Onze lieve vrouwentoren

DE ONZE-LIEVE-VROUWENTOREN De toren is 98 meter hoog en heeft 346 treden. De bouwers wilden de toren eigenlijk hoger maken, maar hij mocht niet hoger worden dan de Dom in Utrecht (112 meter hoog) van de bisschop van Utrecht. Om toch aan te geven dat zij eigenlijk wel hoger wilden, hebben zij nog enkele treden extra gemaakt na het eindpunt van de trap (waar je de 3e omloop op kunt). De onze-lieve-vrouwentoren is gebouwd van 1450-1480. De bijbehorende kerk bestaat niet meer. Deze stond er al voordat de toren er stond, nl. in 1444. Hoewel de kerk niet meer bestaat, zijn de contouren van de kerk nog wel aangegeven. De kerk is verwoest in de tijd waarin er zich een strijd plaatsvond tussen de patriotten en de prinsgezinden. Het was in die tijd niet vreemd dat de soldaten bivakkeerden in een kerk. Dat was toen ook het geval. Op 2 augustus 1787 was er een domme soldaat die per ongeluk een granaat liet ontploffen. De kerk was weg! In de toren (die dus nog wel bestaat) bevindt zich het kadastrale (ook wel Cartografische) middelpunt. Het is uniek dat de toren 100 klokken heeft. Dat heeft geen een andere toren in de hele wereld! 100 klokken zijn er totaal, bestaande uit 2 carillons en een zevengelui. Het eerste carillon bestaat uit 53 klokken en het tweede carillon bestaat uit 40 klokken. Samen zijn dit 93 klokken. Als je daar het zevengelui bij optelt, kom je op 100 klokken. Waarschijnlijk is de architect dezelfde als die van de Domtoren in Utrecht. De onze-lieve-vrouwentoren heeft een grote en een kleine toren. De grote stelt Maria voor en de kleine stelt Jezus voor. Er wordt dus voorgesteld dat Maria Jezus draagt. In de nu verwoeste kerk stond een Mariabeeldje. Daaraan was een legende verbonden: Eens was er een meisje dat een Mariabeeldje had. Zij gooide het in de gracht, omdat zij de stad te mooi vond voor een armoedig beeldje. In diezelfde tijd leefde er een vrouw die op dat moment allerlei dromen had. Volgens haar dromen moest zij naar de gracht gaan. Op een gegeven moment deed zij dat en toen vond zij het Mariabeeldje. De vrouw gaf het aan de Biechtvader. Met het beeldje was echter iets vreemds aan de hand. De kaars brandde ineens langer en bovendien was het beeldje niet weggedreven, maar steeds op dezelfde plaats gebleven. Vanaf de 3e omloop kun je Utrecht zien liggen en zelfs Amsterdam als het helder weer is.