Deel I: De Frankische ridderromans zijn gebaseerd op de strijdlustige en avontuurlijke geest van het ridderwezen. Het woord roman betekende in de Middeleeuwen een berijmd verhaal in het Romaans, ofwel in de Franse volkstaal. Bij epische verdichting worden avonturen toegeschreven aan tot de verbeelding sprekende personen die de avonturen nooit zelf meegemaakt kunnen hebben. De overlevering van de Frankische ridderromans gebeurde vooral mondeling.
Meestal was een chanson de geste beter bewaard gebleven dan de verhalen. Een chanson de geste is een gezongen gedicht over heldendaden. De cultureel-historische achtergrond van de Karelromans wordt mede bepaald door de feodaliteit en de kruistochten. De Karelromans waren aanvankelijk bedoeld voor de ridders om goed feodaal gedrag aan te leren. Later, in de loop van de tijd wordt het meer amusement.
Bij Karel ende Elegast kun je vooral merken dat het bedoeld was om mondeling overgedragen te worden omdat er steeds om stilte wordt gevraagd en het publiek ook echt wordt toegesproken en dat het op rijm geschreven was zodat het makkelijk werd onthouden. Karel ende Elegast is origineel, omdat er geen oud Franse bron van dit verhaal is gevonden.
Feodaliteit is verplichtingen van een vrije man aan een heer. Het is ontstaan in de tijd van de Merovingers aan het begin van de 7e eeuw in ruil van bescherming. Daarbij is sprake van een commendatio. Dit is aanbeveling.
Bij de voorhoofse epiek is het belangrijkste feodale principe en trouw aan de heer, maar ook komt er veel wapengeweld in voor en is de positie van de vrouw ondergeschikt. De hoofse romans kun je verdelen in: Britse, Keltische of Arthurromans, Oosterse romans en Klassieke romans. Het verschil met de voorhoofse romans is dat hier meer manieren in voorkomen, respect voor de medemens en opwaardering van de positie van de vrouw.
Deel II: Karel ende Elegast is vooral overgeleverd door losse manuscriptfragmenten. De cyclische opbouw van Karel ende Elegast is als volgt: het verhaal verdeeld zich in 2 stukken; in het midden ligt het hoogtepunt en de eerste en tweede helft zijn spiegelbeelden van elkaar. In het tweede gedeelte wordt alles van het eerste gedeelte in dezelfde volgorde maar als omgekeerd weer gedaan. In Karel ende Elegast is sprake van een sympathetische natuur, je kunt hierbij aan de natuur zien wat de gemoedstoestand van de hoofdpersoon is. Ook zit er meervoudig perspectief in Karel ende Elegast, omdat de verteller eerst de ontmoeting van Karel en Elegast beschrijft vanuit Karel, en dan vanuit Elegast. Verder richt hij zich enkele malen tot de toehoorders.
Er zitten veel onjuistheden in Karel ende Elegast, zo gaat Elegast stelen in een zware wapenuitrusting, terwijl hij een bekwame dief is. Ook is hij een tovenaar. Toch maakt hij eerst een gat in de muur van het kasteel, terwijl hij alle sloot open tovert. Hij heeft de bewoners in slaap getoverd, maar ze worden toch gewekt wanneer hij een zadel wil stelen. Zo zitten er tal van fouten in, dit zijn slechts enkele. Karel ende Elegast is ook niet helemaal een historisch verhaal, er zitten wel historische feiten in, maar deze kloppen niet helemaal met de werkelijkheid.
Deel III: de 1e 10 regels vormen de proloog van Karel ende Elegast. Vraaie historie heeft 2 betekenissen, het kan betekenen fraai, mooi, maar ook kan het afgeleid zijn van het Franse vrai wat waar, echt betekent. Uit vs 10 blijkt dat het verhaal al een grote bekendheid had. Karel hield een hofdag om de eed van trouw van zijn vazallen te hernieuwen.
