Kluun, Komt een vrouw bij de dokter, 28ste druk, Amsterdam 2006, 1e druk, 2003.
Uittreksel
Komt een vrouw bij de dokter gaat over Stijn en Carmen, een jong stel. Ze zijn er gelukkig samen. Ze hebben een dochtertje, Luna van één jaar, genoeg geld, veel vrienden, een mooi huis en beiden een eigen bedrijf. Het verhaal begint wanneer Carmen net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Een half jaar daarvoor maakte ze zich al zorgen over haar borst, maar toen verzekerde de dokter haar dat er niets aan de hand was. Nu is het dus wel mis. In één klap veranderen de levens van Stijn en Carmen.
Carmen heeft geen “gemakkelijke” vorm van kanker. Ze heeft een soort van zweer in haar borst. Juist omdat het zo’n zweer is, kan het erg gemakkelijk uitbreiden door haar hele lichaam heen. Borstamputatie is geen optie, bestraling is geen optie. De enige mogelijke behandeling is met een chemokuur. Stijn en Carmen zijn er helemaal van ondersteboven, en ook hun vrienden schrikken allemaal erg als ze het slechte nieuws horen. Carmen ziet erg op tegen de chemokuur, dus heeft ze geluk dat Stijn met haar mee gaat. Het is een drama. Carmen's aderen zitten te diep onder de huid, dus het aanprikken van het chemo-infuus is erg moeilijk. Kortom: Carmen gaat erg opzien tegen de chemo’s. Het aanprikken van het infuus is niet het enige probleem dat Carmen met de chemokuren heeft. Na elke behandeling is ze ongeveer twee dagen zo ziek als een hond. Het is kortom allemaal erg zwaar voor zowel Stijn als Carmen. Daarom gaan ze samen naar een psychotherapeute, Gerda. Stijn heeft het niet zo op Gerda, want ze maakt Carmen erg aan het huilen. Hij vindt het verder niet echt nuttig om naar haar toe te gaan, en Carmen vindt het ook wel een beetje onzin. Toch heeft het voor hun relatie wel nut gehad om naar Gerda toe te gaan. Ze houden elkaar na het bezoek beter op de hoogte van hun gevoelens.
Na een paar chemokuren beginnen Carmen’s haren uit te vallen. Ze besluit dat haar, haar er maar af moet. Dat gaat ook niet helemaal zonder problemen. Ze heeft dan wel een pruik, maar het ding jeukt verschrikkelijk. De chemokuur werkt best goed, maar de tumor moet nog kleiner worden voordat de borst geamputeerd kan worden. Daarom gaan ze nu over op bestralen. Ook dit is niet geweldig, want de huid van Carmen’s borst verbrandt er helemaal van.
Ondertussen wordt het leven op deze manier voor Stijn óók steeds zwaarder. Hij moet en voor Carmen en voor Luna zorgen, heeft geen seks meer (Carmen wil niet meer) en kan niet meer alle leuke dingen doen die hij vóór Carmen’s ziekte nog wel kon doen. In ieder geval gaat hij nog wel uit met zijn vrienden op vrijdagavond. Wat hij op zo’n avondje doet? Andere vrouwen versieren! Gewoon, als scharrel, voor het even! Stijn is namelijk monofoob, of te wel: hij kan niet monogaam zijn. Zonder zijn wekelijkse stapavondje met al het vreemdgaan, houdt hij zijn leven niet vol.
Toch probeert hij er samen met Carmen ook nog wat van te maken. Ze gaan bijvoorbeeld tóch een weekje op vakantie naar Centerparcs. Ze hebben het er absoluut niet naar hun zin, mede doordat Carmen in die week de dokter kan bellen om te horen of de tumor in haar borst wel of niet klein genoeg is om de borst te kunnen amputeren. Als ze uiteindelijk opbelt, krijgt ze te horen dat de chirurg eerst nog naar haar borst wil kijken voordat hij beslist. Dat gebeurt pas vier dagen later. Stijn en Carmen zijn daar niet echt blij mee, omdat ze dan weer al die tijd in spanning zitten. Gelukkig mag de borst geamputeerd worden van de chirurg. Er is alleen één probleem voor Stijn. De operatiedatum is vier dagen nadat Stijn met zijn vrienden een weekend naar Miami zou gaan…
Stijn heeft geluk: Carmen zegt tegen hem dat hij toch maar naar Miami moet gaan, nu het nog kan. Ook in Miami doet Stijn flink zijn best: hij slaat een meisje aan de haak waar hij het mee doet in de lift van het hotel waar hij verblijft. Wanneer Stijn weer terug komt uit Miami, is de tijd voor de amputatie van Carmen’s borst. Na de amputatie moeten Stijn en Carmen samen het verband van de wond af halen. Stijn schrikt erg van het platte vlak dat is ontstaan op de plek waar daarvoor Carmen’s borst zat. Carmen zelf vindt het ook erg lelijk. Het lijkt wel of de amputatie de relatie tussen Stijn en Carmen nog weer iets minder goed heeft gemaakt: Kerst is nou niet bepaald gezellig. Stijn bedenkt zich dat hij niet weet of hij eigenlijk nog wel van Carmen houdt. De viering van oud en nieuw is ook verschrikkelijk, vooral voor Stijn. Hij heeft het idee dat niemand door heeft hoe erg het is, vooral omdat Carmen doet alsof er niets aan de hand is. Als hij erover begint in de auto terug naar huis, vertelt Carmen hem dat ze niet wil dat iedereen denkt dat ze een zeikwijf is en dat ze daarom doet of alles heel goed met haar gaat. Maar ze zegt óók nog wat anders: ze gaat stoppen met werken!
Het is carnaval en Stijn is terug in zijn geboorteplaats Breda om lekker te feesten. Zoals elk jaar komt hij Roos weer tegen. Hij vindt haar al vanaf het begin dat hij haar elk jaar tegen komt met carnaval erg leuk. Hij probeert haar elk jaar opnieuw te versieren, maar ze wijst hem steeds af omdat hij getrouwd is. Ook dit jaar wijst ze hem af, maar Stijn heeft nu een slim plan: Roos woont ook in Amsterdam, dus hij nodigt haar uit voor een borrel. De rest van carnaval is ook erg naar Stijn's zin, hij blijft zelfs nog een dag langer. Dit tot Carmen’s ongenoegen.
Als hij weer naar huis gaat en op zijn werk komt, heeft hij een mail van Roos: ze wil op vrijdag wel met Stijn afspreken. Ze spreken af, en het afspraakje eindigt bijna in een vrijpartij. Bijna, maar net niet: Roos zegt net op tijd dat ze het beter niet kunnen doen. De volgende week mailen ze veel, en uiteindelijk gaat Stijn onaangekondigd bij haar langs. Daar eindigt hij wel in haar bed. Van deze ene keer komen meerdere keren: Stijn en Roos hebben een verhouding. Stijn mag dan wel dolgelukkig zijn dat hij bij Roos krijgt wat hij thuis tekort komt, hun verhouding maakt zijn leven er niet makkelijker op. Hij is als de dood dat er een gaatje in zijn “Naar-Roos-Smoes” (zoals ik het zou willen noemen; een smoes over waar hij is geweest als hij bij Roos vandaan komt) zit en dat Carmen iets over zijn verhouding te weten komt.
Carmen heeft gelukkig niets door, ze denkt dat Stijn vlucht in zijn werk en het uitgaan. Terwijl hij als hij zegt dat hij uitgaat, eigenlijk gewoon bij Roos is. Dat hij vlucht in werken en uitgaan, vindt ze natuurlijk niet leuk, maar als oplossing doet ze eigenlijk hetzelfde: ze gaat met een vriendin naar Schiermonnikoog, met een andere vriendin naar New York en met haar moeder naar Londen. Ze gaat zelfs met haar collega’s mee naar Monaco! Ook al heeft ze dan niets door, Stijn vindt toch dat ze moeten praten. Hij weet er al een perfect moment voor: ze gaan samen met Luna een week op vakantie in Club Med, in Zuid-Frankrijk. De avond ervoor gaat Stijn met vrienden uit in Rotterdam. Daarna zou hij in een hotel gaan slapen. In plaats van in het hotel te gaan slapen, gaat hij bij Roos langs. Natuurlijk hebben ze weer seks, maar ze praten ook nog even. Stijn vertelt dat hij niet zeker weet of hij nog wel van Carmen houdt. Roos heeft ook een beetje een probleem gekregen door de verhouding. Ze is namelijk steeds meer voor Stijn gaan voelen, zo vertelt ze hem. Als ze aan het praten zijn, gaat ineens Stijn's telefoon: het is Carmen. Stijn neemt niet op, dus belt ze één van de vrienden waarmee Stijn naar Rotterdam was op. Gelukkig dekt deze Stijn in. Toch is Carmen erg boos op Stijn.
