verantwoordelijkheid ervoor moet nemen, maar is dat dan ook wel eerlijk voor het kind? Je moet dan heel je leven boeten voor die ene fout. Zelfs moordenaars krijgen niet zolang. Stel: je bent gelukkig getrouwd en weet sinds een paar weken dat je zwanger bent. Hartstikke leuk want jij en je man zijn er heel erg blij mee. Maar dan ontdekt de dokter van je vader dat hij een erfelijke ziekte heeft. Die ook soms dodelijk kan aflopen. Je laat je testen en wat blijkt? Jij en je kind hebben het ook. Je wil het kind graag, maar op deze manier? Wat voor leven zal dat kind krijgen? Zal hij meer in het ziekenhuis liggen dan dat hij in de speeltuin zit te spelen? En hoe gaat het met jou? Als je voor deze keuze staat, moet het mogelijk zijn om abortus te laten plegen. Zodat het kind geen slecht leven krijgt. Heel veel mensen zijn tegen abortus, omdat ze het moord vinden. Je haalt je eigen kind weg. Maar is het dan al een kind? Het is nog maar een hoopje cellen, dat nog geen gedachten, gevoelens, zelfs geen gezicht heeft. Voor sommige is een kind pas een kind als het uit de moeder komt en voor sommige als het net een week in de buik zit. Het heeft denk ik vooral te maken met de opvoeding. Als je gelovig bent, denk ik dat je eerder geneigd bent om tegen abortus te zijn, ook al ben ik dat niet. Mijn conclusie is dus dat ik vind dat abortus moet kunnen in deze maatschappij, maar er moeten wel goede regels gemaakt worden. En er moet goed over nagedacht worden. Die regels zijn er gelukkig in Nederland. Je kan niet zomaar zeggen dat je je kind niet wilt, dus het zomaar weghaalt. Je kan het nog altijd voor adoptie opgeven, maar de meeste vrouwen vinden dat moeilijk, omdat ze dan zien dat ze een echt kind weggeven. Het is voor het gevoel makkelijker om het weg te halen als het nog niet echt een kind is.