Ik hou mijn boekbespreking over de Hongerspelen van Suzanne Collins.

Suzanne Collins schrijft boeken voor de jeugd maar is tegenwoordig meer gericht op de young-adult. De genres die ze schrijft zijn fantasy of sciencefiction.  Ze heeft niet veel boeken maar de bekendste zijn de Hongerspelen trilogie die geïnspireerd is op de mythe van Theseus en de Minotaurus.

In het land Panem, wat verdeeld is in 12 districten (provincies)  worden elk jaar de Hongerspelen gehouden, een wedstrijd waar kinderen tussen 12 en 18 elkaar moeten vermoorden om te overleven.

Katniss’ zusje wordt getrokken maar Katniss biedt zich aan om vrijwillig in haar plaats naar de Hongerspelen te gaan, samen met Peeta Mellark, de mannelijke kandidaat van district 12.

De kans dat ze overleven is zeer klein aangezien de kinderen uit district 1, 2 en 4 al hun hele leven trainen voor de Hongerspelen en een grotere kans op winnen hebben. Zij worden de Beroeps genoemd.

Als Katniss moet verschijnen voor de Spelmakers, een soort auditie, krijgt ze het cijfer 11 (op een schaal van 1 tot 12) voor haar ‘talent’ boogschieten en haar kans om te overleven.

Katniss komt in de arena en wordt al bijna vermoord door een Beroeps als ze een rugzak met levensmiddelen probeert te pakken. Ze overleeft, en sluit daarna een verbond met de kleine Rue, maar een dag later wordt Rue vermoord door een Beroeps als ze samen de voedselvoorraad van de Beroepstributen opblazen.
Als er nog vijf spelers in het spel zijn wordt er omgeroepen dat er dit jaar twee winnaars zijn, mits ze uit hetzelfde district komen.
Katniss denkt gelijk aan Peeta, die op dat moment zwaargewond aan de andere kant van de arena ligt en ze riskeert haar leven om een medicijn voor hem te halen.
Er ontstaat een liefdesverhaal tussen Peeta en Katniss, wat ze proberen te gebruiken om samen te overleven. Maar helaas voor Peeta is de echte liefde niet wederzijds.

Peeta en Katniss komen in het laatste gevecht met Cato, een Beroeps, en dat winnen ze, maar dan komt de mededeling dat er tóch maar één winnaar kan zijn.

Katniss bedenkt om tegelijk twee giftige bessen door te slikken, dan heeft het Capitool helemaal geen winnaar en zal het Capitool voor schut staan voor het hele land.

Het Capitool houdt ze net op tijd tegen en er wordt verkondigd dat er tóch twee winnaars kunnen zijn, maar het Capitool kan hun stunt niet erg waarderen...

De hoofdpersoon is Katniss. Ze heeft een opstandig karakter tegenover het Capitool. Dit is te merken aan haar trainingssessie met de Spelmakers waar ze een cijfer voor krijgt. Ze pakt de pijl en boog en mist door de zenuwen, wat raar is voor Katniss aangezien ze altijd precies goed schiet. Als ze daarna wel goed schiet heeft niemand opgelet. Ze wordt boos en schiet een pijl af op een appel op een bord naast de Spelmakers. De Spelmakers schrikken, maar de pijl was wel goed geschoten. Achteraf doet ze nog een opstandige buiging richting de Spelmakers.

Het genre is sciencefiction aangezien de meeste dingen zijn niet realistisch die in het boek voorkomen (zoals de Hongerspelen zelf). Waarschijnlijk speelt het verhaal zich 300 jaar later af in de toekomst. Het verhaal duurt ongeveer een anderhalve maand lang. Het is in een chronologische volgorde verteld. Er zitten wel enkele flashbacks in, maar die zijn niet van invloed op het verhaal.

Het verhaal speelt zich af in het land Panem, wat vroeger Amerika was. Het is opgedeeld in 12 districten en daarbuiten is ook nog een ander district wat het Capitool wordt genoemd. Hier speelt het verhaal zich voornamelijk af.

Alles wordt verteld in een ik-perspectief. Dit kan je zien omdat alles in de ik-vorm staat. Je leest alles over wat Katniss denkt, wat haar gevoelens zijn en wat er om haar heen gebeurt.

Ik vond  het boek vol actie, want telkens als het verhaal een beetje rustig begon te worden in de arena gebeurden er weer erg spannende dingen.

Ik vond het boek net echt aangezien de schrijfster erg goed gebruik maakt van tijd en ruimte waardoor het net lijkt alsof je zelf in het boek zit en dat het verhaal zich als een film voor je ogen afspeelt.

En tot slot was het boek soms ook wel ontroerend want er gingen behoorlijk veel mensen onverwachts dood en doordat het boek net echt was, was dat wel erg zielig.