Het leven van Thea Beckman

Inhoud Het leven van Thea Beckman
De belangrijkste onderwerp van haar boeken
De manier van werken
Inhoud van het gelezen boek
Mening over mijn gelezen boeken
Belangrijkste andere boeken in grote lijnen weergegeven
Recensies
Recensies van andere boeken
Litratuurlijst Het leven van Thea Bechman Thea Beckman werd op 23 juli 1923 geboren.Ze was enig kind. Op haar twaalfde wou ze schrijver of ontdekkingsreiziger worden en ze had nog meer plannen.Ze wilde studeren, maar als meisje kon dat niet in die tijd. Na de lagere school ging ze naar de industrieschool. Ze zou daar opgeleid worden tot naaister, maar ze bracht er niks van terecht. Ze is van school afgestuurd. Daarna heeft ze 7 jaar ULO gedaan. Daarna werkte ze wat jaartjes op kantoor. Op haar 21ste trouwde ze met Dirk Hendrik Beckmann. Ze werd huisvrouw en kreeg drie kinderen: Rien, Jerry en Marianne. Ondertussen was ze wel al begonnen met korte verhalen schrijven. Voor de Kris Kras en de Taptoe. In 1957 verscheen een volwassenenroman Anjers voor Angèle een boek dat niet zo goed was. In dat jaar kwam ook haar eerste kinderboek uit, De ongelooflijke avonturen van Tim en Holderdebolder. Ze werd pas echt bekend toen ze in 1971 de Zilveren Griffel kreeg voor het boek Met Korilu de Griemel rond. Toen haar kinderen groot waren ging Thea studeren. Eerst ging ze naar het atheneum wan met haar Ulodiploma kon ze nog niet naar de universiteit. In 1975 haalde ze haar diploma en ging sociale psychologie studeren in Utrecht. Ze vindt naast studeren: reizen, lezen, cryptogrammen oplossen, pianospelen en haar katten verzorgen ook heel leuk. Ze is ook al oma. Haar zoon Jerry heeft twee kinderen gekregen Arnold en Elvira en haar dochter Marianne heeft drie kinderen gekregen Jiri, Shasita en Zoë. De belangrijkste onderwerp van haar boeken. Thea Beckman heeft verschillende verhaalsoorten geschreven: - fantasieverhalen - historische verhalen - eigentijdse verhalen - toekomst verhalen

Historische jeugdboeken kun je in vier groepen verdelen: - verhalen waarin het avontuur centraal staat - verhalen waarin de schrijver vooral dingen over vroeger wil vertellen - verhalen waarin de nadruk ligt op de karakters van de personen - verhalen waarin het vooral gaat om de boodschap
De boeken van Thea Beckman behoren niet tot één type. Thea verwerkt historische informatie in avontuurlijke verhalen zodat het een boeiend verhaal wordt. In haar boeken is vaak ook een boodschap aanwezig. In al haar boeken speelt avontuur een grote rol. In haar verhalen zit veel actie en spanning. Ook wil ze graag allerlei dingen over vroeger vertellen. Haar boeken zien soms niet helemaal begrijpend in elkaar. Naast spannende stukken kom je ook wat beschrijvende stukjes tegen waarin uitleg en toelichting bij de gebeurtenissen wordt gegeven of waarin de sfeer en de omgeving uitgebreid wordt beschrijven. Thea Beckman heeft een duidelijke boodschap in haar boeken: vrouwen worden ten onrechte achtergesteld en de maatschappij geeft hun te weinig kansen om zich te ontplooien. Ze laat vaak in haar boeken slimme, intelligente vrouwen optreden die laten zien dat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen en de mannen aankunnen. Via haar hoofdpersonen laat Thea zien wat ze belangrijk vind in het leven: persoonlijke vrijheid en ruimte, gezond verstand gebruiken, trouw, liefde en zoveel mogelijke jezelf zijn. Ze heeft kritiek op: onverdraagzaamheid, machtige en autoritaire mensen, geweld, oorlog, bijgeloof en geloof. De manier van werken: Als ze historische boeken gaat schrijven gaat er veel studie vooraf. Ze gaat eerst lezen over de periode waarin haar verhaal zich gaat afspelen. Daarna bezoekt archieven. Ze gaat kijken op plaatsen waar het boek zich afspeelt.Bekijkt schilderijen en oude platen. Pas als ze zich heeft ingeleefd in het tijdvak gaat ze er over schrijven.Het schrijven zelf is een creatief avontuur, waarbij ze van tevoren nooit weet hoe het afloopt. Ze vindt haar eerste hoofdstuk het moeilijkst om te schrijven. Die schrijft