Samenvatting
De ik-persoon (naam onbekend) is deel van een Joodsgezin in de Tweede Wereldoorlog. Na verloop van tijd beginnen zij en haar gezin steeds meer van de gevolgen van de oorlog te merken, eerst mogen ze bepaalde gelegenheden niet meer in en later moeten ze naar een getto in Amsterdam. Via hun huisarts krijgen de ik-persoon en haar broer en zijn vrouw verklaringen dat ze ziek zijn en ze mogen thuis blijven wonen. Na een tijdje gaat de ik-persoon naar haar ouders in het getto, ondanks de sterke achterstelling van Joden in Amsterdam gaat ze bij hen wonen.

Als de ik-persoon op een dag boodschappen moet gaan doen komt ze terecht in een razzia, omdat ze niet in de betreffende straat woont, hoeft ze gelukkig niet mee.

Op een dag staan er plotseling twee mannen voor de deur, de ik-persoon weet te vluchten, maar haar ouders moeten mee. De ik-persoon gaat naar haar broer Dave en zijn Vrouw Lott(i)e, die inmiddels een kamer in Amsterdam huren. Nadat ze hun haar hebben gebleekt krijgt de huisbaas argwaan, ze moeten vertrekken. Ze willen met zijn drieën naar Utrecht maar als de ik-persoon in de trein zit komt Dave melden dat Lott(i)e is opgepakt en dat hij met haar mee gaat.

De ik-persoon besluit niet in Utrecht te blijven, ze zoekt contact met een Joods jongentje dat veel weet over onderduikadressen. Ze duikt onder, maar er is bij al haar adressen een rede waarom ze daar niet lang kan blijven.

Na de oorlog gaat ze naar haar oom en tante, haar oom is ernstig ziek en komt kort daarna te overlijden. De andere leden van het gezin komen nooit meer terug. Ze hebben de oorlog niet overleefd. Er was ook nog een zus, Lottie, zij werd veel eerder dan dit alles al opgepakt ver van de rest van het gezin.

Tekstanalyse
Genre
Het boek behoort tot het genre oorlog.

Perspectief
De schrijver heeft het boek in ik-perspectief geschreven, dat zie je aan het gebruik van het persoonlijk voornaamwoord ik en het bezittelijk voornaamwoord mijn etc. en aan het feit dat de verteller de gedachten van de ik-persoon kent en die van de anderen niet. In het volgende citaat is het eerste kenmerk aangegeven.

“Het begon op eend dag dat mijn vader zei: “We gaan eens kijken of iedereen er weer is.”" We waren een paar dagen weg geweest. De hele stad had moeten evacueren. In allerijl hadden we een koffer gepakt en ons geschaard in de eindeloze rijen mensen die de stad uit trokken in de richting van de Belgische grens. Bettie en Dave zaten toen in Amsterdam.”

Literatuur of lectuur
Dit boek behoort absoluut tot de literatuur. De schrijver schroomt niet om in te gaan op de gruwelijke details van oorlogsdaden, zoals razzia’s. En zorgt daardoor voor voldoende diepgang. Ook aan de andere kenmerken van literatuur voldoet dit boek absoluut.

Een voorbeeld van een zeer diepgaand stuk uit het boek is het stuk waarin de ik-persoon in een razzia beland en bijna mee wordt genomen.

Verschillen tussen het boek en de film
De grootste verschillen tussen het boek en de film zijn dat het boek in ik-perspectief is geschreven en de film op de hele situatie toekijkt, als in een alwetend-perspectief maar dan zonder het inzicht in de gedachtes van de personages en dat het boek minder sterk ingaat op een aantal details dan het boek.

Begin en eind van het boek en de film
Het boek begint met een terugblik die de daadwerkelijke beginsituatie, waarin vader en dochter gaan kijken of iedereen in orde is, verklaart. Het boek eindigt met het leven van de ik-persoon bij haar tante na het overlijden van haar oom.

De film begint, volgens mij (een week geleden gezien), met een gesprek ergens in een park op het moment dat er net wat gevolgen van de Jodenvervolging zichtbaar worden in Amsterdam. Het hele begindeel van het boek is hierin dus weggelaten. De film eindigt met het bereiken van het eerste onderduikadres van de ik-persoon en laat dus het hele laatste stuk uit het boek weg.

Beoordeling van de film
In de film heb ik het onderduiken echt gemist. Dat geeft juist een speciaal effect aan het boek dat je de moeilijkheden van de ik-persoon als het ware meemaakt. Ik zou het onderduiken in nog even laten zien, de ik-persoon komt bij ‘gastouders’, moet weer weg, gaat naar het volgende adres, moet daar weer weg en komt ten slotte bij haar oom en tante, haar oom overlijdt en er komt een tekst die verteld dat de rest van de familie nooit meer terug komt.

Wat was beter: het boek of de film?
Ik vond het boek veel beter dan de film, omdat de dingen die het boek zo goed maken en het tot de lectuur doen behoren in de film weggelaten zijn. Hierdoor vertelt de film het verhaal van het boek nog wel, maar op een saaie manier.