Op vakantie gaat het de eerste drie dagen goed tussen Stijn en Carmen. Maar aan het einde van dag drie is het tijd voor een belangrijk gesprek. Carmen denkt dat Stijn vreemd gaat met de stagiaire van zijn bedrijf. Ze vond namelijk al die tijd al dat Stijn zo vaak weg was. Op de dag dat ze op vakantie gingen hoorde ze dat hij een sms’je binnen kreeg. Ze opende die en zag dat het sms’je van “Natas” was. Er stond iets met de strekking van “Het was geweldig gisteren.” Carmen gelooft natuurlijk niet dat Stijn helemaal niets met Natasja heeft. Ze wordt erg boos op hem, en uiteindelijk komt het hoge woord eruit: ze denkt dat het misschien wel beter zou zijn om te gaan scheiden. Stijn wil het niet, dus Carmen laat het rusten. Ze laat Stijn er nog een weekje over nadenken. Gelukkig bederft het gesprek de rest van de vakantie niet: diezelfde avond hebben ze nog ontzettend veel lol. De volgende dag is het weer tijd voor een “belangrijk gesprek”. Dit keer gaat het over vreemdgaan. Carmen vraagt aan Stijn hoe vaak hij is vreemd gegaan. Natuurlijk vertelt hij niet hoe vaak hij echt is vreemd gegaan, hij telt alles wat soepeler. Wat hij niet wist, is dat Carmen zelf óók twee keer is vreemd gegaan. Maar het gesprek is niet alleen maar goed: Carmen wil dat hij niet meer vreemd gaat.
Als ze weer terug zijn in Nederland, gaat Stijn naar Roos toe en zegt haar dat ze ermee moeten stoppen. Echt leuk is het niet voor Stijn, maar het wordt nog veel erger. Carmen blijkt een uitzaaiing in haar lever te hebben: er is geen ontkomen meer aan. Carmen gaat hoe dan ook overlijden aan de kanker. Als ze nog een kankerbestrijdingkuur bij Carmen doen, is het alleen maar tijdrekken. Toch besluiten ze nog een kuur te doen: een taxoterekuur. Carmen is best opgelucht dat ze nu weet dat ze dood gaat. Ze gaat weer roken (“het maakt toch niet meer uit”), en doet allemaal leuke dingen met Stijn. Ze gaan samen naar Barcelona en Ierland, en nodigen ook allemaal vrienden uit om samen met hen een weekend door te brengen in een kasteel in Spa. Ook is Carmen lid geworden van een praatgroepje voor vrouwen met borstkanker. Ook schrijft ze voor Luna allemaal dingen op. Carmen wil al die opgeschreven dingen in een koffer doen, zodat Luna later over haar moeder kan lezen.
Toch gaat het door de taxoterekuur niet echt goed met Carmen. Haar nagels vallen uit, ze wordt weer kaal, en ze heeft veel last van zogenaamd “pleuravocht” – allemaal bijwerkingen van de taxotere. Maar er is nog een veel groter probleem: het aanprikken van het infuus. Dit levert zoveel problemen op, dat ze besluiten over te stappen op een kuur bij een ander ziekenhuis. Daar doen ze namelijk test met een drankje. De arts bij het andere ziekenhuis raadt het drankje af, maar er is nog wel een andere oplossing: een apparaatje dat ingebracht wordt onder de huid, waardoor het aanprikken van het infuus met een naald gaat. Het is dus veel minder pijnlijk dan het aanprikken in de hand. Dit lost het probleem wel op, maar nu is er weer een ander probleem: de taxotere werkt niet meer. De lever van Carmen zweet vocht dat vol zit met kankercellen. Haar buik vult zich daar helemaal mee. Het vocht kan wel afgetapt worden, maar dan komt het net zo snel weer terug. Dat doen ze dus liever niet. Uiteindelijk moet het toch wel, omdat Carmen’s buik op klappen staat. Dit is niet fijn: nadat het vocht is weggehaald, gaan al Carmen’s organen weer op hun oude plek zitten. Dat doet verschrikkelijk veel pijn!
Ook met Stijn gaat het niet zo goed meer: hij is weer teruggevallen in zijn oude gewoonte van afspreken met Roos. Nu is het Roos die vindt dat ze er eigenlijk mee op moeten houden: ze vindt het vreselijk dat ze steeds in onzekerheid zit of hij een afspraak niet op het laatste moment afzegt. Toch blijft Stijn haar veel sms’en, ook al zien ze elkaar niet zo heel vaak meer.
Thuis heeft Stijn het ook nogal moeilijk. Carmen en hij zijn Luna aan het voorbereiden op Carmen’s aanstaande dood. Stijn leest een boekje over een vogeltje dat dood gaat, Carmen doet het iets anders. Ze koopt twee vissen, waarvan er eentje al vrij snel dood gaat. Doen ze nog meer dingen? Jawel: Stijn en Carmen kopen een nieuw huis. Dat is niet het enige: ze krijgen weer ruzie. Carmen wil niet dat Stijn nog uitgaat op vrijdagavond. Daarop wordt Stijn weer boos op Carmen. Uiteindelijk komt het erop neer dat Stijn weg wil gaan van huis, waarop Carmen hem toeschreeuwt dat ze hem helemaal niet nodig heeft. Vlak voordat hij buiten staat, bedenkt hij zich dat hij eigenlijk helemaal niet weg kan. Carmen heeft eigenlijk ook al meteen spijt van wat ze gezegd heeft.
De problemen zijn nog niet over voor Stijn. Als hij na een tijdje weer naar Roos toegaat, is hij weer te laat. Ze wordt gigantisch boos op hem, en stuurt hem weg. Daarom gaat Stijn maar op zoek naar zijn vrienden die uit aan het gaan zijn. Hij zuipt zich helemaal klem en eindigt met een vriendin van Carmen en de stagiaire van zijn bedrijf in bed. Dan belt Carmen hem op, omdat hij wel erg laat thuis is voor zijn doen. Stijn is nog steeds straallazarus, maar pakt toch de auto naar huis. Ergens onderweg krijgt hij een ongeluk, waar hij gelukkig niets aan over houdt. Als Carmen dat hoort is ze nog veel bozer dan ze al was omdat hij te laat thuis was. Waarom? Als Stijn zo door gaat, is Luna straks niet alleen haar moeder, maar óók haar vader kwijt. Carmen is dus erg boos, zo kwaad zelfs dat ze weg loopt en bij vrienden gaat logeren. Ze komt pas na een dag of twee weer terug. Carmen vergeeft Stijn. Gelukkig maar, want de verhuizing zit eraan te komen! Vanaf het moment dat ze in hun nieuwe huis wonen, hebben ze ook een au-pair. Die hebben ze uit Tsjechië geïmporteerd. Toch helpt ze niet echt: ze is veganist, wil niet fietsen, is erg onhandig en is ontzettend chagrijnig.
Stijn en Luna zijn weer bijna jarig: de derde keer sinds Carmen kanker heeft. Het ziet er niet naar uit dat de verjaardag vlekkeloos zal verlopen: één van de vrouwen uit Carmen’s praatgroepje is overleden, en de begrafenis is op de dag van de verjaardag van Stijn en Luna. Carmen wil er graag heen. Uiteindelijk weet Stijn haar over te halen om toch maar thuis te blijven. Niet zo heel lang na de verjaardag krijgen ze weer slecht nieuws: ze moeten stoppen met de kankerbestrijdingkuur. Hij werkt niet meer. Carmen wordt opgegeven.
De dag nadat Stijn en Carmen het nieuws krijgen dat ze de strijd zullen moeten opgeven, belt Stijn Nora op. Nora is niet zijn nieuwste scharrel, Nora is een vrouw die informatie doorkrijgt uit hogere sferen. Hij gaat bij haar langs. Eerst gelooft Stijn niet in haar verhaal, maar na zijn bezoek is hij bereid haar het voordeel van de twijfel te geven. Hij voelt zich na zijn bezoek aan haar namelijk en stuk gelukkiger.