ze wel 6 tot 7 keer over. Ze schrijft het over totdat ze voelt dat het goed zit. Daarna gaat het steeds soepeler. Soms schrijft ze wel 30 tot 40 bladzijdes per dag. En als het niet lukt maar 3 of 4. Ze weet zelf ook nooit hoe het verhaal afloopt. Het verhaal ontwikkelt zich langs een logische lijn.Thea krijgt tijdens het schrijven allemaal ideeën. Soms loopt het verhaal vast en dan moet ze weer helemaal opnieuw beginnen. Inhoud van het gelezen boek. Ik heb 2 boeken van Thea Beckman gelezen het boek: wij zijn wegwerpkinderen en heb boek: wonderkinderen Hier de samenvatting van Wij zijn wegwerpkinderen: Yvonne, Benito en Marcus zijn wegwerpkinderen. Yvonne is de oudste daarna Benito en daarna Marcus. Yvonne was net 3jaar toen ze in Buren kwam. Benito net 2 en Marcus nog geen 1 jaar. Yvonne is de hoofdpersoon in dit verhaal. Het zijn drie kinderen die elke keer weer naar een ander weeshuis moeten. Ze hebben niet echt familie ze komen dan wel vaak bij hun oma, en soms bij tante Alie maar voor de rest niet. Er is hun verteld dat hun ouders zijn omgekomen bij een auto ongeluk. Yvonne, Benito en Marcus zijn naar het weeshuis De Toeval geplaatst dat staat in de Bronkpolder. Ze kwamen uit het weeshuid Buren, maar Buren moest gaan sluiten omdat er een museum op die plaats werd gebouwd. Ze waren bevriend met juffrouw Caro hun verzorger in het weeshuis. Ze vonden het heel moeilijk om afscheid van haar te nemen. Ze waren met zijn drieën overgeplaatst omdat ze familie niet willen scheiden. In De Toeval kregen ze als groepsleider juffrouw Annie. Yvonne kwam bij een meisje Marieke op de kamer te liggen. Marieke was 13 en Yvonne 12. Yvonne ging naar school in Pronkpolder. Ze werd bevriend met Jeanne. Op een dag gingen Benito en Yvonne naar oma toe. Yvonne moest iets uit het laatje pakken voor der oma. In dat laatje lag een foto van een vrouw met een baby. Toen ze aan der oma vroeg wie dat was bleek het haar moeder te zijn. Haar oma vertelde dat haar ouders nog leefde. Over haar vader wilde haar oma niet praten die had in de gevangenis gezeten. De familie had hem afgestoten. Op een nacht in De Toevlucht werd Yvonne wakker het stonk er naar brand. Ze moesten allemaal naar buiten, maar ze miste een persoon Piet. Piet was niet in het weeshuis de politie ging hem zoeken. Ze hebben hem gevonden in Alkmaar hij had de brand aangestoken. Ze gingen met ze allen de troep opruimen die was aangericht door de brand. Piet moest mee naar het politiebureau. Er was een grote boerderij in Bolk en dat werd omgebouwd tot een pleeghuis. Yvonne, Benito en Marcus mochten daar gaan wonen met nog een meisje Patricia. Hun pleegouders waren Tante Marie en Oom Rienus en die hadden nog een zoontje Freddy. Later ging Patricia weg en kwam Bert voor haar in de plaats. Toch wilden Yvonne, Benito en Marcus hun moeder leren kennen. Hun pleegouders schrokken daar wel een beetje van. Oom Rienus had een brief geschreven naar hun moeder Karen Hoytink. Hun moeder had terug geschreven en kwam op bezoek. Ze bleek weer een kind te hebben een jongetje Ronald van haar tweede huwelijk. Maar ze was alweer gescheiden. Ze deed niet echt aardig tegen Yvonne, Benito en Marcus. Ronald kreeg altijd zijn zin. Hij was een beetje verwend. Karen kwam vaker opbezoek maar een succes was het niet. Ze mochten haar niet zo. Met kerstmis kwam ze ook. Yvonne, Benito en Marcus hadden iets voor der gemaakt. Toen ze dat aan haar gaven zag het er niet uit dat ze et echt leuk vond. Ze had helemaal niks voor hen meegenomen. Op de verjaardag van Marcus kwam ze ook niet hij had niet eens een kaartje gehad. Toen Karen een keer weg ging zei ze tegen Yvonne “o, ja ik heb nog wat voor je Yvonne”. Het was een fotoboek van toen ze klein was. De laatste foto was van haar 1ste verjaardag er stonden allemaal mensen op. Toen haar oma jarig was nam ze het boek mee. Ze liet de foto met al die mensen erop aan iedereen zien. Iedereen wijste dan aan wie, wie was maar 1 persoon sloegen ze telkens over dat was Yvonne’s vader. Mar dat werd niet gezegd ze waren