Marokko en cultuur

Wat zijn de deelvragen? 1. Wat is de topografie van het onderzoeksgebied? Antwoord: zie w23. 2. In welk cultuurgebied ligt Marokko? Antwoord: In het Islamitische wereld (zie w23 het gele gekleurde deel.) 3. Welke kenmerken heeft dat cultuurgebied? Antwoord: · Het geloof · Het stad · De kleding · En het vrouwen leven Het Geloof: in de zesde eeuw stichtte de profeet Mohammed de Islam. De volgelingen van de Islam heten de Moslims. Islam betekent in het Arabisch: overgave. Een moslim is iemand die zich overgeeft. Mohammed wilde dat de mensen zich overgaven aan Allah (= God). Door te bidden geef je je over aan Allah. Bidden doe je vaak in een Moskee. Mohammed verbood kunstenaars om afbeeldingen van mensen of dieren in de moskee te maken. De kunstenaars wilden de Moskee wel versieren, daarom maakten ze mooie mozaïeken en schreven met sierlijke letters teksten van de Koran op de muren. De Koran is het heilige boek van de Islam, je zou het kunnen vergelijken met de bijbel van de Christenen. Bidden doe je netjes naast elkaar en dat doe je geknield met je hoofd gebogen naar Mekka, dat is de heilige stad van de Islam. De moslims proberen zich te houden aan vijf regels, deze regels vormen het fundament van de Islam. Dit zijn de regels: 1. Geloofsbelijdenis: er is één god en dat is Allah; Mohammed is zijn profeet. 2. Gebed: 5 keer per dag (OOK ’s nachts); de oproep voor het gebed klinkt vanaf de Moskee. 3. Aalmoezen: een deel van je winst moet je geven aan armen en goede doelen. 4. Vasten: in de negende maand (Ramadan) mag je overdag niet eten en drinken en geen genotmiddelen gebruiken (bijv. sigaretten). 5. Bedevaart: elke Moslim moet tenminste een keer in zijn leven een bedevaart naar Mekka maken. De stad: Marokko heeft veel oude steden (Casablanca, Rabat, Fes). Veel mensen van het platteland trekken naar de stad, omdat ze daar hopen op werk en geld. In die oude steden is te weinig ruimte voor al die mensen. Daarom bouwen de nieuwkomers kleine huisjes aan de rand van de stad. Meestal zijn de huisjes gemaakt van golfplaten en ander afval. Vaak zijn er hele wijken van dat soort huizen. Ze noemen die wijken ook wel Bidonvilles (bidon= blik).
Kleding: Vrouwen dragen vaak sluiers en hoofddoeken De man dragen vaak tulbanden en lange gewaden. Die gewaden heten djellaba’s. Vrouwenleven: In Marokko is het leven van een vrouw heel anders dan het leven van een vrouw in Nederland. Volgens de Koran moeten de vrouwen zich bedekken voor alle mannen, behalve voor haar vader, broers, schoonvader en haar man. Daarom dragen veel vrouwen een hoofddoek en een sluier, vaak kun je alleen hun ogen en hun handen zien. De openbare ruimtes, zoals de straat en het koffiehuis, is bestemd voor de mannen. De besloten ruimte, zoals in huis, is voor de vrouwen. Niet overal zijn de regels zo streng, of zijn de mensen zo gelovig. Vooral in de grote steden hebben de vrouwen veel vrijheid. Vaak dragen de vrouwen daar gewoon modieuze, westerse kleding. 