Carmen heeft geen zin meer in het leven. Ze wil er mee ophouden. Stijn belt de dokter om te vragen wat de regels van euthanasie zijn. In ieder geval moet de dochter een soort van “euthanasieaanvraagformulier” tekenen. Gelukkig doet de dokter dat. Een tijdje later komt de begrafenisondernemer langs. Eigenlijk hoeft hij helemaal niets te doen: ze regelen bijna alles zelf. De begrafenisondernemer kan hen alleen maar helpen met een kist en een lijkwagen. In de tussentijd komen er erg veel vrienden en kennissen van Carmen langs. Stijn moet helemaal een strak tijdschema maken voor wie wanneer afscheid mag komen nemen van Carmen. Na een dag of 10 is het voor Carmen genoeg geweest: ze wil er de volgende dag mee stoppen.
Op de dag dat Carmen er mee stopt, vertellen zij en Stijn Luna pas precies wat er gaat gebeuren. Dit is ook meteen Carmen’s afscheid van Luna. Voordat Carmen definitief afscheid moet nemen van het leven, heeft Stijn nog een video van het nieuwe huis. Ze wonen er nu natuurlijk wel in, maar Carmen heeft niet veel meer gezien dan de slaapkamer. ’s Avonds om half acht komt de dokter met een “euthanasiedrankje”, dat Carmen moet opdrinken. Het zou dan binnen een paar minuten afgelopen moeten zijn. Toch duurt het erg lang voordat er iets gebeurt. De dokter geeft Carmen daarom nog een spuit, waarna haar lichaam het eindelijk opgeeft. Het is voorbij.
Recensie 1
Op donderdag 16 oktober verscheen bij Podium de debuutroman "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun (ps. Raymond van de Klundert). De auteur beschrijft hierin de ziekte van zijn vrouw Carmen. Zij had borstkanker. Een hele gevaarlijke vorm. Diffuus noemden de artsen het. Geen knobbeltje maar een ontstekingsvorm die al in haar hele borst zat. De auteur kon het niet vatten. Ze waren beiden 36, ze hadden een schat van een dochter Luna, ze hadden allebei een eigen zaak, ze leefden als God in Amsterdam, ze barstten van de vrienden, ze deden alles wat in ze op opkwam, totdat kanker de kop op stak. In de eerste verwerkingsfase wilde Kluun eruit. Hij wilde zich bezatten, hij wilde feesten, hij wilde alles behalve praten over kanker. Hij haatte de kanker en wat die met hun leven deed. Hij haatte zijn nieuwe status als man van een kankerpatiënt. Hij was woedend, gefrustreerd en machteloos. Hij was ook kwaad op zichzelf omdat hij zo kwaad was. Dat hij er niet in kon berusten, dat hij niet kon accepteren dat Carmen kanker had en dat hij haar man was in voor- en tegenspoed. Hij had al zijn hele leven echter een dwangmatige behoefte tot lichamelijk vreemdgaan. Andere vrouwen mochten overal aankomen, behalve aan zijn hart. Zijn lichaam en geest mochten dan monofoob zijn, zijn hart was monogaam. Dat was voor Carmen. Ondanks die overtuiging, leerde hij tijdens Carmens ziekte Roos kennen en begon een verhouding met haar. Carmen, Luna en Roos waren op dat moment de drie belangrijkste vrouwen in zijn leven. Hij kon Carmen niet in de steek laten en hij kon ook niet zeggen dat hij een verhouding had, want dan moest hij daar een eind aan maken. En dan ging hij helemaal kapot. De auteur werd verscheurd door zijn gevoelens. Hij voelde zich schuldig, woedend, zielig, egoïstisch, zwak, slecht, tekortgedaan, huichelachtig, ondergewaardeerd, overspannen, gebroken, immoreel, onbegrepen, laf, leugenachtig en ongelukkig.
Ook al gaat de auteur vreemd en begint hij een relatie met een andere vrouw terwijl zijn vrouw doodziek thuis achterblijft, toch heeft hij iets, een soort kracht, een soort romantiek en is het moeilijk om niet van hem te houden. Je krijgt als lezer een diepgaand inzicht in de lichte en donkere zijden van een relatie van man en vrouw die geconfronteerd worden met kanker. Hij tekent niet alleen een levendig portret van hemzelf, zijn vrouw en hun omgeving maar beschrijft ook op vaak rauwe wijze de psychologische veranderingen die optreden.
Je reist in het boek mee door een landschap van herinneringen, verteld vanuit het standpunt van de auteur. Deel één, 'Carmen' genaamd, is een verslag over een allesvertederende passie en obsessie. Passie voor zijn vrouw. Obsessie voor het versieren van andere vrouwen. In deel twee, 'Stijn en Carmen en Stijn en Roos' genaamd, weet Kluun je mee te trekken en diep te raken. Zijn gevoelens worden zelden met naam genoemd, ze kruipen als een soort nevel doorheen de zinnen. Deel drie staat volledig in het teken van Carmen. Het is een ode aan de liefde, in al haar facetten. Ik moet zelfs bekennen dat ik in het laatste deel mijn tranen nauwelijks kon bedwingen.
Wat het boek ook zo bijzonder maakt is dat er ondanks alle ellende minstens zo veel te lachen valt. Nooit komt zijn humor echter geforceerd over, nooit wekt hij indruk van kijk-eens-hoe-leuk-ik-wel-ben. Maar onder deze deklaag van humor is de onderstroom van gevoelens steeds aanwezig.
"Komt een vrouw bij de dokter" is een heftig realitydrama, in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en je imponeert. In één ruk uitgelezen!
Bron: Literon
Recensie 2:
Hier is Kluun volstrekt onbekend, in eigen land is de Nederlandse schrijver een fenomeen. Binnen een week was de eerste druk (60.000 stuks) van zijn nieuwe roman uitverkocht.
KLUUN wie? zult u denken. In Vlaanderen stond Raymond van de Klundert, die schrijft onder zijn bijnaam Kluun, even in de belangstelling toen hij op zijn weblog ,,De Vergeelde Boekenlegger'' in het leven riep, een prijs voor het meest onuitgelezen boek (glansrijk gewonnen door De kleine vriend van Donna Tartt). Over Kluuns debuutroman Komt een vrouw bij de dokter heeft niemand het ten zuiden van de grens ooit gehad.
Slechts een schamele driehonderd exemplaren zijn in Vlaanderen over de toonbank gegaan, meldt uitgeverij Podium. Dat Herman Brusselmans de roman tijdens de laatste Boekenbeurs aanraadde, heeft weinig geholpen. In Nederland ligt het anders. Daar is Kluun de afgelopen jaren uitgegroeid tot een ongekend schrijversfenomeen. De verschijning van zijn nieuwe roman De weduwnaar trok vorige week massale aandacht. Interviews in alle landelijke kranten, portretten in weekbladen, optredens in televisieprogramma's - tot aan de jongerenzender TMF aan toe. Het kon niet op.
Kluun dankt zijn faam aan een roman waarin hij het verhaal vertelt van de borstkanker en euthanasie van zijn vrouw. Hoofdpersoon van Komt een vrouw bij de dokter (Podium, 320 blz., 16 euro) is de naar de auteur gemodelleerde Stijn. Hij doet verslag van de langzame aftakeling van Carmen, met wie hij een dochter heeft. Chemokuren, borstamputatie, euthanasie. Maar ook bekent hij hoe hij vlucht in het nachtleven, troost zoekt bij andere vrouwen en aan de lopende band vreemdgaat.
Wie niets van het boek weet, zal op basis van deze zeer beknopte samenvatting weinig lust voelen het ter hand te nemen. Borstkanker verwoest een jong gezin? Dat riekt naar larmoyante kitsch. Veel schrijvers hebben het thema van de tragische, vroege dood al veel eerder veel beter geëxploreerd. Dus, die Kluun, laat maar.
Ook in Nederland toonden bij verschijning in 2003 weinig mensen interesse in KEVBDD , zoals de auteur de titel consequent afkort. De spectaculaire presentatie die voormalig marketingman Van de Klundert had georganiseerd, leidde niet tot de verhoopte publiciteit. De enkele criticus die de moeite nam om het te bespreken, oordeelde negatief. En terecht, want inhoudelijk noch stilistisch heeft Kluun iets nieuws te bieden.