nog steeds boos op hem en wat hij gedaan had wisten Yvonne en haar broertjes niet. Er kwamen 2 nieuwe kinderen in het pleeghuis Willy en Marieke. Bert was bij een leraar gaan wonen Peter. Tante Marie was ziek geworden en ze moesten weer terug naar De Toevlucht. Naar een paar weken op De Toevlucht werken ze bij elkaar geroepen. Tante Marie en Oom Rienus konden het werk niet meer aan dus kregen ze nieuwe pleegouders. Tante Stella en Oom Koos. Willy vond dat niet zo leuk. Ze ging de pleegouders dwars liggen niet luisteren een weekend niet huis komen uiteindelijk werd ze weggehaald en haar zusje Marieke moest mee. Yvonne ging bij haar tante Alie logeren. Tante Alie bleek het adres van haar vader te hebben. Ze had nog contact met hem gehad nadat hij gepakt was en in de gevangenis zat. Toen Yvonne terug naar huis ging had ze vanuit een telefooncel naar huis gebeld en gezegd dat ze een dag later kwam want tante Alie had haar hand verbrand dat was een smoes want ze ging haar vader opzoeken. Toen ze bij haar vader aankwam was hij verbaasd. Eerste deed er een vrouw open en toen Yvonne zei dat ze familie was zei ze familie heeft hij niet meer. Uiteindelijk mocht ze binnen komen. Ze had het hele verhaal gehoord van haar vader waarom hij in de gevangenis zat. Haar vader had een vrouw As en een zoon Guido. Toen Yvonne op het station stond en naar huis belde was tante Stella een beetje boos want ze was er achtergekomen dat tante Alie helemaal geen verbrande hand had. Yvonne had verteld tegen tante Stella dat ze naar haar vader was geweest en dat hij heel aardig was. Haar vader had beloofd om van de zomer naar Bolk te komen. Samenvatting wonderkinderen: Wijntje komt voor het eerst op haar nieuwe school in de brugklas. Eerst wordt er vreemd tegen haar aangekeken, want ze is pas tien jaar oud. Op de basisschool heeft ze twee keer een klas overgeslagen groep 3 en groep 5 omdat ze zo goed kon leren. Nu gaat ze naar het gymnasium. Op de basisschool deed ze alles samen met Tom, die net zo goed in leren was als zij. Samen leerden ze en samen brachten ze hun vrije tijd door. De meester van de basisschool wilde dat ze allebei naar het gymnasium gingen, Tom haalde zelfs de hoogste score voor de Cito-toets die je kunt halen, maar zijn vader wilt dat niet. Die is elektricien en zijn oudere broer leert daar ook voor. Hij vindt het een uitstekend beroep dus moet Tom, dat ook worden. Hij vindt dat Tom het maar hoog in zijn bol heeft en geeft Wijntje en haar ouders de schuld daarvan die wonen, in zijn ogen, in de rijke buurt en vinden hun maar minderwaardig. Tom heeft soms goede ideeën voor de strip van de vader van Wijntje, maar ook daar wilt de vader van Tom het liefst niets van weten. Wijntje went al snel op school, ze heeft weinig vrienden, maar dat vindt ze niet erg. Ze mist Tom wel erg, want Tom was even slim als zij. Tom heeft het totaal niet naar zijn zin. De theoretische vakken zijn te makkelijk, de praktijkvakken liggen hem niet. Zijn vader wordt boos als hij met een rapport thuis komt met onvoldoendes voor de theoretische vakken. Verder wordt hij op school wel eens gepest. Hij is pas tien en dus klein. De vader van Wijntje heeft ook nog geprobeerd de vader van Tom over te halen maar die wil er niks van weten. Dus Tom moet naar het VBO. Tom besluit zelf het heft in handen te nemen en een hongerstaking te beginnen. Zijn ouders nemen hem daarbij niet serieus totdat hij bij de dokter flauw valt van de honger. Hij moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Zijn ouders begrijpen langzaam dat ze een verkeerde keus hebben gemaakt, zeker na een gesprek met de kinderpsycholoog. Deze heeft uitgebreid met Tom gepraat en is erachter gekomen wat de problemen zijn. Ook is hij ervan overtuigd dat Tom naar het gymnasium moet en de omgang met Wijntje juicht hij ook toe omdat het beiden bijzondere kinderen zijn. Ze kunnen goed met elkaar opschieten omdat ze wonderkind zijn. Tom mag na de zomervakantie naar het gymnasium. Tom kwam dan wel niet bij Wijntje in de klas maar dat gaf niet.