De engel komt 3x langs. De 1e keer reageert Karel alsof hij gedroomd heeft, en trekt hij zich niks van de opdracht aan. De 2e keer neemt Karel de boodschap wel serieus, maar twijfelt hij of de opdracht van God komt, hij denkt dat het de duivel is. En de 3e keer gehoorzaamt Karel dan toch maar.
De eerste zorg van Karel nadat hij besloten heeft dat hij toch maar gaat stelen is hoe hij het kasteel uit gaat komen zonder dat iemand erachter komt. Karel weet dat God hem wel zal helpen omdat God iedereen in slaap hield zodat hij makkelijk het kasteel uit kwam. Het eerste wat Karel doet voordat hij weggaat is zijn wapenuitrusting aantrekken. Karel is niet bijbelvast, want hij beschuldigt de Joden ervan dat zij Christus doodgestoken hebben, de genadestoot werd echter uitgevoerd door een Romeinse soldaat.
Volgens Karel ziet de nacht er donker en duister uit. De verteller vind het echter een heldere nacht met een mooie sterrenhemel. Dit is te verklaren omdat we aan de natuur iemands gemoedsgesteldheid kunnen aflezen, dit heet ook wel sympathetische natuur. Karel denkt aan Elegast omdat hij eraan denkt hoe de roofridders altijd rondrijden zoals hij nu doet, en dat hij pas geleden Elegast nog om een klein feodaal vergrijp heeft veroordeeld.
Je kunt mooi zien bij de ontmoeting tussen Karel en Elegast dat er meervoudig perspectief wordt gebruikt, want eerst wordt Karel beschreven door Elegast, en daarna andersom. De aanleiding van het gevecht is dat Karel zijn identiteit niet wil prijsgeven, daarom vechten ze er maar om. Karel vreest Elegast omdat hij dacht dat hij de duivel was, doordat hij helemaal in het zwart was gekleed en zo onverwoestbaar terugvocht. Elegast vreest Karel echter ook omdat het zwaard van Elegast kapot gaat op het schild van de koning. Toch is het een ridderlijk gevecht, want nadat het zwaard van Elegast is kapot gegaan houdt Karel op met vechten. De verteller laat het zwaard van Elegast juist breken omdat hij nog een waardig tegenstander van Eggeric moet blijken te zijn, dit gaat niet als hij zou verliezen van de koning.
Elegast verteld vervolgens zijn verhaal aan Karel, maar hij verteld niets nieuws want we hadden alles al van Karel gehoord onderweg. Karel maakt zich vervolgens zoals het hoort na het gevecht bekend, dit was namelijk de deal, hij zegt dat hij de roofridder Adelbrecht is, deze roofridder ontzied niets en niemand. Het vreemde aan dit stuk is dat Karel zich ridderlijk gedraagt tegen Elegast, wat Adelbrecht niet doet. Karel zegt de waarheid niet tegen Elegast omdat het natuurlijk niet normaal is dat een koning s’nachts rondzwerft.
Karel verzoekt Elegast vervolgens om samen te gaan stelen. Hij stelt daarom voor om bij de koning te gaan stelen, omdat hij bekend is in Ingelheim en hij Elegast op de proef wil stellen. Elegast verteld tegen Karel dat Eggeric een verrader is, en dus besluiten ze hem te gaan bestelen. Het motief van Elegast daarvoor is dat hij de verrader Eggeric zo kan duperen, en Karel besluit dat inbreken en betrapt worden bij je familie nog niet zo erg is, dus gaat hij maar mee in het besluit van Elegast.
Karel is echter als dief een mislukking, dit zie je omdat hij het kruid uit de mond laat stelen, zijn inbrekersgereedschap achter laat bij een mislukte inbraak, en hij een ploegijzer steelt waar je eigenlijk niet veel mee kan. Toch blijft Karel waardig als koning, want hij mag toch niet goed in stelen zijn.