Maar toen begonnen mensen Komt een vrouw bij de dokter te lézen. Zij werden geraakt door het boek en bevalen het aan bij familie en vrienden. En ook zij werden erdoor getroffen. Twee jaar na verschijnen dook de roman op in de bestsellerlijsten - en daar staat hij nog steeds. Inmiddels staat de teller op meer dan 150.000 exemplaren.
Het geheim van de roman zijn de tegenstrijdige emoties die Kluun oproept. In zinnen zonder opsmuk voert hij zijn lezers stap voor stap mee naar de onvermijdelijke ondergang van Carmen. Tegelijk voedt hij de weerzin voor Stijn. Wie pist er naast de pot als zijn vrouw ongeneeslijk ziek is? Daardoor weigert de lezer mee te gaan in zijn verdriet. Maar als Stijn zich in de laatste weken toch liefdevol opoffert voor Carmen, geef je opeens toe aan het drama.
Eigenlijk is Komt een vrouw bij de dokter de perfecte schlager. Eenvoudige melodie, basale emoties, simpele teksten - maar op een ongrijpbare manier is het onmogelijk om je níet te laten betoveren. Zelden hebben in Nederland zoveel mensen bekend dat ze moesten huilen om een boek. En het waren zeker niet alleen lezeressen van damesbladen.
Al die jaren riep Kluun’s groeiende schare fans: hoe liep het verder met Stijn? Aan die vraag heeft hij nu voldaan met De weduwnaar (Podium, 272 blz., 16 euro). De roman vertelt hoe Stijn zijn verdriet onderdrukt met bergen coke en vrouwenvlees, tot hij beseft dat het zo niet langer kan. Hij vertrekt met zijn dochter naar Australië. In de rust en afzondering ziet hij de waarde in van een stabiel gezinsleven.
Opnieuw heeft Kluun veellezers met een ontwikkelde literaire smaak weinig te bieden. Daarvoor is het verhaal te weinig uitdagend. Maar toch is er weer die ontroering. Neem de scène waarin Stijn op de camping een popje van zijn driejarige dochter wast en zich verheugd realiseert hoe blij zij zal zijn. Bij iedere andere schrijver is dat afstotelijk plat. In de simpele, directe bewoordingen van Kluun denk je stiekem: ja, ja, mooi.
Bron: Literon
Mijn mening over het boek.
Ik vond Komt een vrouw bij de dokter een erg leuk en aangrijpend boek. Het is goed geschreven, want hij heeft een prettige schrijfstijl en daardoor leest het makkelijk. Ook vind ik dat het goed beschreven was, Kluun heeft het echt heel goed en realistisch gemaakt. Doordat het uit de ik-persoon is geschreven kon je je goed inleven in het verhaal. Hierdoor worden sommige stukjes extra zielig en krijg je echt medelijden. In de korte tijd dat je het boek leest leer je de personen ook echt kennen. Het is een verhaal dat je echt grijpt. Geen moment heb ik met tegenzin gelezen. Ik vond het soms wel irritant dat Stijn vreemd ging. Omdat ik zelf niet van vreemdgaan houd dacht ik dan ook ‘Moet dat nou?’.
Ik ben het erg eens met de mening van de eerste recensent. Hij zegt dat er ondanks de ellende nog wat te lachen valt. En dat vind ik ook! Het is goed beschreven met veel gevoel, maar zeker ook humoristisch! Ook ben ik het eens met de tweede recensent. Kluun geeft inderdaad een eigen draad aan een simpel verhaal.
Analyse
Het boek Komt een vrouw bij de dokter heeft een verhaallijn. Over Carmen en Stijn. Het gaat vooral over Stijn. Je ziet hoe hij de ziekte van zijn vrouw ervaart.
Het is dan ook vanuit een ik-perspectief geschreven. Ik vind dit wel fijn. Zo kan je alle gedachtes en gevoelens van Stijn te weten komen. Het is wel jammer dat je hierdoor minder weet over Carmen.
Als het leven van Carmen eindigt, eindigt ook het boek. Ik weet niet precies of het een open einde is. Stijn leeft namelijk gewoon verder.
De hoofdpersonen zijn Stijn en Carmen. Beide zijn ze 34 jaar en ze hebben beide een eigen bedrijf. Ze zijn dus nog erg jong als Carmen ziek wordt. Stijn kan zulke dingen niet zo makkelijk verwerken en stop het liefst zijn gevoelens weg. Carmen is een sterke vrouw die vecht om te blijven overleven. Natuurlijk heeft ze haar mindere momentjes, waar het heel slecht gaat. Dan is Stijn er om te helpen. Er wordt in het boek niets over hun uiterlijk gezegd. Ik heb de trailer van de film gezien en in mijn hoofd zien ze er ongeveer zo uit (Carice van Houten als Carmen en Barry Atsma als Stijn). Natuurlijk zijn er nog meer personen dan alleen Stijn en Carmen. Zo heb je Luna, hun dochtertje, Roos, de vrouw waarmee Stijn stiekem een relatie/verhouding heeft, Frenk, Stijn’s beste vriend. De dokters in het verhaal vind ik types. Het zijn dokters zoals ze vaak in een verhaal zijn. Carmen en Stijn worden uitgebreid beschreven, dit vind ik karakers.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Amsterdam. Omdat Stijn en Carmen daar wonen. Het speelt zich af in hun huis, in het ziekenhuis, buiten, op het werk en bij roos. In totaal speelt het zich 3 jaar af. Van het begin van het boek tot en met de laatste pagina. Het boek heeft 317 pagina’s.
De auteur vertelt sommige gebeurtenissen erg uitgebreid, zodat je geen informatie mist. Hierdoor bouwt hij ook de spanning op. Je wilt doorlezen want je wilt weten hoe het eindigt. Bijvoorbeeld het deel wanneer Stijn bij Roos is geweest en Carmen weer kwaad is als hij te laat thuis komt of als ze net bij een ziekenhuis zijn geweest en de uitslag krijgen. Verder zit er niet veel spanning in het boek, dat komt onder andere doordat het in chronologische volgorde is vertelt. De fabel en sujet zijn dus hetzelfde. Soms zijn er stukjes flashback. Maar die worden in een aparte kolom vertelt, zodat je niets uit het verhaal mist.
Het boek heet Komt een vrouw bij de dokter omdat het over ziekte gaat. Ziekte is dan ook een van de belangrijkste thema’s in het verhaal. Ook liefde speelt een grote rol. Liefde van Stijn voor Carmen, voor Roos, voor Luna, voor familie en voor vrienden. Vreemdgaan is ook een thema wat hierbij hoort. En ook ongeluk hoort hierbij. Ze hebben nou niet echt gelukt met de ziekte en afloop van Carmen. Het motto; Yesterday, all my troubles seemed so far away past er goed bij. Iets wat steeds terug komt is natuurlijk de ziekte. Dit is een verhaalmotief. Ook het vreemdgaan van Stijn hoort hier bij. Stijn is ook constant aan het sms’en met Roos. De telefoon is hier een leidmotief.
Het boek bestaat uit drie delen, Stijn & Carmen, Stijn & Carmen en Stijn & Roos, Carmen. Elk deel bestaat uit korte hoofdstukjes. Meestal zijn de hoofdstukken maar drie of vier pagina’s lang. De delen passen bij elkaar omdat ze over het zelfde onderwerp gaan. De hoofdstukken in de delen passen goed bij elkaar. Het verhaal is geschreven in in medias res. Het begint niet helemaal aan het begin maar pas wanneer Carmen te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Ze is namelijk al eerder naar het ziekenhuis gegaan hiervoor. Het boek heeft geen cyclische opbouw. Het begint op het moment waar Carmen de ziekte krijg en het eindigt als ze overlijdt.
Verwerkingsopdracht
Brief aan Roos uit Komt een vrouw bij de dokter
Beste Roos,
Deze brief schrijf ik naar jou om verschillende redenen. Ik weet niet of jij mij kent, maar ik ken jou wel. Ik heb verschillende verhalen over jou gehoord van Stijn. Hij heeft met alles vertelt. En ik beschuldig jou niet dat Stijn vreemdging en een verhouding met jou had, maar ik denk dat jij dit wel had kunnen voorkomen.
