les pronoms personnels

Pronoms personnels

 

 

Plaats in de zin:

Voor alle persoonlijke voornaamwoorden die als lijdend of meewerkend voorwerp worden gebruikt, gelden de volgende regels:

1. Persoonlijke voornaamwoorden komen voor de infinitief.
   
    
2. Als er geen infinitief is, komen persoonlijke voornaamwoorden voor de persoonsvorm.
   
    
3. Bij een ontkenning gaat ne aan een persoonlijk voornaamwoord vooraf.
   
    
4. In de gebiedende wijs bevestigend (dus niet ontkend) komt het persoonlijk voornaamwoord achter het werkwoord. Er komt dan een streepje tussen werkwoord en voornaamwoord en meen te veranderen in moi en toi.

Tu viens me voir samedi?
Kom je me zaterdag opzoeken?

 
Tu me donnes un coup de fil?
Bel je me?

Je t’ai appelé hier soir.
Ik heb je gisteravond gebeld.

Tu ne me réponds pas?
Geef je me geen antwoord?

Je ne l’ai pas vue.
Ik heb haar niet gezien.

Dis-le, s’il te plaît.

Zeg het, alsjeblieft.
(maar: Ne le dis pas, s’il te plaît.)

Prête-moi ton vélo.
Leen me je fiets.

(maar: Ne me prête jamais tes affaires! Leen me nooit je spullen!)

 

 

Lijdend voorwerp

me (m’)

te (t’)

le (l’)

la (l’)

nous

vous

les

Tu viens me chercher à la gare?         Kom je me halen op het station?

Oui, je te vois à midi.                         Ja, ik zie je om twaalf uur.

Vous le connaissez?                           Kent u hem?

Tu veux la voir?                                 Wil je haar zien?

Tu peux nous aider?                          Kun je ons helpen?

Je ne vous connais pas.                     Ik ken u (jullie) niet.

Il les a rencontrés à Paris.                  Hij heeft hen in Parijs ontmoet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Meewerkend voorwerp

me (m’)

 

te (t’)

 

lui (hem, haar)

nous

vous

 

leur

Tu m’écris?                                 

Je te donne cinq euros.                

Je lui ai prêté ma voiture.            

Vous nous rendez notre argent? 

Je vous donne mon adresse.

       
Je vais leur donner ma carte                                                   

Schrijf je me?

Ik geef je vijf euro

 Ik heb hem/haar mijn auto. 

Geven jullie ons ons geld  terug?

Ik geef u/jullie mijn adres.

 

Ik zal hun mijn kaartje geven.

 

 

Denk eraan dat de combinatie à + persoon in het Frans doorgaans wordt opgevat als een meewerkend voorwerp. De belangrijkste uitzondering hierop is penser à:

 

Tu vas téléphoner à tes parents?                Oui, je vais leur téléphoner.        

Tu penses à tes parents?                                            Oui, je pense à eux.

 

 

Losstaand en na voorzetsel

moi

toi

lui

elle

nous

vous

eux

elles

C’est à moi, ça!                               Dat is van mij!

Qui a fait ça? Toi?                            Wie heeft dat gedaan? Jij?

C’est pour lui.                                 Dat is voor hem.

Tu t’occupes d’elle?                        Zorg jij voor haar?

Ils comptent sur nous.                   Ze rekenen op ons.

J’ai besoin de vous.                       Ik heb u/jullie nodig.

Pour eux c’est facile.                     Voor hen is dat makkelijk.

J’y vais avec elles.                         Ik ga er met hen heen.

 

en

1. als een zinsdeel wordt vervangen dat begint met het voorzetsel de. Het mag niet om een persoon gaan.
    
2. Let op: het kan dus ook om een lijdend voorwerp gaan, dat begint met een delend lidwoord (du, de la, de l’, des)
   
    
3. als er een telwoord of een woord van hoeveelheid wordt gebruikt. Het telwoord/woord van hoeveelheid blijft dan staan. De rest van het zinsdeel wordt vervangen door en.

Tu vas parler du match d’hier?
- Oui, je vais en parler.
Ga jij praten over de wedstrijd van gisteren? – Ja,daar ga ik over praten.

Vous avez de besoin de ma calculatrice? – Oui, nous en avons besoin.
Hebben jullie mijn rekenmachientje nodig? – Ja, dathebben we nodig.

Tu as des tickets? – Oui, j’en ai.
Heb jij kaartjes? – Ja, die heb ik.

maar: Tu as les tickets? – Oui, je les ai.
Heb jij de kaartjes? – Ja, ik heb ze.

 

Tu as un vélo? – Oui, j’en ai un.
Heb jij een fiets? – Ja, ik heb er een.
Moi, j’en ai deux. Ik heb er twee.
 

 

 

y

als een zinsdeel wordt vervangen dat begint met een ander voorzetsel dan de (meestal à, dans of sur). Het mag niet om een persoon gaan.