Elegast is waarschijnlijk afgeleid van elfengast. Er zitten nog meer sprookjeselementen in het verhaal verwerkt, zo spreekt Elegast de taal der dieren door het kruid in zijn mond te stoppen, tovert hij deuren open en laat hij mensen slapen. Een humoristisch gedeelte uit het stuk over de diefstal bij Eggeric is dat Elegast zich verwonderd dat Karel zichzelf een dief noemt. Eggeric vertelt zijn plannen omdat hij wordt gedwongen door zijn vrouw. Karel stelt Elegast nog eens op de proef door te vragen waarom het Elegast iets kan schelen als de koning wordt vermoord. Elegast zegt daarop dat hij anders niet meer gerehabiliteerd kan worden.
De volgende dag is het al meteen duidelijk waarom Eggeric iets kwaads van plan is omdat hij wapens meeneemt op de hofdag hoewel dat niet mag. Eggeric blijft echter zelfbewust, en ontkent alles als Karel hem beschuldigt. Elegast is deemoedig en schuldbewust wanneer hij op de hofdag binnen komt. Men toont de schuld van Eggeric dan aan door het bloed van de vrouw van Eggeric in de handschoen en omdat hij het gevecht met Elegast verliest. Tegenwoordig zouden we dat niet meer accepteren, omdat het bloed van iedereen kan zijn en omdat degene die het sterkst is ook niet altijd gelijk heeft.
Eggeric reageert op de uitdaging van Elegast niet, hij weigert het in eerste instantie omdat Elegast niet van dezelfde status als hij is. Vervolgens wil Eggeric meteen aan het gevecht beginnen, hij bidt niet eens meer. Elegast bidt echter wel en vraagt God om hem bij te staan. Het tijdstip is wel een beetje vervelend voor Elegast, het is dan vespertijd, wat overeenkomt met ver in de namiddag. Als de aanklager verloor moest deze voor zonsondergang toch zijn straf gehad hebben. Karel geeft Elegast een zwaard omdat het zwaard van Eggeric weleens dienst kan weigeren en het zwaard van Elegast kapot is. Karel’s houding tijdens het duel is onridderlijk, hij hoopt dat Elegast toeslaat wanneer Eggeric zwak is. Zo’n duel heet een godsgericht of ordalie. Eggeric wordt echter toch nog opgehangen na zijn dood, omdat iedereen het dan kan zien en er dus veel schande voor de familie is. Elegast is de goede in dit verhaal omdat hij zijn koning trouw blijft en Eggeric is slecht omdat hij zijn koning ontrouw is. De vrouw heeft geen enkel recht in dit verhaal, zo slaat Eggeric zijn vrouw en is ze wanneer ze weduwe is meteen weer uitgehuwelijkt. Het was in de Middeleeuwen zo dat je sterk bleef en overleefde, je moest dus altijd doorgaan.
Meestal was een chanson de geste beter bewaard gebleven dan de verhalen. Een chanson de geste is een gezongen gedicht over heldendaden. De cultureel-historische achtergrond van de Karelromans wordt mede bepaald door de feodaliteit en de kruistochten. De Karelromans waren aanvankelijk bedoeld voor de ridders om goed feodaal gedrag aan te leren. Later, in de loop van de tijd wordt het meer amusement.
Feodaliteit is verplichtingen van een vrije man aan een heer. Het is ontstaan in de tijd van de Merovingers aan het begin van de 7e eeuw in ruil van bescherming. Daarbij is sprake van een commendatio. Dit is aanbeveling.
Bij de voorhoofse epiek is het belangrijkste feodale principe en trouw aan de heer, maar ook komt er veel wapengeweld in voor en is de positie van de vrouw ondergeschikt. De hoofse romans kun je verdelen in: Britse, Keltische of Arthurromans, Oosterse romans en Klassieke romans. Het verschil met de voorhoofse romans is dat hier meer manieren in voorkomen, respect voor de medemens en opwaardering van de positie van de vrouw.
