structuur analyse boek: het scream team

Structuuranalyse

In dit verslag zal ik jullie meer informatie geven over het boek “ het scream team” aan de hand van een structuuranalyse. Ik zal onder meer over de thematiek, het vertelperspectief en het verhaalverloop van het boek een woordje uitleg geven.

Thematiek:

Het thema van het verhaal is drugsgeld: Chip en zijn vrienden vinden in een huis een grote zak geld wat later van een drugsbende lijkt te zijn. In het boek is er niet echt een motief aanwezig. De titel van het boek “het scream team” komt van de naam van het groepje waar de protagonist en zijn vrienden in zitten. Hier is niet meteen een link tussen de titel en het thema. Alles wat je moet weten om het boek te verstaan staat in het boek vermeldt, dus extra informatie om iets te begrijpen is niet noodzakelijk.

Vertelperspectief:

In het boek gebruikt de auteur altijd de ik-vormen, vooral de belevende ik komt er in voor, behalve bij een paar korte deeltjes waar hij de vertellende ik gebruikt. Je ziet het verhaal door de ogen van Chip waardoor je  zijn gevoelens kent en weet wat hij denkt. Dit zorgt er voor dat het verhaal spannender is en je je meer betrokken voelt bij wat er in het boek met de protagonist gebeurt. De auteur wisselt af en toe met het vertelperspectief. Daarmee wisselt hij voornamelijk tussen vertellende ik en belevende ik. Het verhaal speelt zich grotendeels af in de belevende ik maar bij flashbacks gebruikt hij de vertellende ik. Dit veranderd niet echt het verhaal of de visie van de lezer op bepaalde gebeurtenissen omdat het altijd maar korte stukjes zijn die in een ander vertelperspectief geschreven zijn. De verteller geeft in dit boek de objectieve waarheid want alles wat je in het boek te weten komt is door de ogen en gedachten van de protagonist en kan daardoor geen gegeven achterhouden of de waarheid verdraaien.

Verhaalverloop:

De auteur gebruikt soms flashbacks om de situatie  waarin de protagonist zich in bevindt duidelijker te maken. De auteur heeft geen flashforwards gemaakt om zo de spanning er in te houden omdat je niet weet wat er zal gebeuren. De relatie tussen de verteltijd en de vertelde tijd varieert veel in dit verhaal. Op het ene moment legt hij een situatie heel grondig uit en praat er een paar pagina’s over, de verteltijd is dan langer dan de vertelde tijd en is er dus sprake van een vertraging. Maar soms doet hij juist het tegenovergestelde. Dan vertelt hij maar een paar regels over een aantal dagen of weken in het boek omdat er niet echt iets gebeurt in die periode wat de moeite is om op te schrijven. Hier spreken we dus versnelling. soms is het boek in isochronie (gelijktijdigheid) geschreven. Dit wilt zeggen dat de verteltijd gelijk is aan de vertelde tijd. Dit is komt vooral voor wanneer de personen in het boek een gesprek voeren. Om een situatie spannend te maken gebruikt de auteur veel vertraging. Hij legt vooral spannende ogenblikken in het boek zeer grondig uit om zo de situatie nog spannende te maken. Hij laat ook goed zien hoe de protagonist zich voelt op zo’n moment wat het ook spannender maakt. het tempo van het boek wissel veel af, maar het boek heeft vooral een traag tempo. De auteur houdt ervan situaties grondig te vertellen. Dit geeft een positief effect omdat je van elke situatie een gedetailleerd beeld hebt en dus het verhaal makkelijker kan volgen. Het zou ook een negatief effect kunnen zijn als hij te lang over een onderwerp praat dat het boek saai begint te worden, maar wat hier niet het geval is.

Na het grondig bespreken van deze deelaspecten en mijn ervaring tijdens het lezen van dit boek vind ik het een geslaagd boek voor mijn leeftijdsklasse met voldoende actie en humor. Daardoor ik zal zeker nog boeken van hem lezen.