4. welke kenmerken van ontwikkeling vindt je in de bronnen over Marokko? Antwoord: Als we letten op het ontwikkelingspeil heeft de islamitische wereld twee gezichten. Aan de ene kant heeft ze de kenmerken van de derde wereld. Aan de andere kant zijn er landen die absoluut niet arm zijn. 5. Hoe is de ontwikkeling van Marokko in vergelijking met landen ten zuiden van de Sahara? Antwoord: Het is er warmer dus daarom wonen er ook minder mensen 6. Hoe is de ontwikkeling van Marokko in vergelijking met Nederland? Antwoord: Het ontwikkelingspeil van Marokko is gemiddeld lager dan het ontwikkelingspeil van Nederland. En als je naar het analfabetisme kijkt, zie je dat er in Marokko veel minder mensen kunnen lezen en schrijven (59% analfabetisme) dan in Nederland (gemiddeld 1% analfabetisme). Als je naar het BNP (Bruto Nationaal Product) kijkt dan zie je dat de Nederlanders ruim 5 keer zoveel als de Marokkanen verdienen: BNP Nederland: €13.376, en BNP Marokko: €2522, Als je kijkt naar het aantal mensen per arts zie je dat Marokko ruim 13 keer zoveel mensen per arts heeft dan de inwoners van Nederland. Marokko heeft namelijk 5294 inwoners per arts en Nederland heeft gemiddeld 398 inwoners per arts. Wat is de hoofdvraag? Wat is het ontwikkelingspeil en de cultuur van een Noord - Afrikaans land als Nederland? Antwoord: Ontwikkeling: Marokko is een land in ontwikkeling. Dat kun je zien aan de steden en aan de gebouwen. Veel bidonvilles (wijken met huisjes gemaakt van golfplaten en ander afval) worden opgeknapt met ontwikkelingsgeld van de rijke oliestaten. Ook komen er degelijke huizen of winkelgalerijen. In Marokko verdient men niet erg veel geld als je naar andere rijkere landen kijkt, maar als je naar Afrika ten zuiden van de Sahara kijkt zie je dat zij dan toch redelijk veel verdienen. Dat geld verdienen ze vaak met ambachtswerk. Ze werken vaak in kleine ruimtes met veel mensen, je moet niet raar opkijken als je in een hokje van 2 bij 3 meter, 6 mensen bezig ziet om schoenen te maken of kleren te naaien. Het is opvallend dat er in Marokko redelijk veel wordt verdiend, maar dat er maar weinig mensen kunnen lezen of schrijven. De helft van de mensen boven de 15 jaar kan niet lezen of schrijven. Het BNP ligt vergeleken met Afrika ten zuiden van de Sahara heel hoog, ze verdienen ruim het driedubbele van die mensen. De gemiddelde Marokkaan verdient namelijk ¥2522,- per jaar en de gemiddelde Afrikaan die ten zuiden van de Sahara woont verdient ¥746,- per jaar. Conclusie: Marokko is erg rijk vergeleken bij Afrika ten zuiden van de Sahara. Veel mensen verdienen geld met ambachten omdat 59% analfabetisch is.
Cultuur: Marokko ligt in de Islamitische Wereld en heeft dus ook de cultuurkenmerken van dat gebied. Dat houdt in dat de taal, de godsdienst en het dagelijks leven heel anders is dan in Nederland. Want de Islamitische wereld wordt beheerst door de Arabische cultuur, omdat het lange tijd overheerst is door de Arabieren. Voor de godsdienst hebben ze vijf regels, waaraan ze zich proberen te houden. Deze regels zijn: - aalmoezen geven - geloofsbelijdenis afleggen - vasten in de negende maand, de Ramadan - 5 keer per dag bidden - minimaal 1 keer in je leven een bedevaart naar Mekka maken. De taal die de Marokkanen spreken is Marokkaans. De mensen dragen er kleding die is aangepast aan de godsdienst. De vrouwen hebben veel minder vrijheid dan de mannen, omdat ze voor mannen die geen familie zijn, zich moeten bedekken zodat alleen nog hun ogen en handen nog zichtbaar zijn. Ook mogen zij alleen in besloten ruimtes komen. De mannen mogen ook in de openbare ruimtes komen. Conclusie: In Marokko hebben ze een veel strenger geloof en daar hebben vrouwen minder vrijheid. Een vlees gebed
O gij die gelooft
