Essay filosofie
Dit is een filosofie betoog over de mens als redelijk wezen (subdomein 2, leerlijn 2) - opdracht uit het boek leren filosoferen. Paragraaf 2.2 (leerlijn 2) De mens als redelijk wezen (subdomein 2) Is de mens een dier net zoals alle andere wezens op deze aardkloot? In hoeverre lijken wij op elkaar, dieren en mensen? Ik vermoed dat er grote gelijkenis in deze 2 zitten. Ik heb ook wel eens gemerkt dat als ik geestdodende of geen arbeid verricht ik me dood verveel, me nutteloos voel, ik het liefste de dagen dat ik dit gevoel heb zou willen blijven slapen tot het over is. Maar ik vraag me af, waarom maakt (o.a.) arbeid de mens tot wie hij is? Nog een vraag waar ik mijn hoofd over breek: welke rol speelt macht bij levende wezens en vooral, bij mensen. Ik neem al deze vragen eens flink onder de loep om erachter te komen in hoeverre de mens bewust waarnemend, nadenkend en handelend persoon is. Eerst verdiep ik me eens in de filosofie van Jean Paul Sartre. Dit was een vertegenwoordiger van het existentialisme. Hij was overtuigd van de verantwoordelijkheid van de mens en de noodzaak je eigen leven op unieke wijze vorm te geven. Het meest wezenlijke van de mens was volgens hem de zelfschepping. De mens is was hij van zichzelf maakt. Dit is een vrijheid en deze vrijheid geeft de mens een grote verantwoordelijkheid. De verleiding is groot om deze verantwoordelijkheid op te geven en ergens bij te gaan horen. Als je de verleiding niet kan weerstaan zal je een onderdeel van een systeem zijn en zal je je daaraan aan moeten passen. Dit zou een kwade trouw zijn aan het mens-zijn omdat je dan grotendeels niet meer aan zelfschepping doet en dan dus niet menselijk meer zou zijn omdat je het permanente doel in je leven, zelfschepping, ontloopt. Tegenover Jean Paul Sartre stel ik Michel Foucault. Hij is een vertegenwoordiger van het structuralisme. Hij zegt dat er helemaal geen vrijheid is. Ieder mens maakt deel uit van een machtsstructuur en die bepaald zijn doen en laten. Alles wat genormaliseerd bij een hoop mensen is normaal. Is dit voor jou niet normaal dan zal je het discipline op moeten leggen om het wel te doen. Als je datgene wat normaal gevonden wordt vaak tegenkomt en er discipline voor op zal moeten leggen dan normaliseert het ook voor jou, je gaat het ook normaal vinden. Dit is dus helemaal geen vrijheid, het is je opgelegd om je aan te passen. Alle machtsstructuren bij elkaar vormen je normen en waarden. Ze maken je wie je bent, wat je normaal vind. Er is altijd wel een macht aanwezig waar je je aan moet aanpassen, machtiger is. Het begrip bevrijding bestaat dus niet. Als je van de ene onderdrukkende macht af komt, komt dit door een andere onderdrukkende macht waar je je aan zult aan moeten passen. De ene machtssysteem wat meer als de andere. Voorbeeld: Toen de Duitsers uit ons land verdreven werden, was het leeuwendeel van de Nederlanders blij dat ze van hun af waren. Maar intussen was de macht van de Geallieerden onderdrukkend geworden. Omdat mensen in de geallieerde machtssysteem veel normen en waarden vonden die ze vroeger ook gekend hadden waren ze blij dat ze van de andere onderdrukkende macht af waren. Het begrip bevrijding bestaat dus niet, ook al noemden de mensen het wel zo. Ze waren namelijk genormaliseerd naar de geallieerde machtssysteem, en de kinderen die in de oorlog geboren waren hadden deze normen en waarden (waarschijnlijk grotendeels, de Duitsers zullen bij die kinderen ook wel invloed gehad hebben) overgenomen van hun ouders. (Door dit soort invloeden verandert een machtssysteem altijd heel langzaam. Het is niet mogelijk om bijvoorbeeld binnen een korte tijd ineens over te stappen op een totaal andere machtssysteem). Ik wil even terug naar de dieren. Visie Sartre: Als de mens vanaf