Mening over mijn gelezen boeken. Ik vond het boek wij zijn wegwerpkinderen een mooi en leuk boek. Ik vond het leuk omdat Yvonne en der broertjes van alles meemaken. Zoals de brand in het weeshuis. De dingen die op school gebeuren. Ik vond het minder leuk dat die moeder niet wat aardiger was, maar wel leuk dat ze der vader vond en dat hij wel aardig was. Terwijl hij volgens de familie iets ergs had gedaan.Ik vond het wel zielig voor ze dat Tante Marie en Oom Rienus weg gingen omdat, ze die zo graag mochten. Het was een makkelijk boek om te lezen geen moeilijken. Het boek bleef ook boeiend of te lezen het werd niet saai na een tijdje. Het was een leuk boek. Het boek wonderkinderen vond ik ook een leuk boek. Ik vond het leuk omdat het over hoogbegaafde kinderen ging die het goed met elkaar konden vinden. Je las het boek ook zo uit.Ik vond het wel stom van die vader van Tom dat Tom niet naar het gymnasium mocht, terwijl hij vet slim is. Ik vond het ook leuk dat Tom het zo goed met Wijntjes vader kon vinden en hem kon helpen met zijn strip. Ik vond het wel stom van Tom dat hij in hongerstaking ging maar hij heeft er wel wat mee bereikt dat vond ik wel goed.Ik vond het leuk dat hij uiteindelijk toch naar het gymnasium mocht en dat hij weer met Wijntje om mocht gaan! Belangrijkste andere boeken in grote lijnen weergegeven: Kruistocht in spijkerbroek: Twee professoren flitsen Dolf Wega, vijftien jaar oud, met hun tijdmachine terug in de tijd. Het is de bedoeling dat Dolf terechtkomt in 1212, in Montgivray in Frankrijk. Hij wil graag een riddertoernooi zien en zal na vier uur weer worden teruggeflitst. Er gaat iets fout. Dolf komt terecht bij de Duitse stad Worms, een dag of tien later dan gepland. Hij maakt kennis met de student Leonardo. Op het moment dat Dolf terug moet keren naar zijn eigen tijd, kan hij de juiste plaats niet bereiken, omdat een eindeloze stoet kinderen langs trekt. Een middeleeuwse jongen verdwijnt in zin plaats en Dolf zit vast in 1212. Dolf en Leonardo sluiten zich bij de stoet kinderen aan. Het is een kinderkruistocht, gestart in Keulen, op weg naar Jeruzalem om de heilige stad te bevrijden van de Saracenen. De kinderen volgen Nicolaas, een jongen die de opdracht van God gekregen heft om een kinderleger bij elkaar te brengen. Twee monniken vergezellen hem, Dom Anselmus en Dom Johannis.De tocht verloopt ongeordend. Niemand let op de kinderen. Daarom zorgt Dolf voor een aantal verbeteringen. Onderweg vallen er toch slachtoffers en moeten er veel moeilijkheden overwonnen worden. Ze bereiken Genua, de plaats waar de zee voor Nicolaas zal wijken. Daar hoort Dolf eindelijk hoe het in elkaar zit: de monniken zijn bedriegers, het is de bedoeling dat de kinderen per schip naar Noord-Afrika gaan om daar als slaaf verkocht te worden. Dolf licht de leiders in en die geloven hem. Maar de andere kinderen zijn niet overtuigd. Nicolaas probeert zonder resultaat de zee te laten wijken. Als Dom Anselmus zich meldt met de schepen, storten de bedrogen kinderen zich op hem en verscheuren hem. De kleinste en zwakste kinderen keren naar huis terug met Dom Johannis. De rest trekt verder. Onderweg blijven steeds meer kinderen achter.In Brindisi zorgt de bisschop dat de resterende kinderen per schip naar Venetië kunnen vertrekken om daar werk te zoeken. Dolf krijgt een boodschap uit de toekomst. Hij zorgt dat hij op de juiste tijd op de juiste plaats is en keert dan terug naar de twintigste eeuw. Mijn vader woont in Brazilië: Monique, een meisje van twaalf jaar, komt samen met haar moeder Irene in een dorp te wonen. In de brugklas sluit Monique vriendschap met Albert-Jan en kees. Albert-Jans moeder is niet erg enthousiast over