Stijn had een vrouw. Ze was dood ziek. Elke keer moest hij mee naar het ziekenhuis. Hij had het zwaar maar hij hield van haar. Hij hield echt van haar. Stijn kan niet goed praten over problemen. En als er problemen zijn zoekt hij een uitweg. Die vond hij bij jou. Nogmaals, ik beschuldig jou nergens van, maar toen jij kwam ging het goed fout. Toen jij echt in Stijn’s leven kwam ging het kapot. De relatie tussen Stijn en Carmen. Hij hield niet meer van haar. Althans, dat dacht hij. Hij vond meer liefde bij jou dan dat Carmen hem kon geven. Daar is niets mis mee. Maar moet je hem die liefde geven, als er thuis een doodzieke vrouw op hem aan het wachten is totdat hij thuis komt? Ik weet het niet Roos. Ik weet niet of dit wel goed is geweest voor Stijn. Hierdoor liep het stuk met Carmen. Hierdoor was het bijna kapot. Wat jij had moeten doen was hem helpen. Hem er weer boven op laten komen, hem opvrolijken en zeggend at het allemaal goed komt. In zo’n soort situatie moet je geen relatie beginnen met iemand die al een relatie heeft. En al helemaal niet met Stijn! Hem inpikken, met hem een relatie beginnen, terwijl zijn vrouw op sterven ligt. Zij had hem nodig! Al die nachten dat hij bij jou was! Hij had bij haar moeten zijn.
Beste Roos, ik hoop dat jij je in de toekomst ook eens in een ander gaat verplaatsen en dat je niet alleen aan jezelf denkt. Het is nu eigenlijk al te laat maar ik wil jou er op terecht wijzen. Doe zulke dingen nooit zonder na te denken. Doe überhaupt nooit zulke dingen. Ik wens je het best met Stijn. Ik hoop dat je goed voor hem bent. En hem helpt als hij het moeilijk heeft. Ik wens je het allerbeste met Stijn. Zorg goed voor hem.
Liefs,
Mij
Uittreksel
Komt een vrouw bij de dokter gaat over Stijn en Carmen, een jong stel. Ze zijn er gelukkig samen. Ze hebben een dochtertje, Luna van één jaar, genoeg geld, veel vrienden, een mooi huis en beiden een eigen bedrijf. Het verhaal begint wanneer Carmen net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Een half jaar daarvoor maakte ze zich al zorgen over haar borst, maar toen verzekerde de dokter haar dat er niets aan de hand was. Nu is het dus wel mis. In één klap veranderen de levens van Stijn en Carmen.
Carmen heeft geen “gemakkelijke” vorm van kanker. Ze heeft een soort van zweer in haar borst. Juist omdat het zo’n zweer is, kan het erg gemakkelijk uitbreiden door haar hele lichaam heen. Borstamputatie is geen optie, bestraling is geen optie. De enige mogelijke behandeling is met een chemokuur. Stijn en Carmen zijn er helemaal van ondersteboven, en ook hun vrienden schrikken allemaal erg als ze het slechte nieuws horen. Carmen ziet erg op tegen de chemokuur, dus heeft ze geluk dat Stijn met haar mee gaat. Het is een drama. Carmen's aderen zitten te diep onder de huid, dus het aanprikken van het chemo-infuus is erg moeilijk. Kortom: Carmen gaat erg opzien tegen de chemo’s. Het aanprikken van het infuus is niet het enige probleem dat Carmen met de chemokuren heeft. Na elke behandeling is ze ongeveer twee dagen zo ziek als een hond. Het is kortom allemaal erg zwaar voor zowel Stijn als Carmen. Daarom gaan ze samen naar een psychotherapeute, Gerda. Stijn heeft het niet zo op Gerda, want ze maakt Carmen erg aan het huilen. Hij vindt het verder niet echt nuttig om naar haar toe te gaan, en Carmen vindt het ook wel een beetje onzin. Toch heeft het voor hun relatie wel nut gehad om naar Gerda toe te gaan. Ze houden elkaar na het bezoek beter op de hoogte van hun gevoelens.
Ondertussen wordt het leven op deze manier voor Stijn óók steeds zwaarder. Hij moet en voor Carmen en voor Luna zorgen, heeft geen seks meer (Carmen wil niet meer) en kan niet meer alle leuke dingen doen die hij vóór Carmen’s ziekte nog wel kon doen. In ieder geval gaat hij nog wel uit met zijn vrienden op vrijdagavond. Wat hij op zo’n avondje doet? Andere vrouwen versieren! Gewoon, als scharrel, voor het even! Stijn is namelijk monofoob, of te wel: hij kan niet monogaam zijn. Zonder zijn wekelijkse stapavondje met al het vreemdgaan, houdt hij zijn leven niet vol.
Toch probeert hij er samen met Carmen ook nog wat van te maken. Ze gaan bijvoorbeeld tóch een weekje op vakantie naar Centerparcs. Ze hebben het er absoluut niet naar hun zin, mede doordat Carmen in die week de dokter kan bellen om te horen of de tumor in haar borst wel of niet klein genoeg is om de borst te kunnen amputeren. Als ze uiteindelijk opbelt, krijgt ze te horen dat de chirurg eerst nog naar haar borst wil kijken voordat hij beslist. Dat gebeurt pas vier dagen later. Stijn en Carmen zijn daar niet echt blij mee, omdat ze dan weer al die tijd in spanning zitten. Gelukkig mag de borst geamputeerd worden van de chirurg. Er is alleen één probleem voor Stijn. De operatiedatum is vier dagen nadat Stijn met zijn vrienden een weekend naar Miami zou gaan…
Stijn heeft geluk: Carmen zegt tegen hem dat hij toch maar naar Miami moet gaan, nu het nog kan. Ook in Miami doet Stijn flink zijn best: hij slaat een meisje aan de haak waar hij het mee doet in de lift van het hotel waar hij verblijft. Wanneer Stijn weer terug komt uit Miami, is de tijd voor de amputatie van Carmen’s borst. Na de amputatie moeten Stijn en Carmen samen het verband van de wond af halen. Stijn schrikt erg van het platte vlak dat is ontstaan op de plek waar daarvoor Carmen’s borst zat. Carmen zelf vindt het ook erg lelijk. Het lijkt wel of de amputatie de relatie tussen Stijn en Carmen nog weer iets minder goed heeft gemaakt: Kerst is nou niet bepaald gezellig. Stijn bedenkt zich dat hij niet weet of hij eigenlijk nog wel van Carmen houdt. De viering van oud en nieuw is ook verschrikkelijk, vooral voor Stijn. Hij heeft het idee dat niemand door heeft hoe erg het is, vooral omdat Carmen doet alsof er niets aan de hand is. Als hij erover begint in de auto terug naar huis, vertelt Carmen hem dat ze niet wil dat iedereen denkt dat ze een zeikwijf is en dat ze daarom doet of alles heel goed met haar gaat. Maar ze zegt óók nog wat anders: ze gaat stoppen met werken!
Het is carnaval en Stijn is terug in zijn geboorteplaats Breda om lekker te feesten. Zoals elk jaar komt hij Roos weer tegen. Hij vindt haar al vanaf het begin dat hij haar elk jaar tegen komt met carnaval erg leuk. Hij probeert haar elk jaar opnieuw te versieren, maar ze wijst hem steeds af omdat hij getrouwd is. Ook dit jaar wijst ze hem af, maar Stijn heeft nu een slim plan: Roos woont ook in Amsterdam, dus hij nodigt haar uit voor een borrel. De rest van carnaval is ook erg naar Stijn's zin, hij blijft zelfs nog een dag langer. Dit tot Carmen’s ongenoegen.
Als hij weer naar huis gaat en op zijn werk komt, heeft hij een mail van Roos: ze wil op vrijdag wel met Stijn afspreken. Ze spreken af, en het afspraakje eindigt bijna in een vrijpartij. Bijna, maar net niet: Roos zegt net op tijd dat ze het beter niet kunnen doen. De volgende week mailen ze veel, en uiteindelijk gaat Stijn onaangekondigd bij haar langs. Daar eindigt hij wel in haar bed. Van deze ene keer komen meerdere keren: Stijn en Roos hebben een verhouding. Stijn mag dan wel dolgelukkig zijn dat hij bij Roos krijgt wat hij thuis tekort komt, hun verhouding maakt zijn leven er niet makkelijker op. Hij is als de dood dat er een gaatje in zijn “Naar-Roos-Smoes” (zoals ik het zou willen noemen; een smoes over waar hij is geweest als hij bij Roos vandaan komt) zit en dat Carmen iets over zijn verhouding te weten komt.