zijn geboorte zijn eigen essentie opbouwt. Waarom zou een dier dat dan niet doen? Het dier dat een eigen wil vertoont is dus op dat punt hetzelfde als de mens. Visie Foucault: Een dier dat in een groep leeft heeft zijn sociale omgeving met regels en rangorden waar iedereen zich aan moet houden. Deze zie ik ook bij de mens. Een mens is een dier dat in een sociale omgeving leeft doordat hij een ‘groepsdier’ is. Om in deze omgeving te kunnen leven heeft de mens anderen nodig. Een mens overleeft doordat hij met meerderen is. Net zoals een zwerm bijen, die kunnen iets groots aan doordat ze met zovelen zijn. Één Mens kan één bij aan. Maar een hele zwerm bijen (stel dat het killerbees zijn), kan een dodelijke afloop hebben als ze kwaad zijn voor mensen. Maar een mens kan ook invloed hebben op het machtssysteem. Door zelf (rationeel) na te denken en te normaliseren naar de cultuur waarin het leeft bouwt het zijn eigen zijn op. Door te normaliseren naar de cultuur kan men beter overleven dan alleen te zijn. (zie de zwerm bijen). Zo overleeft de mens. Door zelf na te denken wat het gunstigste is voor de mens individueel gezien en vervolgens zijn plan uit te werken, overleeft het individueel. Het is voor hemzelf het gunstigste, desnoods ten koste van anderen. Dus je zou kunnen stellen dat normaliseren naar het machtssysteem het grove overleven is, dit is de overlevingsdrang van de soort. Zorgen dat de soort blijft bestaan. Als je niet normaliseert naar het machtssysteem dan heeft de soort niets aan jou en wordt je afgestoten, weggepest. Het rationeel zijn van de mens is het overleven van jezelf, jij individueel. Door zelf een plan op te bouwen kan je in de cultuur zelf steeds hogerop komen, meer macht krijgen. Jij zal dan overleven terwijl anderen voor je sterven. Je ziet ook dat mensen in een oorlog eerst de leider, diegene met de meeste macht, in veiligheid wordt gebracht, desnoods ten koste van het leven van de ander. Diegene die dus zoveel mogelijk macht probeert te krijgen heeft kans op een langer leven. Wat arbeid betreft, door te werken kan je je opwerken in de cultuur. Hoe beter jij je werk doet, hoe meer macht je krijgt doordat je een hogere functie krijgt. Die hogere functie is gunstiger voor je, je voelt je meer gewaardeerd. Je ziet dat mensen zich nutteloos voelen als ze niet werken en dus bij wijze van spreken achter de geraniums wegkwijnen. Ze voelen zich niet gewaardeerd omdat ze niets doen waar ze macht mee zouden kunnen krijgen. Ze zouden individueel niet kunnen overleven en doen niets om de soort te laten overleven. Onder zelfverwerkelijking versta ik dus zodanig een plan opstellen dat je een gunstig en fijn leven hebt, liefst zo lang mogelijk. Ik vind dus dat de overleving een belangrijke rol speelt in het doen en laten van de mens. De maatschappij zorgt de grove overleving, overleving van de soort. Door middel van normen en waarden die je aanleert, normaal vindt, genormaliseerd hebt overleeft de soort. Door middel van arbeid kan je je opwerken, meer macht krijgen binnen de cultuur en vervolgens beter overleven. Werk je niet, dan voel je je vaak overbodig en nutteloos, je zou bij een ramp, oorlog enz, snel dood kunnen gaan, er zou niet veel hoop voor je zijn omdat mensen eerder ook niet veel aan je hebben gehad. Ze zouden dus geen aanleiding hebben om uitgerekend jou eerder te helpen als iemand die meer waardering en dus macht had. Een persoon neemt dus waar in hoeverre hij macht heeft. Denkt na hoe hij het beste meer macht zou kunnen krijgen om zodoende beter te kunnen overleven, wat het gunstigste leven voor hem op zou kunnen leveren. En handelt vervolgens naar zijn plan om ook werkelijk meer macht te kunnen krijgen en de macht die hij heeft ook werkelijk te kunnen behouden.