Deel II: Karel ende Elegast is vooral overgeleverd door losse manuscriptfragmenten. De cyclische opbouw van Karel ende Elegast is als volgt: het verhaal verdeeld zich in 2 stukken; in het midden ligt het hoogtepunt en de eerste en tweede helft zijn spiegelbeelden van elkaar. In het tweede gedeelte wordt alles van het eerste gedeelte in dezelfde volgorde maar als omgekeerd weer gedaan. In Karel ende Elegast is sprake van een sympathetische natuur, je kunt hierbij aan de natuur zien wat de gemoedstoestand van de hoofdpersoon is. Ook zit er meervoudig perspectief in Karel ende Elegast, omdat de verteller eerst de ontmoeting van Karel en Elegast beschrijft vanuit Karel, en dan vanuit Elegast. Verder richt hij zich enkele malen tot de toehoorders.
Er zitten veel onjuistheden in Karel ende Elegast, zo gaat Elegast stelen in een zware wapenuitrusting, terwijl hij een bekwame dief is. Ook is hij een tovenaar. Toch maakt hij eerst een gat in de muur van het kasteel, terwijl hij alle sloot open tovert. Hij heeft de bewoners in slaap getoverd, maar ze worden toch gewekt wanneer hij een zadel wil stelen. Zo zitten er tal van fouten in, dit zijn slechts enkele. Karel ende Elegast is ook niet helemaal een historisch verhaal, er zitten wel historische feiten in, maar deze kloppen niet helemaal met de werkelijkheid.
Deel III: de 1e 10 regels vormen de proloog van Karel ende Elegast. Vraaie historie heeft 2 betekenissen, het kan betekenen fraai, mooi, maar ook kan het afgeleid zijn van het Franse vrai wat waar, echt betekent. Uit vs 10 blijkt dat het verhaal al een grote bekendheid had. Karel hield een hofdag om de eed van trouw van zijn vazallen te hernieuwen.
De engel komt 3x langs. De 1e keer reageert Karel alsof hij gedroomd heeft, en trekt hij zich niks van de opdracht aan. De 2e keer neemt Karel de boodschap wel serieus, maar twijfelt hij of de opdracht van God komt, hij denkt dat het de duivel is. En de 3e keer gehoorzaamt Karel dan toch maar.
De eerste zorg van Karel nadat hij besloten heeft dat hij toch maar gaat stelen is hoe hij het kasteel uit gaat komen zonder dat iemand erachter komt. Karel weet dat God hem wel zal helpen omdat God iedereen in slaap hield zodat hij makkelijk het kasteel uit kwam. Het eerste wat Karel doet voordat hij weggaat is zijn wapenuitrusting aantrekken. Karel is niet bijbelvast, want hij beschuldigt de Joden ervan dat zij Christus doodgestoken hebben, de genadestoot werd echter uitgevoerd door een Romeinse soldaat.
Volgens Karel ziet de nacht er donker en duister uit. De verteller vind het echter een heldere nacht met een mooie sterrenhemel. Dit is te verklaren omdat we aan de natuur iemands gemoedsgesteldheid kunnen aflezen, dit heet ook wel sympathetische natuur. Karel denkt aan Elegast omdat hij eraan denkt hoe de roofridders altijd rondrijden zoals hij nu doet, en dat hij pas geleden Elegast nog om een klein feodaal vergrijp heeft veroordeeld.
Elegast verteld vervolgens zijn verhaal aan Karel, maar hij verteld niets nieuws want we hadden alles al van Karel gehoord onderweg. Karel maakt zich vervolgens zoals het hoort na het gevecht bekend, dit was namelijk de deal, hij zegt dat hij de roofridder Adelbrecht is, deze roofridder ontzied niets en niemand. Het vreemde aan dit stuk is dat Karel zich ridderlijk gedraagt tegen Elegast, wat Adelbrecht niet doet. Karel zegt de waarheid niet tegen Elegast omdat het natuurlijk niet normaal is dat een koning s’nachts rondzwerft.