Carmen heeft gelukkig niets door, ze denkt dat Stijn vlucht in zijn werk en het uitgaan. Terwijl hij als hij zegt dat hij uitgaat, eigenlijk gewoon bij Roos is. Dat hij vlucht in werken en uitgaan, vindt ze natuurlijk niet leuk, maar als oplossing doet ze eigenlijk hetzelfde: ze gaat met een vriendin naar Schiermonnikoog, met een andere vriendin naar New York en met haar moeder naar Londen. Ze gaat zelfs met haar collega’s mee naar Monaco! Ook al heeft ze dan niets door, Stijn vindt toch dat ze moeten praten. Hij weet er al een perfect moment voor: ze gaan samen met Luna een week op vakantie in Club Med, in Zuid-Frankrijk. De avond ervoor gaat Stijn met vrienden uit in Rotterdam. Daarna zou hij in een hotel gaan slapen. In plaats van in het hotel te gaan slapen, gaat hij bij Roos langs. Natuurlijk hebben ze weer seks, maar ze praten ook nog even. Stijn vertelt dat hij niet zeker weet of hij nog wel van Carmen houdt. Roos heeft ook een beetje een probleem gekregen door de verhouding. Ze is namelijk steeds meer voor Stijn gaan voelen, zo vertelt ze hem. Als ze aan het praten zijn, gaat ineens Stijn's telefoon: het is Carmen. Stijn neemt niet op, dus belt ze één van de vrienden waarmee Stijn naar Rotterdam was op. Gelukkig dekt deze Stijn in. Toch is Carmen erg boos op Stijn.
Op vakantie gaat het de eerste drie dagen goed tussen Stijn en Carmen. Maar aan het einde van dag drie is het tijd voor een belangrijk gesprek. Carmen denkt dat Stijn vreemd gaat met de stagiaire van zijn bedrijf. Ze vond namelijk al die tijd al dat Stijn zo vaak weg was. Op de dag dat ze op vakantie gingen hoorde ze dat hij een sms’je binnen kreeg. Ze opende die en zag dat het sms’je van “Natas” was. Er stond iets met de strekking van “Het was geweldig gisteren.” Carmen gelooft natuurlijk niet dat Stijn helemaal niets met Natasja heeft. Ze wordt erg boos op hem, en uiteindelijk komt het hoge woord eruit: ze denkt dat het misschien wel beter zou zijn om te gaan scheiden. Stijn wil het niet, dus Carmen laat het rusten. Ze laat Stijn er nog een weekje over nadenken. Gelukkig bederft het gesprek de rest van de vakantie niet: diezelfde avond hebben ze nog ontzettend veel lol. De volgende dag is het weer tijd voor een “belangrijk gesprek”. Dit keer gaat het over vreemdgaan. Carmen vraagt aan Stijn hoe vaak hij is vreemd gegaan. Natuurlijk vertelt hij niet hoe vaak hij echt is vreemd gegaan, hij telt alles wat soepeler. Wat hij niet wist, is dat Carmen zelf óók twee keer is vreemd gegaan. Maar het gesprek is niet alleen maar goed: Carmen wil dat hij niet meer vreemd gaat.
Als ze weer terug zijn in Nederland, gaat Stijn naar Roos toe en zegt haar dat ze ermee moeten stoppen. Echt leuk is het niet voor Stijn, maar het wordt nog veel erger. Carmen blijkt een uitzaaiing in haar lever te hebben: er is geen ontkomen meer aan. Carmen gaat hoe dan ook overlijden aan de kanker. Als ze nog een kankerbestrijdingkuur bij Carmen doen, is het alleen maar tijdrekken. Toch besluiten ze nog een kuur te doen: een taxoterekuur. Carmen is best opgelucht dat ze nu weet dat ze dood gaat. Ze gaat weer roken (“het maakt toch niet meer uit”), en doet allemaal leuke dingen met Stijn. Ze gaan samen naar Barcelona en Ierland, en nodigen ook allemaal vrienden uit om samen met hen een weekend door te brengen in een kasteel in Spa. Ook is Carmen lid geworden van een praatgroepje voor vrouwen met borstkanker. Ook schrijft ze voor Luna allemaal dingen op. Carmen wil al die opgeschreven dingen in een koffer doen, zodat Luna later over haar moeder kan lezen.
Ook met Stijn gaat het niet zo goed meer: hij is weer teruggevallen in zijn oude gewoonte van afspreken met Roos. Nu is het Roos die vindt dat ze er eigenlijk mee op moeten houden: ze vindt het vreselijk dat ze steeds in onzekerheid zit of hij een afspraak niet op het laatste moment afzegt. Toch blijft Stijn haar veel sms’en, ook al zien ze elkaar niet zo heel vaak meer.
Thuis heeft Stijn het ook nogal moeilijk. Carmen en hij zijn Luna aan het voorbereiden op Carmen’s aanstaande dood. Stijn leest een boekje over een vogeltje dat dood gaat, Carmen doet het iets anders. Ze koopt twee vissen, waarvan er eentje al vrij snel dood gaat. Doen ze nog meer dingen? Jawel: Stijn en Carmen kopen een nieuw huis. Dat is niet het enige: ze krijgen weer ruzie. Carmen wil niet dat Stijn nog uitgaat op vrijdagavond. Daarop wordt Stijn weer boos op Carmen. Uiteindelijk komt het erop neer dat Stijn weg wil gaan van huis, waarop Carmen hem toeschreeuwt dat ze hem helemaal niet nodig heeft. Vlak voordat hij buiten staat, bedenkt hij zich dat hij eigenlijk helemaal niet weg kan. Carmen heeft eigenlijk ook al meteen spijt van wat ze gezegd heeft.
De problemen zijn nog niet over voor Stijn. Als hij na een tijdje weer naar Roos toegaat, is hij weer te laat. Ze wordt gigantisch boos op hem, en stuurt hem weg. Daarom gaat Stijn maar op zoek naar zijn vrienden die uit aan het gaan zijn. Hij zuipt zich helemaal klem en eindigt met een vriendin van Carmen en de stagiaire van zijn bedrijf in bed. Dan belt Carmen hem op, omdat hij wel erg laat thuis is voor zijn doen. Stijn is nog steeds straallazarus, maar pakt toch de auto naar huis. Ergens onderweg krijgt hij een ongeluk, waar hij gelukkig niets aan over houdt. Als Carmen dat hoort is ze nog veel bozer dan ze al was omdat hij te laat thuis was. Waarom? Als Stijn zo door gaat, is Luna straks niet alleen haar moeder, maar óók haar vader kwijt. Carmen is dus erg boos, zo kwaad zelfs dat ze weg loopt en bij vrienden gaat logeren. Ze komt pas na een dag of twee weer terug. Carmen vergeeft Stijn. Gelukkig maar, want de verhuizing zit eraan te komen! Vanaf het moment dat ze in hun nieuwe huis wonen, hebben ze ook een au-pair. Die hebben ze uit Tsjechië geïmporteerd. Toch helpt ze niet echt: ze is veganist, wil niet fietsen, is erg onhandig en is ontzettend chagrijnig.
Stijn en Luna zijn weer bijna jarig: de derde keer sinds Carmen kanker heeft. Het ziet er niet naar uit dat de verjaardag vlekkeloos zal verlopen: één van de vrouwen uit Carmen’s praatgroepje is overleden, en de begrafenis is op de dag van de verjaardag van Stijn en Luna. Carmen wil er graag heen. Uiteindelijk weet Stijn haar over te halen om toch maar thuis te blijven. Niet zo heel lang na de verjaardag krijgen ze weer slecht nieuws: ze moeten stoppen met de kankerbestrijdingkuur. Hij werkt niet meer. Carmen wordt opgegeven.
De dag nadat Stijn en Carmen het nieuws krijgen dat ze de strijd zullen moeten opgeven, belt Stijn Nora op. Nora is niet zijn nieuwste scharrel, Nora is een vrouw die informatie doorkrijgt uit hogere sferen. Hij gaat bij haar langs. Eerst gelooft Stijn niet in haar verhaal, maar na zijn bezoek is hij bereid haar het voordeel van de twijfel te geven. Hij voelt zich na zijn bezoek aan haar namelijk en stuk gelukkiger.
