Centrum Democraten

CD, racisten of hadden ze gelijk? Inleiding:

De extreem rechtse partij CD (Centrum Democraten) werd in 1984 opgericht als afsplitsing van de CP (Centrum Partij). In vergelijking tot de CP was de CD gematigder extreem rechts. Om vervolging te voorkomen bracht de CD haar boodschap in verhullende termen. Het verkiezingsprogramma van 1994 heette niet voor niets \"Oost west thuis best\". Hiermee bedoelden ze natuurlijk de immigranten, ze vonden dan ook dat eigen volk op de eerste plaats moest komen en de invloeden van buitenlanders moesten worden teruggedrongen. Speerpunten waren het stoppen van het \"Anti-Nederland Beleid\" en van de multiculturele samenleving. De CD wilde ook artikel 1 van de grondwet afschaffen, de doodstraf invoeren en een aidstest verplichten. Deze punten hadden echter weinig effect op de samenleving, het grootste aantal Tweede-Kamerzetels dat ooit behaalt is is 3, in 1994. Hoewel het partijprogramma geen direct racistische teksten had, werden enkele partijleden wel voor de rechter gedaagd.

Hans Janmaat:

Johannes Gerardus Hendrikus werd geboren op 3 november 1934 te Nieuwer-Amstel. Hij groeide op in een katholiek gezin. Hij studeerde enige tijd vliegtuigbouwkunde aan de Technische Hogeschool Den Haag. Later was hij directeur van een meubelbedrijf. In de jaren \'60 studeerde hij politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, en na afronding van zijn studie gaf hij enkele jaren lessen maatschappijleer aan een middelbare school in Den Haag. Daarnaast was hij ook actief als penningmeester voor de KVP (later opgegaan in CDA). In 1980 werd hij lid van de Centrum Partij, waarmee hij 2 jaar later een eenmansfractie vormde. Janmaat oefende grote aantrekkingskracht uit op gewelddadige Nazi-types. Hierdoor ontstond een ruzie binnen de partij, waarna Janmaat doorging als \"Groep Janmaat\". Later wijzigde hij die naam in Centrum Democraten (CD). Collega kamerleden gingen hem zoveel mogelijk uit de weg, ook wilde niemand naast hem op het kamerbankje zitten. Voor de pers kon Janmaat soms vreemd reageren, zo vertelde hij dat hij de plotselinge dood van minister Ien Dales niet betreurde. Ook zag hij overal complotten tegen zijn partij. In 1986 haalde de CD geen enkele zetel in de tweede kamer, een ook demonstraties tegen de partij liepen geregeld uit de hand. In Kedichem werd een bijeenkomst van de Centrum Democraten verstoord, doordat een brandbom naar binnen werd gegooid. Hierdoor raakte zijn latere vrouw, Wil Schuurman en secretaresse blijvend invalide. In 1989 kwam Janmaat terug in de kamer als eenmansfractie. En in 1994 haalde de partij zelfs 3 zetels. Daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts, bij de verkiezingen van 1998 verloor de partij al haar zetels. Janmaat stond de pers niet te woord en trok zich terug uit de politiek. Hij overleed in 2002 op 67 jarige leeftijd aan een hartkwaal. CD, racisten van het eerste uur! De Centrum Democraten hadden een partijprogramma dat vooral was gericht tegen buitenlanders. Zo waren ze ervoor dat de genzen totaal gesloten moesten worden. Dit werd nogmaals benadrukt met de termen \"Eigen volk eerst\" en \"Nederland is voor de Nederlanders\". Dit zijn uitspraken die zeer discriminerend zijn. Hiervoor zijn enkele leden al voor de rechter gedaagd. Ook was de CD ervoor om artikel 1 van de grondwet af te schaffen. Hierdoor zouden ze in de toekomst elke discriminerende uitspraak kunnen doen zonder daarvoor gestraft te kunnen worden. Volgens de CD waren multiculturele huwelijken een gevaar voor de Nederlandse samenleving en een poel van ellende voor de eigen jeugd. Natuurlijk klopt hier helemaal niets van, kijk maar in de praktijk. Door zulke uitspraken te doen maak je het probleem alleen maar erger, je wekt er agressie mee op. Waar de partij zich echter wel voor inzette was het gezinsleven. Zij vonden dat het gezin de basis is van de samenleving, en daar ben ik het wel mee eens. Maar vanwege het feit dat dat geen multiculturele gezinnen zouden mogen zijn, is ook dit weer een zeer racistisch standpunt. Sommige mensen vergelijken Janmaat met Pim Fortuyn. De weduwe van Janmaat, Wil Schuurman, stelde voor de rechter dat haar man in het verleden ten onrechte was veroordeeld voor de uitspraak: \"Zodra wij de mogelijkheid hebben schaffen wij de multiculturele samenleving af!\". Ze verwees daarbij naar Pim Fortuyn en Balkenende, die begin 2002 uitspraken van dezelfde aard gedaan zouden hebben. De rechter wees dit verzoek dan ook terecht af. Met deze uitspraak wordt ook het principiële verschil aangegeven tussen de uitspraken en de denkwereld van Janmaat enerzijds en Fortuyn anderzijds. Janmaat maakte zich sterk voor een beweging die stelde dat buitenlanders er eigenlijk niet zouden mogen zijn, hier in Nederland, en dat daar iets aan gedaan moest worden. De dreiging met geweld die soms uit zijn uitlatingen sprak, werd door de rechter beteugeld. Janmaat straalde uit dat de aanwezigheid van buitenlanders hoe dan ook een probleem was. Het wegsturen van buitenlanders was, voor zover mij bekend, voor Fortuyn echter niet aan de orde. Hij wilde wel dat de politiek iets te zeggen had over het gedrag van migranten en, tijdelijk, een halt toeroepen aan immigratie. Een pleidooi voor een generaal pardon voor langdurig in Nederland verblijvende uitgeprocedeerde asielzoekers, zoals Fortuyn hield, was binnen de denkwereld van Janmaat echter onmogelijk. Het verschil tussen de opvattingen van Fortuyn en Janmaat verdient meer aandacht. Publicisten gebruiken namelijk ten onrechte het voorbeeld van Janmaat om te pleiten voor ruimere vrijheid van meningsuiting in Nederland. In Nederland is de vrijheid van meningsuiting goed geregeld. Zie Fortuyn, die vele grenzen passeerde, maar niet die van de vrijheid van meningsuiting. En zie Janmaat, die die grens wel overtrad, door aan te zetten tot geweld. Geweld dat we moeten voorkomen en beteugelen. Conclusie: In begin jaren \'80 ging het economisch zeer slecht. De werkloosheid was torenhoog en veel mensen waren ontevreden. Dat is altijd een voedingsbodem voor extremisme. Janmaat en de CP (later CD) hebben hier handig op ingespeeld. Toch haalde de CP in 1982 niet meer dan 1 zetel. Die verloren ze bij de eerstvolgende verkiezingen weer. Dat de partij in 1994 3 zetels haalde is ook makkelijk te verklaren, men was namelijk erg ontevreden over het 3e kabinet Lubbers, en zocht voor en alternatief. Ook toen was de economische situatie beroerd. Van een grote aanhang is echter nooit sprake geweest, het aantal leden lag telkens rond de 3 tot 4 duizend. Ook heeft de CD nooit zetels in de eerste kamer gehad. Met dit onderzoek ben ik tot de conclusie gekomen dat het bestaan van de CP en CD geen ernstige bedreiging is geweest voor onze samenleving. Wel heeft het de gemoederen soms flink bezig gehouden. In ons land wonen nou eenmaal immigranten en ze laten inburgeren is een veel betere manier dan steeds maar weer te benadrukken welke fouten ze begaan. Ook het hermetisch sluiten van de grenzen is voor mij onacceptabel. Ik vind natuurlijk wel dat er eisen gesteld moeten worden aan de motieven van de vluchtelingen, maar er zijn mensen die echt opvang nodig hebben omdat hun leven op het spel staat. De CD is een zwarte bladzijde uit de politieke geschiedenis van Nederland. Het is goed dat de partij niet meer bestaat en er geen racistische partijen meer in de tweede kamer zitten. Ik hoop ook dat dat zo blijft!