eet van de deugdelijke dingen
die Wij u
als levensonderhoud gegeven hebben
en brengt aan God dank
indien Hij het is die gij dient. Hij heeft slechts voor u
verboden gemaakt
het verstorvene, bloed, zwijnevlees
en wat geslacht is met een
aanroep
die niet tot God was (..). Besnijdenis Vrouwenbesnijdenis is een thema dat de laatste jaren veel stof deed opwaaien. In het Westen discussieren voor- en tegenstanders over het (im)morele karakter van vrouwenbesnijdenis. In Afrikaanse landen zoals Soedan en Egypte - waar vrouwenbesnijdenis vrij gebruikelijk is - wordt verwoed gedebatteerd over de vraag of de islamitische wetgeving vrouwenbesnijdenis wel of niet verplicht stelt. De besnijdenis bestaat uit het amputeren van een deel van de schaamlippen en/of de clitoris en in sommige gevallen zelfs de verwijdering van alle uiterlijke geslachtsdelen. Het is een pijnlijke en soms zelfs traumatiserende ingreep die veelal wordt gerechtvaardigd door Mohammeds cryptische uitspraak: 'voer de besnijdenis uit, maar ga daarin niet te ver'. In de Arabische tekst worden vrouwelijke imperatieven gebruikt; vrouwenbesnijdenis wordt dan ook door vrouwen uitgevoerd. Anders dan de besnijdenis van mannen is die van vrouwen voer voor psychologen, cultuur-antropologen en ethologen. Er zijn zelfs Freudiaanse verklaringen voor aangedragen. Moslims houden het erop dat een vrouw 'rein' wordt na een besnijdenis. Het gaat hier niet om properheid of schoonheid, maar om rituele of religieuze reinheid (tahara) die noodzakelijk wordt geacht om aan allerlei religieuze verplichtingen te voldoen. Ramadan Voor ruim 670.000 inwoners van Nederland begint zaterdag een bijzondere periode: de ramadan, de negende maand, waarin islamieten zich van zonsopgang tot zonsondergang onthouden van eten, drinken, roken en seksuele omgang. Tijdens de ramadan “is de hemel dichterbij”. De islam is in Nederland in opkomst en is hier in omvang inmiddels de vierde religieuze stroming. Een minderheid die zijn stempel op het land drukt, gesymboliseerd door een groeiend aantal en in stijl variërende moskeeën.
Feestdagen In de islamitische wereld worden verschillende religieuze feestdagen gevierd. De belangrijkste: Suikerfeest (ied al-fitr) Aan het einde van de ramadan is dit een feest van cadeaus en snoepjes voor de kinderen en nieuwe kleding voor de volwassenen. In Nederland wordt het Suikerfeest steeds vaker met niet-moslims gevierd om het wederzijds begrip te bevorderen. Offerfeest (ied al-adha) Wordt gevierd aan het einde van de bedevaart naar Mekka. Bij het Offerfeest herdenken moslims het offer van Ibrahim, die bereid was zijn zoon Isma'iel op te offeren voor God. Op de tiende dag van de hadj slacht iedere familie die daartoe de middelen heeft een schaap en verdeelt het vlees onder familieleden en armen. Asjoura Feest ter afsluiting van een tien dagen lange rouwperiode waarin de dood van imam Husayn (de kleinzoon van Mohammed) wordt herdacht. Dat gebeurt in de vorm van processies, passiespelen en samenkomsten waarbij verhalen en poëzie ten gehore worden gebracht. Het meest indringende ritueel is de zelfkastijding door volwassen mannen; in processie lopen ze door de straten, terwijl ze zichzelf met kettingen, touwen en stokken tot bloedens toe slaan. Maulid al nabi Feest ter ere van de geboorte van Mohammed. Is vooral onder Surinaamse moslims zeer populair.
