Vlak voor de eindexamens nog een verplichte sponsorloop, hoe haalden ze het in hun hoofd?
Waarom nu? NU? Op de allerlaatste dinsdag waarop gemiste SE-werken ingehaald hadden kunnen worden? Dag der herkansingen? Misschien wel de belangrijkste dag in aanloop naar de examens!
Mijn school probeert al jaren geld in te zamelen voor het goede doel.
Zo worden er bijvoorbeeld drie dagen per jaar lolly’s verkocht, één lolly voor de prijs van vier.
Maar dit jaar leek het ze geweldig om alle leerlingen (en dus ook echt álle leerlingen) te verplichten
familie en vrienden lastig te vallen om geld te geven in ruil voor zweet. Zoveel mogelijk zweet.
Ja, je leest het goed. We moesten zoveel mogelijk mensen vragen om ons te betalen. Hoe meer rondjes we rennen, hoe meer we zweten, hoe meer geld er naar Afrika kan.
Oké, misschien ben ik niet de meest geschikte persoon om je te vertellen hoe onnozel en belachelijk het is dat school je hiertoe verplicht, omdat ik gewoon allergisch ben voor sporten. Maar er zijn behalve luiheid nog een paar andere redenen.
Ten eerste: hoe kun je iemand verplichten zich in te zetten voor ’t goede doel? Dat moet toch juist vrijwillig zijn, en zo?
Het is fouter dan een zwaarlijvige man in hotpants met een paar extra manboobies op z’n rug.
Je inzetten voor het goede doel doe je vanuit jezelf, omdat je het zelf wilt en denkt dat je je er prettig door zult voelen. Of als je een beroemd bent en wel wat free publicity kunt gebruiken. Niet omdat het moet van je leraar.
En ten tweede: het is belachelijk dat een dag lang leraren uitvallen omdat ze pleistertjes moeten plakken op falende leerlingen. Het examen komt eraan, dus ze hebben wel wat beters te doen. Onze vragen beantwoorden, bijvoorbeeld. Alle lessen vanaf 13:00 uur waren sowieso afgezegd, maar ook 's ochtends was er amper les. De brugkeutels renden namelijk 's ochtends al, en daar waren surveillanten voor nodig. Lesgevende leraren.
Daar zit je dan, op school in de aula. Kijkend naar de zwetende mormels die over de stenen van het schoolplein vooruit kruipen, nog maar één ronde te gaan. En al die tijd denk: ik had nu mijn schoolexamens in kunnen halen. Mijn gemiddelde wat op kunnen schroeven. Of nuttige examenvragen aan mijn docenten kunnen stellen.
Ook pijnlijk: beseffen dat de organisatie van deze loop meer gekost dan-'ie heeft opgebracht, gezien de tijd en roosterwijzigingen die erin zijn gaan zitten.
Bij gebrek aan onderwijs heb ik die dag helaas elders doorgebracht. Ik heb die dag uitgeslapen, even in de aula gezeten en daarna met vrienden een grasveldje buiten school opgezocht. Ik denk niet dat Afrika het erg vond dat ik niet aan het rennen was.