Dit is een filosofie betoog over de mens als redelijk wezen (subdomein 2, leerlijn 2) - opdracht uit het boek leren filosoferen. Paragraaf 2.2 (leerlijn 2) De mens als redelijk wezen (subdomein 2) Is de mens een dier net zoals alle andere wezens op deze aardkloot? In hoeverre lijken wij op elkaar, dieren en mensen? Ik vermoed dat er grote gelijkenis in deze 2 zitten. Ik heb ook wel eens gemerkt dat als ik geestdodende of geen arbeid verricht ik me dood verveel, me nutteloos voel, ik het liefste de dagen dat ik dit gevoel heb zou willen blijven slapen tot het over is. Maar ik vraag me af, waarom maakt (o.a.) arbeid de mens tot wie hij is? Nog een vraag waar ik mijn hoofd over breek: welke rol speelt macht bij levende wezens en vooral, bij mensen. Ik neem al deze vragen eens flink onder de loep om erachter te komen in hoeverre de mens bewust waarnemend, nadenkend en handelend persoon is. Eerst verdiep ik me eens in de filosofie van Jean Paul Sartre. Dit was een vertegenwoordiger van het existentialisme. Hij was overtuigd van de verantwoordelijkheid van de mens en de noodzaak je eigen leven op unieke wijze vorm te geven. Het meest wezenlijke van de mens was volgens hem de zelfschepping. De mens is was hij van zichzelf maakt. Dit is een vrijheid en deze vrijheid geeft de mens een grote verantwoordelijkheid. De verleiding is groot om deze verantwoordelijkheid op te geven en ergens bij te gaan horen. Als je de verleiding niet kan weerstaan zal je een onderdeel van een systeem zijn en zal je je daaraan aan moeten passen. Dit zou een kwade trouw zijn aan het mens-zijn omdat je dan grotendeels niet meer aan zelfschepping doet en dan dus niet menselijk meer zou zijn omdat je het permanente doel in je leven, zelfschepping, ontloopt. Tegenover Jean Paul Sartre stel ik Michel Foucault. Hij is een vertegenwoordiger van het structuralisme. Hij zegt dat er helemaal geen vrijheid is. Ieder mens maakt deel uit van een machtsstructuur en die bepaald zijn doen en laten. Alles wat genormaliseerd bij een hoop mensen is normaal. Is dit voor jou niet normaal dan zal je het discipline op moeten leggen om het wel te doen. Als je datgene wat normaal gevonden wordt vaak tegenkomt en er discipline voor op zal moeten leggen dan normaliseert het ook voor jou, je gaat het ook normaal vinden. Dit is dus helemaal geen vrijheid, het is je opgelegd om je aan te passen. Alle machtsstructuren bij elkaar vormen je normen en waarden. Ze maken je wie je bent, wat je normaal vind. Er is altijd wel een macht aanwezig waar je je aan moet aanpassen, machtiger is. Het begrip bevrijding bestaat dus niet. Als je van de ene onderdrukkende macht af komt, komt dit door een andere onderdrukkende macht waar je je aan zult aan moeten passen. De ene machtssysteem wat meer als de andere. Voorbeeld: Toen de Duitsers uit ons land verdreven werden, was het leeuwendeel van de Nederlanders blij dat ze van hun af waren. Maar intussen was de macht van de Geallieerden onderdrukkend geworden. Omdat mensen in de geallieerde machtssysteem veel normen en waarden vonden die ze vroeger ook gekend hadden waren ze blij dat ze van de andere onderdrukkende macht af waren. Het begrip bevrijding bestaat dus niet, ook al noemden de mensen het wel zo. Ze waren namelijk genormaliseerd naar de geallieerde machtssysteem, en de kinderen die in de oorlog geboren waren hadden deze normen en waarden (waarschijnlijk grotendeels, de Duitsers zullen bij die kinderen ook wel invloed gehad hebben) overgenomen van hun ouders. (Door dit soort invloeden verandert een machtssysteem altijd heel langzaam. Het is niet mogelijk om bijvoorbeeld binnen een korte tijd ineens over te stappen op een totaal andere machtssysteem). Ik wil even terug naar de dieren. Visie Sartre: Als de mens vanaf zijn geboorte zijn eigen essentie