Vrouwen De profeet Mohammed waste zelf zijn kleren. Terwijl zijn tweede vrouw een politieke stroming leidde. Wie zegt dat de Koran vrouwonvriendelijk is? “De mannen zijn zaakwaarnemers voor de vrouwen, omdat God hen boven haar heeft gesteld (..). Als mannen ongehoorzaamheid vrezen, moeten zij haar vermanen, haar vermijden in het huwelijksbed en haar slaan. God is verheven en groot.” BOVENSTAANDE - vrij vertaalde - verzen uit het heilige boek van de islam, vormen van oudsher de basis van het islamitisch denken over de vrouw. Niet voor niets staat de Koran in het Westen bekend als vrouwonvriendelijk. Vrouwen moeten volgens de Koran “in hun huizen blijven” en een galabib (omslagdoek) dragen. Bij de dood van een broer of zus erven zij maar de helft van wat een man erft. Een vrouw mag hooguit een man huwen, terwijl een man maximaal vier vrouwen mag trouwen. En vrouwen hebben - anders dan hun echtgenoot - niet het recht een echtscheiding aan te vragen. Toch is het juist de Koran die anno 1998 de weg vrijmaakt voor de emancipatie van moslim-vrouwen. Binnen het kader van de islamitische wetgeving vechten ze - soms openlijk, soms in stilte - tegen een eenzijdige, masculiene interpretatie van het heilige boek. De verhoogde belangstelling van moslimvrouwen voor de Koran valt onder meer af te leiden uit het toenemend aantal islamitische vrouwenorganisaties in Nederland die het heilige boek als leidraad gebruiken. Wat in de jaren tachtig begon als een handjevol politiek getinte clubs is inmiddels uitgegroeid tot een breed scala aan religieuze organisaties die zich ten doel stellen “de identiteit van moslimvrouwen te versterken”. Het exacte aantal islamitische vrouwenorganisaties in Nederland is niet bekend, maar schattingen lopen uiteen van enkele tientallen tot ruim honderd. Op een vrouwelijke moslimpopulatie van ongeveer 270.000. De moslima's organiseren lezingen, theatervoorstellingen, debatten, maar vooral cursussen waarbij de 'vrouwelijke' visie op de Koran centraal staat. Emancipatie via de heilige schrift, een grotere tegenstelling lijkt op het eerste gezicht ondenkbaar. En toch gaan de twee goed samen, vindt Berna Yilmaz, voorzitster van de in 1996 opgerichte Landelijke Islamitische Vrouwenorganisatie Nederland (LIVON). “Door het herinterpreteren van de Koran (iytihad) staan vrouwen voor het eerst stil bij hun rol in de Nederlandse samenleving als geheel en de islamitische geloofsgemeenschap in het bijzonder. Ze geven aan dat er niet langer namens hen gesproken hoeft te worden. Dat zij geen slachtoffers zijn, maar gelijkwaardige burgers met een eigen identiteit.” Ook Omaima Korz, voorzitster van Promotie, een stichting die de emancipatie van Turkse en Arabische vrouwen in Nederland wil bevorderen, gelooft stellig in positieverbetering van de moslima via de heilige schrift. De Egyptische geeft sinds 1992 cursussen aan jonge islamitische vrouwen, waarbij de Koran op een humane manier wordt uitgelegd. Korz: “Ik ga uit van een voor moslimvrouwen herkenbare basis, omdat de ervaring leert dat het hen meer aanspreekt wanneer je zegt 'de islam geeft je rechten', dan wanneer je de Universele verklaring van de rechten van de mens erbij haalt. Door een herinterpretatie van de Koran proberen wij de geschiedenis een nieuwe wending te geven.” Dat laatste klinkt revolutionair, maar in de praktijk gaat het er braaf aan toe bij de cursussen van Korz. In het Venlose jongerencentrum De Maagdenberg ligt de tafel bezaaid met Koranteksten en boeken van moslima's die pleiten voor een vrouwvriendelijker interpretatie van de islam, zoals de Marokkaanse sociologe Fatima Mernissi. Fatma (20), Najat (16), Loubna (23), Miriam (19) en Jamila (23) hebben hun werk of studie op deze druilerige zaterdagavond onderbroken om, onder leiding van Korz, een passage te bespreken uit de Koran. “God heeft het goed voor met mensen wier beleid onderling beraad is”, leest Korz voor. “Welk beeld roept dit op?”, vraagt ze haar cursisten. “Het beeld van een democratische geloofsgemeenschap”, antwoordt Mirjam zonder aarzelen. Ze werpt haar lange paardenstaart achteloos over haar frele schouder. Korz knikt. “En is de islam democratisch? Wordt er volgens jullie voldoende overleg gepleegd?” Loubna veert op. “Ik betwijfel het. Soms lijkt het alsof de imam alles voor het zeggen heeft, zeker binnen de umma (geloofsgemeenschap).” “En wie heeft het in het gezin voor het zeggen”, vraagt Korz. “Nemen ouders gezamenlijk beslissingen over opvoedkundige vraagstukken?” Najat onderdrukt een glimlach. “In streng-islamitische gezinnen heeft de man het voor het zeggen. Ik ken weinig gezinnen waar de vrouw de dienst uitmaakt.” Loubna valt haar bij: “Ik verdien nu mijn eigen geld en ga uit wanneer ik wil, maar als kind werd mij heel duidelijk gemaakt wie de broek aan had. Als mijn vader zei 'je mag niet uit', dan was er verder geen discussie mogelijk.” De groep is het roerend eens: binnen islamitische gezinnen is de invloed van de man groter dan die van de vrouw. “Maar”, concludeert Korz, “een samenleving is constant aan verandering onderhevig. In een land als Nederland, waar islamieten een minderheid vormen, worden moslims gedwongen zich aan te passen. Dus hoe pas je je aan, zonder je moslimhart te verliezen?” Om die vraag te beantwoorden, zoekt Korz haar heil in de hadieth, de leer en traditie van Mohammed. “Wie de hadieth leest”, legt Korz haar leerlingen uit, “zal tot de conclusie komen dat de profeet Mohammed zeer geemancipeerd was. Hij lapte zelf zijn schoenen, waste zelf zijn kleding, hielp in het huishouden en molk de geiten. Zijn eerste vrouw Chadiedja was vijftien jaar ouder en eigenaresse van een handelshuis. Zijn tweede vrouw Aisja was leider van een politieke stroming. En dan nog discussieren radicale moslimgeleerden over de vraag of vrouwen wel politiek mogen bedrijven!” Korz zucht. “Moslima's zijn vaak slecht op de hoogte van hun rechten. Ze weten bijvoorbeeld niet dat ze huwelijksvoorwaarden in hun huwelijkscontract mogen laten opnemen. Dat ze huwelijkspartners mogen weigeren en een huwelijk kunnen laten ontbinden als hun echtgenoot een tweede vrouw trouwt. Deze en andere zaken stel ik tijdens mijn lessen aan de orde.” Kennis is macht, daar zijn Korz' studenten het over eens. Miriam: “Mijn jongere broertje verwacht dat ik het huishouden doe, omdat ik een vrouw ben. Tegenwoordig zeg ik: neem een voorbeeld aan Mohammed, die kon wel zijn eigen boontjes doppen.” Najat wil, in navolging van Mohammeds tweede vrouw Aisja, de politiek in. Trots: “Ik ben onlangs uitgekozen voor het Europese Jongeren Parlement. Als alles meezit, ziet u mijn naam over een paar jaar op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer.” Fatma volgt een opleiding gezondheidskunde en gebruikt de lessen om haar positie in de Nederlandse samenleving te verstevigen. “Op school krijg ik regelmatig te maken met vooroordelen over de islam. De Koran zou voorschrijven dat moslim-mannen niet bij de bevalling aanwezig mogen zijn en jonge vrouwen bij bosjes worden uitgehuwelijkt. Nu ik meer weet over mijn eigen geloof en achtergrond, ben ik beter in staat mijn klasgenoten van repliek te dienen.” Ook de in 1993 opgerichte Nederlandse Islamitische Bond voor Ouderen (NISBO) in Rotterdam neemt de islamitische geloofsleer als uitgangspunt om de positie van moslimvrouwen te versterken. “Oudere moslimvrouwen vallen vaak tussen de wal en het schip”, zegt Berna Yilmaz, directeur van de NISBO. “Ze zijn niet of laag opgeleid, spreken slecht Nederlands en voelen zich meestal niet welkom in hun nieuwe thuisland. Kennis van de islam geeft hen enerzijds status binnen de umma en anderzijds vergroot het hun deelname aan de Nederlandse samenleving.” “Hoe? Vrouwen voelen zich veiliger in die samenleving omdat ze Allah's richtlijnen beter kennen en begrijpen. In plaats van te zeggen 'wij horen er niet bij', draaien ze het om: 'om ons kun je niet heen, want wij weten waar we voor staan'.” Islamitisch feminisme? Yilmaz zucht. “Laten we er vooral geen etiketje opplakken. Daar proberen wij moslims nu juist vanaf te komen.'