Monique, want haar moeder is niet getrouwd. Dan duikt Moniques vader Fred op. Monique heeft hem nog nooit gezien, want hij werkt als ingenieur in Brazilië. Irene vertelt nu pas aan Monique dat ze niet met Fred wilde trouwen omdat ze niet in Brazilië wilde wonen. Fred is toen alleen vertrokken. Fred wil ineens alles goed maken, met Irene trouwen en hen samen mee naar Brazilië nemen. Maar Irene wil nog steeds niet naar Brazilië, het land waar ongelooflijke rijkdom naast diepe armoede bestaat en waar vrouwen niks over zichzelf te zeggen hebben. Als dan ook nog blijkt dat Fred voornamelijk met Irene wil trouwen om zo aan een ‘moeder’voor zijn twee zoontjes in Brazilië te komen, is voor Irene de maat vol. Ze trouwt niet met Fred en Monique is er eigenlijk heel blijf om. Saartje Tadema: In het jaar 1712, als Saartje Tadema zeven jaar is, wordt ze is in het burgerweeshuis opgenomen. Ze wordt van haar oudste broer Dirk gescheiden, hij gaat naar het jongensweeshuis. Saartje is een slimme, leergierige meid die op school niet genoeg naar haar zin leert. Saartje denkt veel na en wil van alles weten en dat brengt haar regelmatig in conflict met leding. Ze denkt dat de duivel haar aanzet tot denken. Ze mag al op haar elfde naar het meisjeshuis. Saartje is daar wel blij mee, maar ook verdrietig over, omdat ze haar jongste broertje, Jacob, die nog niet zo lang in het weeshuis is, achter moet laten. Als har vriendin Geesje liefdesverdriet heeft, neem Saartje zich voor om nooit te trouwen. Geesje vindt werk en vertrekt. Saartje wil dan ook weg en zorgt zelf voor een baantje in een herberg. Ze heeft het daar goed naar haar zin. Ze maakt er kennis met een aardige Fries. Van hem leert ze dat de duivel door de mensen verzonnen is. Als hij haar te huwelijk vraagt, zegt Saartje ja. De verloren schat: De dertienjarige Mickey leest in de paasvakantie een vreemde advertentie in de krant: twee geleerden vragen informatie over de verloren schat van D’Autrebèves. Samen met haar vriendje Arnold zoekt ze baron Harry op, die laatste telg van de adellijke familie. In 1672 zouden zijn voorouders een schat begraven hebben, maar zelf gelooft de baron daar niet in. Mickey’s moeder heeft een jeugdboek over deze schat geschreven en allerlei speurwerk bij de gemeente verricht. De geleerden blijken oplichters te zijn. Een van hen werkt op de uitgeverij en is zo op de hoogte van het bestaan van de schat. Op allerlei manieren proberen ze dat schat op te sporen. Mickey en Arnold gaan ook op onderzoek uit. Arnolds oma, de rijke en hebberige mevrouw Eygelshoven, heeft ook belangstelling voor de schat. Ze denkt dat die in haar tuin ligt en ze huurt de ‘geleerden’in om daar te graven. Allemaal voor niets. Mickey vindt de schat later bij het poten van dahliaknollen in de tuin van de baron Harry. De verarmde baron kan zijn geluk niet op. Hij is ineens rijk genoeg om te trouwen met het meisje van zijn dromen. Kinderen van Moeder Aarde: Na de grote ramp is er niet veel meer over van de oude aarde. Een kernoorlog werd gevolgd door natuurrampen en een draaiing van de aarde. Groenland heeft een mild klimaat gekregen en heet nu Thule. Het wordt geregeerd door vrouwen, met aan het hoofd de Konega Armina-Dottir. In de oude wereld bleek immers dat mannen niet tot vredig regeren in staat zijn. In het oude Europa hebben de Badeners een nieuwe beschaving opgebouwd, dankzij het goed en de oude boeken die zijn in kluizen gevonden hebben. Een vloot met Badeners wil Thule veroveren. Ze verwachten dat, dat niet moeilijk zal zijn. Het land heeft geen wapens en van de vrouwelijke regering verwachten ze niet veel. Maar het lukt niet. De thulenen verhinderen hun terugkeer naar Europa en de