opbouwt. Waarom zou een dier dat dan niet doen? Het dier dat een eigen wil vertoont is dus op dat punt hetzelfde als de mens. Visie Foucault: Een dier dat in een groep leeft heeft zijn sociale omgeving met regels en rangorden waar iedereen zich aan moet houden. Deze zie ik ook bij de mens. Een mens is een dier dat in een sociale omgeving leeft doordat hij een ‘groepsdier’ is. Om in deze omgeving te kunnen leven heeft de mens anderen nodig. Een mens overleeft doordat hij met meerderen is. Net zoals een zwerm bijen, die kunnen iets groots aan doordat ze met zovelen zijn. Één Mens kan één bij aan. Maar een hele zwerm bijen (stel dat het killerbees zijn), kan een dodelijke afloop hebben als ze kwaad zijn voor mensen. Maar een mens kan ook invloed hebben op het machtssysteem. Door zelf (rationeel) na te denken en te normaliseren naar de cultuur waarin het leeft bouwt het zijn eigen zijn op. Door te normaliseren naar de cultuur kan men beter overleven dan alleen te zijn. (zie de zwerm bijen). Zo overleeft de mens. Door zelf na te denken wat het gunstigste is voor de mens individueel gezien en vervolgens zijn plan uit te werken, overleeft het individueel. Het is voor hemzelf het gunstigste, desnoods ten koste van anderen. Dus je zou kunnen stellen dat normaliseren naar het machtssysteem het grove overleven is, dit is de overlevingsdrang van de soort. Zorgen dat de soort blijft bestaan. Als je niet normaliseert naar het machtssysteem dan heeft de soort niets aan jou en wordt je afgestoten, weggepest. Het rationeel zijn van de mens is het overleven van jezelf, jij individueel. Door zelf een plan op te bouwen kan je in de cultuur zelf steeds hogerop komen, meer macht krijgen. Jij zal dan overleven terwijl anderen voor je sterven. Je ziet ook dat mensen in een oorlog eerst de leider, diegene met de meeste macht, in veiligheid wordt gebracht, desnoods ten koste van het leven van de ander. Diegene die dus zoveel mogelijk macht probeert te krijgen heeft kans op een langer leven. Wat arbeid betreft, door te werken kan je je opwerken in de cultuur. Hoe beter jij je werk doet, hoe meer macht je krijgt doordat je een hogere functie krijgt. Die hogere functie is gunstiger voor je, je voelt je meer gewaardeerd. Je ziet dat mensen zich nutteloos voelen als ze niet werken en dus bij wijze van spreken achter de geraniums wegkwijnen. Ze voelen zich niet gewaardeerd omdat ze niets doen waar ze macht mee zouden kunnen krijgen. Ze zouden individueel niet kunnen overleven en doen niets om de soort te laten overleven. Onder zelfverwerkelijking versta ik dus zodanig een plan opstellen dat je een gunstig en fijn leven hebt, liefst zo lang mogelijk. Ik vind dus dat de overleving een belangrijke rol speelt in het doen en laten van de mens. De maatschappij zorgt de grove overleving, overleving van de soort. Door middel van normen en waarden die je aanleert, normaal vindt, genormaliseerd hebt overleeft de soort. Door middel van arbeid kan je je opwerken, meer macht krijgen binnen de cultuur en vervolgens beter overleven. Werk je niet, dan voel je je vaak overbodig en nutteloos, je zou bij een ramp, oorlog enz, snel dood kunnen gaan, er zou niet veel hoop voor je zijn omdat mensen eerder ook niet veel aan je hebben gehad. Ze zouden dus geen aanleiding hebben om uitgerekend jou eerder te helpen als iemand die meer waardering en dus macht had. Een persoon neemt dus waar in hoeverre hij macht heeft. Denkt na hoe hij het beste meer macht zou kunnen krijgen om zodoende beter te kunnen overleven, wat het gunstigste leven voor hem op zou kunnen leveren. En handelt vervolgens naar zijn plan om ook werkelijk meer macht te kunnen krijgen en de macht die hij heeft ook werkelijk te kunnen behouden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden