Met een biertje proosten op de afloop van de examens zit er voor Erik van den Boom niet in. Dit brein à la Einstein (wiens theorieën hij overigens heeft ontkracht in z’n profielwerkstuk) is nog maar 13 als hij straks z'n diploma in handen krijgt gedrukt.
Na optredens in onder andere De Wereld Draait Door, waarin hij vertelde hoe hij als elfjarige brugger in één jaar tijd klas 1 t/m 4 in eigen tempo deed, ken je 'm misschien als het slimste kind van Nederland.
Staat dat gelijk aan ‘sociaal geïsoleerde übernerd’? Absoluut niet! Met z’n licht Rotterdamse accent weet Erik me van (bijna) al m’n vooroordelen af te keren.
Vooroordeel 1: je hamster als enige vriend
Op school is Erik altijd in ’t gezelschap van andere mensen te vinden. Zijn vriendenkring strekt zich uit over de gehele onderbouw, waar hij opvalt door z’n vlotte babbel.
Maar ondertussen bevindt hij zich dagenlang tussen (bijna-)volwassenen. Die zien hem als een soort knuffelbeer. “Soms woelen ze door m’n haar en noemen me Erikje,” geeft hij toe, “maar zo klein ben ik niet. Ik ben al langer dan sommige meisjes.”
Toch ben je als 13-jarige anders dan de andere 6-vwo'ers. Behalve de jaloerse blikken van mensen die wél moeite hebben met de lessen, zou je je kunnen voorstellen dat het enorme leeftijdsverschil je behoorlijk eenzaam maakt.
Erik verzekert me ervan dat hij daar nooit iets van heeft gemerkt. Juist de omgang met zo veel verschillende mensen maakten de afgelopen jaren voor hem zo leuk. Daarom ziet hij ook totaal niet op tegen studeren. “Op de universiteit zit ik met mensen die bijna even oud zijn als mijn klasgenoten nu, en dit gaat ook goed. Ik maak me daar echt niet zo’n zorgen over!”
Vooroordeel 2: altijd met je neus in de boeken
Erik moet lachen als ik hem vraag of leren bij z’n hobby’s hoort. “Nee, ik vind huiswerk helemaal niet leuk! Het gaat wel goed, maar daar houdt het dan ook mee op.”
Wat hij wél leuk vindt, zijn onder andere streetdance, fitness en buiten rondhangen met vrienden. Z’n allergrootste passie is muziek.
Het begon met Bach en Mozart op de piano, maar groeide door naar het zelf uitvogelen van top 40-deuntjes op de piano. Inmiddels maakt Erik z’n eigen muziek onder zijn artiestennaam Erik Arbores.
En hoewel meer dan tweehonderdduizend views zeker iets is om trots op te zijn, blijft het daar niet bij. Erik z’n muziekcreaties zijn ook al een paar keer gedraaid op schoolfeesten. Zowel de feesten van de onder- als de bovenbouw, natuurlijk, want Erik mag bij allebei naar binnen.
Vooroordeel 3: juist nooit met je neus in de boeken
Nu staan al zijn favoriete activiteiten even op een laag pitje, want ook Erik is flink aan het blokken geslagen. Het feit dat hij de stof snel oppikt, betekent namelijk niet dat werkelijk alles vanzelf gaat. Helaas: ook hij moet z’n best blijven doen. En urenlang leren dus.
Wiskunde heeft ‘ie al helemaal onder de knie, maar vooral bij scheikunde en natuurkunde is er nog wat werk aan de winkel. Daar wordt namelijk ook veel achtergrondkennis bij verwacht, waar Erik natuurlijk drie jaar minder van heeft meegekregen.
Vooroordeel 4: wiskundefanaat = moederskindje
Volgend jaar gaat deze wiskundeliefhebber vast ingewikkelde formules analyseren op de universiteit, om ’s avonds thuis weer aan te schuiven voor z’n moeders boerenkool-met-worst? Inderdaad! Deze aanname blijft overeind staan, al is het maar omdat Erik nog veel te jong is om op kamers te gaan.
Z’n plannen zijn om naar de TU Delft te gaan. Dat is bovendien lekker dichtbij. “Daar kan ik in een halfuurtje naartoe fietsen, zodat ik ’s avonds tijd heb om met vrienden van de middelbare school te blijven afspreken. Net als nu, eigenlijk.”
Meer dan een stel hersens
Toch gaan we Erik later niet alleen als professor herkennen, hoopt hij zelf. Als het aan hem ligt, maakt hij daarnaast z’n carrière als producer in de muziekbusiness. Zeker nu hij al heel wat publiciteit heeft gekregen de afgelopen tijd zijn de kijkcijfers van z’n filmpjes omhoog gevlogen.
Wij mogen ‘m dan een vertederend en geniaal jochie vinden, zelf hoopt hij dat mensen verder kijken dan zijn schoolprestaties. “Als mensen aan mij denken, dan hoop ik dat ze niet alleen m'n leeftijd onthouden. Ze moeten me zien als een normale jongen die leuke muziek maakt.”
Leuke muziek? Gigantisch goeie muziek, en dat voor een mannetje van 13. Luister zelf!
Vandaag beginnen de centrale examens voor de havo en het vwo. Morgen sluiten ook de vmbo'ers zich aan. De redactie van Scholieren.com wenst alle examenkandidaten ontzettend veel succes en plezier toe de komende twee weken.
Reacties Reacties
26💜 Lucht je hart, help elkaar en blijf respectvol 💜
Lees onze volledige Communityregels
N.
#.
dat wil toch iedereen!, ik wou dat ik zo slim was!
A.
I.
U.
Yeah right!
T.
D.
M.
Succes
D.
F.
Maar ik moet dan wel weer meteen denken: als het bij mij anders was gegaan...?
Op de basisschool ben ik ongelofelijk gepest, de docenten dachten op een gegeven moment zelfs dat ik dom was omdat ik niks deed uit verveling, en daardoor (omdat ik niet begrepen werd, etc.) ook allerlei rare dingen ging doen... zand eten... domme dingen zeggen, enzo... :/
Ik ben in die acht jaar basisschool vijf keer van school gewisseld, maar ik was zo 'anders' dat ik nergens in paste. Ondertussen was ik voor buitenstaanders al bijna een 'metal retard', als je me leerde kennen ontvouwde zich echter een heel ander persoon...
Op mijn 9e kreeg ik de diagnose: zware asperger, dyslexie, ADHD en nog een paar van zulk soort 'plakplaatjes'. Ik ben toen naar een speciale school gegaan, een zogenaamde 'Nieuwe Leren' school. Daar heb ik, wat betreft "algemene vaardigheden", helemaal niks geleerd. Sowieso had ik het wel gehad met leren; alles was saai alles was k*t en ik deed dus het liefst maar he-le-maal niks.
Maar op die school kon ik me 'emotioneel' wat meer op een lijn terugbrengen. Toen ik daar kwam kon ik niet samenzijn met andere kinderen, ging ik soms zomaar gillen, huilen en bijten, wou ik liever doodgaan en nog een paar van zulk soort dingetjes. Toen ik daar wegging kende ik het alfabet niet, kon ik geen klokkijken, wist ik niet wat een "onderwerp" of "lijdend voorwerp" was, en kon ik nog geen rekensommetjes maken tot 10. Ik kon echter wel 'gewoon' met anderen omgaan, etc. ik was mentaal veel meer tot rust gekomen en enkele jeugdtrauma's waren beter verwerkt.
Ik heb op die school een zogenaamde 'drempeltoets' gedaan, deze moest ik VIER keer overdoen voordat ik een VWO score had. De eerste keer ben ik op een gegeven moment zelfs gewoon weggelopen...
Ondanks dat alles ben ik -vreemd genoeg- toch aangenomen op een gymnasium dertien kilometer uit de buurt. Al meteen toen ik daar een voet binnen zette wist ik "dit is het!"
De 1e was ongelofelijk trubbelig, ik werd door veel mensen gepest en had geen vrienden. Ik moest zowat alle basisschoolstof inhalen, leerlingen lachten me uit omdat ik geen klok kon kijken, etc. en leraren vonden mij ook een beetje een 'zonderling' figuur. Mijn schoolresultaten waren een ramp, maar ik ben toch overgegaan naar de 2e.
In de 2e stond ik bij het 2e rapport ZES tekorten. Ik had gelukkig wel meer vrienden, al werd ik nog steeds gepest. Na heel wat bikkelen en stress ging ik ook toen weer over. Al dan niet als bespreekgeval.
In de 3e was het weer raak, en HOE!?! ZEVENTIEN tekorten deze keer! Geen enkele leraar -afgezien van een!- gaf me enig kans van slagen, ik zelf ook niet trouwens, noch mijn ouders. Eigenlijk dacht iedereen dat het nu echt fout zou gaan lopen... maar toch... heb ik -wonder boven wonder- dit op kunnen halen.
Nu zit ik in de 4e, en heb GEEN tekorten en sta minimaal vijf achten. Erbij genomen dat ik 90% van de tijd niksdoe, zowel thuis als op school (haha, tekenen! ^^)... toch voelt het alsof ik heel veel moet doen! (komt vast omdat ik wel drie uur ofzo per dag bezig ben, maar het merendeel gewoon iets anders aan het doen ben...tja... lange concentratie spanne??)
Maar ik ben heel verlegen, ik durf he-le-maal niks. Ik zou bijvoorbeeld wel bij de schoolkrant willen, of bij het speciale "natuurkunde groepje" waar ze allerlei interessante dingen bespreken die in de lessen gewoon achterwege gehouden worden... maar ik durf het allemaal niet! Ik zeg altijd "dat komt later wel, ik ben nog zo jong", maar nog even en ik ben NIET meer "zo jong" (ik ben nu 16), en bij het zien van verhalen van mensen die het heel jong al maken voel ik me een beetje triest... het gevoel dat ik mijn leven aan het vergooien ben...! Iedereen zegt altijd als ze dit horen "maar je bent kei ver gekomen", "dan laat je toch zien dat je juist slim bent" etc. etc. maar zo voel ik me helemaal niet...! Ik voel me onzeker en dom, heel, heel dom! :<
nouja, sorry voor dit lulverhaal (ahem een verkorte versie van mijn leven... >_> alleen dan zonder de "pikante details" ...)
maar ik moest het gewoon ff kwijt. Lees het maar gewoon niet, oke! Het gaat toch nergens over!
I.
A.
Ik wou dat ik ook de stof wat sneller op kon pikken!
Maar wat ik vooral zo knap vind, deze jongen zit bij veel oudere leeftijdsgenoten in de klas(ik wordt zelfs al aangekeken omdat mn vrienden 2,3&4 jaar ouder zijn) maar die klasgenoten van hem die respecteren hem gewoon!
Lijkt me wel lastig hoor, omdat ze toch wel met andere dingen bezig zijn, maar echt respect voor die knul, en al helemaal omdat ie zichzelf ondanks zn hoogbegaafdheid(want zo mag ik het wel noemen denk ik??)toch niet boven anderen plaatst en toch gewoon doet wat ie zelf wil!
Echt jonge, dikke respect!!(Y)
P.
F.
Oh, ik vroeg me alleen af....Blijkbaar gaat hij wél met leeftijdsgenoten om? Hij vertelt dat als hij op de uni zit nog steeds afspreekt met vrienden van de basisschool? Dat kunnen natuurlijk niet z'n 'maten' van de zesde klas zijn want die studeren dan ook... Mooi om te lezen! :) Want je hoort kei vaak dat die extreem hoogbegaafde kinderen geen leeftijdsgenoten als vrienden hebben. Leuk artikel!