Sinds een week of drie is mijn kamer altijd brandschoon en opgeruimd. Avond aan avond help ik mijn moeder met koken en heb ik mijn pianolessen weer fanatiek opgepakt.
Heb ik ineens het licht gezien en mijn leven gebeterd? Nee, helaas. Sinds ik moet leren voor mijn eindexamens, ben ik ineens wereldkampioen uitstellen.
Opruimen en schoonmaken
Mijn bureau is bezaaid met boeken, examenbundels en papier: beschreven, leeg, gescheurd, bekrast. Lege pennen, volle pennen, potloden, gummen, woordenboeken... en ik zit erachter, op een stoel, te staren naar deze enorme bende van chagrijnigmakende spullen. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en besluit dan alles maar even te ordenen. Elk vak een apart stapeltje, zo weet ik tenminste wat ik nodig heb.
Tussen alle troep kom ik nog een paar zoekgeraakte kettinkjes en bankafschriften tegen. Laat ik die ook maar meteen even opruimen, anders blijft het zo'n chaos. Al het stof wat hierbij gepaard gaat, moet natuurlijk wel even opgezogen worden. Oh wacht, dan zal ik maar meteen even dweilen, dan is dat ook maar achter de rug. En waarom ook niet meteen de rest van het huis? Daar zal mijn moeder blij mee zijn. Wat een geweldige dochter ben ik toch.
Geen fastfood maar slowfood, heel erg slow
Twee uur later is alles brandschoon, opgeruimd en helder. Maar ik heb nog niks geleerd. Ik voel me nog niet schuldig, want ik heb bijna de hele dag nog. Eerst maar even een gezonde lunch maken, want van groente en fruit krijg je energie. O zo gezond!
Ik maak een heerlijke salade en trakteer mezelf op een paar afleveringen Friends. Zelfs het Voedingscentrum adviseert dat je tijdens het eten niet met je huiswerk bezig moet zijn, dus dan kan ik maar net zo goed even tv-kijken. Helaas is het eten eerder op dan mijn behoefte aan Friends. En zo gaat er weer anderhalf uur voorbij.
Tijd maken
Normaal heb ik nooit tijd om mijn pianolessen te oefenen, maar nu opeens dringt het begrip 'tijd maken' tot me door. Vanuit mijn ooghoek zie ik de piano glanzen. De toetsen verleiden me tot een uur lang spelen en eindelijk speel ik dat ingewikkelde stuk helemaal foutloos. Terwijl ik het pedaal intrap voor het slotakkoord, gaat de telefoon.
Het is een vriendin die voorstelt om samen even iets te gaan drinken. Dat hebben we wel verdiend na al die examenstress van vorige week, vindt ze. Tja... ik zit al de hele dag binnen, dus wat drinken kan geen kwaad. Even pauze na mijn actieve dag, en leven in een sociaal isolement is ook weer niet goed. Wie weet kunnen we ondertussen nog wel over de leerstof voor geschiedenis praten...
Als ik thuiskom kom schemert het al. Het is al avond geworden, en in de avond mag je niksen. Dat is van groot belang, want jezelf tijdens de eindexamenperiode een burn-out werken is niet handig. Ik socialize even met mijn ouders en leer nog een paar bladzijden. De rest komt morgen wel. Jee, is het alweer middernacht? Dat wordt snoozen morgenochtend...
