China en Europa Hoofdstuk 1

Geschiedenis China en Europa H1
§1.1 In de tijd van Grieken en Romeinen
Door de veroveringen van Alexander de Grote in Iran kregen de Griekse handelaren toegang tot de zijderoute vanaf Libanon. De winst was hoog, dus ze waren bereid om lange tochten te maken naar Kasjgar, dé ontmoetingsplaats van handelaren in de oudheid. Daar kwamen de Grieken met wollen stoffen, koraal, schildpadschild en amber; de Indiërs met peper, kruidnagel, ebbenhout, wierook en rinoceroshoorn; de Chinezen met bont, muskus (geurstof) en zijde.
Eerst hielden de Chinezen de methode om zijde te maken nog geheim, maar rond 550 werd het ontdekt door monniken en gingen anderen ook zelf zijde produceren.
Zheng was de eerste keizer, de grondlegger van de Chinese staat. Er ontstond een centraal bestuurde eenheidsstaat doordat hij de politieke eenheid vergrootte. Hij zorgde voor orde met nieuwe wetten, liet wegen aanleggen en verplichtte iedereen dezelfde lengtematen, gewichten, munten, letters, etc. te gebruiken. Ook bouwde hij aan de noordgrens de Grote Muur om China te beschermen tegen nomandenvolken.
Vanaf ongeveer 100 v.Chr. werden de Chinese keizers geholpen door mandarijnen (opgeleid in de leer van Confucius (Kong Fuci)). Het confucianisme heeft veel invloed gehad op de Chinese cultuur en Korea, Japan en Vietnam.
De Chinese geschiedenis wordt ingedeeld in dynastieën. Zheng behoorde tot de Qindynastie (221 v.Chr – 206 v.Chr.). Daarna kwam de Handynastie (206 v.Chr – 589). China was toen een landbouwstedelijke samenleving met ongeveer 60 miljoen inwoners. Het Chinese rijk werd uitgebreid en de zijderoute werd beschermd tegen nomaden, waardoor de zijde-export toe nam. Een belangrijk doel van de machtsuitbreidingen was de rust/welvaart in China. Vorsten van de onderworpen landen behielden hun positie, maar moesten de Chinese hegemonie (overwicht) erkennen en tribuut betalen (als eerbetoon). Zo ontstond het tribuutstelsel (gezanten brachten jaarlijks tribuut en keerden terug met geschenken) en dat zorgde voor stabiliteit rondom China.
Er was ook een zijderoute over zee: vanaf de 3e eeuw v.Chr. reisden Grieken per schip naar India en Ceylon (Sri Lanka). Daar ontmoetten ze Chinese handelaren. De Chinese schepen waren het meest ontwikkeld. Door de uitbreiding van het Romeinse rijk in het Midden-Oosten ontstonden directe contacten tussen Rome en China en door de stijgende Romeinse welvaart steeg ook de vraag naar zijde. Maar pas in 166 (voor zover bekend) kwamen Romeinen naar China. Ook Chinezen gingen naar het Westen. Toch bleef de Romeinse kennis over China beperkt. De oudste bekende vermelding van ‘Sina’ komst uit de 1e eeuw n.Chr. Sina komt waarschijnlijk van Qin.

§1.2 In de tijd van monniken en ridders
Na een tijd van politieke verdeeldheid was er tijdens de Suidynastie (589 – 618) een eenheidsstaat. Zuid-China werd steeds belangrijker door de uitbreiding van landbouwgrond in delta van Jalta. Het Grote Kanaal (van Hangzhou naar Peking) ontstond doordat de Sui-keizers het noorden beter van voedsel wilden voorzien door het noorden en zuiden te verbinden.
Ook tijdens de Tangdynastie (618 – 907) was China welvarend met een bloeiende cultuur. De handelscontacten met buurlanden groeiden, vreemdelingen uit heel Azië kwamen in China wonen en brachten hun cultuur e.d. mee. Zo kwam het boeddhisme van Inda en de islam van het Midden-Oosten. Ook nestoriaans-christelijke monniken vestigden zich in China (in het oosten). Tussen 500 en 1000 groeide China snel. Met andere landen in Azié was nog goed contact (boeddhisten reisden over zee naa Ceylon, moslims naar Mekka), maar met Europa was geen direct contact meer. Het Romeinse rijk was gevallen en er waren oorlogen en ziektes. Behalve deze chaos maakten volksverhuizingen in Azië, Europa en de Arabische expansie contact met China onmogelijk.
Indirect was er wel Chinese invloed in Europa. China had een technologische voorsprong en nomadische volken namen bijv. de stijgbeugel mee. Daardoor kregen de adel en de ruiterlegers overwicht. Ook andere Chinese uitvindingen kwamen in Europa: kruiwagen, ijzeren keerploeg, buskruit, gietijzer, porselein, boekdrukkunst, papier, papiergeld en kompas.

§1.3 In de tijd van steden en staten
Koning Rogier van Sicilië gaf in 1139 wetenschappers de opdracht om een boek en een wereldkaart te maken. Eén van die geografen was Al Idrisi. Hij tekende in 1154 de oudste bekende kaart van Europa met China. De Europese belangstelling naar het Oosten steeg (in de tijd van kruistochten).
Eerst konden ze de zijderoute en China niet bereiken, maar dat veranderde toen de Mongoolse expansie begon. Onder leiding van Djengiz Khan veroverden ze een gebied van Polen tot Korea. In 1258 viel Bagdad (onder leiding van de opvolger van Djengiz Khan), waardoor de Arabieren hun controle over de zijderoutes kwijtraakten. Toen de paus en de kruisvaarders geruchten hoorden over een mogelijke christelijke Mongoolse leider, stuurden ze gezanten om de Mongoolse leiders te bekeren en een bondgenootschap tegen de islam te vormen. Maar de Mongolen hadden geen belangstelling.
De kleinzoon van Djengiz Khan, Kublai Khan, werd in 1264 de hoogste machthebber en in 1271 keizer van China. Hij maakte Peking de hoofdstad en gaf hoge posities alleen aan Mongolen en andere buitenlanders. De Mongolen waren wreed, maar toen ze Azi:e in handen kregen, brachten ze juist vrede en veiligheid en bloeide de handel op, waar Nicolo en Maffeo Polo van profiteerden. Ze reisden naar China en Kublai Khan bleek erg geïnteresseerd in hun beschrijvingen van het christendom en Europa. Bij de tweede reis ging Marco Polo ook mee. Na hen reisden velen anderen naar China, waaronder Johannes van Montecorvino, die bisscop werd in Peking. Mede door hem breidde het christendom langzaam uit.
Met de komst van de Mingdynastie (1368-1644) verdwenen de Chinees-Europese contacten en de veiligheid langs de zijderoute. Canton was een havenstad waarin een moslimgemeenschap ontstond. Ibn Battoeta verbleef hier en schreef positief over China, maar vond het te goddeloos. Tijdens de Mongoolse dynastie werden de macht en prestige vergroot, de Grote Muur werd gerepareerd en verhoogd en de Verboden Stad werd gebouwd (Verboden → gewone mensen mochten er niet komen). Keizer Yongle liet een grote vloot bouwen, waarmee 7 tochten werden gemaakt om indruk te maken. In 1433 maakte keizer Xuande een eind daaraan. China sloot zich af van de buitenwereld en werd een autarkie.