Samenvatting
Het boek gaat over het Belgische meisje:Amélie. Ze gaat voor jaar werken bij het bedrijf Yumimoto. Ze wil weten hoe alles het bedrijfsleven in Japan is en vertrekt. Ze krijgt al snel te maken met meneer Omochi die de vicepresident is. Hij geeft haar de taak om een brief te schrijven naar Adam Johnson, waarin ze hem moet uitnodigen om golf te gaan spelen. Ze begint vol goede moed aan de brief en wanneer ze hem na lang zwoegen af heeft, levert ze hem in. Saito gooit de brief weg en zegt dat hij slecht is. Ze denk dat het om haar schrijfstijl gaat en probeert meer humor in de brief te verwerken. Weer vind Saito hem slecht en gooit hij het weg. Ze blijft het proberen, maar geeft het op.

Dan krijgt ze te maken met haar directe chef: Fubuki Mori. Ze geeft haar een nieuwe taak: het doornemen van een aantal personeelsdocumenten. Amélie leert ze helemaal uit haar hoofd, omdat ze verder toch niets te doen heeft. Ze weet nu alle verjaardagen, namen en familieleden van ieder personeelslid. Ondertussen lijkt iedereen haar vergeten te zijn. Ze gaat koffie en thee schenken en brengt zo haar dag door.


Na een maand krijgt ze de belangrijke opdracht koffie te halen voor een klant in het kantoor van de vicepresident. Ze wil absoluut geen fouten maken en maakt, om zo vriendelijk mogelijk over te komen, een praatje met de klant en brengt zijn koffie. Niet veel later krijgt ze gigantisch op haar donder van Saito. Het was vreselijk wanneer een westerling Japans sprak. Ze had haar mond moeten houden.

Behalve het rondbrengen van de koffie heeft Amélie niets anders te doen. Ze besluit de post rond te brengen. Haar kennis van alle personeelsdocumenten komt hierbij goed van pas. Ze vind het werk leuk om te doen, omdat ze hier en daar een praatje kan maken. Ook deze taak wordt niet gewaardeerd. Saito straft haar, omdat de vorige postbezorger dacht dat hij ontslagen zou worden en een zenuwinzinking nabij is.

Ze besluit voortaan alles te vragen om niet nog meer problemen te krijgen. Ze krijgt toestemming om alle kalenders op datum te houden. Klinkt saai, maar Amélie maakt er een waar spektakel van door als een echte samoerai het blaadje van de maand van de kalender af te scheuren. Alle mensen vinden het prachtig, maar Saito zegt dat ze de mensen van het werk houdt en dat is tegen het beleid.

Haar volgende klus is het kopiëren van een omvangrijk dossier. Nadat ze deze ontzettend simpele klus heeft geklaard, levert ze het in. Saito zegt dat de tekst niet centraal op het blad staat en dat ze de blaadjes dus scheef in het kopieer apparaat heeft gedaan. Ze moet het met de hand gaan kopiëren. Zelfs wanneer ze alles exact heeft uitgemeten, is het weer niet goed. Ze besluit om haar best niet meer te gaan doen, omdat toch alles wordt afgekeurd.

Tijdens een nieuwe kopieer poging ontmoet ze meneer Tenshi. Hij leidt een project over een Belgische onderneming omtrent boter. Ze levert een fantastisch rapport af en laat meneer Tenshi met de eer lopen, omdat ze het van haar toch niet zouden goedkeuren.

Helaas komt Omochi erachter dat zij het geschreven heeft. Tenshi en Amélie krijgen de wind van voren. Ze komt erachter dat het Fubuki is die hen verraden heeft. Ze deed dat omdat ze niet wilde dat Amélie zo makkelijk hogerop zou komen. Fubuki had geknokt voor haar baan en was jaloers.

Amélie krijgt wéér een nieuw klusje. Ze moet een kast voor facturen sorteren en inschrijven in een register. Het lijkt niet erg moeilijk en vol trots levert ze het in. Maar natuurlijk was het weer niet goed. Ze blijkt afkortingen uit het Duits verwart en fouten gemaakt met bedragen boven de duizend. Fubuki is erg boos en denkt dat het een wraakactie is.

Haar volgende taak bestaat uit het narekenen van de onkostenrekeningen volgens koersdatum. Ze denkt dat ze nu eindelijk haar intelligentie kan laten blijken, maar ze snapt er niet van. Ze werkt letterlijk dag en nacht door en draait uiteindelijk helemaal door. Ze danst naakt op bureaus en wordt tussen het vuil wakker. Ze geeft het op en smeekt of Fubuki het voor haal wil doen. Binnen twee minuten is ze klaar.

Een tijdje laten krijgt Fubuki opeens publiekelijk de wind van voren. Dit is voor een Japanner een schande. Ze rent naar de toiletten om uit te huilen. Amélie was geschrokken en volgde haar om haar te troosten. Ze wist niet dat het de eer van Fubuki schaadde wanneer je haar zag huilen. Fubuki wilde wraak.


De volgende dag had ze iets bedacht. Amelie mocht de toiletten gaan schoonhouden. Na de uitleg over hoe alles moest gebeuren, kon ze met haar zoveelste taak beginnen. Het sprak natuurlijk voor zich dat ze ook de verantwoordelijkheid had over zei ze dat ze vanzelfsprekend ook instond voor de mannentoiletten. Fubuki komt vaak langs om haar te contreleren en een beetje te vernederen. Na een tijdje ontmoet ze meneer Haneda, de president, in de toiletten. Ze praat kort met hem en krijgt vervolgens een uitbrander van Fubuki.

Op een dag komt meneer Omochi de vrouwentoiletten binnengestormd en neemt Amélie mee naar de mannentoiletten. Zij denkt onmiddellijk dat hij haar gaat verkrachten en vermoorden, maar het is alleen maar om te zeggen dat het papier op is.

De dag van haar ontslag is eindelijk aangebroken. Volgens de traditie moet je je ontslag bij iedere rang boven jouw aanbieden. Beginnende met de laagste. Het is hierbij absoluut verboden om te klagen. De bazen moeten benaderd worden met schrik en bevingen. (dit verklaart ook de titel).

Tegen Fubuki begon ze meteen met klagen over de onderdrukking van westerlingen, Fubuki ging hier niet op in en vroeg wat ze hierna wilde gaan doen. De volgende was Saito. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk en bood zijn excuses aan over hoe alles was verlopen. Bij Omochi begon ze weer te klagen. Hij onderbrak haar en bood haar groene chocolade aan. Ze weigerde het in eerste instantie, maar na een uitbarsting van Omochi, nam ze het toch. Uiteindelijk kwam ze bij meneer Haneda, de president. Hij was de eerste die haar tegensprak, na haar geklaag.

Op het einde ontvangt ze een brief van Fubuki, die haar feliciteert met haar bestseller.