Eénkinds-politiek in China

Lief dagboek.. Vandaag ging ik even naar m’n zusje in de kelder. Het is verschrikkelijk om haar daar te zien, ze is er erg aan toe. Mijn ouders en ik kunnen haar niet zo veel verzorgen, niemand mag erachter komen. Ik weet nog wel wanneer ik tegen mijn ouders zei dat ik wel een broertje of zusje wilde. Mijn ouders en ik voelden ons best eenzaam en misten iets. Ze vonden het raar dat ik daarvan af wist, want die heb je hier in China niet! Neefjes en nichtjes heb je hier ook niet, ik zou niet weten hoe dat voelt. Ik heb wel een zusje, in het geheim. In 1979 bepaalde de Chinese regering dat gezinnen in China voortaan maar één kind mochten hebben. Dat was bedoeld om de bevolkingsgroei te remmen. Als er toch meer kinderen kwamen, moest er een boete betaald worden. Mijn ouders willen natuurlijk geen boete betalen, dus houden we mijn zusje geheim. Mijn zusje heeft hierdoor geen echte naam, paspoort, en bijna niemand weet dat ze bestaat! Natuurlijk was het slim van de Chinese regering toen, maar ergens ook weer slecht. Ten eerste moeten vrouwen gedwongen abortussen en sterilisaties doormaken die een tweede kind verwachten. En ten tweede is er een vrouwentekort. Als een vrouw van een meisje in verwachting is, laat die vrouw meestal een abortus plegen Mijn moeder wilde dat liever niet omdat ze al van mijn zusje hield, dus liet ze mijn zusje leven. En als laatste is het natuurlijk waar dat diegene die enig kind is, verschrikkelijk wordt voorgetrokken! Als er iemand achterkomt dat ik een zusje heb, krijg ik geen gratis medische verzorging en onderwijs meer, bonnen voor gratis voedsel, pensioenvoordelen en een voorkeursbehandeling bij de toewijzing van huizen en banen. Als ik een meisje was, gold dit allemaal niet.