Klaar met school

Na 5 jaar HAVO was ik er donderdag vanaf. In een keer zou ik willen zeggen, maar dat klopt niet. Er zijn heel wat proefwerken, SO's, boekverslagen en presentaties doorheen gegaan die vijf jaren. En, dat heb ik donderdag na een maand non stop leren afgesloten, nadat ik mijn laatste examen had ingeleverd.

Scheuten melancholie jagen door mijn lichaam. Ik moet even wennen aan het idee dat ik echt nooit meer naar school hoef.

Vrijdag werd ik wakker. Geluiden van schoolgaande kinderen om mij heen. Trams die rinkelden. Reuring in mijn huis, naar werk en schoolgangers liepen de badkamer in en uit en ik lag daar. Geen plan. Geen verplichting. Niks.

Van mei tot september vakantie. Klinkt heerlijk, wat het ook is. Maar, het voelt ook als een leeg gat. Een grote lege ruimte, zonder plannen.

Ik, het meisje die vroeg om vrijheid, al die maanden. Vroeg om geen agenda, geen plannen werd de eerste paar uur vrij al gek. Dus ik maakte een plan. Ik kroop mijn bed uit, maakte mij klaar en pakte een tram naar het centrum. Ik begon bij het Centraal, ik zou mij een weg werken door het centrum. Een werkloze die door de straten wandelde, hopeloos opzoek naar werk. Naar geld. En vooral, naar zekerheid.

Want, eerlijk. Het is heerlijk. Heerlijk, zolang vrij. Geen boeken die na een geweldig weekend op je liggen te wachten op je bureau. Geen maandagochtenden waar je over je tafel hing bij de eerste Nederlandse les van de week. Geen agenda die je de stuipen op het lijf jaagt met de gemarkeerde woorden 'toetsweek', 'herkansing', 'dossiertoets' of 'boekverslag'.

Maar, na al die jaren. Vanaf mijn vierde ging ik elke dag naar school. Iedere dag de wekker. Iedere dag hetzelfde ritme. En nu, heb ik dat niet. Drie maanden geen ritme.

Dit zal gek klinken na al die jaren zeuren dat ik klaar ben met die school, dat school me gek maakt, maar weet je, ik ga het misschien wel missen.