Kapitalisme en Communisme

Kapitalisme en de VS De VS is ontstaan door dat er geluksbrengers en andere mensen zich in de VS gingen vestigen. Deze mensen vestigden zich in het Oosten en zo ontstonden de eerste deelstaten. De VS werd zo een welvarend land met een vrijemarkteconomie. Vraag en aanbod bepalen de prijzen van de producten. Om beter te kunnen concurreren deden bedrijven onderzoek naar nieuwe technieken of gingen zij samenwerken. Zo ontstond massaproductie: het op grote schaal produceren van dezelfde producten. Na de 2de Wereldoorlog kwam er een geboortegolf, er werden veel baby’s geboren en mensen bleven langer leven door nieuwe en betere medicijnen. Er kwamen mee huizen en wegen. De welvaart steeg en er ontstond een consumptiemaatschappij. Steeds meer mensen kochten koelkasten, auto’s enzovoort. De Amerikanen werkten hard om er materieel op vooruit te gaan. Ze wilden succes hebben en wilden dit laten zien. Dit was ‘The American way of life’. Deze was niet weggelegd voor zwarte Amerikanen. Er was een rassenscheiding. In de jaren 60 kwamen de zwarten in opstand geleid door Martin Lt. King. Door geweldloos verzet kregen ze uiteindelijk het Amerikaanse burgerrecht. Maar de discriminatie van zwarten en andere groepen bleef bestaan. Communisme en de Sovjetunie De communisten in de SU wilden dat er een klassensamenleving zou ontstaan waarin iedereen gelijk was, zoals Marx had voorspeld. Lenin bracht dit uiteindelijk in de praktijk. Alleen veranderde hij de theorie iets. Iedereen werd als gelijken behandeld. De Sovjetunie was een éénpartijstaat: je kon alleen stemmen op Communisten. Het was dus absoluut niet democratisch. Volgens de communisten werd ongelijkheid veroorzaakt door bezit. Daarom werd in 1917 het land, de fabrieken en de banken, het eigendom van de staat. Er kwam een planeconomie. Dit bestond uit een vijfjarenplan, hierin stond wat en hoeveel er geproduceerd mag worden. Er was dus geen concurrentie en vraag en aanbod bepaalden de productie. De Sovjet wilde snel industrialiseren en een grote mogendheid worden. De zware industrie vond men belangrijker dan de productie van consumptiegoederen. Zo ontstond er collectivisatie in de landbouw; boerderijen werden samengevoegd. De landarbeiders werkten voor een aandeel in de winst. Bij een slechte oogst kreeg de regering toch het graan, maar ontvingen de landarbeiders minder geld. Prestaties leveren was binnen Communisme het belangrijkste. Man en vrouw moesten werken. Mensen die het niet eens waren met de Communistische partij of die zich verzetten tegen de collectivisatie werden gedood of afgevoerd naar strafkampen. De VS en de SU werkten tijdens de 2de Wereldoorlog samen, maar daarna werden de verschillen duidelijk zichtbaar. In 1949 splitste Duitsland zich op. West (BRD) hoorde bij het Westblok en sloot zich aan bij de NAVO. Oost hoorde bij het Oostblok en werd lid van het Warschaupact. De delen werden gesplitst door het ‘IJzeren Gordijn”. Toen Gorbatsjov in 1985 partijleider werd van de SU, stelde hij vast dat de economie slecht draaide en het land slecht bestuurd werd. Gorbatsjov begon met een democratisering van het bestuur. Gorbatsjov voerde privatisering in. Er kwamen bedrijven die met elkaar concurreerden. De prijzen stegen en er ontstonden tekorten. Binnen een half jaar kregen alle Oostbloklanden een nieuw, niet Communistisch bestuur. In 1989 werd Duitsland weer één. Na parlementsverkiezingen verklaarden de deelrepublieken van de Sovjetunie zich in 1991 onafhankelijk.