Karel verzoekt Elegast vervolgens om samen te gaan stelen. Hij stelt daarom voor om bij de koning te gaan stelen, omdat hij bekend is in Ingelheim en hij Elegast op de proef wil stellen. Elegast verteld tegen Karel dat Eggeric een verrader is, en dus besluiten ze hem te gaan bestelen. Het motief van Elegast daarvoor is dat hij de verrader Eggeric zo kan duperen, en Karel besluit dat inbreken en betrapt worden bij je familie nog niet zo erg is, dus gaat hij maar mee in het besluit van Elegast.
Karel is echter als dief een mislukking, dit zie je omdat hij het kruid uit de mond laat stelen, zijn inbrekersgereedschap achter laat bij een mislukte inbraak, en hij een ploegijzer steelt waar je eigenlijk niet veel mee kan. Toch blijft Karel waardig als koning, want hij mag toch niet goed in stelen zijn.
Elegast is waarschijnlijk afgeleid van elfengast. Er zitten nog meer sprookjeselementen in het verhaal verwerkt, zo spreekt Elegast de taal der dieren door het kruid in zijn mond te stoppen, tovert hij deuren open en laat hij mensen slapen. Een humoristisch gedeelte uit het stuk over de diefstal bij Eggeric is dat Elegast zich verwonderd dat Karel zichzelf een dief noemt. Eggeric vertelt zijn plannen omdat hij wordt gedwongen door zijn vrouw. Karel stelt Elegast nog eens op de proef door te vragen waarom het Elegast iets kan schelen als de koning wordt vermoord. Elegast zegt daarop dat hij anders niet meer gerehabiliteerd kan worden.
De volgende dag is het al meteen duidelijk waarom Eggeric iets kwaads van plan is omdat hij wapens meeneemt op de hofdag hoewel dat niet mag. Eggeric blijft echter zelfbewust, en ontkent alles als Karel hem beschuldigt. Elegast is deemoedig en schuldbewust wanneer hij op de hofdag binnen komt. Men toont de schuld van Eggeric dan aan door het bloed van de vrouw van Eggeric in de handschoen en omdat hij het gevecht met Elegast verliest. Tegenwoordig zouden we dat niet meer accepteren, omdat het bloed van iedereen kan zijn en omdat degene die het sterkst is ook niet altijd gelijk heeft.
Eggeric reageert op de uitdaging van Elegast niet, hij weigert het in eerste instantie omdat Elegast niet van dezelfde status als hij is. Vervolgens wil Eggeric meteen aan het gevecht beginnen, hij bidt niet eens meer. Elegast bidt echter wel en vraagt God om hem bij te staan. Het tijdstip is wel een beetje vervelend voor Elegast, het is dan vespertijd, wat overeenkomt met ver in de namiddag. Als de aanklager verloor moest deze voor zonsondergang toch zijn straf gehad hebben. Karel geeft Elegast een zwaard omdat het zwaard van Eggeric weleens dienst kan weigeren en het zwaard van Elegast kapot is. Karel’s houding tijdens het duel is onridderlijk, hij hoopt dat Elegast toeslaat wanneer Eggeric zwak is. Zo’n duel heet een godsgericht of ordalie. Eggeric wordt echter toch nog opgehangen na zijn dood, omdat iedereen het dan kan zien en er dus veel schande voor de familie is. Elegast is de goede in dit verhaal omdat hij zijn koning trouw blijft en Eggeric is slecht omdat hij zijn koning ontrouw is. De vrouw heeft geen enkel recht in dit verhaal, zo slaat Eggeric zijn vrouw en is ze wanneer ze weduwe is meteen weer uitgehuwelijkt. Het was in de Middeleeuwen zo dat je sterk bleef en overleefde, je moest dus altijd doorgaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden