Gameverslaafden leven met een been in de realiteit

Gameverslaafden leven met één been in de realiteit,

Hoe gevaarlijk is gamen voor jezelf en je omgeving?

In Zuid-Korea stierf een driejarig meisje, omdat haar ouders liever met een ‘virtueel’ meisje speelden dan met hun bloedeigen dochter. Na twaalf uur volop gamen vonden de ouders het meisje, door verwaarlozing dood terug. (Bron 1)

Veel jongeren met een agressieve persoonlijkheid maken meer kans om in een criminele sector te belanden vanwege het feit dat door hun gameverslaving ze de realiteit ontkennen. Ze zijn zo geobsedeerd door het computerspelletje dat ze spelen waardoor ze crimineel gedrag gaan vertonen. Deze jongeren gaan vaker op pad om te stelen of mishandelen onschuldige slachtoffers om zo hun computerspel te kunnen vervolgen. Bijvoorbeeld door hen onder druk te zetten een online account aan te maken, zodat ze meer ‘gratis’ virtuele objecten in hun bezit krijgen waardoor ze in het spelletje hun doel kunnen bereiken.

Aan de andere kant krijgen jongeren door het veelvuldig gamen een beter functionerende hersenactiviteit, dus ook een betere en snellere oog- en handcoördinatie, dit blijkt uit onderzoek van de universiteit in Rochester. Door het spelen van games als: ‘The Sims’ en ‘Call of Duty’, gaan de hersenen sneller en intensiever functioneren. De jongeren hebben baat bij een snellere alertheid in bijvoorbeeld het dagelijks verkeer. (Bron 2)

Alhoewel, door elke dag te gamen in een klein donker kamertje raak je als het ware geïsoleerd van de buitenwereld. De weinige sociale contacten die opgebouwd zijn raken hierdoor verloren. Jongeren die gameverslaafd zijn, zitten liever elke dag tot in de late uurtjes te gamen met hun virtuele vrienden dan dat ze gezellig beneden bij hun ouders een kopje thee drinken. De computer zuigt de gameverslaafde naar zich toe voor het volgende identieke spelletje. Er valt niet onder die aantrekkingskracht van de computer uit te komen!

De jongeren van tegenwoordig gamen veel, omdat het een verslavende maar ook een ontspannende werking heeft. Ze gamen vlak na schooltijd om hun nare ervaringen van die dag te verwerken. Ze kunnen een onvoldoende hebben gehaald voor een belangrijk proefwerk, zich naar voelen vanwege pestgedrag of als er een nare gebeurtenis in het gezin heeft plaatsgevonden. Zo verwerken ze hun verdriet doormiddel van het spelen van hun favoriete spelletjes. Ze hebben geen idee dat gameverslaving net zo gevaarlijk kan zijn als drugs- en alcoholverslavingen.

Jongeren die bovengemiddeld gamen krijgen een andere persoonlijkheid. Dit blijkt uit het onderzoek dat in Italië plaatsvond. Dit onderzoek toonde aan dat het spelen van games de voorste delen van de hersenen stimuleren. Dit hersendeel vormt je persoonlijkheid en is betrokken bij het nemen van beslissingen op hoger niveau. Zo is er gebleken dat je van Tetris meer grijze massa ontwikkeld en dat er zich een dikkere hersenschors vormt. Er zijn gameverslaafden die het normaal vinden om iemand in brand te steken om hun vaardigheden te testen. Zo is er het voorbeeld van een Chinese jongen die zijn vaardigheden als vuurmeester, in het spel: ‘World of Warcraft’, wilde testen op zijn medeleerling. (Bron 3)

Slachtoffers die mishandeld zijn door gameverslaafden, kunnen strikt genomen een rechtszaak aanspannen. Gameverslaafden kunnen niet onder hun verantwoordelijkheden uitkomen. Er bestaat dus altijd nog een bescherming tegen gamegeweld, want ook al is de virtuele wereld nog zo snel de echte wereld berecht ze wel!

Voor veel mensen is gameverslaving een negatief woord terwijl er toch ook goede kanten zijn te vinden bij het spelen van een spelletje op je computer. Het licht dus aan de persoonlijkheid van de speler of gamen gevaarlijk is of niet.