overgebleven Badeners worden in Thule opgenomen. De doge-ring van Venetië: De novice Thomas gaat samen met de wereldse monnik Matthias een relikwie kopen in de republiek Venetië. De reis start winter 1397. Ze komen er na een moeilijke reis, waarbij Thomas veel leert. Ook Venetië herbergt gevaren. Toch keert Thomas met het relikwie thuis. Recensies over het gelezen boek: Wij zijn wegwerpkinderen Deze recensie komt uit het NRC handelsblad ik heb het kort samengevat en in eigen woorden: Thea Beckman had in deze krant verteld dat haar hoofdpersonen echt moeten bestaan. Een meisje dat al jaren met haar broers in een kindertehuis woonde, had geprotesteerd dat over haar en haar soortgenoten nooit een boek is geschreven. Thea Beckman zei: “Nou kind, je hebt gelijk, dan zal ik dat maar eens doen,” En ze deed het nog echt ook. Nu hoeft zoiets nog geen boek op te leveren. Het is niet nodig dat de personen en hun belevenissen echt zijn, maar dat het voor de lezer wel echt lijkt. Dit onderwerp is een belangrijk onderwerp dat de auteur toch echte gebeurtenissen in het boek wil verwerken. Thea Beckman is een goede schrijverster en weet hoe ze haar lezers zou moeten meeslepen met het onderwerp. In het boek maak je eerst kennis met de hoofdpersonen en hun nieuw tehuis en dan pas met hun problemen. Een ontmoeting met haar moeder, door Yvonne opgespoord moet dat natuurlijk op een mislukkeling uitdraaien. En haar vader ‘een aardige slappeling’. Yvonne is niet door en door zielig. Tegenover een probleem figuur staan zowel heel onopvallende kinderen zoals die jongen in het boek die zich er met grappen doorheen slaat. Het boek is geen smartlap maar een leesbaar boek! Recensies over het gelezen boek: Wonderkinderen Het nieuwste boek van Thea Beckman heet Wonderkinderen. Dit boek voert je niet terug naar het verleden. De Thea Beckman wou nu even niet meer historische romans schrijven. Wonderkinderen is een boek uit onze tijd, dat gaat over onze bekende schoolproblemen.Het boek gaat over de keuze naar welke school je wilt, waarbij ouders en kinderen een andere mening hebben. De naam wonderkinderen kregen de 2 hoofdpersonen al op de lagere school.Wijntje, het meisje gaat naar het gymnasium.En Tom moet van zijn vader naar de LTS. Wijntje en hij hebben 2 klassen overgeslagen.Buiten school gaan ze ook heel veel met elkaar om. Nu worden Wijntje en Tom gescheiden. Wijntje doet het goed op het Gymnasium, maar ze mist Tom ontzettend. Ze wordt op school als een baby behandeld, terwijl ze tot de beste leerlingen behoort. Met Tom gaat het heel slecht op de LTS, hij wordt gepest en haalt slecht cijfers. Uiteindelijk gaat Tom in hongerstaking. Een dokter zorgt ervoor dat Tom uiteindelijk toch naar het gymnasium mag. Dus met de hongerstaking heeft hij wat bereikt. Literatuurlijst: Internetsites: http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=227
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=225
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=244 http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=223
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=224
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=222
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=240
http://www.lemniscaat.nl/site/detail.php3?boekid=243
http://www.xs4all.nl/~pushkin/Nieuws/nieuws003.html Boeken: Lezen over Thea Beckman

ISBN: 9054831405
Thea Beckman
Memo Jeugdliteratuur Van Walraven
ISBN: 9055640336
Documentatie Auteurs en Illustratoren van Jeugdboeken knipselkrant jeugdliteratuur: Thea Beckman
Schrijver gezocht
Schrijver gevonden Recensies: Gezocht in de bibliotheek op de computer
Op het Internet http://www.knipselkranten.nl/demo/app/djliterom.dll