Carmen heeft geen zin meer in het leven. Ze wil er mee ophouden. Stijn belt de dokter om te vragen wat de regels van euthanasie zijn. In ieder geval moet de dochter een soort van “euthanasieaanvraagformulier” tekenen. Gelukkig doet de dokter dat. Een tijdje later komt de begrafenisondernemer langs. Eigenlijk hoeft hij helemaal niets te doen: ze regelen bijna alles zelf. De begrafenisondernemer kan hen alleen maar helpen met een kist en een lijkwagen. In de tussentijd komen er erg veel vrienden en kennissen van Carmen langs. Stijn moet helemaal een strak tijdschema maken voor wie wanneer afscheid mag komen nemen van Carmen. Na een dag of 10 is het voor Carmen genoeg geweest: ze wil er de volgende dag mee stoppen.
Op de dag dat Carmen er mee stopt, vertellen zij en Stijn Luna pas precies wat er gaat gebeuren. Dit is ook meteen Carmen’s afscheid van Luna. Voordat Carmen definitief afscheid moet nemen van het leven, heeft Stijn nog een video van het nieuwe huis. Ze wonen er nu natuurlijk wel in, maar Carmen heeft niet veel meer gezien dan de slaapkamer. ’s Avonds om half acht komt de dokter met een “euthanasiedrankje”, dat Carmen moet opdrinken. Het zou dan binnen een paar minuten afgelopen moeten zijn. Toch duurt het erg lang voordat er iets gebeurt. De dokter geeft Carmen daarom nog een spuit, waarna haar lichaam het eindelijk opgeeft. Het is voorbij.
Recensie 1
Op donderdag 16 oktober verscheen bij Podium de debuutroman "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun (ps. Raymond van de Klundert). De auteur beschrijft hierin de ziekte van zijn vrouw Carmen. Zij had borstkanker. Een hele gevaarlijke vorm. Diffuus noemden de artsen het. Geen knobbeltje maar een ontstekingsvorm die al in haar hele borst zat. De auteur kon het niet vatten. Ze waren beiden 36, ze hadden een schat van een dochter Luna, ze hadden allebei een eigen zaak, ze leefden als God in Amsterdam, ze barstten van de vrienden, ze deden alles wat in ze op opkwam, totdat kanker de kop op stak. In de eerste verwerkingsfase wilde Kluun eruit. Hij wilde zich bezatten, hij wilde feesten, hij wilde alles behalve praten over kanker. Hij haatte de kanker en wat die met hun leven deed. Hij haatte zijn nieuwe status als man van een kankerpatiënt. Hij was woedend, gefrustreerd en machteloos. Hij was ook kwaad op zichzelf omdat hij zo kwaad was. Dat hij er niet in kon berusten, dat hij niet kon accepteren dat Carmen kanker had en dat hij haar man was in voor- en tegenspoed. Hij had al zijn hele leven echter een dwangmatige behoefte tot lichamelijk vreemdgaan. Andere vrouwen mochten overal aankomen, behalve aan zijn hart. Zijn lichaam en geest mochten dan monofoob zijn, zijn hart was monogaam. Dat was voor Carmen. Ondanks die overtuiging, leerde hij tijdens Carmens ziekte Roos kennen en begon een verhouding met haar. Carmen, Luna en Roos waren op dat moment de drie belangrijkste vrouwen in zijn leven. Hij kon Carmen niet in de steek laten en hij kon ook niet zeggen dat hij een verhouding had, want dan moest hij daar een eind aan maken. En dan ging hij helemaal kapot. De auteur werd verscheurd door zijn gevoelens. Hij voelde zich schuldig, woedend, zielig, egoïstisch, zwak, slecht, tekortgedaan, huichelachtig, ondergewaardeerd, overspannen, gebroken, immoreel, onbegrepen, laf, leugenachtig en ongelukkig.
Je reist in het boek mee door een landschap van herinneringen, verteld vanuit het standpunt van de auteur. Deel één, 'Carmen' genaamd, is een verslag over een allesvertederende passie en obsessie. Passie voor zijn vrouw. Obsessie voor het versieren van andere vrouwen. In deel twee, 'Stijn en Carmen en Stijn en Roos' genaamd, weet Kluun je mee te trekken en diep te raken. Zijn gevoelens worden zelden met naam genoemd, ze kruipen als een soort nevel doorheen de zinnen. Deel drie staat volledig in het teken van Carmen. Het is een ode aan de liefde, in al haar facetten. Ik moet zelfs bekennen dat ik in het laatste deel mijn tranen nauwelijks kon bedwingen.
Wat het boek ook zo bijzonder maakt is dat er ondanks alle ellende minstens zo veel te lachen valt. Nooit komt zijn humor echter geforceerd over, nooit wekt hij indruk van kijk-eens-hoe-leuk-ik-wel-ben. Maar onder deze deklaag van humor is de onderstroom van gevoelens steeds aanwezig.
"Komt een vrouw bij de dokter" is een heftig realitydrama, in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en je imponeert. In één ruk uitgelezen!
Bron: Literon
Recensie 2:
Hier is Kluun volstrekt onbekend, in eigen land is de Nederlandse schrijver een fenomeen. Binnen een week was de eerste druk (60.000 stuks) van zijn nieuwe roman uitverkocht.
KLUUN wie? zult u denken. In Vlaanderen stond Raymond van de Klundert, die schrijft onder zijn bijnaam Kluun, even in de belangstelling toen hij op zijn weblog ,,De Vergeelde Boekenlegger'' in het leven riep, een prijs voor het meest onuitgelezen boek (glansrijk gewonnen door De kleine vriend van Donna Tartt). Over Kluuns debuutroman Komt een vrouw bij de dokter heeft niemand het ten zuiden van de grens ooit gehad.
Slechts een schamele driehonderd exemplaren zijn in Vlaanderen over de toonbank gegaan, meldt uitgeverij Podium. Dat Herman Brusselmans de roman tijdens de laatste Boekenbeurs aanraadde, heeft weinig geholpen. In Nederland ligt het anders. Daar is Kluun de afgelopen jaren uitgegroeid tot een ongekend schrijversfenomeen. De verschijning van zijn nieuwe roman De weduwnaar trok vorige week massale aandacht. Interviews in alle landelijke kranten, portretten in weekbladen, optredens in televisieprogramma's - tot aan de jongerenzender TMF aan toe. Het kon niet op.
Wie niets van het boek weet, zal op basis van deze zeer beknopte samenvatting weinig lust voelen het ter hand te nemen. Borstkanker verwoest een jong gezin? Dat riekt naar larmoyante kitsch. Veel schrijvers hebben het thema van de tragische, vroege dood al veel eerder veel beter geëxploreerd. Dus, die Kluun, laat maar.
Ook in Nederland toonden bij verschijning in 2003 weinig mensen interesse in KEVBDD , zoals de auteur de titel consequent afkort. De spectaculaire presentatie die voormalig marketingman Van de Klundert had georganiseerd, leidde niet tot de verhoopte publiciteit. De enkele criticus die de moeite nam om het te bespreken, oordeelde negatief. En terecht, want inhoudelijk noch stilistisch heeft Kluun iets nieuws te bieden.
Maar toen begonnen mensen Komt een vrouw bij de dokter te lézen. Zij werden geraakt door het boek en bevalen het aan bij familie en vrienden. En ook zij werden erdoor getroffen. Twee jaar na verschijnen dook de roman op in de bestsellerlijsten - en daar staat hij nog steeds. Inmiddels staat de teller op meer dan 150.000 exemplaren.
Het geheim van de roman zijn de tegenstrijdige emoties die Kluun oproept. In zinnen zonder opsmuk voert hij zijn lezers stap voor stap mee naar de onvermijdelijke ondergang van Carmen. Tegelijk voedt hij de weerzin voor Stijn. Wie pist er naast de pot als zijn vrouw ongeneeslijk ziek is? Daardoor weigert de lezer mee te gaan in zijn verdriet. Maar als Stijn zich in de laatste weken toch liefdevol opoffert voor Carmen, geef je opeens toe aan het drama.
