Voor mij als examenleerling komt dit nieuws precies op tijd. Avond aan avond zat ik met de handen in het haar. Nu is het genoeg. Ik pak m'n pen op, want bij deze ga ik al schrijvend de strijd aan!
De bron van alle ellende
We spoelen terug naar een aantal maanden geleden, het begin van het schooljaar. Ik heb me nog niet druk gemaakt over m’n examens, ben nooit echt het type met-de-hakken-over-de-sloot geweest. Ik betrap me er zelfs op nog dingen te weten van vóór de zomervakantie.
De eerste les van de eerste schoolweek deelde mijn leraar wat examenopgaven uit. Vol goede moed begon ik, maar binnen vijf minuten was het duidelijk. Mijn algemene ontwikkeling bleek miniem en de Examenbundel had me ontmaskerd. Vanaf dat moment was mijn leven nooit meer hetzelfde. Eeuwige twijfel, slapeloze nachten, angstwekkende dromen – ze overvallen me sindsdien elke dag.
Time for change
Maar schrijven schijnt daartegen helpen, dus hier zit ik. Klaar om mijn angsten te verwerken op papier. Ik sluit mijn ogen en probeer me de situatie in te beelden. Zo erg kan het toch niet zijn? Per slot van rekening zijn alle onvoldoendes op het moment van spreken netjes weggewerkt. Al waren dat mini-toetsjes over mini-hoofdstukjes, waar je rustig een avond voor kon gaan zitten en waar je het zojuist een maand of twee over had gepraat…
Dit gaat de verkeerde kant op. Ik herlees m’n woorden en probeer de zaak rationeel te bekijken. Realistisch gezien moet zelfs ik deze immense hoeveelheid vast wel in m’n hoofd kunnen krijgen. Ik moet het gewoon zien als een soort samenvatting. Een overzicht van de afgelopen zes jaar. Als het goed is, komt alles me bekend voor.
Gaan met die banaan?
Behalve dan zuur-base-reacties bij scheikunde… En redox, daar had ik ook niet echt wat aan gedaan. Nu ik het zo zie, had ik dat ene hoofdstuk met natuurkunde ook niet overgeslagen? Bovendien weet ik nog geen lever aan te wijzen in het menselijk lichaam.
Terwijl ik m'n gevoelens nog steeds driftig neerpen, maakt een beklemmend gevoel zich van me meester. Ik zie mezelf al zitten in de examenzaal. Twintig minuten te laat, half van m’n fiets geblazen door de vreselijke tegenwind. Een boze examinator met een donderpreek. Tien pennen die allemaal leegraken, net als mijn hoofd bij het lezen van de eerste vraag. Synthese? Osmotische waarde? Hadden we geen Frans vandaag?
Het moment van de waarheid
Met trillende handen beweeg ik m’n pen in gedachten naar de kantlijn van het examenblad. Vraag 1. Geen idee. Dan maar vraag 5. Hoe meer vragen ik ‘later wel beantwoord’, hoe wanhopiger ik word. M’n keel wordt droog en ik grijp naar m’n flesje, maar bemerk dat ik die vergeten ben.
Ik gedachten moet ik naar de wc, maar mag niet gaan. Ik kijk op de klok, en zie dat ik nog maar vijf minuten heb. Ik probeer de antwoorden voor me te zien, maar aanschouw enkel mijn leven dat aan me voorbijtrekt. Gedoemd tot een bestaan als de eeuwige scholier.
Wacht! Dit móet een nachtmerrie zijn! En het is nog maar maart. Ik ontwaak als uit een trance, met het angstzweet op m’n rug. Wat nou 'kalmeren door het opschrijven van je verwachtingen'? Uit pure frustratie gooi ik m’n pen door de kamer heen en verscheur het blaadje.
Leuk geprobeerd
Schrijven, rustgevend? Dacht het niet. Dan nog liever elke nacht met klamme handen wakker schrikken door examengerelateerde nachtmerries. Daarom ga ik de komende drie maanden gewoon weer lekker door met m’n oude tactiek – zalige onwetendheid.
Reacties Reacties
4💜 Lucht je hart, help elkaar en blijf respectvol 💜
Lees onze volledige Communityregels
P.
K.
(Voorbeeld: Ga een half uur eerder op weg als je examen hebt. Dan red je het vast nog lopend! Dan heb je een plan om te werken aan je angst)
S.
I.
ik heb het ook geprobeert en het maakt het alleen nog maar erger.
misschien weet ik zelfs waarom:
dezelfde dingen (kan van alles zijn, bijvoorbeeld onregelmatige werkwoorden van de Engelse taal of juist je gevoelens die je opschrijft (ja, die zijn grotendeels hetzelfde)) telkens weer opnieuw opschrijven zorgt ervoor dat je het beter kan onthouden. als je dus je gevoelens gaat opschrijven zou je deze theoretisch gezien beter onthouden. het resultaat hiervan is dat je of dezelfde stress en frustratie blijft houden of de situatie verergerd (dat is niet de bedoeling neem ik aan).
ik ben overgegaan op simpel: leer alsof je een overhoring krijgt door je favoriete leraar (die ook al heb je het fout, het toch goed keurt (lijkt onlogisch, maar werkt wel als motivatie)), denk vooral niet aan het examen (alleen op het allerlaatste moment), oefenen is de sleutel tot succes (neem maar als voorbeeld woordjes stampen), maak examenopgaven onder het motto toets/schriftelijke overhoring en gun jezelf af en toe rust (het is net tandenpoetsen: liever 2x op een dag wat langer en goed, dan 5x op een dag kort en/of slecht. kortom neem hetgene wat je moet leren 's morgens en 's avonds een keer door, en doe in de tussentijd iets anders (om je hoofd leeg te maken)).
geloof me het is beter om af en toe je rust te pakken en je hoofd leeg te maken, dan onder grote druk, stress en frustratie te leren. want je neemt geen stof in je op als je de hele tijd gefrustreerd zit te leren.
en 's avonds leren lijkt een goed idee, maar 's ochtends schijnt de mens veel sneller leerstof te kunnen onthouden dan 's avonds. gebruik de avond dus om te rusten, tv te kijken of wat dan ook, om je hoofd rust te gunnen.