Examenstunt: één groot slagveld

Je hebt zes jaar lang, vijf dagen per week, van half 9 tot een uur of 4 doorgebracht op school. Je kent alle hoeken van het gebouw door en door. Hebt een hekel aan driekwart van de docenten, je weet hoe de aula ruikt, weet welke wc's altijd vies zijn, bent op de plekken geweest waar niemand mag komen.

Kortom: je kent de school en zijn inwoners door en door. Dan wil je wel eens iets anders.

Hoe lekker is het dan om op de laatste dag dat je daar in lokalen moet zitten om je tijd te verdoen, al die verspilde uren te wreken en de school te veranderen in één groot slagveld? Dat is wat laatst bij ons gebeurde.

Waterballonnen en waterpistolen

Iedereen zit nietsvermoedend in zijn lokaal, totdat de deuren open worden geslingerd en leerlingen worden bekogeld met waterballonnen en waterpistolen. De chaos is begonnen en zal nog wel even zo doorgaan. Gillend rent iedereen alle kanten op. Of, nou ja, het is eerder glibberen, want de vloeren zijn ondertussen al spekglad geworden.

Nu eenmaal paniek is gezaaid en niemand meer op één specifieke persoon let, grijpen de examenleerlingen hun kans om de wat gevaarlijke dingen te doen. Wat je je daarbij moet voorstellen? Eieren die door de hele school vliegen. Ketchup en mayo op de muren en het plafond. Overal wc-papier, dat in combinatie met saus een behoorlijk vies prutje wordt. En dan natuurlijk de 700 gillende leerlingen die daar tussendoor rennen, de eieren ontwijkend en half kokhalzend van de stinkbommen.

Rookbommen

Het lijkt me heerlijk om als zesdeklasser de paniek op het gezicht van de leraren te zien. Jíj hebt het gedaan: na die zes jaar lange marteling is het nu de beurt van leraren om te lijden. En dat doen ze, paniekerig en wanhopig, als ze de leerlingen proberen de school uit te krijgen. Maar grotendeels worden ze genegeerd of aan de kant geduwd. Een enkele leerling durft zelfs zijn waterpistool op de leraar in kwestie te richten en hem vol in het gezicht te spuiten.

Maar er kan nog best een schepje bovenop, vind je. Wat moet je doen om onder 700 hysterisch rondrennende leerlingen nog meer angst te zaaien? Je gooit rookbommen. Nu heb je 700 hysterisch rondrennende bijna-blinde leerlingen. Een geweldig tafereel ontstaat. Gillende leerlingen die door de gang rennen, tegen elkaar opbotsen en in de mayonaise vallen. Als ik zelf niet zo hard aan het rennen was, zou ik huilen van het lachen. Wat een prachtige plaatjes. Zodra het brandalarm afgaat, kan je me wegdragen. Maar stop, focus, ga rennen, red jezelf.

Sprinkhanen

Rennen. Links een sadistisch lachende zesdeklasser. Doorrennen. Rechts een huilende, doorweekte brugklasser. Doorrennen. Geen tijd voor. Recht voor je zes leraren die heen en weer springen en op de grond stampen. Doorrennen.

Wait, what? Terugrennen. Dit is het leukste wat ik in mijn hele leven heb gezien. De examenleerlingen hebben sprinkhanen vrijgelaten en de docenten springen erachteraan om ze dood te trappen. De geconcentreerde gezichten van mijn afdelingsleiders en geliefde docenten zijn onbetaalbaar.

Slagveld

De school begint langzaam leeg te raken, want de leraren zijn inmiddels hardhandig bezig om de school te ontruimen. En dat is hij op een gegeven moment - op een paar leerlingen, eieren, mayonaise, sprinkhanen, ketchup, wc-papier en andere troep na. De school is één groot slagveld en ik hoop maar dat ze het snel schoonkrijgen want het is geen gewone dag: vanavond is het ouderavond. Arme leraren.