Eigenlijk is Komt een vrouw bij de dokter de perfecte schlager. Eenvoudige melodie, basale emoties, simpele teksten - maar op een ongrijpbare manier is het onmogelijk om je níet te laten betoveren. Zelden hebben in Nederland zoveel mensen bekend dat ze moesten huilen om een boek. En het waren zeker niet alleen lezeressen van damesbladen.
Al die jaren riep Kluun’s groeiende schare fans: hoe liep het verder met Stijn? Aan die vraag heeft hij nu voldaan met De weduwnaar (Podium, 272 blz., 16 euro). De roman vertelt hoe Stijn zijn verdriet onderdrukt met bergen coke en vrouwenvlees, tot hij beseft dat het zo niet langer kan. Hij vertrekt met zijn dochter naar Australië. In de rust en afzondering ziet hij de waarde in van een stabiel gezinsleven.
Opnieuw heeft Kluun veellezers met een ontwikkelde literaire smaak weinig te bieden. Daarvoor is het verhaal te weinig uitdagend. Maar toch is er weer die ontroering. Neem de scène waarin Stijn op de camping een popje van zijn driejarige dochter wast en zich verheugd realiseert hoe blij zij zal zijn. Bij iedere andere schrijver is dat afstotelijk plat. In de simpele, directe bewoordingen van Kluun denk je stiekem: ja, ja, mooi.
Bron: Literon
Ik vond Komt een vrouw bij de dokter een erg leuk en aangrijpend boek. Het is goed geschreven, want hij heeft een prettige schrijfstijl en daardoor leest het makkelijk. Ook vind ik dat het goed beschreven was, Kluun heeft het echt heel goed en realistisch gemaakt. Doordat het uit de ik-persoon is geschreven kon je je goed inleven in het verhaal. Hierdoor worden sommige stukjes extra zielig en krijg je echt medelijden. In de korte tijd dat je het boek leest leer je de personen ook echt kennen. Het is een verhaal dat je echt grijpt. Geen moment heb ik met tegenzin gelezen. Ik vond het soms wel irritant dat Stijn vreemd ging. Omdat ik zelf niet van vreemdgaan houd dacht ik dan ook ‘Moet dat nou?’.
Ik ben het erg eens met de mening van de eerste recensent. Hij zegt dat er ondanks de ellende nog wat te lachen valt. En dat vind ik ook! Het is goed beschreven met veel gevoel, maar zeker ook humoristisch! Ook ben ik het eens met de tweede recensent. Kluun geeft inderdaad een eigen draad aan een simpel verhaal.
Analyse
Het boek Komt een vrouw bij de dokter heeft een verhaallijn. Over Carmen en Stijn. Het gaat vooral over Stijn. Je ziet hoe hij de ziekte van zijn vrouw ervaart.
Het is dan ook vanuit een ik-perspectief geschreven. Ik vind dit wel fijn. Zo kan je alle gedachtes en gevoelens van Stijn te weten komen. Het is wel jammer dat je hierdoor minder weet over Carmen.
Als het leven van Carmen eindigt, eindigt ook het boek. Ik weet niet precies of het een open einde is. Stijn leeft namelijk gewoon verder.
De hoofdpersonen zijn Stijn en Carmen. Beide zijn ze 34 jaar en ze hebben beide een eigen bedrijf. Ze zijn dus nog erg jong als Carmen ziek wordt. Stijn kan zulke dingen niet zo makkelijk verwerken en stop het liefst zijn gevoelens weg. Carmen is een sterke vrouw die vecht om te blijven overleven. Natuurlijk heeft ze haar mindere momentjes, waar het heel slecht gaat. Dan is Stijn er om te helpen. Er wordt in het boek niets over hun uiterlijk gezegd. Ik heb de trailer van de film gezien en in mijn hoofd zien ze er ongeveer zo uit (Carice van Houten als Carmen en Barry Atsma als Stijn). Natuurlijk zijn er nog meer personen dan alleen Stijn en Carmen. Zo heb je Luna, hun dochtertje, Roos, de vrouw waarmee Stijn stiekem een relatie/verhouding heeft, Frenk, Stijn’s beste vriend. De dokters in het verhaal vind ik types. Het zijn dokters zoals ze vaak in een verhaal zijn. Carmen en Stijn worden uitgebreid beschreven, dit vind ik karakers.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Amsterdam. Omdat Stijn en Carmen daar wonen. Het speelt zich af in hun huis, in het ziekenhuis, buiten, op het werk en bij roos. In totaal speelt het zich 3 jaar af. Van het begin van het boek tot en met de laatste pagina. Het boek heeft 317 pagina’s.
Het boek heet Komt een vrouw bij de dokter omdat het over ziekte gaat. Ziekte is dan ook een van de belangrijkste thema’s in het verhaal. Ook liefde speelt een grote rol. Liefde van Stijn voor Carmen, voor Roos, voor Luna, voor familie en voor vrienden. Vreemdgaan is ook een thema wat hierbij hoort. En ook ongeluk hoort hierbij. Ze hebben nou niet echt gelukt met de ziekte en afloop van Carmen. Het motto; Yesterday, all my troubles seemed so far away past er goed bij. Iets wat steeds terug komt is natuurlijk de ziekte. Dit is een verhaalmotief. Ook het vreemdgaan van Stijn hoort hier bij. Stijn is ook constant aan het sms’en met Roos. De telefoon is hier een leidmotief.
Het boek bestaat uit drie delen, Stijn & Carmen, Stijn & Carmen en Stijn & Roos, Carmen. Elk deel bestaat uit korte hoofdstukjes. Meestal zijn de hoofdstukken maar drie of vier pagina’s lang. De delen passen bij elkaar omdat ze over het zelfde onderwerp gaan. De hoofdstukken in de delen passen goed bij elkaar. Het verhaal is geschreven in in medias res. Het begint niet helemaal aan het begin maar pas wanneer Carmen te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Ze is namelijk al eerder naar het ziekenhuis gegaan hiervoor. Het boek heeft geen cyclische opbouw. Het begint op het moment waar Carmen de ziekte krijg en het eindigt als ze overlijdt.
Verwerkingsopdracht
Brief aan Roos uit Komt een vrouw bij de dokter
Beste Roos,
Deze brief schrijf ik naar jou om verschillende redenen. Ik weet niet of jij mij kent, maar ik ken jou wel. Ik heb verschillende verhalen over jou gehoord van Stijn. Hij heeft met alles vertelt. En ik beschuldig jou niet dat Stijn vreemdging en een verhouding met jou had, maar ik denk dat jij dit wel had kunnen voorkomen.
Stijn had een vrouw. Ze was dood ziek. Elke keer moest hij mee naar het ziekenhuis. Hij had het zwaar maar hij hield van haar. Hij hield echt van haar. Stijn kan niet goed praten over problemen. En als er problemen zijn zoekt hij een uitweg. Die vond hij bij jou. Nogmaals, ik beschuldig jou nergens van, maar toen jij kwam ging het goed fout. Toen jij echt in Stijn’s leven kwam ging het kapot. De relatie tussen Stijn en Carmen. Hij hield niet meer van haar. Althans, dat dacht hij. Hij vond meer liefde bij jou dan dat Carmen hem kon geven. Daar is niets mis mee. Maar moet je hem die liefde geven, als er thuis een doodzieke vrouw op hem aan het wachten is totdat hij thuis komt? Ik weet het niet Roos. Ik weet niet of dit wel goed is geweest voor Stijn. Hierdoor liep het stuk met Carmen. Hierdoor was het bijna kapot. Wat jij had moeten doen was hem helpen. Hem er weer boven op laten komen, hem opvrolijken en zeggend at het allemaal goed komt. In zo’n soort situatie moet je geen relatie beginnen met iemand die al een relatie heeft. En al helemaal niet met Stijn! Hem inpikken, met hem een relatie beginnen, terwijl zijn vrouw op sterven ligt. Zij had hem nodig! Al die nachten dat hij bij jou was! Hij had bij haar moeten zijn.
Beste Roos, ik hoop dat jij je in de toekomst ook eens in een ander gaat verplaatsen en dat je niet alleen aan jezelf denkt. Het is nu eigenlijk al te laat maar ik wil jou er op terecht wijzen. Doe zulke dingen nooit zonder na te denken. Doe überhaupt nooit zulke dingen. Ik wens je het best met Stijn. Ik hoop dat je goed voor hem bent. En hem helpt als hij het moeilijk heeft. Ik wens je het allerbeste met Stijn. Zorg goed voor hem.
Mij
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden